This article presents a comparative reading of Philip Roth’s “Defender of the Faith” and Alice Walker’s “Everyday Use.” The purpose of this article is to analyze the conundrums of assimilation in both stories, the main characters’ state of being, “not-at-home,” and their representation as ethnic Others, in order to point to the Biblical terrain of interpretation of the two stories. “Defender of the Faith” and “Everyday Use” skilfully explore the theme of Biblical redemption and present versions of a wise son and a mocking child from the Biblical Book of Proverbs. By deploying these metaphors they embrace larger issues such as the clash between ethnic/cultural authenticity and forged identity,individuality and conformity, tradition and modernity.
Peter Ackroyd’s literary output is characterised by a clear interrelationship between fiction and popular historiography. This is best manifested in his unwavering interest in the form of the historical novel. The present article is devoted to the three novels which creatively reconstruct selected events of the eighteenth century: Hawksmoor (1985), Chatterton (1987) and The Lambs of London (2004). It is argued that the recurrent themes, characters and ideas result from Ackroyd’s understanding of the century as “the Age of Disguise”. The metaphor of disguise accurately renders the specificity of the time when the Delphic precept “know then thyself” was taking on a new dimension. Informed by New Historicism and the theory of the postmodern historical novel, the following article demonstrates that Ackroyd’s vision of the eighteenth century corresponds with this approach to the period.
PL
Znamienną cechą twórczości Petera Ackroyda jest wyraźne zespolenie powieściopisarstwa z popularną historiografią, czego przejawem jest niezmienne zainteresowanie autora formą powieści historycznej. Teksty, którym poświęcony jest niniejszy artykuł – Hawksmoor (1985), Chatterton (1987), The Lambs of London (2004) – podejmują próbę kreatywnej rekonstrukcji niektórych istotnych wydarzeń XVIII wieku. Powracające tematy, typy postaci oraz warstwa ideowa w wymienionych utworach wynikają z koncepcji tego stulecia jako „wieku przebrania” („the Age of Disguise”). Metafora przebrania trafnie ilustruje specyfikę czasu, w którym delfickie zawołanie „poznaj samego siebie” nabrało nowego wymiaru. Przeprowadzona w artykule analiza, oparta na koncepcjach nowego historyzmu oraz teorii postmodernistycznej powieści historycznej, pokazuje, że Ackroydowska wizja XVIII wieku koresponduje z takim właśnie postrzeganiem tego stulecia.
Artykuł przybliża nieznany dramat Tadeusza Rittnera „Ogród młodości”. Utwór ten stanowi przykład tekstu pisanego pod publiczność wiedeńskiego Burgtheater. Można w nim zauważyć aluzje do anachronicznej już wówczas estetyki barokowej „powieści” komicznej z intrygą miłosną, przebierankami, schadzkami i eliksirami młodości. W tekście tym jednak trywialna historia o męskiej pogoni za młodością i o kobiecej determinacji w ratowaniu małżeństwa, łączącej wyrozumiałość z intryganctwem, obrazuje w uproszczeniu główne motywy dramatów realistycznych, tyle że banalne sytuacje przedstawia w baśniowych kostiumach. Rittner podjął nośny teatralnie motyw starzejącego się światowca i kobiecego kłamstwa pudrów i szminek, skontaminował go z kiczem alegorii oraz z oczekiwanym przez wiedeńską publiczność zdroworozsądkowym happy endem. „Ogród młodości” odniósł sukces w Wiedniu, polska premiera sztuki skończyła się niepowodzeniem.
EN
The paper depicts Tadeusz Rittner’s unknown drama “Ogród młodości” (“Youth Garden”), an example of a piece written for the public of the Vienna Burgtheater. It contains allusions to at that time already outmoded aesthetics of Baroque comic “novel” with a love plot, masquerades, trysts and youth potions. Nonetheless, this trivial story of a man chasing the youth and of woman determination to save marriage, a combination of understanding with intrigue, in a simplified manner pictures the main motifs of realist dramas, except that trivial matters are clad in fairy-tale costumes. Rittner took up theatre-expressive themes of an aging man of the world and a woman falsehood of face powder and lipstick, and contaminated them with allegorical kitsch and commonsense happy end awaited by the Vienna public. “Youth Garden” achieved success in Vienna, while its Polish première turned out a failure.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
В "Маскараде" Лермонтова преломлен мотив Шекспира «весь мир – театр» во всем многообразии смыслов мотива. В отличие от Шекспира, их позитивное наполнение Лермонтовым в целом отвергается. Оно дано в превращенном измерении – как героическое, стоическое претерпевание индивидом почти всегда страдательной «роли», и в таком «претерпевании» – неотъемлемая высота «роли».
EN
In Lermontov’s "Masquerade", Shakespeare’s motif “the whole world – theater” is reversed in all the diversity of its meanings. Lermontov rejects any positive content of various meanings of the motif. It is given in the transformed dimension – as a heroic, stoic endurance of an almost always passive “role”. This endurance in an inherent part of the “role’s” greatness.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.