Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Water use efficiency and response to nutrient shortage in mature plants of Aegilops and Triticum species

100%

Gorny A. G. , Garczynski S.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

2002

|

tom 481

|

nr 1

EN

A factorial experiment was performed to evaluate whether wild and primitive Aegilops and Triticum species may be used in wheat breeding as donors of an improved water use efficiency (WUE) and/or tolerance to nutrient shortage. Seventeen lines representative for Aegilops and Triticum species of different origin, ploidy level and genomic structure were compared with three local cultivars of hexaploid wheat T. aestivum. The genotypes were grown till maturity in experimental pots (9 dm3) under high and reduced NPK nutrition. There was a broad genetic variation in the response to nutrient shortage and efficiency of water use in the vegetative and grain mass formation. The variation was dependent upon species, ploidy level and genome present. Results suggest that a search for enhanced tolerance and novel variation in WUE among wild or primitive wheats may be essential for wheat breeders. The tetraploids T. carthlicum, T. dicoccoid.es and T. timopheevii and the hexaploid T. sphaerococcum were found to be the most promising potential sources of stress tolerance. However, only the primitive T. sphaerococcum appeared to be a valuable donor of improved WUE. Despite a high operative heritability of WUE, testing till plant maturity over diverse levels of soil nutrient status would rather be necessary for a precise discrimination of the most efficient genotypes as indicated by the genotype-stage and genotype-nutrition interactions.

PL

Przeprowadzono doświadczenie wazonowe w celu określenia czy dzikie i prymitywne gatunki Aegilops i Triticum mogą być wykorzystane w hodowli pszenicy jako donory efektywniejszego wykorzystania wody (WUE) i/lub tolerancji na niedobór składników pokarmowych. Siedemnaście linii reprezentujących gatunki Aegilops i Triticum o różnym pochodzeniu, ploidalności i strukturze genomowej porównano z trzema krajowymi odmianami pszenicy heksaploidalnej T. aestivum. Genotypy rosły do stadium dojrzałości w wazonach doświadczalnych (9 dm3) przy wysokim i obniżonym nawożeniu NPK. Obserwowano szeroką zmienność genetyczną w reakcji na obniżone nawożenie i efektywności wykorzystania wody w tworzeniu masy wegetatywnej i plonu ziarna. Zmienność ta była zależna od gatunku, poziomu ploidalności i obecności danego genomu. Wyniki sugerują, że poszukiwanie zwiększonej tolerancji i nowej zmienności w WUE wśród dzikich i prymitywnych pszenic dla celów hodowlanych jest uzasadnione. Tetraploidalne T. carthlicum, T. dicoccoides i T. timopheevii oraz hexaploidna Т. sphaerococcum były potencjalnie najlepszymi źródłami tolerancji stresu. Jednak tylko prymitywna T. sphaerococcum okazała się cennym źródłem zwiększonej WUE. Obserwowane interakcje typu genotyp-stadium i genotyp-nawożenie wskazują, że pomimo wysokiej odziedziczalności WUE, dla precyzyjnego doboru najefektywniejszych genotypów raczej niezbędne będzie testowanie roślin uprawianych aż do stadium dojrzałości przy odmiennych poziomach żyzności gleby.

2

Sklad chemiczny formy mlodocianej i dojrzalej bluszczu pospolitego [Hedera helix L.] a ukorzenianie sadzonek pedowych

80%

Olszewska-Kaczynska I. , Szydlo W. , Luksza E.

|

nr 2

401-406

PL

Skład chemiczny formy młodocianej i dojrzałej bluszczu pospolitego (Hedera helix L.) a ukorzenianie sadzonek pędowych. Bluszcz pospolity jest zimozielonym pnączem, charakteryzującym się dymorfizmem faz rozwojowych. Fazę młodocianą i dojrzałą różni wiele cech morfologicznych oraz zdolność do ukorzeniania sadzonek pędowych. Praca miała na celu określenie składu chemicznego sadzonek pędowych obu form oraz próbę oceny jego wpływu na przyczyny różnic w zdolności do ich ukorzeniania. W wyniku przeprowadzonych analiz stwierdzono, że obie formy różnią się zawartością węglowodanów, śluzu, białka, chlorofili a i b, flawonoidów i antocyjanów. Różnice w składzie chemicznym sadzonek pędowych młodocianej i dojrzałej formy mogą być jedną z przyczyn różnic w ich zdolności korzenienia.

EN

Hedera helix L. is evergreen ivy with form dimorphism. Juvenile and mature forms are different morphologically and have different rooting ability. The aim of this work was to determine chemical composition of cuttings from both forms and to evaluate its influence on rooting ability. We have observed that both forms have different contents of carbohydrates, mucus, protein, chlorophyls a and b, flavonoids and antocyanins. These differences in chemical composition of cuttings from juvenile and mature forms may be associated with its rooting ability.

3

Abscisic acid does not influence the subcellular distribution of the HYL1 protein from Arabidopsis thaliana

80%

Lesicka-Gorecka J. , Szarzynska B. , Sawczak M. , Bagdiul I. , Gorski P. , Jarmolowski A. , Szweykowska-Kulinska Z.

Acta Biochimica Polonica

|

2008

|

tom 55

|

nr 3

517-524

EN

HYL1 is a nuclear protein involved in the processing of miRNAs but its exact function remains unknown. Arabidopsis thalianahyl1mutants exhibit hypersensitivity to ABA. We decided to answer the question whether ABA affects the HYL1 protein localization within the cell and show that it does not. We also studied the expression of HYL1 in different tissues and organs. In this paper we show for the first time the expression profile of the HYL1 protein using anti-HYL1 antibodies. The protein is present in seedlings and mature plants in all organs studied, with the highest amount in inflorescences. A. thalianaHYL1 protein has several repetitions of a 28-amino-acid sequence at the C-terminus that confer protein instability. Our bioinformatic analysis of HYL1 homologs in different Brassicaspecies shows that this repetition is typical only for Arabidopsis. This may suggest a relatively late evolutionary acquisition of the C-terminal domain.