Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Organizacja służb prasowych w polskich formacjach mundurowych - wybrane aspekty

100%

Gawroński S.

|

nr 2

1-19

EN

It is not obligatory for uniformed services in Poland to have press services. Therefore, maintaining press offices and spokespeople is a visible sign of a more open information policy of the heads of these services, while it also indicates their awareness of the benefits stemming from good media relations. The article presents the place of press and PR services in the organizational structure of uniformed services responsible for internal security in Poland. All conclusions and recommendations listed in the summary are based on internal documents‟ analysis, the author‟s own observations and expert interviews with spokespeople. The article has been written as a result of a research project, realized in 2010 and 2011 within an internal research grant of the University of Information and Technology and Management in Rzeszów on “Public Communication of Uniformed Services in Poland”.

PL

Istnienie służb prasowych w formacjach mundurowych nie ma charakteru obligatoryjnego. Jedynie w odniesieniu do jednostek traktowanych jako urzędy centralne mogą mieć zastosowanie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów dające Prezesowi Rady Ministrów albo ministrowi nadzorującemu pracę urzędu centralnego możliwość powoływania lub wyrażania zgody na powoływanie rzeczników prasowych. Funkcjonowanie służb prasowych w formacjach mundurowych stanowi zatem wyraz przyjęcia otwartej polityki informacyjnej przez kolejnych szefów tych formacji, jak również jest efektem świadomości z korzyści, jakie przynosić może prowadzenie działalności media relations. Oczywiście, jest to również swoisty wymóg czasów, efekt uwarunkowań formalnych oraz dynamicznie zmieniającego się na naszych oczach systemu społecznego we wszystkich jego wymiarach. Artykuł przedstawia miejsce służb prasowo-informacyjnych w strukturze organizacyjnej największych formacji mundurowych odpowiedzialnych za bezpieczeństwo wewnętrzne w Polsce. Analiza wewnętrznych dokumentów organizacyjnych tych służb uzupełniona własnymi obserwacjami i wywiadami eksperckimi z ich rzecznikami prasowymi posłużyły wypracowaniu wniosków i rekomendacji znajdujących się w podsumowaniu. Artykuł jest efektem projektu badawczego „Komunikacja społeczna służb mundurowych w Polsce” zrealizowanego przez autora w ramach grantu wewnętrznego WSIiZ w Rzeszowie w latach 2010-2011.

2

Postępowanie dziennikarza wobec obowiązujących norm prawnych dotyczących staranności przygotowywania materiałów prasowych

89%

Krawczyk D.

|

nr 2

113-125

EN

The journalist is required to be reliable and diligent in preparing the press materials. The aim of the paper is to determine the activities that should be undertaken by the journalists to meet the standards provided by applicable law. Regulations referring to the journalists’ rights as well as regulations intended to protect the rights of persons who are the subject of interest to mass media employees were analyzed. The subject of the techniques that are used by the entities interested in initiating or suppressing press criticism to impact media representatives is also undertaken.

PL

Od dziennikarza wymaga się rzetelności oraz staranności w przygotowaniu materiałów prasowych. Celem artykułu jest ustalenie, jakie działania mają oni podejmować, aby dochować standardów przewidzianych obowiązującym prawem. Analizie podlegały przepisy dotyczące zarówno uprawnień dziennikarzy, jak i te mające chronić dobra osób będących przedmiotem zainteresowania pracowników środków masowego przekazu. Podjęto także temat technik oddziaływania na przedstawicieli mediów przez podmioty zainteresowane inicjowaniem lub tłumieniem krytyki prasowej

3

How to cooperate efficiently with the media in situation of crisis - case study

71%

Baradziej-Krzyżankowska E.

|

nr 1(11)

102-112

EN

The essence of this article is to show the differences and the degree of difficulty in standard and crisis communication. Communication that we use every day in cooperation with the media should serve as the basis and contribution to obtaining certain efficiency of information distribution, which will pay off in a crisis situation. Rescuing a dog named Baltic could prove to be a major crisis in the history of the NMFRI. There were many threats and decisions that could be regarded as unfavourable for the Institute — is it allowed and for the sake of what — to threaten health and life of people to save an animal; what would happen if the rescue action failed? Three mandatory rules for communicating with the media were adopted: - Speed — proactive communication 24/24. - Transparency —in the full sense of the word. - Communicating through the same channels as journalists communicated with the Institute. Strict adherence to these rules resulted in a fact that, in spite of these difficulties, the communication was actually exemplary.

PL

Istotą artykułu jest pokazanie różnic i stopnia trudności w komunikacji standardowej i kryzysowej. Komunikacja, jaką Morski Instytut Rybacki stosuje na co dzień we współpracy z mediami powinna być podstawą i przyczynkiem do uzyskania pewnej sprawności dystrybucji informacji, która zaprocentuje w sytuacji kryzysowej. Uratowanie psa o imieniu Baltic, mogło okazać się znaczącym kryzysem w historii Instytutu. Było wiele zagrożeń i decyzji, które mogły być postrzegane na niekorzyść organizacji: czy wolno i w imię czego — narażać zdrowie i życie ludzkie dla ratowania zwierzęcia, co by było, gdyby akcja ratunkowa się nie powiodła? Przyjęto trzy bezwzględnie obowiązujące zasady komunikowania się z mediami: - szybkość — komunikacja proaktywna 24/24, - transparentność — w pełnym tego słowa znaczeniu, - komunikowanie takimi samymi kanałami, jakimi dziennikarze komunikowali się z Instytutem. Rygorystyczne przestrzeganie tych zasad spowodowało, iż komunikacja, mimo wymienionych utrudnień, była wzorowa.

4

Public Institution Spokesperson

63%

Sokołowski M.

|

tom 144(4)

356-372

EN

The work of a public institution spokesperson is undoubtedly vital for creating the image of an institution and building its credibility. Both the Constitution of the Republic of Poland and the implementing acts resulting from it (primarily the Press Law and the Act on Access to Public Information) guarantee freedom of the press and freedom in the performance of journalistic activities. All this, in turn, is to serve the purpose of exercising social control over the actions of these institutions, which function to provide citizens with access to the necessary benefits, such as protection, support, or quality of life improvement. These institutions are financed from public funds to facilitate their use by every citizen and take actions to gain or strengthen trust and credibility among citizens. With the concept of a public institution defi ned in this way, it certainly also includes public and local government administration and services responsible for the security of the state and its citizens. While fulfilling the obligations imposed by the law in the field of informing the public and transparency, all these entities implement the adopted press and information policy. In most cases, the responsibility for its implementation rests with the press spokespeople, who must meet the challenges facing them. They must be aware that they act based on the law and adapt to the needs and expectations of journalists as much as possible. Based on relations with journalists, they create the image of the represented institutions. However, the freedom of the media and the obligations to provide journalists with information are not absolute. They are often subject to restrictions resulting from laws limiting the provision of information. Therefore, the secrecy of the conducted preparatory proceedings, personal data protection, professional secrecy, business secrets, among others, make it impossible to implement a fully open media policy. Building credibility so crucial for every public institution is the basis of PR activities, and press spokespeople are, after all, part of them. It is impossible to do with lies, half-truths, or fake news, which are so popular nowadays. Thus, there is a rule to avoid lying and carefully check the information provided in contact with the media. The consequences of failing to apply this rule can be detrimental to the spokesperson, the institution represented, or the authority of the state that governs the institution. In their activities, public institutions should be guided by the public good, serving political forces exercising power with equal commitment, limiting their operations to the execution of decisions made by politicians. In the work of apolitical press spokespeople of public institutions, such activities must translate into - very broadly understood - apolitical communication.

5

Rzecznik prasowy instytucji publicznej

63%

Sokołowski M.

|

tom 144(4)

138-155

PL

Praca rzecznika prasowego instytucji publicznej stanowi niewątpliwie ważny element kreowania wizerunku instytucji i budowania jej wiarygodności. Zarówno Konstytucja RP, jak i wynikające z niej akty wykonawcze (przede wszystkim ustawa - Prawo prasowe i ustawa o dostępie do informacji publicznej) gwarantują wolność prasy, swobodę w wykonywaniu działalności dziennikarskiej. Wszystko to z kolei służyć ma wykonaniu społecznej kontroli nad działalnością tych instytucji, które funkcjonują po to, by zapewnić obywatelom możliwość dostępu do niezbędnych świadczeń, takich jak ochrona i wspieranie obywateli oraz poprawa jakości ich życia, są finansowanie ze środków publicznych, umożliwiając tym samym skorzystanie z nich przez każdego obywatela, a także podejmują działania nastawione na zdobywanie bądź wzmacnianie zaufania i wiarygodności wśród obywateli. Przy tak zdefiniowanym pojęciu instytucji publicznej z pewnością zalicza się również do niej administrację publiczną, samorządową, a także służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa i jego obywateli. Wszystkie te podmioty, realizując nałożone przez prawo obowiązki w zakresie informowania opinii publicznej, transparentności, realizują przyjętą politykę prasowo-informacyjną. W przypadku większości odpowiedzialność za jej realizację spoczywa na rzecznikach rasowych, ci zaś muszą sprostać stawianym im wyzwaniom, z jednej strony zdając sobie sprawę, że działają na podstawie prawa, z drugiej maksymalnie dostosowując się do potrzeb i oczekiwań dziennikarzy. To na podstawie relacji z nimi kreują wizerunek reprezentowanych instytucji. Przy czym zarówno wolność mediów, jak i wspomniane obowiązki w dostarczaniu informacji dziennikarzom nie mają charakteru absolutnego. Niejednokrotnie podlegają obwarowaniom wynikającym z praw ograniczających możliwość udzielenia informacji. W związku z tym tajemnica prowadzonego postępowania przygotowawczego, ochrona danych osobowych, tajemnica służbowa, tajemnica przedsiębiorstwa itp. uniemożliwiają realizację w pełni otwartej polityki medialnej. Budowanie tak ważnej dla każdej instytucji publicznej wiarygodności jest podstawą działań z zakresu PR, a rzecznicy prasowi są przecież ich częścią. Nie da się tego osiągnąć, posługując się kłamstwem, półprawdą czy tak popularnym w obecnych czasach fake newsem. W kontaktach z mediami obowiązuje zatem zasada wystrzegania się kłamstwa i dokładnego sprawdzenia przekazywanych danych. Skutki jej niestosowania potrafi ą być tragiczne dla samego rzecznika, instytucji, którą reprezentuje, a także dla autorytetu państwa, którego ta instytucja jest częścią. Instytucje publiczne w swoich działaniach powinny kierować się dobrem publicznym, służąc z równym zaangażowaniem każdej z sił politycznych sprawujących władzę, ograniczając swoją aktywność do wykonywania decyzji podejmowanych przez polityków. W pracy apolitycznych rzeczników prasowych instytucji publicznych takie działania muszą przekładać się na - rozumiane bardzo szeroko - apolityczne komunikowanie.

6

Madame Europe czy dziewczynka do bicia – prasa europejska o wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton

63%

Smutek M.

|

nr 3(33)

103-126

PL

W niniejszym artykule zostaną przedstawione opinie mediów polskich i zagranicznych, a także cytowane przez nie wypowiedzi polityków na temat Catherine Ashton jako wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Analiza obejmie zarówno wypowiedzi dotyczące osoby Ashton oraz działań przez nią podejmowanych, jak i sposobu postrzegania Unii Europejskiej jako całości przez pryzmat jej pracy. Poruszona zostanie również kwestia kontaktów wysokiej przedstawiciel z mediami i budowania jej wizerunku.

EN

In this article the opinions about Catherine Ashton as the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy expressed in Polish and foreign media as well as some editorialised statements by politicians will be presented. The analysis will cover the opinions on Ashton as a person and her actions as the High Representative, as well as the perception of the European Union as a whole through the prism of her work. The High Representative’s contacts with media and her efforts at creating her image will also be presented.

7

Strategie public relations jako narzędzie integracji w budowaniu wspólnoty Kościoła katolickiego

51%

Cymanow-Sosin K.

|

nr 1(10)

109-128

EN

In this article an attempt has been made to describe the activity of three significant figures in the history of Church: St. Paul of Tarsus, John Paul II and pope Francis as regards the relationships they try to establish with their environment. The inspiration for this work have been the propositions expressed in the exhortation of the present pope Evangelii gaudium and the references to the two abovementioned figures in this text. The need for the two areas to coexist – mass media and the Church – in fulfilling the mission was noticed some time ago, but nowadays, in the era of the modern media and fast technological transformations this need is realized in the operational dimension, also in the area of public relations. Reaching for the available tools and the way these tools are used on the grounds of evangelism are the basis for the main proposal of this article that each time in case of the abovementioned figures we are faced with the creative process of “Gospel inculturation”, and measurable outcomes of this activity are a component of knowledge, sensitivity, motivation and charisma of the spiritual leaders of the Church.

PL

W niniejszym artykule podjęto próbę opisu działalności trzech wielkich postaci Kościoła: św. Pawła z Tarsu, Jana Pawła II oraz papieża Franciszka w zakresie podejmowanych przez nich relacji z otoczeniem. Inspiracją do podjęcia tego tematu były tezy zawarte w adhortacji obecnego papieża Evangelii gaudium oraz umieszczone w niej odwołania do wspomnianych postaci. Konieczność koegzystencji obu przestrzeni – środków masowego przekazu oraz Kościoła w pełnieniu posłannictwa misyjnego została dostrzeżona przed laty, ale współcześnie, w dobie nowych mediów i szybkich przeobrażeń technologicznych, realizuje się ona w wymiarze operacyjnym, także w obszarze public relations rozumianym jako sztuka osiągania harmonii z otoczeniem poprzez wzajemne porozumienie oparte na zasadach etycznych oraz prawdziwej i pełnej informacji. Opis dostępnych narzędzi oraz sposób ich użycia na gruncie ewangelizacji są podstawą stwierdzenia, iż każdorazowo w przypadku wymienionych postaci mamy do czynienia z twórczym procesem „inkulturacji Ewangelii”, a mierzalne efekty tej aktywności są wypadkową wiedzy, wrażliwości, motywacji i charyzmy duchowych przewodników Kościoła.

8

Strategie public relations jako narzędzie integracji w budowaniu wspólnoty Kościoła katolickiego

51%

Cymanow-Sosin K.

|

nr 1

EN

In this article an attempt has been made to describe the activity of three significant figures in the history of Church: St. Paul of Tarsus, John Paul II and pope Francis as regards the relationships they try to establish with their environment. The inspiration for this work have been the propositions expressed in the exhortation of the present pope Evangelii gaudium and the references to the two abovementioned figures in this text. The need for the two areas to coexist – mass media and the Church – in fulfilling the mission was noticed some time ago, but nowadays, in the era of the modern media and fast technological transformations this need is realized in the operational dimension, also in the area of public relations. Reaching for the available tools and the way these tools are used on the grounds of evangelism are the basis for the main proposal of this article that each time in case of the abovementioned figures we are faced with the creative process of “Gospel inculturation”, and measurable outcomes of this activity are a component of knowledge, sensitivity, motivation and charisma of the spiritual leaders of the Church.