Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: melityna

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Metodyka oznaczania zawartości melityny z jadu pszczelego

100%

Stela M. , Ceremuga M. , Szyposzyńska M. , Bijak M.

Przemysł Chemiczny

2019

tom T. 98, nr 3

483--487

Melityna jest głównym składnikiem jadu produkowanego przez pszczoły miodne (Apis mellifera). Cząsteczka ta jest peptydem złożonym z 26 reszt aminokwasowych. Badania naukowe prowadzone na przestrzeni ostatnich lat potwierdziły szerokie spektrum biologicznego działania melityny. W literaturze można znaleźć dowody na jej działanie przeciwreumatyczne, przeciwnowotworowe oraz przeciwzapalne. Jednak melityna użyta w dużych dawkach może powodować także takie działanie niekorzystne, jak swędzenie, stan zapalny i miejscowy ból. Dlatego też olbrzymie znaczenie przy stosowaniu preparatów jadu pszczelego ma odpowiednie oznaczanie stężenia melityny. Jak dotąd opisano kilka technik służących do oznaczania zawartości melityny. Zaprezentowano nową metodę oznaczania melityny, opartą na chromatografii cieczowej sprzężonej z detektorem diodowym (HPLC-DAD). Uzyskano satysfakcjonującą liniowość w zakresie stężeń 20-500 μg/mL. Współczynnik korelacji wynosił 0,999. Precyzja oznaczeń była na wysokim poziomie a współczynnik CV był poniżej 5%. Granica wykrywalności i oznaczalności wynosiły odpowiednio 0,5 μg/mL i 1,5 μg/mL. Walidacja opracowanej metody analitycznej wskazała, że możliwe jest jej stosowanie do precyzyjnego oznaczania zawartości melityny w celu charakteryzacji prób jadu pszczelego lub dostępnych partii preparatu.

Quantitative detn. of melittin by high-performance liq. chromatog. with a diode detector was validated. The developed method has achieved satisfactory linearity in concns. 20-500 μg/mL. The correlation coeff. was 0.999. The precision of the detn. was high. CV less than 5%. Detection and detection limits were 0.5 μg/mL and 1.5 μg/mL, resp. The developed anal. method was recommended for a precise detn. of melittin contents in bee venom and pharmaceutical formulations.

Wpływ jadu pszczelego na aktywność CYP1A2

84%

Matysiak J. , Derezinski P. , Klupczynska A. , Cichocki M. , Kokot Z. J.

Medycyna Weterynaryjna

2014

tom 70

nr 12

Bee venom is a complex mixture of substances of natural origin, whose therapeutic properties are used in many areas of medicine. Generally accepted procedures applied in the process of developing new drugs include tests that examine interactions between the new drug and the enzymes of the cytochrome P450 group (CYP450), which play a key role in the metabolism of xenobiotics and endogenous substances in mammals. The use of bee venom in the treatment of various diseases and in immunotherapy makes it necessary to test this material for its effect on the enzymes of the CYP450 group in order to prevent health-threatening interactions. The purpose of this paper was to investigate the effect of bee venom and its main component, melittin, on CYP1A2 enzyme activity. This enzyme plays an important role in the metabolism of many pharmaceuticals and toxins. This is the first study on the effect of bee venom on the activity of an enzyme of the CYP450 family. The CYP1A2/CEC High Throughput Inhibitor Screening Kit (BD Biosciences) was used in the study. The method was based on the measurement of fluorescence of the enzymatic reaction product (3-cyano-7- -hydroksycoumarin) formed by the action of the CYP1A2 on the substrate (3-cyano-7-ethoxycoumarin) in the presence of a potential inhibitor in various concentrations. Furafylline was used as a model inhibitor. Twenty samples of bee venom from different years and of different origin, as well as melittin, were analyzed. The tests were performed at 37°C in 96-well microplates with an Infinite M200 Pro (Tecan) microplate reader. Fluorescence measurement parameters were as follows: excitation – 410 nm, emission – 460 nm. On the basis on the results obtained, IC₅₀ values were calculated, which are equal to the concentrations of particular inhibitors causing the inhibition of enzyme activity by 50%. The IC₅₀ values against CYP1A2 for different samples of bee venom ranged from 0.13 µg/ml to 2.38 µg/ml (mean = 0.74 µg/ml). Comparison of the IC₅₀ values for bee venom and furafylline (1.53 µg/ml) demonstrates potent inhibitor properties of bee venom against CYP1A2. The fact that IC₅₀ values for different bee venom samples show a relatively high variability may be caused by composition differences between particular bee venom samples. The data obtained also indicate that melittin is a relatively weak inhibitor of CYP1A2 activity compared to bee venom (IC₅₀ for melittin is 41.04 μg/ml). It can therefore be assumed that the inhibition of CYP1A2 by bee venom is caused by its other components. The results obtained highlight the problem of potential interactions between bee venom and therapy.

Biochemiczne podstawy odporności humoralnej owadów

67%

Glinski Z. , Jarosz J.

Postępy Mikrobiologii

1990

tom 29

nr 1-2

Przeciwwirusowe peptydy kationowe człowieka i owadów

67%

Mizerska-Dudka M. , Andrejko M. , Kandefer-Szerszen M.

Postępy Mikrobiologii

2011

tom 50

nr 3