Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

„CARITAS CHRISTI URGET NOS” (2 KOR 5, 14) – DUCHOWOŚĆ CARITAS

100%

Sobolewski Z.

Studia Ełckie

|

2017

|

tom 19

|

nr numer specjalny

715 - 732

EN

Caritas of Elk Diocese celebrates the 25th anniversary of its activity. From the beginning it helps in a material and spiritual way to the poor and to those who are in need. Caritas runs many specialist units. Caritas takes care of the development of Caritas units in schools and in parishes in its diocese. Spiritual-ity biased on faith is what distinguish Caritas from other nongovernmental or-ganizations that bring help to different social groups like: poor, sick, elderly, orphans, homeless, unemployed and socially excluded because of their poverty. The main motive for Caritas’ activities is servant to the poor people in the same way we would do it to the Christ. Reference to the Christ, imitation of Christ’s example, his respect for poor people and to the spirit of solidarity and brother-hood with poor are the main points of reference in spiritual formation of Cari-tas’ employees and volunteers. Caritas of Elk Diocese takes care of ecclesial identity in its works of mer-cy. Caritas takes care not only of material and spiritual forms of help but also about christian character of its activities. This article talks about basic spirituality of Caritas, mainly the need of religious and moral formation of employees and volunteers who works for Caritas in Elk. In reference to the latest states of popes it was shown the evan-gelic sources of Caritas’ spirituality, moral imperative of the responsibility for poor and attributes of the church’s charitable activity such as: unselfishness, respect for the human’s dignity and its rights, gratefulness and solidarity.

2

Mercy as the Basis for Solving the Social Dispute About Justice

100%

Sienkiewicz E.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 2: Teologia dogmatyczna - English Version

85-100

EN

The social dispute over justice that is in a great crisis, must not be limited to social and economical criteria only. This is proved by the elementary experience, since attempts to overcome injustice only on this level are not effective. The anthropological and personalist criterion is necessary here. Only this criterion allows one to integrally define a man – also in his relations with others – as a person. Also justice has a personalist character, and because of this it is not a value that is only added to a man. As such, it is also an objective value that has an obligatory character, which is difficult to justify, and the more so to make it come true, without the Christian Revelation. The event of Jesus Christ, with the preparation given in the Old Testament, shows man’s sin as the fundamental source of injustice. This is why in an encounter with injustice only God’s mercy is effective, as the only factor – through Jesus’ paschal mystery – that overcomes sin. It is not tantamount to giving up justice, but to practicing it – as in Jesus’ understanding surrendering to the criteria of justice is a necessary condition of mercy, so that the sin can be judged and overcome, and the man can be saved.

3

Chrześcijańskie i laickie konteksty idei braterstwa i ich polityczne konsekwencje

100%

Kościelniak C.

Przegląd Zachodni

|

2015

|

nr 1(354)

7-20

EN

The main purpose of the paper is to analyze the transfo rmations of the idea of brotherhood in Christian and secular thought and its impact on the current development and social policy of the EU. The paper shows the differences between Catholic and secular approaches to the idea brotherhood. A renewed concept of brotherhood for the UE needs to change the utilitarian background and turn to the selfless attitude towards other human beings and communities in need. The above thesis is located in political philosophy, partially in theology and public policy.

4

WHO IS GOD? POPE BENEDICT MEETS POPE FRANCIS

100%

Canceran D. C.

Studia Ełckie

|

2017

|

tom 19

|

nr 3

253 - 266

EN

This paper is a comparative study on the concept of God according to Pope Benedict in his encyclical letter Deus Caritas Est and Pope Francis in his inter-view book The Name of God is Mercy. Their particular concept of God is complementary as exemplified in the Parable of the Good Samaritan.

5

PRAWDA I MIŁOSIERDZIE W KATECHEZIE MŁODZIEŻY

88%

Rayzacher - Majewska A.

Studia Ełckie

|

2016

|

tom 18

|

nr 4

397 - 405

EN

The todayʼs religious education is coming across a lot of problem. They result not only from character and contents of the religious transmission, but also from the social-cultural context. In the catechesis of young people addi-tional difficulty is the age of the recipients. Young people are critical of reli-gion, particularly if werenʼt supposed to observe the chance of compliance of behaviours and attitudes with propagated principles. Young people often judged unilaterally assigning its negative traits. Also an unconcern is being accused young people with religious sphere. Such evaluations are hurting for young people. Often their attitudes are a word of the opposition to adults which stopped being authority. In catechesis it is necessary to devote more concern to young and support the transmission of the message with the witness of faith. You must also re-convince them of the truth that is not determined in the way of human compromise and agreement, but comes from God. The religious for-mation of young people should be based on the values transmitted by word and behavior. Among the categories of education are truth and mercy. Taking them into account can considerably influence to religious attitudes of young people and including them in the circle of pupils of Jesus.

6

Miłosierny i sprawiedliwy Bóg w nauczaniu Jana Pawła II

75%

Klein T.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2014

|

nr 21

123-134

PL

Bóg zawarł z człowiekiem «przymierze pierwotne». Przymierze to objawia się przede wszystkim w relacji miłości między Stwórcą a stworzeniem. Niestety, człowiek za podszeptem szatana oderwał się od uczestnictwa w Bożej miłości i prawdzie. Odtąd stał się jakby bardziej podatny na grzech. Jednak Bóg w swoim miłosierdziu zapowiada odkupienie, bowiem do natury „miłości należy to, że nie może ona nienawidzić i pragnąć zła tego, kogo raz sobą obdarzyła”. Starotestamentowe teksty dały Janowi Pawłowi II okazję do tego, by ukazać współczesnym, że Bóg jest ciągle ten sam: sprawiedliwy i miłosierny zarazem. „Miłość niejako warunkuje sprawiedliwość, a sprawiedliwość ostatecznie służy miłości. Ów prymat, pierwszeństwo miłości w stosunku do sprawiedliwości (co jest rysem znamiennym całego Objawienia), ujawnia się właśnie poprzez miłosierdzie”. Bóg jest tym, kto kocha i w swej miłości działa sprawiedliwie.

EN

God has made with people the ‘primary covenant’. The covenant is based on the relationship between the Creator and the created beings. Unfortunately, the man tempted by Satan separated himself from the bond of the divine love and truth. Since then, people have become more open to a sin. However, God in his mercy announced the act of redemption because “love, by its very nature, excludes hatred and ill – will towards the one to whom He once gave the gift of Himself” (John Paul II, Dives in misericordia, 3.4). The Old Testament passages prompted pope John Paul II to present to the contemporary man the truth about God who is always the same – just and merciful in the same time. “Love conditions justice and finally, justice serves love. The primacy, the superiority of love to justice (that is the mark of Revelation) is revealed precisely through mercy” (John Paul II, Dives in misericordia, 3.4). God is the One who loves and in this love He acts justly.

7

Antropologia konstytucji Gaudium et spes w perspektywie miłosierdzia

75%

Przygoda W.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 6: Teologia pastoralna

35-50

EN

The inspiration of this article was 50 anniversary of the proclamation of the Constitution Gaudium et Spes by the Second Vatican Council. Re-reading of this document leads to the conclusion that the main message of theological anthropology is still important. On the other hand, social and cultural context of life and human activity, shown in the Constitution, needs be supplemented with new phenomena that fifty years ago did not exist or did not occur with such intensity, as it is currently in the societies of Western civilization. Changes concerning philosophy and lifestyle, faith and religiosity, especially changes in perception of human sexuality and the meaning of the essence of marriage and family leads to look at Vatican II’s theology of human beings from the perspective of mercy. The teaching of the popes St. John Paul II and Francis also invites us to reflect on the mystery of human being in the spirit of Christian mercy. It should be emphasized that for modern man, with the mentality of Western culture, it is much more difficult to find his way to God, than it was in previous times. One of the ways leading to God, can be proposed to modern man, is the way of mercy.

PL

Inspiracją do napisania tego artykułu była pięćdziesiąta rocznica ogłoszenia przez Sobór Watykański II konstytucji Gaudium et spes. Ponowna jej lektura upoważnia do stwierdzenia, iż podstawy i główne tezy antropologii teologicznej w niej zaprezentowane zachowują swoją aktualność. Natomiast przedstawiony w konstytucji Gaudium et spes kontekst społeczno-kulturowy życia i działalności człowieka wymaga uzupełnienia o nowe zjawiska, które przed pięćdziesięciu laty w ogóle nie występowały lub nie występowały z taką intensywnością, jak to ma miejsce aktualnie w społeczeństwach cywilizacji zachodniej. Zmiany w zakresie filozofii i stylu życia, w sferze wiary i religijności, a zwłaszcza w postrzeganiu ludzkiej seksualności oraz rozumieniu istoty małżeństwa i rodziny skłaniają do spojrzenia na soborową teologię człowieka przez pryzmat miłosierdzia. Również nauczanie papieży św. Jana Pawła II i Franciszka skłania do refleksji nad tajemnicą człowieka w duchu miłosierdzia chrześcijańskiego. Należy podkreślić, iż współczesnemu człowiekowi ukształtowanemu w mentalności kultury zachodniej jest o wiele trudniej znaleźć swoją drogę do Boga, niż miało to miejsce we wcześniejszych epokach. Jedną z dróg prowadzących do Boga, którą niewątpliwie można zaproponować współczesnemu człowiekowi, jest droga miłosierdzia.

8

Forgiveness as a Form of Christian Mercy

75%

Rybicki A.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 5: Teologia duchowości

91-108

EN

The article is composed of three parts. The first part raises the subject of forgiveness as a form of God's mercy and thus it places the raised subject in a theological context. Forgiveness as a form of mercy in interpersonal relationships is dealt with in the second part of the article which addresses the horizontal dimension of the idea of mercy. Part three is devoted to modern problems of forgiveness in the context of mercy, and the problems in question include the following: self-forgiveness, forgiveness of God, forgiveness in the context of the so-called intergenerational sins, forgiveness as one of the spiritual works of mercy: new forms and challenges, forgiveness as a form of mercy in the context of the ministry of a confessor and a spiritual leader.

PL

Artykuł składa się z trzech części. Część pierwsza podejmuje temat przebaczenia jako formy miłosierdzia Bożego; jest więc teologalnym osadzeniem podjętego tematu. Przebaczenie jako forma miłosierdzia w relacjach międzyludzkich to część druga artykułu; ukazuje ona horyzontalny wymiar idei miłosierdzia. Część trzecia poświęcona jest współczesnym problemom związanym z przebaczeniem w kontekście miłosierdzia, a są to takie problemy, jak: przebaczenie samemu sobie, przebaczenie Bogu, przebaczenie w kontekście tzw. grzechów międzypokoleniowych, przebaczenie jako jeden z uczynków miłosierdzia co do duszy: nowe formy i wyzwania, przebaczenie jako forma miłosierdzia w kontekście posługi spowiednika i kierownika duchowego.

9

Program formacyjny polskiej młodzieży w kontekście przygotowań do Światowych Dni Młodzieży Kraków 2016

75%

Szczodry M.

Studia Paradyskie

|

2016

|

tom 26

219-238

PL

Światowe Dni Młodzieży zapoczątkowane przez Jana Pawła II w 1986 r. są wydarzeniem, które doczekało się wielu analiz, badań i pogłębionych studiów. Także zakończonemu spotkaniu w Krakowie w lipcu 2016 r. poświęcono już wiele uwagi, dokonano pierwszych podsumowań. W znacznie mniejszym jednak stopniu bada się sam proces przygotowania duchowego młodzieży do uczestnictwa w tak wyjątkowym wydarzeniu. Od strony duszpasterskiej ważne jest podkreślenie, że Światowe Dni Młodzieży nie są jednorazową i spektakularną akcją skierowaną do młodych, lecz stanowią jeden z etapów na drodze ich formacji duchowej. W artykule zostaje podjęta analiza programu formacyjnego zaproponowanego młodzieży polskiej przez Krajowe Duszpasterstwo Młodzieży na okres trzech lat przygotowań do Światowych Dni Młodzieży w Krakowie. Istotnymi częściami tego programu były Orędzia papieża Franciszka do młodzieży, materiały duszpasterskie przygotowane przez Krajowe Duszpasterstwo Młodzieży, peregrynacja Krzyża i Ikony ŚDM oraz ogólnopolskie inicjatywy miłosierdzia. Całościowe spojrzenie na przebytą drogę formacji pozwala dokonać ogólnego podsumowania przyjętych założeń, planów i przeprowadzonych działań duszpasterskich. Umożliwia także sformułowanie wniosków na przyszłość i wytyczenie kierunków kolejnych działań w kontekście formacji młodzieży po Światowych Dniach Młodzieży Kraków 2016.

EN

The World Youth Days (WYD) initiated by Pope St. John Paul II in 1986 is an event that has already been analyzed, researched and extensively studied. Similarly, much attention has been focused on the Cracow event that took place in July 2016 and the first assessments have already been carried out. However, much less attention is placed on the process of spiritual preparation of young people to participate in such an important event. From the pastoral perspective it is essential to note that the World Youth Days should not be treated as a one-time spectacular campaign aimed at young people but that they constitute one of the stages of their spiritual formation. The article aims to analyze formation program offered for the Polish youth by the National Pastoral Ministry of Youth for the period of three years preceding the World Youth Days in Cracow. The crucial elements of the program were Pope Francis’s Messages for the youth, pastoral materials prepared by the National Pastoral Ministry of Youth, pilgrimage of the Cross and the Icon of the World Youth Days as well as coun-trywide mercy initiatives. A comprehensive look at the formation process will lead to a general summary of the adopted plans, programs and pastoral actions that were carried out. It also provides guidance for the future and specifies further action lines in the context of youth formation following the World Youth Days Krakow 2016.

10

Love of Enemies: A Smart Strategy or Something More?

75%

Owczarek C.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 10: Nauki o Rodzinie

167-177

PL

Któż z nas, którzy prawdziwie chcemy dorastać do wyzwań Ewangelii, nic czuł się nieswojo w kontekście słów Jezusa dotyczących miłości nieprzyjaciół? Słowa te mają szczególnie silny emocjonalny wydźwięk, gdy jest nam łatwo wskazać konkretnego nieprzyjaciela, bezwzględnego i bezkarnego w swych poczynaniach, jak tego często doświadczamy. W takich wypadkach, akceptacja i praktyczne zastosowanie się do słów Jezusa staje się prawdziwym wyzwaniem: „Lecz powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Jeśli cię kto uderzy w [jeden] policzek, nadstaw mu i drugi! Jeśli bierze ci płaszcz, nie broń mu i szaty! Daj każdemu, kto cię prosi, a nic dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje. Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie! Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to dla was wdzięczność? Przecież i grzesznicy miłość okazują tym, którzy ich miłują. I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze czynią, jaka za to dla was wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią. Jeśli pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż za to dla was wdzięczność? I grzesznicy grzesznikom pożyczają, żeby tyleż samo otrzymać. Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka, i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6:27-36).

EN

Which one of us, who seriously wants to live up to the Gospel, was never haunted by Jesus' words on the love of enemy? These words are especially burning when the enemy is easily identifiable, ruthless and acting with a sense of impunity, as it is often the case. It is not so easy, in such circumstances, to accept and put into practice Jesus' challenge: “But I say to you that hear, Love your enemies, do good to those who hate you, bless those who curse you, pray for those who abuse you. To him who strikes you on the cheek, offer the other also; and from him who takes away you cloak do not withhold you tunic as well. Give to everyone who asks from you; and of him who takes what is yours do not ask it back As you wish that men would do to you, do so to them. If you love those who love you, what credit is that to you? For even sinners love those who love them. And if you do good to those who do good to you, what credit is that to you? For even sinners do the same. And if you lend to those from whom you hope to receive, what credit is that to you? Even sinners lend to sinners, to receive as much again. But love your enemies, and do good, and lend, expecting nothing in return; and your reward will be great, and you will be sons of the Most High; for he is kind to the ungrateful and the wicked. Be merciful, just as your Father is merciful” (Luke 6:27-36)

11

The Social Dimension of Christian Mercy

75%

Święs K.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 5: Teologia duchowości

169-184

EN

The article shows that mercy in the contemporary social teaching of the Church has been raised to the rank of an ethical and social principle. Similarly to other social principles, it is set on the grounds of Christian anthropology. This refers to the horizontal dimension of mercy, which takes different forms in interpersonal relations, resulting from well-recognised conditionings of time and place. A method of Catholic social teaching 'see – evaluate – act' is of great assistance here. However, one must not forget that mercy also has a vertical dimension. Jesus Christ, who reveals the mystery of God as the Father of mercy, becomes the incarnation of God's infinite mercy himself. In his teaching and deeds, he demonstrated free God's mercy, which saves and gives birth to a new life. As his disciples, we are called to live as He did, thanks to the gift of the Holy Spirit, the Comforter, who engrains in our hearts the lifestyle of Jesus Christ himself. Only in the perspective of God's love and mercy can human efforts in the social, cultural, political and economic spheres contribute to the creation of a true civilisation of love.

PL

W artykule pokazano, że miłosierdzie we współczesnym nauczaniu społecznym Kościoła podniesione zostało do rangi zasady etyczno-społecznej. Podobnie jak inne społeczne principia jest ono osadzone na gruncie chrześcijańskiej antropologii. Chodzi tutaj o horyzontalny wymiar miłosierdzia, które w relacjach międzyludzkich przyjmuje różne formy, wynikające z dobrze rozeznanych uwarunkowań miejsca i czasu. Tutaj pomocna jest metoda katolickiej nauki społecznej: widzieć—ocenić—działać. Nie wolno jednak zapominać, że miłosierdzie ma także wymiar wertykalny. Jezus Chrystus, który objawia tajemnicę Boga będącego Ojcem miłosierdzia, sam staje się wcieleniem nieskończonego Bożego miłosierdzia. W swoim nauczaniu i postępowaniu ukazuje darmowe Boże miłosierdzie, które zbawia i rodzi nowe życie. Jako jego uczniowie jesteśmy wezwani do tego, by żyć tak jak On, dzięki darowi Ducha Świętego Pocieszyciela, który zakorzenia w naszych sercach styl życia samego Chrystusa. Tylko w perspektywie Bożej miłości i miłosierdzia ludzkie wysiłki w dziedzinie społecznej, kulturowej, politycznej i gospodarczej mogą przyczynić się do budowania prawdziwej cywilizacji miłości.

12

Suffering as an Invocation of Mercy

63%

Ziarkowski D.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 5: Teologia duchowości

109-121

EN

The presentation is based largely on the teaching and testimony of Pope John Paul II. Particular emphasis was placed on the statement of Pope-Pole that there is no such misery and sin God could not raise up a man from. The message of the reflection seems concrete, positive and valid in the context of the Year of Mercy lived for in Church. It is in harmony with the service of human greater openness to the grace of God's Mercy and entrusting all suffering to Him. The dynamics of the reasoning passes from the look “deeper” of the one who suffers, through his experience of the relationship with the Merciful, to the school of “greater humanity”.

PL

Opracowanie w znacznej mierze opiera się na nauczaniu i świadectwie św. Jana Pawła II. Szczególny akcent położono na stwierdzenie papieża-Polaka, że nie ma takiej nędzy i grzechu, z których Bóg nie mógłby człowieka podnieść. Przesłanie niniejszych refleksji wydaje się konkretne, pozytywne i aktualne w kontekście Roku Miłosierdzia przeżywanego w Kościele. Wpisuje się w służbę głębszego otwarcia człowieka na łaskę Bożego Miłosierdzia i powierzenia Mu swoich cierpień. Dynamika wywodu przechodzi od spojrzenia prowadzącego “głębiej” tego, kto cierpi, poprzez jego doświadczenie relacji z Miłosiernym, do szkoły “bogatszego człowieczeństwa”.

13

REALIZACJA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO W DZIAŁALNOŚCI CARITAS

63%

NOGOWSKI J. M.

Studia Ełckie

|

2015

|

tom 17

|

nr 3

269-279

EN

Exercise of the Godʼs Mercy in Caritas activity is a charity service based on the Godʼs commandment of love, appropriate to needs of people who suffer financial or spiritual poverty, aimed at bringing help in living decent quality of life. The motive for activity and the charity service comes out of the commandment of the love to a neighbor and desire for imitating the Christ (Luke 10, 30-36). Service to poor and suffering people is an evidence of faithfulnesses to the Gospel and is a continuation of the rich charity tradition of the Roman Catholic Church. Concern about the poor and needing people carried on in the organized and scheduled way exemplifies the solidarity in the Christ with the poor people.

14

Bonifratrzy – świadkowie miłosierdzia

63%

Komarynska H.

Roczniki Pedagogiczne

|

2010

|

tom 2(38)

73-93

EN

The Knights Hospitallers also known as brothers of mercy are a typical hospital order. In Poland they had started their activities in the XVII century and have continued to do so to the present time. They established and ran hospitals where they took care of people of different religions, nationalities and races. Their devoted care of the sick contributed to the development of hospitals and social care in Poland. Brothers of mercy promoted subjective treatment of their patients, respected principles of separation of the sick, specialized and widely used phytotherapy in their medical practice. They introduced basic medical records in their hospitals (records and medical history of patients). Also these days the Knights Hospitallers take care of sick, suffering and socially disadvantaged people in their hospitals. They provide spiritual care and carry out sundry charity works.

15

Społeczne inicjatywy na rzecz walki z patologiami w Królestwie Polskim na przełomie XIX i XX w.

63%

Bołdyrew A.

Studia Gdańskie

|

2012

|

nr 31

245-263

PL

W Królestwie Polskim na przełomie XIX i XX w. nastąpił wzrost patologii społecznych. Zasadniczą rolę w walce z nimi odgrywały działania różnych grup społeczeństwa. Towarzystwa dobroczynne zajmowały się zakładaniem placówek opiekuńczo-wychowawczych dla starców, chorych, dzieci z ubogich rodzin i sierot. Ważnym obszarem działań była walka z alkoholizmem i prostytucją, w tym zapobieganie tym patologiom wśród młodzieży. Duża część działań w tym zakresie była prowadzona pod auspicjami Kościoła katolickiego i innych kościołów chrześcijańskich; w dziedzinie tej zwiększała się także aktywność inteligencji. Działania te były formą realizacji haseł solidaryzmu społecznego.

EN

Social and economic changes in the Kingdom of Poland on the turn of the 19th century were accompanied by the increase of social pathologies. Various groups of society played an important role in fighting the pathologies. Philanthropic societies opened protective and educational institutions for the poor children and deprived of parental care as well as for adults who were not able to work. A meaningful area of activity was the ght with alcoholism and prostitution conducted by a number of societies. Medical circle joined actively the initiative by organizing lectures and exhibitions. One of the most important aims of the activity in this area was the prevention of pathologies among young people. A special attention was paid to the development of various forms of help for children from the poorest town and country families (for instance, the opening of day-nurseries, work-houses, community centres). The initiators of social, protective and educational initiatives for the benet of the poor and excluded appealed to the ideas of philanthropy and charity. A meaningful number of activities was conducted under the auspices of the Catholic church. On the turn of the 19th century various intelligentsia groups joined the initiative. All the activities were the way of the fullment of the ideas of social solidarity.

16

Nowotestamentalne miłosierdzie na język polski tłumaczone

63%

Tomaszewski T.

Rocznik Skrzatuski

|

2016

|

tom 4

13-29

PL

Obecna w Nowym Testamencie terminologia związana z tematem miłosierdzia jest bardzo bogata. Można ją podzielić na cztery grupy. Tłumaczenie tych greckich terminów na język polski nie stanowi łatwego zadania. Świadczą o tym przeanalizowane pod tym kątem cztery najbardziej popularne polskie przekłady Pisma Świętego. Okazuje się, że najczęściej pojawiającym się na tym polu terminem nie jest wcale miłosierdzie, lecz litość.

EN

Presented in the New Testament terminology related to the theme of charity is very rich. It can be divided into four groups. The translation of these Greek terms into the Polish is not an easy task. It is evidenced by the four most popular Polish translations of the Scripture analised in that terms . It turns out that the most frequent term is not mercy, but pity.

17

Przebaczenie krzywdy jako uczynek miłosierdzia

63%

Cepedano J.

|

2016

|

tom 1/37

203-222

PL

W artykule podjęto refleksję na temat kształtowania w człowieku zdolności do przebaczania krzywd. Punktem wyjścia jest treść jednego z „uczynków miłosierdzia co do duszy”, wyrażonego w imperatywie: „krzywdy cierpliwie znosić”, który w języku włoskim brzmi: „krzywdy przebaczać”. Krzywda jest konsekwencją czynu skierowanego przeciwko godności człowieka. Taki czyn zawsze rani i dlatego krzywda wymaga uleczenia. Ów proces osiąga swą pełnię w przebaczeniu. Autor postrzega umiejętność przebaczania jako istotny regulator relacji międzyosobowych, począwszy od tych najbardziej podstawowych (rodzina) aż po bardziej złożone (różnego rodzaju grupy, wspólnoty, naród). W poszukiwaniu modelu przebaczania krzywd autor sięga do Pisma Świętego oraz doświadczenia charyzmatu jedności Chiary Lubich, ukazując przebaczenie w perspektywie teologicznej. Wysuwa także propozycję sztuki miłowania i paktu miłosierdzia jako konkretnych narzędzi o charakterze edukacyjnym w odniesieniu do przebaczenia, ukazując je jako możliwe do aplikacji także wśród wyznawców innych religii oraz osób o poglądach niereligijnych.

EN

The article discusses the issues of moulding a human ability of forgiving the harms. The point of departure is the contents of one of the “spiritual works of mercy” expressed in the imperative: “to bear wrongs patiently”, which in Italian goes: “forgive the wrongs”. A harm is a consequence of deed directed against human dignity. This kind of deed is always harmful and the harm requires healing. This process is completed in forgiveness. The author sees the ability of forgiving as a significant regulator of interpersonal relations, starting with these most basic (family) and ending with more complex ones (different types of groups, communities, nations). In his search for the model of forgiveness, the author reaches to the Holy Scripture and the experience of the Gift of Unity by Chiara Lubich, showing forgiveness from the theological perspective. He also offers an act of loving and pact of mercy as specific educational tools in relation to forgiveness, introducing them as applicable also among believers of other religions and non-religious people.

18

Przebaczenie w Biblii

63%

Jankowski S.

|

2016

|

tom 1/37

29-41

PL

Przebaczenie w Biblii jest tematem przewijającym się od pierwszej do ostatniej strony z całym bogactwem treści i dramatyzmem przejawów. Z jednej strony sięga samych podstaw metafizyki stworzenia poddanego „marności”, a z drugiej dotyka Boga, który w bogactwie swego miłosierdzia okazuje stworzeniu niestrudzenie wyrozumiałość i przebaczenie. Odpowiedzią Boga na grzeszność człowieka jest według Objawienia przebaczenie pod warunkiem, że grzesznik stanie w pełnym świetle prawdy swego grzechu. Warunkiem równie istotnym, aby dostąpić Bożego przebaczenia, jest przebaczenie tym, którzy nas skrzywdzili, popełnili jakąś niesprawiedliwość, zadali ból, zgorszyli, pozbawili mienia czy dobrego imienia. Można przyjąć, że niedoskonałość i grzeszność człowieka to duchowa przestrzeń, w której objawia się szczególny przymiot Boga – Jego miłosierdzie, skutkujące wyjednanym przez ofiarę Jego Syna przebaczeniem.

EN

Forgiveness is a subject that runs through the Bible from its first to the last page with all the richness of its contents and dramatic indications. On one hand, it reaches the very foundations of the metaphysics of creation subject to “vanity”; on the other hand, it touches upon God who, using the wealth of his mercy, tirelessly shows understanding and forgiveness. According to the Revelation, God's answer to human sinfulness is forgiveness only if the sinner turns into the light of the truth concerning his sin. An equally important condition for being granted God’s forgiveness is showing forgiveness to those who did us harm, committed injustice, inflicted pain, shocked, took something away, or damages our reputation. One may assume that human imperfection or sinfulness is a spiritual space where a special attribute of God manifests itself – his mercy which results in forgiveness coaxed thanks to his Son’s sacrifice.

19

Divine Mercy as a Sign of God's Almightiness

63%

Sawa P.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 5: Teologia duchowości

5-29

EN

Mercy has a special place and meaning in the Christian doctrine. It is connected with God's almightiness. In view of that mercy is not a display of weakness or powerlessness, but a demonstration of God's active and creative love. God is almighty, he does as He pleases, according to the truth and justice, rules over everything according to His own will and nothing is to difficult for Him. However, the biggest display of this almightiness is forgiveness which touches the depths of sinner's heart. That is why God's almightiness does not limit human dignity nor freedom in any way, but protects human life and constitutes a foundation for man's rise from sin through gift of grace. It defines proper Christian spirituality: personal experience of mercy, forgiveness of sins and forgiveness towards men, acceptance of the gift of indulgences and jubilee years. Performing works of mercy in imitation of God is as well of big importance.

PL

W doktrynie chrześcijańskiej szczególne miejsce i znaczenie ma miłosierdzie. Jest ono powiązane z wszechmocą Boga. Wobec tego miłosierdzie to nie wyraz słabości czy bezradności, ale przejaw czynnej, twórczej, aktywnej miłości Bożej. Bóg jest wszechmogący, czyni to, co zechce, zgodnie z prawdą i sprawiedliwością, wszystkim rządzi według swojej woli i nic nie jest niemożliwe dla Niego. Największym jednak przejawem tej wszechmocy jest przebaczenie, które dotyka głębi serca grzesznika. Dlatego wszechmoc Boga nie ogranicza więc w żaden sposób godności człowieka i jego wolności, ale zabezpiecza ona jego życie, stanowi podstawę dla powstania człowieka z grzechu poprzez dar łaski. Wyznacza to właściwie ustawioną duchowość chrześcijańską: osobiste doświadczenie miłosierdzia, przebaczenie grzechów i przebaczanie ludziom, przyjmowanie daru odpustów oraz lat jubileuszowych. Wielkie znaczenie ma też czynienie miłosierdzia na wzór Boga.

20

Miłosierdzie jako podstawa rozwiązywania społecznego sporu o sprawiedliwość

63%

Sienkiewicz E.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 2: Teologia dogmatyczna

115-132

EN

The social dispute over justice that is in a great crisis, must not be limited to social and economical criteria only. This is proved by the elementary experience, since attempts to overcome injustice only on this level are not effective. The anthropological and personalist criterion is necessary here. Only this criterion allows one to integrally define a man – also in his relations with others – as a person. Also justice has a personalist character, and because of this it is not a value that is only added to a man. As such, it is also an objective value that has an obligatory character, which is difficult to justify, and the more so to make it come true, without the Christian Revelation. The event of Jesus Christ, with the preparation given in the Old Testament, shows man's sin as the fundamental source of injustice. This is why in an encounter with injustice only God's mercy is effective, as the only factor – through Jesus' paschal mystery – that overcomes sin. It is not tantamount to giving up justice, but to practicing it – as in Jesus' understanding surrendering to the criteria of justice is a necessary condition of mercy, so that the sin can be judged and overcome, and the man can be saved.

XX

Społecznego sporu o sprawiedliwość, która znajduje się w wielkim kryzysie, nie wolno ograniczyć tylko do kryteriów społecznych i ekonomicznych. Dowodem na to jest elementarne doświadczenie, ponieważ próby pokonania niesprawiedliwości na tym tylko poziomie nie przynoszą większych efektów. Potrzebne jest kryterium antropologiczne i personalistyczne. Dopiero ono pozwala integralnie ująć człowieka, także w jego relacjach do drugich – jako osobę. Osobowy charakter posiada także sprawiedliwość, która przez to nie jest wartością do człowieka dodaną. Jako taka jest też wartością obiektywną, posiadającą charakter zobowiązujący, co trudne jest do uzasadnienia, a tym bardziej do urzeczywistnienia bez chrześcijańskiego Objawienia. Wydarzenie Jezusa Chrystusa, ze starotestamentowym jego przygotowaniem, ukazuje grzech człowieka jako podstawowe źródło niesprawiedliwości. Dlatego też w spotkaniu z nią skuteczne jest tylko Boże miłosierdzie, jako jedyne – przez misterium paschalne Jezusa – pokonujące grzech. Nie oznacza ono rezygnacji ze sprawiedliwości, ale jej wypełnienie, ponieważ w rozumieniu Jezusa koniecznym warunkiem miłosierdzia jest poddanie się najpierw kryteriom sprawiedliwości, aby mógł być osądzony i pokonany grzech a uratowany człowiek.