This paper presents the attitudes and behaviour of young consumers towards food waste based on a pilot qualitative research and data published in the literature. Qualitative research was conducted with the use of focus grou p method, with approximately 8–10 selected students per group. Four focus group sessions were held, with open discussion led by a moderator and the scenario containing problematic issues. The study included a total of thirty-seven students, aged 22– 25 years. Studies have shown that negative attitude of household towards food waste is not frequently refl ected in consumers’ behaviour, despite their fundamental knowledge on how to reduce food waste. Respondents emphasized the need for educational campaigns. Properly selected and presented information will stimulate both consumer’s attitude and behaviour.
PL
W pracy omówiono postawy i zachowania młodych konsumentów względem zjawiska marnowania żywności na podstawie pilotażowych badań jakościowych własnych oraz danych opublikowanych w literaturze przedmiotu. Badania własne przeprowadzono z wykorzystaniem metody zogniskowanych wywiadów grupowych, w grupach 8–10 osób. Przeprowadzono cztery sesje fokusowe, które polegały na swobodnej dyskusji kierowanej przez moderatora, według scenariusza zawierającego kwestie problemowe. W badaniu uczestniczyło ogółem trzydziestu siedmiu studentów, w wieku 22–25 lat. Badania wykazały, że prezentowane w gospodarstwach domowych negatywne postawy względem zjawiska marnowania żywności często nie mają odzwierciedlenia w zachowaniach, pomimo posiadanej przez badanych elementarnej wiedzy dotyczącej sposobów ograniczenia marnowania żywności. Respondenci wskazywali na konieczność prowadzenia kampanii edukacyjnych, gdzie odpowiednio dobrany i prezentowany przekaz informacyjny stymulować będzie zarówno postawy, jak i zachowania konsumentów.
In the article was presented the issue of church legal entities, which are NGOs that participate in cooperation under the Act on combating food waste. In the first part of the article was presented the form of the contract indicated in this Act, bearing in mind the additional requirements provided for in canon law. In the next part was presented the entities of this cooperation, in particular the legal definition of a non-governmental organization, which also includes church legal entities. The last part of the article concerns the subject of the contract. Contractual elements were divided into obligatory and optional elements and were described accordingly. Important conclusions were presented in the end, including de lege ferenda conclusions.
PL
W opracowaniu przedstawiono zagadnienie kościelnych osób prawnych jako organizacji pozarządowych uczestniczących we współdziałaniu w ramach ustawy o przeciwdziałaniu marnowania żywności. W pierwszej części artykułu z uwagi na to, że powyższe współdziałanie wymaga umowy przedstawiono jej formę mając na uwadze dodatkowe wymogi przewidziane w prawie kanonicznym. W kolejnej części przedstawiono podmioty tego współdziałania, w szczególności przedstawiono definicję legalną organizacji pozarządowej, do których zaliczono również m.in. kościelne osoby prawne. Ostatnia część artykułu dotyczy przedmiotu umowy. W tym miejscu podzielono postanowienia umowne na obligatoryjne i fakultatywne oraz odpowiednio je opisano.
The considerations presented in this article are an attempt to compare and evaluate the manner in which Poland and Germany counteract food waste. Food waste is a global problem but measures to mitigate it should be taken already at the regional and even local levels. While Poland has implemented a specific legal regulation to control food waste, there is no such specific regulation in Germany. As a matter of fact neither in Poland nor in Germany nor throughout the whole EU there exist regulations that would make it possible to counteract food waste effectively and comprehensively. Moreover, without the participation and involvement of societies, no regulations will be truly effective because the largest proportion of the waste occurs at the food consumption stage, where the possibility of the legislator’s interference is very limited. The German initiatives and experience in this field may be worth following.
PL
Przeprowadzone rozważania są próbą porównania i oceny sposobów przeciwdziałania marnowaniu żywności w Polsce oraz w Niemczech. Zasięg tego zjawiska jest globalny, ale przeciwdziałać mu należy już na poziomie regionalnym, a nawet lokalnym. W Polsce została wprowadzona odrębna regulacja prawna w zakresie przeciwdziałania marnowaniu żywności, natomiast w Niemczech taka regulacja nie występuje. W konkluzji autor stwierdza między innymi, że zarówno w UE, jak i w Polsce i w Niemczech brakuje rozwiązań prawnych, które umożliwiłyby skuteczne i kompleksowe przeciwdziałanie marnowaniu żywności. Zauważa jednak, że bez udziału i zaangażowania społeczeństwa regulacje prawne nie wystarczą do skutecznego przeciwdziałania marnowaniu żywności także dlatego, że największy udział w nim ma etap konsumpcji żywności, co do którego możliwość ingerencji prawodawcy jest bardzo ograniczona. W tym zakresie warto opierać się na doświadczeniach niemieckich i inicjatywach tam podejmowanych.
Background: Open date labelling influences the role that final consumers play as actors in the food supply chain in waste prevention and reduction. The aim of this study was to examine the date labelling system from the perspectives of consumers’ experience taking into consideration both technical aspects of date labels readability as well as their understanding of the concept of the shelf-life dates. Methods: The face to face interview method (n=1145) was applied with the use of the interview questionnaire. Research was conducted in Poland. Results: Despite declared interest in date labelling, consumers of food products experience difficulties with the system in force. Identified problems cover the physical layer of food packaging such as the font size, the presence of information, its readability and accessibility, and the occurrence of two date types on the basis of food quality and safety concept. Problems with correct interpretation of ‘use by’ and ‘best before’ dates were more often observed in the group of youths and with vocational education. The difficulties with too small font of the date information were more often claimed by the elderly food buyers. Conclusions: Actions for improvement should be undertaken by FBO’s, legislators and educators in order to achieve economic, environmental and social benefits from clear and consumer-friendly date labelling system. The actions should be matched to a given population group because different sub-groups face separate problems with the dates on food packaging.
Celem artykułu jest przedstawienie regulacji rynku rolnego w Nikaragui oraz wskazanie rozwiązań prawnych, które mogą pomóc przezwyciężyć nierówny podział zasobów ekonomicznych pochodzących z krajowej działalności rolniczej w łańcuchu żywnościowym. W szczególności chodzi o zidentyfikowanie luk prawnych, które przyczyniają się do nierównego podziału zasobów w nikaraguańskim łańcuchu dostaw produktów rolno-spożywczych i zaproponowanie sposobów ich eliminacji w świetle nauki prawa rolnego. Według autora główną trudnością dla nikaraguańskiego producenta rolnego jest proces wprowadzania produktów na rynek produktów rolnych w Ameryce Środkowej i Nikaragui oraz brak regulacji w tym zakresie. System Integracji Ameryki Środkowej (SICA), który obowiązuje w większości krajów regionu, z jednej strony zawiera pełne regulacje prawne dotyczące rolnictwa, z drugiej nie do końca odpowiada nowoczesnej strukturze łańcucha rolno-spożywczego. W praktyce ustawodawstwo regionalne i krajowe podlega częstym zmianom i nie zapewnia wystarczającej ochrony producentom rolnym na każdym etapie produkcji. Alternatywą byłoby wprowadzenie zmian na poziomie regionalnym w postaci stref wolnego handlu i realizacji wspólnej polityki rolnej przez kraje Ameryki Środkowej.
EN
The aim of the article is to present the regulation of the Nicaraguan agricultural market and to identify legal solutions that could contribute to overcoming the unequal distribution of economic resources resulting from domestic agricultural activity in the food supply chain. In particular, the aim is to identify the legal loopholes that contribute to the unequal distribution of resources in the Nicaraguan agri-food supply system and to propose alternative solutions that are available from the point of view of agricultural law science. In the author’s opinion, the main difficulty facing the Nicaraguan agricultural producer is the commercialisation of own goods on the agricultural products market of Central America and Nicaragua and the regulatory deficiencies in this respect. The System of Central American Integration (Sistema de la Integración Centroamericana – SICA) in force in most countries of the region, includes on the one hand comprehensive legal regulations concerning agriculture, but on the other hand it does not fully correspond to the modern structure of the agri-food chain. In practice, regional and national legislation is subject to frequent amendments and provides unsatisfactory protection for agricultural producers at every stage of production. The introduction of changes at the regional level in the form of free economic circulation zones and the implementation of the common agricultural policy by Central American countries offers a certain alternative to this situation.
IT
Lo scopo dell’articolo è di presentare la regolamentazione del mercato agricolo in Nicaragua e di indicare soluzioni giuridiche che potrebbero contribuire a superare una distribuzione iniqua delle risorse economiche derivanti dall’attività agricola nazionale all’interno della filiera alimentare. In particolare, si tratta di individuare scappatoie giuridiche che contribuiscono ad una distribuzione iniqua delle risorse nel regime nicaraguense di approvvigionamento per i prodotti agroalimentari e di proporre soluzioni alternative per la loro eliminazione alla luce della scienza del diritto agrario. Secondo l’autore, la principale difficoltà per il produttore agricolo nicaraguense è il processo di commercializzazione dei prodotti sul mercato dei prodotti agricoli dell’America centrale e del Nicaragua nonché carenze normative in questo ambito. Il Sistema dell’integrazione centroamericana (SICA), vincolante nella maggior parte dei paesi della regione, da un lato contiene regolazioni giuridiche complete sull’agricoltura, dall’altro non corrisponde pienamente alla struttura moderna della filiera agroalimentare. In pratica, la legislazione regionale e nazionale è soggetta a frequenti cambiamenti e non protegge in modo sufficiente il produttore agricolo in ogni fase di produzione. Un’alternativa sarebbe quella di introdurre cambiamenti a livello regionale, sotto forma di aree di libero scambio e di attuare la politica agricola comune da parte dei Paesi dell’America centrale.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.