Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 25

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  memorials
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
EN
In the article I address Polish-Belarusian relations in the Białystok region in the second decade of the 21st century - twelve years since the adoption of an Act on national and ethnic minorities and regional language. I discuss changes brought about by the new legislation, how they are assessed by leaders of the minority group, and the possible impact of the bill on the sense of national identity among Belarusians in Poland. In the second part of the article, I describe the main conflict between the Polish majority and the Belarusian minority, which concerns the memory and commemoration of the so-called damned soldiers, and of one of them in particular: Romuald Rajs, alias “Bury”.
EN
The purpose of this article is to analyse the conflicts over the memorials (sites of memory) in the space of the binational Polish-Lithuanian community of Sejny. The community of Sejny is the second largest concentration of the Lithuanian minority in Poland. In the second half of the 19th century the city was one of the most important centers of Lithuanian culture and the national revival. During the Interwar Period and the People’s Republic of Poland the region was subjected to the polonization policy, which attempted to remove the traces of Lithuanian culture and strengthen the symbolic dominance of the Polish majority. The systemic transformation in Poland provided Lithuanians with formal guarantees to protect group’s memory. In the article I would like to present the most important activities of the Lithuanian community after 1989 aimed at symbolic commemoration of its national and cultural heritage in the public sphere, Polish reactions to it and the conflicts resulting thereof. Referring to the concepts of social memory and the dispute about symbolic domain, I explore the importance attached by both sides to both already created or just planned sites of memory. In the summary, I consider the role of memorials in the transformation of the identity of the place and its inhabitants.
EN
In my paper I make an attempt to present the current state of knowledge on the source base concerning the Polish community in Bosnia and Herzegovina in the Austro-Hungarian period. I analyze exclusively narrative sources, which I classified according to the Polish groups which appeared there (peasants, intelligentsia and soldiers). I also evaluate the usefulness of those narrative sources in my research. I briefly characterized each source naming its author, the context as well as the approximate date of the appearance of a given source, which will certainly contribute to the further research.
|
2013
|
tom 14
133-147
EN
Many memorials are located in the area of Nicolaus Copernicus University in Toruń. Every day these places are speechless witnesses for the exchange of opinions, successes, failures and also enchantments, emotions and discords of the generations of students, who many a time are not aware of their existence. Meanwhile they came into being for reminding of the people and events that marked themselves in the history of Alma Mater in Toruń. Moreover they want to prompt to broaden knowledge about them. With the aim of restoring the memory of the places of Nicolaus Copernicus University there was organized a scientific-educational project: Nicolaus Copernicus University students towards the places of (non)memory. During this project (8 June 2012) the location-based game, under the same title, was carried out. This venture joined historical content with the pedagogical method of its modern transfer. This idea was designed to popularize knowledge about the memorials of Nicolaus Copernicus University. In addition to this, participants could create their civic competences and could get new experience, which can be a foundation of their academic identity. Project was based on the methodological framework of the action research.
EN
Dynamics of the particular and the common: Monuments and patriotic tourism in socialist Yugoslavia – a case study of KosovoThis paper reflects on two case studies of monuments in Socialist Yugoslavia in Kosovo, commemorating World War II partisans in Mitrovica (1973) and Landovica (1963) and their performative functions as a part of the phenomena of patriotic tourism. Both examples refer to inter-ethnic (Serbian and Albanian) relations bound by the slogan brotherhood and unity. Boro and Ramiz, two figures present in Yugoslav collective memory and represented through monuments and orality, have become a symbol of unity in Socialist Yugoslavia. War memorials and monuments have been raised all over the territory of socialist Yugoslavia and created an invisible network of remembrance and identity. The most important sites, as those analyzed in this paper, have become destinations of patriotic tourism: they were visited by millions every year and were associated with huge print runs of tourist propaganda production such as maps, guide-books and postcards (apart from commercial tourist attractions, almost every postcard produced in socialist Yugoslavia presented a nearby monument or memorial). Dynamika indywidualizmu i wspólnoty. Pomniki i turystyka patriotyczna w socjalistycznej Jugoslawii – przypadek KosowaNiniejszy artykuł prezentuje dwa studia przypadku dotyczące pomników socjalistycznej Jugosławii na terenie Kosowa, upamiętniających partyzantów z czasów II wojny światowej w Mitrowicy (1973) i Landovicy (1963) oraz ich funkcji performatywnych w ramach zjawiska turystyki patriotycznej. Oba przykłady odnoszą się do relacji międzyetnicznych (serbskich i albańskich) połączonych hasłem: braterstwo i jedność. Dwaj partyzanci obecni w zbiorowej pamięci dzięki pomnikom i historii mówionej – Boro i Ramiz – stali się symbolem jedności w socjalistycznej Jugosławii. Pomniki i miejsca pamięci upamiętniające walkę usłały całe terytorium socjalistycznej Jugosławii i stworzyły niewidzialną sieć pamięci i tożsamości. Najważniejsze miejsca, jak te analizowane w artykule, stały się celami turystyki patriotycznej i są odwiedzane przez miliony turystów każdego roku. Były one związane z prowadzoną na dużą skalę propagandą turystyczną: publikowanymi w dużych nakładach mapami, przewodnikami i pocztówkami, które oprócz komercyjnych atrakcji turystycznych prezentowały pobliskie miejsca pamięci i pomniki.
Ethnologia Actualis
|
2015
|
tom 15
|
nr 1
113-125
EN
The paper deals with the memorial of Vasil Biľak that was unveiled in Krajná Bystrá in Eastern Slovakia in February 2015. However, Vasil Biľak was considered as a very negative figure for his participation at the Warsaw Pact occupation in 1968. The paper points out some gaps in the remembrance policy in Slovakia after the fall of communism and also some inconsistency that accompanied the process of the coming to terms with the totalitarian history of Slovakia.
EN
Zalavár and its surroundings are considered one of the most important 9th-century localities in the Carpathian Basin. The centre at Zalavár-Castle Island retained its role even after the Hungarian conquest and kept it until the 13th c. By the middle of the 20th c. the remnants over the surface were completely destroyed, and in some places even the foundations were removed. Although archaeological research revealed many remains, only a few were reconstructed. Considering the 19th and 20th-century political/national ideas about the site, its interpretation Archaeological excavations resulted in new information about the region, which led to an increased interest in the site and to both tourism and pilgrimage evolving significantly. The site became a place of political commemoration. Due to social changes among the villagers from Zalavár, the community gradually lost interest in the site, even though it lies only 1.5 km from the village. Experience suggests that without involving the local community, conservation work will be unviable.
EN
During World War II, Americans dropped the atomic bomb on Hiroshima. Due to this atrocity, around 140,000 human beings lost their lives. Almost 20% of them were Koreans. It resulted in the sudden capitulation of Japan and caused the so called higaisha ishiki (awareness of being a victim) among Japanese society. Unfortunately, the question of Korean atomic blast victims has been forgotten and the Monument raised in Memory of the Korean Victims of the Atomic Bomb was placed in the peripheries of the Park. The aim of this paper is to analyze Hiroshima Memorial Park monuments, as locations that serve as political tools, with special emphasis on the issue of the Monument in Memory of Korean Victims of the A-bomb, which characterizes Japanese politics of remembrance towards Korea.
EN
Anniversary rituals commemorating WWI in the form of very symbolic red poppies developed in Great Britain in 1918-1921 and are still continued today. In the interwar period, the Great War memory was particularly dynamically commemorated because veterans, participants and witnesses of the war together with their families and friends who remembered the war were still alive and took part in anniversary rituals, particularly at the Cenotaph and Tomb of Unknown Soldier in Westminster Abbey, as well as celebrations held in the Empire’s military cemeteries. Official celebrations were always accompanied by a certain ideological message to justify the sense of immense losses suffered in result of this unreasonable carnage. For this reason, the ideal of a “honorable gentleman” and honors for serving the King and Country dominated a verbal message of the Great War, which was also reflected in the form, shape, epitaphs and inscriptions on thousands of then erected memorials and in military cemeteries in Europe and all over the world. The British memory of the Great War and the way it was commemorated, however, was diversified from the very beginning, which was confirmed, among others, by an apparent dichotomy between rituals and ceremonies held by the veterans and civilians, or war memories of men and women, as well as its image depicted in the literature and historiography shaping the picture and memory of these events.
EN
Since Ukraine achieved independence in 1991, the controversial politics of memory has influenced, in relation to heroes,  accomplices, and victims, not only building of memorials but also different perception of them, which ranges from veneration to  vandalism. This essay focusses on Soviet politics of memory in Ukraine with respect to the Second World War, and its influence  on tourism. The project is aimed at analysing the role of Soviet discourse about the war, while presenting tragic historical events  in museums and memorial sites which are important resources for  tourism. Documents from archives of the Communist Party of  Ukraine and the Soviet travel agency Intourist were assessed. In the case of this essay, determinant is the fact that tourism and  commemorative practices as cultural and social phenomena related to the Second World War intertwine and influence each other. 
EN
Działania wymierzone w dziedzictwo kulturowe z zamiarem wsparcia nowych politycznych i społecznych celów w świecie antycznym i niestety obecnie było i jest powszechną praktyką reżimów autorytarnych. Faraonowie usuwali imiona swych poprzedników (i dłutowali własne) na egipskich obeliskach; król Edward I zabrał i przetransportował kamień ze Scone – szkocki kamień koronacyjny – do Opactwa Westminsterskiego w 1296; maoistowski Wielki Skok Naprzód doprowadził do zniszczenia całej chińskiej struktury feudalnej w połowie XX wieku. Naziści systematycznie bombardowali i zrównali z ziemią ponad 90% warszawskiego Starego Miasta; ISIS ostatnio zniszczyło grobowiec biblijnego proroka Jonasza w Iraku. Niszczenie dziedzictwa kulturalnego z premedytacją dotyczy także legitymowanych rządów, jak na przykład w RPA czy USA. Ma to znaczenie głównie w odniesieniu do zabytków i nazw ulic kojarzących się z kontrowersyjną przeszłością, jak niewolnictwo i nierówność rasowa. Zabytki i nazwy ulic, które łączą się z niewolnictwem i nierównością rasową, to poważne kwestie wytyczające i wzmacniające odrębną narrację kulturową, mające znaczenie na wielu płaszczyznach miejskich w RPA i USA. Ale prawu chroniącemu bądź niwelującemu kontrowersyjne zabytki i nazwy ulic w obu krajach poświęcono dotychczas mało uwagi. Niniejszy artykuł bada i konfrontuje ze sobą ramy prawne ochrony lub niwelacji kontrowersyjnych zabytków i zmieniania kontrowersyjnych nazw ulic w RPA i USA.
EN
This study documents how the dominance of the historical memory of one national group is reflected in the public domain, while at the same time the memory of another national group is marginalised. This phenomenon is demonstrated using the example of secular monuments created by Slovaks in Hungary in the second half of the 19th century and at the beginning of the 20th century. It documents not merely the symbolic meaning of the monument in Hungarian, namely Hungarian-Slovak relationships, but also the form of memorials reflected in the Slovak national discourse before the outbreak of the Great War.
EN
Laura McAtackneyArhuus UniversityDenmark The Many Forms and Meanings of (Peace) Walls in Contemporary Northern Ireland Abstract: Peace walls are a longstanding materialization of the conflict in Northern Ireland, known as the Troubles c.1968-c.1998. The walls have been one of the only security infrastructural forms associated with the violence to have continued and grown into the post-conflict context. They have often been a forgotten materialization of conflict due to their ‘temporary’ nature and their restriction to working-class, urban areas. While there are increasing moves to have these walls removed, or at least to put policies in place to allow them to be taken down in consultation with the communities beside them, there has been little consideration of the long-term impacts on public memory of material segregation. This article uses peace walls in Belfast as a case-study of the unforeseen repercussions of long-term segregation of divided communities. It offers a warning to the current generation of politicians regarding not only the role of what ideological walls are intended to do, but also the impacts they can have that were not intended.  Keywords: Belfast, segregation, peace walls, memorials, gender, victimhood
PL
Rozumienie miejsc pamięci w tym tekście wykracza poza wytwory kultury materialnej. Jego osnową są wartości transcendentalne, uniwersalne. Zaakcentowano w nim wielowymiarowość miejsc żywej pamięci, które dzięki swojej złożonej istocie mogą być zarówno obszarem edukacji formalnej, nieformalnej, jaki i pozaformalnej, edukacji skierowanej nie tylko do dzieci, ale także osób dorosłych. W artykule ukazano, że symboliczna natura miejsc żywej pamięci może stać się inspiracją do autorefleksji, impulsem do dalszych poszukiwań i samowychowania, które nabiera szczególnego znaczenia w postmodernistycznym świecie. Zaznaczono, że powodem rozwijania perspektywy edukacji opartej na miejscach pamięci jest skuteczne dostarczenie za jej pomocą wiedzy i doświadczenia potrzebnego do aktywnego uczestnictwa w procesie demokratycznym, możliwość wykorzystania jej na potrzeby edukacji obywatelskiej i ekologicznej. A zatem pedagogika miejsca cechuje się także społecznym ukierunkowaniem. Podkreślono, że cele i praktyka edukacji zorientowanej na miejsca żywej pamięci może być powiązana z uczeniem się eksperymentalnym, uczeniem problemowym, uczeniem się kontekstualnym, uczeniem się w działaniu, uczeniem się przez biografie miejsca, edukacją demokratyczną, edukacją multikulturalną, edukacją zorientowaną na wspólnotę lokalną oraz z inni nurtami dotyczącymi kontekstu i wartości uczenia się specyficznych miejsc, a także pielęgnowania ich, tak jak i wspólnot lokalnych czy regionów.
EN
Understanding places of remembrance in this text goes beyond the products of material culture. Its background are transcendental, universal values. Thanks to theirs complex nature places of remembrance can be both an area of formal, informal and nonformal education, education directed to all ages. Most of all, the symbolic nature of a places of remembrance can become an inspiration for auto-reflection, an impulse for further search and self-education, which assumes a special meaning in postmodern world. The reason for developing the perspective of education based on a places of remembrance is an effective way of supplying knowledge and experience necessary for active participation in the democratic process, the possibility to use it for the purpose of citizenship and ecological education. The objectives and practice of education oriented at a places of remembrance can be connected with experimental learning, problem learning, contextual learning, learning by doing, multicultural education, learning by the place biography, education oriented at the local community and other currents concerning context and the value of learning of specific places, as well as cultivating them as well as local communities or regions.
EN
The purpose of this article – making part of a cycle on forgotten American soldiers in the Great War – is to recall the participation of black Americans in the US war effort. Despite the racial tensions of the time, African Americans volunteered en masse to join the military in serving their country. As a result of racial segregation, two divisions of colour soldiers were established to take part in fights on the Western Front, and nearly 160,000 black recruits were sent to the Service of Supply (SOS) of the Army.
PL
Celem artykułu – z cyklu o zapomnianych amerykańskich żołnierzach w Great War – jest przypomnienie o udziale czarnych Amerykanów w wysiłku wojennym Stanów Zjednoczonych. Afroamerykanie, mimo ówczesnych napięć rasowych, dosyć masowo zgłaszali swój akces do wojska i służby krajowi. W związku z segregacją rasową powołano z czasem dwie dywizje żołnierzy kolorowych, które brały udział w walkach na froncie zachodnim, a blisko 160 tys. czarnych rekrutów skierowano do służb pomocniczych w wojsku – Service of Supply (SOS).
PL
Parki i ogrody przy szpitalach psychiatrycznych przełomu XIX i XX wieku to dzieła sztuki ogrodowej dowodzące terapeutycznej roli komponowanego krajobrazu. Przemiany w psychiatrii w ostatnich 100 latach skutkują zmianami zespołów służących nerwowo i psychicznie chorym, które są adaptowane do współczesnych celów. W ogrodach szpitalnych pojawiają się uzupełnienia o charakterze memorialnym. Upamiętniają one ofiary nazistowskiej eutanazji chorych psychicznie, która miała w latach II wojny światowej. Artykuł opisuje przykłady pomników akcji T4 i ich związek z historycznym krajobrazem parkowym i ogrodowym.
EN
Parks and gardens of psychiatric hospitals in the late 19th and early 20th centuries are a particular example of garden design art and testify to the role of designed landscape in therapy. Along with the evolution of psychiatry within the last 100 years, institutions for neurotic and mental patients have evolved too. Besides being adapted for contemporary purposes, hospital gardens have also become sites of commemoration of the victims of Nazi euthanasia of psychiatric patients, perpetrated during the Second World War. This article describes selected Aktion T4 memorials in their park and garden landscape context.
18
Content available remote Przestrzenie kommemoratywne w krajobrazie Barcelony
63%
PL
Wielopłaszczyznowość i różnorodność sposobów zapisu pamięci w krajobrazie Barcelony przejawia się w kreacji różnego rodzaju przestrzeni o charakterze komemoratywnym, rozgrywających się w scenerii miejskich placów, alei, promenad, w otoczeniu parkowym i ogrodowym. Spacer śladami pamięci to przegląd obiektów o różnej skali i charakterze, komentowany w odniesieniu zarówno do powszechnych tradycji w zakresie przestrzennego zapisu pamięci, a także wielu oryginalnych współczesnych sposobów upamiętniania ważnych wydarzeń, osób czy miejsc, począwszy od końca XIX wieku aż po realizacje z ostatnich lat. Na tak zarysowanym tle czasowym wyraźne jest stopniowe odchodzenie od rozwiązań klasycznych, tj. tablic pamiątkowych, pomników i memoriałów o charakterze figuratywnym, w kierunku poszukiwania nowych form i środków wyrazu, odwołujących się do sztuki abstrakcyjnej, rzeźby plenerowej, technik land artu czy projektowania architektury krajobrazu. Właśnie tego typu rozwiązania stanowią wyjątkowo oryginalny wątek w rozważaniach na temat komemoracji przestrzeni w krajobrazie miasta.
EN
Diversity and many layers of spatial recording of memory in Barcelona landscape is visible in creation of different types of commemorative spaces in the scenery of city squares, avenues, promenades, parks and gardens. City walk following traces of memory is a review of many objects of different scale and character, that is commented with accordance to prevailing traditions of spatial recording of memory, but also to original contemporary methods of commemorating significant events, persons and places, beginning from the end of 19th century up to objects realized during the recent years. At this background of time it has become noticeable progressive stray from the classical realizations such as figural monuments and commemorating plates and searching new forms and means of artistic expression appealing to abstract art, plein-air sculpture, techniques of land art and landscape architecture design. Such realizations create original thread in considerations of commemoration of space in urban landscape.
19
Content available remote Archiwum jako miejsce pamięci
63%
PL
W artykule autorka udowadnia, że archiwum jest miejscem pamięci, w zgodzie z rozumieniem tego terminu zaproponowanym przez Pierra Norę. Zgodnie z takim podejściem do tematu jest według autorki każde archiwum takim właśnie miejscem pamięci, bowiem jako instytucja przechowująca materiały archiwalne, pozwala ona w te materiały wejrzeć, a tym samym poznać przeszłość w nich zapisaną. Każdego rodzaju archiwum jak każde miejsce pamięci jest depozytariuszem przeszłości. Ponadto autorka stawia tezę, że archiwum to również miejsce kreowania pamięci. Autorka dzieli archiwa na dwie grupy, do pierwszej włączając archiwa państwowe, kościelne i bieżące, do drugiej natomiast – archiwa społeczne i prywatne. Jednocześnie wskazuje ona na dwie cechy, odróżniające archiwa z grupy drugiej od tych z grupy pierwszej, a są to DOBROWOLNOŚĆ (własna inicjatywa gromadzenia zasobu archiwalnego) i DOWOLNOŚĆ (głównie w doborze gromadzonych materiałów). Autorka zwraca uwagę na to, że archiwum prywatne służyć może kreowaniu siebie jako osoby lub kreowaniu pamięci rodu czy rodziny; jest samoświadectwem jego właściciela – to on bowiem nadaje mu pewien konkretny kształt, decydując tym samym, jaki kształt ma przyjąć w przyszłości pamięć o nim. Archiwa społeczne natomiast kreują pamięć o przeszłości np. danej zbiorowości czy danego terytorium, mogąc przy tym wpływać na kształt pamięci, a także w ogóle – czy zostanie ona zachowana. W przypadku archiwów społecznych autorka zwraca również uwagę na powody ich powstawania, przywołując zjawiska nazwane „przyśpieszeniem historii” oraz „demokratyzacją historii”. In this article the Author proves archive to be a memorial, as the term is understood by the thesis presented by Pierre Nora.
EN
In line with this thesis, it is the author's belief, that as a place that stores archival materials, every archive serves as a memorial, since it allows to look into the information and enter the past which is kept in them. Every type of archives is a depositary of the past. Moreover, the author claims archive to be a place where memory is created and not only preserved. The author proposes to divide archives into two groups, with state, church and current records in one and social data and private archives in the other. At the same time, She emphasizes two properties that are distinctive of the second group of archives, as opposed to the first one. They are: VOLITION (the act of gathering archival funds on one's own initiative) and ARBITRA-RINESS (mostly as to the choice of materials gathered). The author draws our attention to the fact that a private archive may serve as a means to creating one's persona or creating a rememberance of one's lineage or family; it is also the testimony of its owner - as it is him or her who shapes the archive, and, at the same time, decides on the way future generations will remember him or her. On the other hand, social data archives create the history of a given community or territory, at the same time shaping it or even allowing it to be preserved in any way at all. In the case of social data archives, the author draws attention to the reasons for the formation of archives referring to "acceleration of history" and "democratisation of history".
EN
The huge losses and traumatic experiences of the Great War have left a permanent mark on the lives of millions of Britons and their families. The construction of monuments, military cemeteries and anniversary rituals commemorating fallen soldiers shaped the memory of World War I, especially kept it alive after the war and during the inter war period. This article examines the memory of the Great War of Britons after the experience of World War II and currently, during the Centenary of World War I. Creating collective memory of the Great War and its perception have undergone significant changes in the decades following 1945. The veterans and their families have played a particularly active role in keeping the memory alive. The oral history projects, television programs and interviews with the last surviving veterans, participants and witnesses of the war resulted in growing popular interest in the Great War in the 1980s and the decades to come. The Centenary of the Great War celebrated in 2014–2018, with its various initiatives and commemorative ceremonies, played a significant role in disseminating the popular image of the World War I and in keeping its memory alive by the next generations of Britons.
PL
Ogromne straty i traumatyczne doświadczenia związane z Great War pozostawiły trwały ślad w życiu milionów Brytyjczyków i ich rodzin. Budowa pomników, cmentarzy wojennych i rytuały rocznicowe upamiętniające poległych w dużej mierze kształtowały pamięć o I wojnie światowej, szczególnie żywą po zakończeniu wojny i w latach międzywojennych. Artykuł niniejszy jest próbą spojrzenia na pamięć Brytyjczyków o Great War po doświadczeniach II wojny światowej i współcześnie, z okazji setnej rocznicy I wojny światowej. Postrzeganie Great War oraz kreowanie pamięci zbiorowej o niej ulegały znacznym przemianom w kolejnych dekadach po 1945 r. Szczególnie aktywną rolę w podtrzymywaniu pamięci o I wojnie światowej odegrali weterani i ich rodziny. Oral history, programy telewizyjne, wywiady z udziałem ostatnich weteranów, uczestników i świadków wojny wpłynęły na zwiększone zainteresowanie Great War w latach osiemdziesiątych XX w. i kolejnych dekadach. Uroczystości setnej rocznicy I wojny światowej, obchodzone w latach 2014–2018, liczne inicjatywy i sposoby upamiętniania wydarzeń sprzed wieku, odegrały ważną rolę w upowszechnieniu popularnego obrazu I wojny światowej wśród dzisiejszych Brytyjczyków, a także podtrzymywaniu pamięci o niej kolejnych pokoleń.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.