Celem artykułu jest określenie stosunku personelu pielęgniarskiego do stosowania metod stymulacji pacjenta nieprzytomnego. Artykuł prezentuje wyniki studium przypadku przeprowadzonego na Oddziałach Intensywnej Opieki Medycznej w Szczecinie. Na podstawie danych można stwierdzić, że istnieje wyraźna potrzeba doskonalenia umiejętności zawodowych i kompetencji komunikacyjnych personelu pielęgniarskiego w zakresie stymulacji pacjentów nieprzytomnych. Badania wskazują na konieczność rozstrzygnięcia, czy stymulowanie pacjenta nieprzytomnego należy do obowiązków personelu pielęgniarskiego. Mimo powszechnej dobrej woli i przeświadczenia personelu o stosowaniu niektórych form stymulacji pacjenta nieprzytomnego istnieje wiele barier, w tym: dezinformacja, brak przygotowania merytorycznego oraz ograniczenia czasowe, wynikające z wielości obowiązków.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.