Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: lokalna tożsamość

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Legnica's Grenadier Barracks as a cultural capital in the urban space

100%

Rudnicka-Bogusz M. M.

tom Nr 1 (65)

21--30

The purpose of the article was to demonstrate that in garrison towns, barracks are a cultural capital because they are on many levels the carriers of intangible heritage and tradition related to the presence of the army in historic towns. Second incentive was an introduction to the discussion on their protection through suitable revalorization from the point of view of preserving their typological characteristics. The article presents a synthetic description of the evolution of Legnica garrison before World War II, the development of the Grenadier barracks complex at Hutników Street in Legnica and a detailed stylistic analysis of the 19th century buildings making up the complex. In the course of the research, it was possible to establish the determinants thanks to which the historical barracks of Legnica are not only the features of the city, its resource, but its cultural capital, i.e. a resource that can be used both materially and ideologically to build prestige etc. Legnica became a garrison town at the turn of the 19th and 20th centuries, which significantly affected the cultural landscape, population and realestate market. Majestic barracks, built with state money, proved the government’s special attention and enhanced the aesthetic value of the city’s landscape. An ascetic, yet expressive style helped build an impression of the wealth of the state that founded the barracks and the clearly defined typology of complexes allowed for their immediate recognition in the urban space. A vast supply of barracks was one of the reasons why post war the military took up seat in Legnica, which is also one of the founding myths of the city. That is why it is so important that the barracks in the garrison cities are revitalized with respect to historiographic values as exemplified by the Grenadier Complex, and not rebuilt, densified or demolished. The regeneration efforts must observe the plan and architectural form of buildings, which are the hallmarks of military architecture.

Celem artykułu było ukazanie, iż koszary stanowią kapitał kulturowy w miastach garnizonowych, ponieważ są na wielu płaszczyznach nośnikiem niematerialnego dziedzictwa i tradycji wiążących się z obecnością wojska w historycznych ośrodkach miejskich. Praca stanowi też wprowadzenie do dyskusji o właściwych drogach rewaloryzacji zespołów koszarowych z punktu widzenia zachowania ich wyróżników typologicznych.W artykule naszkicowano historię garnizonu legnickiego przed II wojną światową, dokonano prezentacji rozwoju zespołu koszarowego grenadierów przy ul. Hutników oraz przeprowadzono szczegółową analizę stylistyczną XIXwiecznych budynków składających się na zespół. W toku badań udało się ustalić determinanty, dzięki którym historyczne zespoły koszarowe Legnicy nie stanowią jedynie cechy miasta, jego zasobu, ale jego kapitał kulturowy, czyli taki zasób, którym można się zarówno w sposób materialny, jak i ideowy posługiwać do budowania prestiżu itp. Na przełomie XIX i XX w. Legnica stała się miastem garnizonowym, co miało znaczący wpływ na krajobraz kulturowy i strukturę ludności. Pałacowe gmachy koszar budowane za państwowe pieniądze były dowodem szczególnego zainteresowania rządzących i podnosiły walory estetyczne krajobrazu miasta. Za pomocą ascetycznej, jednak wyrazistej stylistyki budowano wrażenie bogactwa państwa fundującego koszary, a jednoznacznie określona typologia zespołów pozwalała na ich natychmiastowe rozpoznanie w przestrzeni miejskiej. Rozległa sieć koszar była jedną z przyczyn umieszczenia tu jednostek wojskowych po wojnie, co również stanowi jeden z mitów założycielskich miasta. Dlatego tak ważne jest, aby w miastach garnizonowych koszary podlegały rewitalizacji z poszanowaniem wartości historiograficznych – czego doskonałym przykładem jest adaptacja koszar grenadierów – a nie przebudowie, dogęszczeniu lub wyburzeniom. Adaptacji dokonywać należy z poszanowaniem planu i formy architektonicznej, które są wyróżnikami architektury wojskowej.

Tygodnik „Ziemia i Morze” (1956–1957) a (od)budowa lokalnej tożsamości

100%

Krasucki E.

nr 4

91-129

Published in Szczecin during the “Thaw” period of 1956–1957, the weekly Ziemia i Morze was a very curious phenomenon on the map of post-war culture. For a brief moment, in an environment so far greatly atomised and isolated, there appeared genuine intellectual ferment. The paper, as a part of the so-called thaw press, the most significant example of which was Po Prostu (Simply) published in Warsaw, was able to take on new topics, ones of supra-regional nature but also very important from the perspective of the local community. Over the few months, the paper attempted to describe the main components of the identity of West Pomerania, which for the purposes of this article were defined as follows: the awareness of space and its distinctiveness, the awareness of different experience and distinct ethnospace, the awareness of the coastal nature of the region and the awareness of the borderland.

Ukazujący się w okresie „odwilży” lat 1956–1957 szczeciński tygodnik „Ziemia i Morze” był zjawiskiem niezwykle ciekawym na mapie powojennej kultury. Przez krótki moment, w środowisku dotąd mocno zatomizowanym i izolowanym, powstał autentyczny intelektualny ferment. Pismo, wpisując się w ramy tzw. prasy odwilżowej, której najbardziej rozpoznawalnym przykładem jest warszawskie „Po prostu”, było w stanie podjąć wątki nowe, mające charakter ponadregionalny, ale też nadzwyczaj istotne z punktu widzenia wspólnoty lokalnej. W ciągu kilku miesięcy pismo starało się opisać główne składniki tożsamości Pomorza Zachodniego, które na potrzeby artykułu zostały zdefiniowane następująco: świadomość miejsca i jego odmienności, świadomość innego doświadczenia i odmiennej etnoprzestrzeni, świadomość nadmorskiego charakteru regionu i świadomość pogranicza.