Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Od litostratygrafii do cyklostratygrafii-nowatorskie kierunki w badaniach Profesora Ryszarda Dadleza (1931–2008)

100%

Pieńkowski G.

Przegląd Geologiczny

|

2009

|

tom Vol. 57, nr 5

387-392

2

New aspects of Mesozoic lithostratigraphy and basin development in the Western Carpathians

80%

Michalik J.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2001

|

tom nr 396

106-107

3

Jakie cechy składu petrograficznego żwirów glin lodowcowych mogą być przydatne w litostratygrafii?

80%

Zabielski R.

Przegląd Geologiczny

|

2004

|

tom Vol. 52, nr 4

340-346

4

Litostratygrafia i poziomy sporowo-pylkowe neogenu na Nizu Polskim.

70%

Piwocki M. , Ziembinska-Tworzydlo M.

Przegląd Geologiczny

|

1995

|

tom 43

|

nr 11

916-927

5

Wodospad Zaskalnik - ważna strefa kontaktu jednostek litostratygraficzych płaszczowiny magurskiej w Beskidzie Sądeckim

70%

Waskowska A. , Golonka J.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

2016

|

tom 72

|

nr 4

6

Skład minerałów ciężkich w osadach podłoża czwartorzędu północno-zachodniej Polski

60%

Masłowska M. , Michałowska M.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2004

|

tom nr 407

89-111

PL

Praca przedstawia wyniki badań osadów podłoża czwartorzędu w rejonie Polski północno-zachodniej. W podłożu czwartorzędu badanego obszaru występują osady mezozoiczne (jury i kredy) oraz trzeciorzędowe (oligocenu i miocenu). Utwory te wykazują zróżnicowanie facjalne i litologiczne, co potwierdziły wyniki badań składu ziarnowego, zawartości CaCO3 oraz składu minerałów ciężkich. Badane osady podłoża przy różnym rodzaju uziarnienia zawierają bardzo mało lub nie zawierają CaCO3 oraz posiadają indywidualne zespoły minerałów ciężkich, charakterystyczne dla różnych jednostek stratygraficznych. Generalnie osady podłoża czwartorzędu badanego obszaru Polski północno-zachodniej wykazują odrębność mineralogiczną w stosunku do innych obszarów Polski północnej i środkowej, co również potwierdzają wyniki analizy statystycznej.

EN

The paper presents results of investigations of sediments underlying the Quaternary in northwestern Poland. Sediments of Jurassic, Cretaceous and Tertiary (Oligocene and Miocene) occur under the Quaternary of this area. Lithofacial differentiation of sediments was determined on the basis of grain size data, CaCO3 content and heavy minerals composition. Granulometrical composition of samples is heterogenous. Despite of that all sediments have very low contents of CaCO3 and heavy minerals composition - characteristic for different stratigraphical units. Generally, the heavy minerals associations of sediments underlying of the Quaternary in northwestern Poland are different in relation to other northern and middle regions of Poland. The difference of heavy minerals composition in sediments in various stratigraphic units is also noticed in results of statistic analysis of received data.

7

The geological, paleobotanical and radiometric dating of Quaternary sediments in the region of Konin (eastern Great Poland Lowland)

60%

Stankowski W.

Geologos

|

2000

|

tom Vol. 5

175--187

EN

A theoretical discussion of the availability of material, the emergence of the Pleistocene glacial series and the denudation occurring in the interglacial periods. The synthetic profile of the quaternary series in the region of Konin (eastern Great Poland) described in the light of geological, paleobotanical and luminescence studies.

8

Litologia, zagospodarowanie i walory naukowo-krajoznawcze gipsow Ponidzia

60%

Kasprzyk A.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

1998

|

tom 54

|

nr 5

35-49

9

Profil keloweju i górnej jury w niecce Nidy

60%

Złonkiewicz Z.

Przegląd Geologiczny

|

2009

|

tom Vol. 57, nr 6

521-521

EN

The Callovian and Upper Jurassic strata in the Nida Trough are similar to those from SW margin of Holy Cross Mountains, so the same lithostratigraphic pattern may be applied. Three facies zones are distinguished: NW, central and SE. Black deposits of the Middle Jurassic are covered by the Sandy Limestones and Marls (lower Callovian–Bukowskii Subz. Cordatum Z.). Locally, these strata are separated by the Calcareous Sandstones (uppermost Bathonian–lower Callovian). The Marly Limestones and Marls represent Bukowskii Subz. Cordatum Z.- Plicatilis Z. The Morawica Limestones represent Plicatilis Z.–Bimammatum Z. The Siedlce Limestones (facies: pelitic, pelitic-sponge, pelitic-coral) reach the Platynota Z. in central andNWpart and the top of Hypselocyclum Z. in a narrow zone in SE part of Nida Trough. The Chalky Limestones (facies: pelitic, biostromal) are equivalents of the uppermost Siedlce Limestones in the centre of the Nida Trough. Beyond this narrow zone in the SE part of the Nida Trough, the Lowermost Marly Horizon (Platynota Z.) and deposits of shallow water carbonate platform (Platynota Z.–Hypselocyclum Z.), Lower & Upper Oolites, Banded Limestones, Oolite-Platy Member, Platy Detrital Limestones, Platy Limestones and Underlying Shales are distinguished. The uppermost part of the incomplete section (Divisum Z. and Mutabilis Z.) is represented by the Skorków Lumachelles and Upper Platy Limestones in the entire Nida Trough while the Staniewice Lumachelles occur in its SE part. The knowledge of the Middle– Upper Jurassic deposits of the Nida Trough is important for palaeogeographical reconstructions of the whole Southern Poland, as the Nida Trough links other regions where the Jurassic deposits are well recognized in numerous outcrops and borehole sections.

10

Litostratygrafia ordowiku w Górach Świętokrzyskich

60%

Trela W.

Przegląd Geologiczny

|

2006

|

tom Vol. 54, nr 7

622-631

EN

The study of the Ordovician conducted in the Holy Cross Mts. during the last two decades provided new data concerning lithology and stratigraphy of this system. Thus, the revised Ordovician lithostratigaphy of the Holy Cross Mts., presenting a complex temporal stratigraphic and lithofacies pattern is needed. The lithostratigraphic proposal, presented in this paper, includes seventeen formations defined in accordance with formal requirements. They are characterized by macroscopically identified sets of lithologic features, which differentiate one unit from another.

11

Attempt of lithostratigraphic correlation of tills in northeastern Poland and southern Lithuania

60%

Lisicki S.

Kwartalnik Geologiczny

|

1998

|

tom Vol. 42, nr 2

161-172

EN

Six boreholes have been completed in the Polish-Lithuanian borderland. Samples of tills were collected to petrographic analysis of gravels 5-10 mm in diameter. Petrographic characteristics of tills were compared with lithotypes from central part of the Mazury lakeland and the Augustów Lowland. Stratigraphic position of tills has been defined and then, the results were recalculated with application of the Lithuanian petrographic method. Comparative study indicated that there is no stratigraphic correlation between tills in southern Lithuania and northeastern Poland.

PL

W Polsce i na Litwie stosuje się od lat podobną metodykę oceny cech diagnostycznych osadów morenowych będących podstawą korelacji litostratygraficznej plejstocenu. Dla potrzeb realizacji Szczegółowej mapy geologicznej Polski w skali 1:50 000 wykonuje się standardowe badania litologiczno-petrograficzne osadów plejstoceńskich, pobieranych z rdzeni wiertniczych. Metodyka takich badań została opracowana w Polsce przez J. Rzechowskiego (1971, 1974), a na Litwie przez A.I. Gaigalasa (1979). Najbardziej przydatnymi do określania litostratygrafii osadów morenowych, a tym samym do konstrukcji schematów stratygraficznych plejstocenu, są wyniki analizy składu petrograficznego żwirów glin zwałowych. Dla analizy składu petrograficznego żwirów (próbki zawierające min. 100 ziaren o średnicy 5-10 mm) z glin zwałowych, stosowanej w Polsce, oblicza się zawartość procentową różnych grup skał skandynawskich (północno-paleozoicznych i starszych oraz bardzo rzadko spotykanych na terenie Polski skał triasowych i jurajskich): skały krystaliczne, wapienie , dolomity, piaskowce i kwarcyty, kwarc oraz lokalnych (trzeciorzędowych i kredowych) : wapienie i margle, piaskowce oraz mułowce i iłowce. Następnie oblicza się wskaźniki petrograficzne charakteryzujące zależności między udziałem różnych grup skał skandynawskich (północnych) w żwirach glin zwałowych, Stosowana na Litwie analiza składu petrograficznego żwirów (próbki zawierające ok. 300 ziaren o średnicy 5-10 mm) z glin zwałowych obejmuje: skały krystaliczne, kwarc północny, skalenie i podrzędnie kwarcyty (w przybliżeniu odpowiadające w polskiej metodzie sumie skał krystalicznych i kwarcu północnego); jotnickie, paleozoiczne i mezozoiczne piaskowce, rzadko mułowce (w polskiej metodzie piaskowce północne); dewońskie dolomity (w polskiej metodzie dolomity północne); wapienie organogeniczne ordowiku i syluru oraz pozostałe wapienie paleozoiczne, triasowe i jurajskie (w polskiej metodzie łącznie wapienie północne); a także kredowe margle (w polskiej metodzie w przybliżeniu wszystkie skały lokalne - głównie, trudne do rozdzielenia, wapienie i margle kredowe i paleoceńskie). W opracowaniach litewskich zawartość procentową tych skał przedstawia się w formie słupkowej. Wartość 100% słupka dopełniają, podobnie jak w metodzie polskiej, krzemienie, lidyty, fosforyty i in. A.I. Gaigalas (1979) prezentuje wyniki badań petrograficznych również w postaci histogramu ukazującego różnice w zawartości żwirów różnych skał dla poszczególnych kompleksów glin zwałowych w stosunku do średniej zawartości tych żwirów obliczonych dla wszystkich glin z wielu profilów danego regionu. Histogram taki został przekazany stronie polskiej w 1995 r. Przedstawia on uśredniona charakterystykę petrograficzną glin zwałowych z rejonu Vistytis. Identyczną metodą wykonano uśrednienie dla analizowanych w niniejszym opracowaniu glin zwałowych. Materiał geologiczny pochodzi z sześciu otworów wiertniczych zlokalizowanych na pograniczu polsko-litewsko-rosyjskim w rejonie Wiżajn. Pięć otworów (Żytkiejmy Nadleśnictwo,Żytkiejmy, Bolcie, Stankuny i Poszeszupie) wykonano po stronie polskiej, w ramach realizacji arkuszy SMGP: Żytkiejmy, Wiżajny i Poszeszupie. Po stronie litewskiej wykonano otwór Norvydai, któregoprofil był badany w ramach współpracy polsko-litewskiej. W analizowanych profilach wyróżniono osady ośmiu zlodowaceń i określono ich pozycję stratygraficzną. Nawiązano do wyników badań i klasyfikacji litostratygraficznej z centralnej części Pojezierza Mazurskiego i Niziny Augustowskiej. Przyjęta korelacja litostratygraficzna glin wałowych Polski północno-wschodniej i południowej Litwy przedstawia się następująco: ˇ gliny kompleksu Dzukija odpowiadają glinie starszego stadiału zlodowacenia nidy; ˇ gliny kompleksu Dainava odpowiadają glinie młodszego stadiału zlodowacenia nidy ˇ gliny kompleksu Żemaitija , charakteryzujące się maksymalną zawartością dolomitów, odpowiadają glinie zlodowacenia wilgi i zlodowacenia liwca, być może również glinie zlodowacenia sanu; ˇ gliny kompleksu Medininkai to nie gliny zlodowacenia warty, ale gliny zlodowacenia odry; ˇ gliny kompleksu Gruda odpowiadają glinie starszego stadiału (świecia) zlodowacenia wisły; ˇ gliny kompleksu Baltija odpowiadają glinie młodszego stadiału (leszczyńsko-pomorskiego) zlodowacenia wisły. ˇ Korelację litostratygraficzną skonstruowano na bazie korelacji stratygraficznej plejstocenu Polski i Litwy według J. Satkunasa i in. (1996). W tabeli brak litewskich odpowiedników zlodowacenia narwi, sanu i warty. Brak glin zwałowych zlodowacenia narwi można tłumaczyć brakiem tego kompleksu w rejonie Vistytis (południowa Litwa). Rzadko wystepujące na Pojerzierzu Suwalskim gliny zwałowe zlodowacenia sanu cechuje zbliżona do glin kompleksu Żemaitija charakterystyka petrograficzna, choć te pierwsze wykazują nieco podwyższoną zawartość skał krystalicznych. To podobieństwo być może spowodowało włączenie glin zlodowacenia sanu do kompleksu litostratygraficznego żemaitija, który odpowiada prawdopodobnie glinom zlodowacenia wilgi i liwca. Gliny zwałowe zlodowacenia warty są cienkie (do kilku metrów grubości) i przeważnie występują wśród miąższego kompleksu piaszczysto-żwirowego rozdzielającego poziomy morenowe zlodowacenia odry i wisły. Być może słabe wykształcenie glin zlodowacenia warty w rejonie pogranicza polsko-litewskiego spowodowało pominiecie ich po stronie litewskiej w charakterystyce petrograficznej i litostratygraficznej. Geolodzy litewscy niesłusznie włączyli cały kompleks piaszczysto-żwirowy do zlodowacenia wisły (Nemunas). Przedstawiony materiał upoważnia do sformułowania następujących wnisków: 1. Wydzielone przez A.I.Gaigalasa kompleksy litostratygraficzne pleistocenu rejonu Vistytis odpowiadają niektórym poziomom litostratygraficznym wydzielonym w rejonie Wiżajn. 2. Południowolitewskie kompleksy litostratygraficzne o określonej od lat pozycji stratygraficznej wiekowo często nie odpowiadają przyporządkowanym im poziomom litostratygraficznym na terenie Polski. 3. Do przedstawionego schematu podziału stratygraficznego Polski i Litwy nie pasuje schemat litostratygraficzny opracowany przez A.I. Gaigalasa dla rejonu południowej Litwy. Kompleksy: dainava, Żemaitija, Medininkai nie odpowiadają wyróżnionym piętrom chronostratygraficznym o takiej samej nazwie. Wydaje się ponadto, że kompleks Żemaitija może korelować z glinami zlodowacenia liwca (lub) wilgi , a może nawet zlodowacenia sanu. W Polsce północno-wschodniej gliny zwałowe zlodowacenia wilgi i liwca rozdzielają zbadane palinologicznie osady interglacjału mazowieckiego. Na terenie południowej Litwy nie wyróżniono kompleksów litostratygraficznych odpowiadających zlodowaceniom narwi, sanu i warty. 4. Określenie pozycji stratygraficznej glin zwałowych południowej Litwy jest dyskusyjne. Zdaje się świadczyć o tym również pogląd A.I. Gaigalasa mowiący o różnym, regionalnym wykształceniu petrograficznym równowiekowych kompleksów glacjalnych Litwy. Pogląd ten jest sprzeczny z rysującym się dość jednolitym obrazem petrograficznym równowiekowych glin zwałowych Polski północno-wschodniej. Być może ponowna, przestrzenna korelacja kompleksów glin zwałowych Litwy doprowadzi do większego ujednolicenia ich obrazu petrograficznego, a tym samym do pełnej zgodności litostratygraficznej i stratygraficznej osadów plejstoceńskich na obszarze Litwy i Polski północno-wschodniej.

12

Charakterystyka petrograficzna glin lodowcowych rejonu Konina w świetle analizy statystycznej

60%

Zabielski R.

Przegląd Geologiczny

|

2000

|

tom Vol. 48, nr 4

345-350

PL

W odkrywkach Pątnów i Lubstów - KWB Konin, występują trzy gliny lodowcowe (Tl, T2, T3), zaliczane do odrębnych zlodowaceń. Skład petrograficzny frakcji żwirowej (5-10 mm) tych glin charakteryzuje się mniejszą lub większą zmiennością, gdzie wartości współczynników petrograficznych tworzą spektrum o wyraźnej domonancie, które może byc aproksymowane rozkładem normlnym. Znacznie większe zróżnicowanie między wartościami przeciętnymi współczynników petrograficznych obserwowane dla różnowiekowych glin lodowcowych wynika z relatywnie odmiennego położenia tego spektrum. W celu wykluczenia przypadkowości otrzymanych wyników zastosowano testy statystyczne.

EN

In Konin region (outcrops: Pątnów and Lubstów - KWB Konin) there are three tills (Tl, T2, T3), which belong to separate glacial periods. Simplified analysis of petrographicał composition of grave! (5-10 mm) was used and their results are shown by petrographicał coefficients, which also ware analysed by statistic methods. Their values are not constant in one-age till but it changes morę or less what appearance by spectrums with distinct dominant that can be approximate by normalfreąuency distribution. Morę signijicant dijferences in mean values ofpetrographical coefficients are observed among tills ofdifferent age. It is influent jrom differ-ent position of spectrums and thisfact has a lithostratigraphical connotation. Statistical analysis was used in order to avoid random-ness ofcomputed coefficients.

13

Nowe jednostki litostratygraficzne w randze warstw w obrębie formacji gogolińskiej (trias środkowy) na Śląsku Opolskim

51%

Kowal-Linka M.

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

|

2009

|

tom T. 35, z. 2

153-174

PL

Ogniwo wapienia krynoidowego z Zakrzowa zostało rozdzielone na trzy jednostki podrzędne: warstwę wapienia pelitowego z Krapkowic zbudowaną z cienkoławicowych, falisto-gruzłowych, marglistych wapieni pelitowych, warstwę wapienia organodetrytycznego z Dąbrówki utworzoną z grubo- i średnioławicowych, warstwowanych przekątnie wapieni organodetrytycznych (krynoidowych), warstwę wapienia organodetrytycznego z Podboru składającą się z cienko- i średnioławicowych wapieni organodetrytycznych, wapieni pelitowych oraz podrzędnie zlepieńców śródformacyjnych. Dolna część leżącego powyżej ogniwa margla ze Skały, zbudowana lokalnie ze zlepieńca śródformacyjnego z dużymi intraklastami przykrytego zlepieńcem śródformacyjnym z małymi intraklastami, została wydzielona jako warstwa zlepieńca śródformacyjnego z Kociny. Leżące powyżej ogniwo wapienia komórkowego z Emilówki zostało rozdzielone na dwie jednostki podrzędne: warstwę wapienia organodetrytycznego z Karłubca zbudowaną z cienko- i średnioławicowych wapieni organodetrytycznych i pelitowych oraz warstwę wapienia marglistego z Otmętu utworzoną z silnie porowatych, cienkoławicowych wapieni marglistych (dedolomitów).

EN

The Zakrzów Crinoidal Limestone Member is subdivided into the three subordinate units: the Krapkowice Pelitic Limestone Bed built of thin-bedded, wavy-bedded and crumpled marly pelitic limestones, the Dąbrówka Bioclastic Limestone Bed consisting of thick- to medium-bedded, cross-bedded bioclastic limestones (crinoidal), the Podbór Bioclastic Limestone Bed built of thin- to medium-bedded bioclastic limestones, pelitic limestones and intraformational conglomerates. The lower part of the Skała Marl Member consisting locally of the intraformational conglomerate with big intraclasts covered by the intraformational conglomerate with small intraclasts is designed as the Kocina Intraformational Conglomerate Bed. The Emilówka Cellular Limestone Member is subdivided into the two subordinate units: the Karłubiec Bioclastic Limestone Bed built of thin-to medium-bedded bioclastic and pelitic limestones and the Otmęt Marly Limestone Bed consisting of strongly porous, thin-bedded marly limestones (dedolomites).

14

Karbon Appalachów i jego porównanie z karbonem Górnośląskiego oraz Lubelskiego Zagłębia Węglowego

51%

Zdanowski A.

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

|

2007

|

tom T. 33, z. 3

317-327

PL

Osady karbonu występują powszechnie w wielu miejscach Stanów Zjednoczonych Ameryki. Rejon będący przedmiotem porównań to Zachodnia Wirginia, w której liczne wychodnie karbonu zostały szczegółowo udokumentowane florystycznie. Rejon ten leży na zachód od strefy tektonicznej Brewarda - granicy wewnętrznej Appalachów między Płytą Atlantycką a Płytą Centralną. Opracowanie flory karbońskiej tego regionu dokumentuje górny mississip (serpuchow) oraz dolny pensylwan (górny baszkir). Na późny mississip i wczesny pensylwan przypada luka sedymentacyjna, podczas której powstała dokumentowana na terytorium USA tzw. powierzchnia postchesteriańska. Jej odpowiednikiem w polskich zagłębiach węglowych jest luka stratygraficzna sygnalizowana brakiem poziomów goniatytowych H1 i H2. Poniżej tej luki w porównywanych regionach występują utwory morskie i paraliczne z pokładami węgla, natomiast powyżej dominują utwory limniczno-fluwiame z pokładami węgla i pakietami utworów paralicznych.

EN

The Carboniferous deposits occur generally on the entire territory of the United States of America. The region to be correlated is the West Virginia where numerous Carboniferous outcrops occur and they are detailed floristically documented. The studied region is located west of the Breward tectonic zone, the inner boundary of the Appalachian between the Late Palaeozoic Atlantic Plate and the Early Palaeozoic Central Plate. The Carboniferous macroflora documents the Late Mississippian (Serpukhovian/Namurian A) and the Late Pennsylvanian (Late Bashkirian-Early Moscovian). The documented stratigraphic gap the post-Chesterian surface in the studied region corresponds to the latest Mississippian and Early Pennsylvanian. In Polish coal basins it probably corresponds to the stratigraphic gap ascribed to the H1 and H2 goniatite zones. In both studied regions marine and paralic deposits with coal beds occur below the gap and limnic-fluvial deposits with coal beds and thick paralic deposits dominate just above it.

15

Obiekty geoturystyczne regionu Highlands (północna Szkocja)

51%

Rudzka D. , Krzeszowska E.

Zeszyty Naukowe. Górnictwo / Politechnika Śląska

|

2005

|

tom z. 269

243-253

PL

Artykuł przedstawia litostratygrafię i tektonikę regionu Highlands w Szkocji oraz charakterystykę wybranych obiektów geologicznych z tego regionu. Przedstawione obiekty przyrody nieożywionej dokumentują budowę i historię geologiczną północnej Szkocji. W pracy scharakteryzowano 13 obiektów geoturystycznych podając ich lokalizacje i cechy geologiczne.

EN

The paper presents lithostratigraphy and tectonic structure of Scottish Highlands and characterization of chosen geological objects. The objects of abiotic nature represent geological build and history of Scottish Highlands. 13 geotouristic attractions have been discussed in details by giving their location and geological features.

16

Petrograficzne podstawy stratygrafii glin morenowych Polski północno-wschodniej

51%

Kenig K.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

1998

|

tom nr 380

3-99

PL

W pracy zawarto regionalną syntezę litostratygraficzną glin morenowych na obszarze Polski północno-wschodniej. Syntezę wykonano na podstawie badań petrograficznych i wynikających z nich wartości współczynników petrograficznych: O/K (skały osadowe do krystalicznych + kwarc), K/W (skały krystaliczne do węglanowych) oraz A/B (skały nieodporne do odpornych na wietrzenie). Za punkt wyjścia przyjęto sytuację geologiczną badanych warstw glin morenowych w stosunku do jednoznacznie palinologicznie określonych osadów organicznych pięter interglacjalnych: augustowskiego, ferdynandowskiego, mazowieckiego i eemskiego. Założenie takie nie zawsze mogło być stosowane, ponieważ nie we wszystkich profilach wiertniczych zawierających osady interglacjalne występuje glina morenowa o zbadanym składzie petrograficznym. W takich przypadkach zastosowano więc do korelacji glin inne kryteria paleomorfologiczno-sekwencyjne. Pomocne było też w wielu przypadkach przeanalizowanie położenia badanych profili wiertniczych w stosunku do ważniejszych elementów budowy powierzchni podczwartorzędowej. W pracy wykorzystano 155 profili wiertniczych, w których scharakteryzowano około 600 warstw glin morenowych, traktując warstwę jako jednostkę litostratygraficzną niższego rzędu. Wyróżniono 16 poziomów glin morenowych zgrupowanych w pięć pięter litostratygraficznych: piętro A- zawiera gliny starsze od interglacjału augustowskiego, piętro B- zawarte między interglacjałem ferdynandowskim a augustowskim, piętro C- zawarte między interglacjałem mazowieckim a ferdynandowskim, piętro D- zawarte między interglacjałem eemskim a mazowieekim, piętro E- zawiera gliny młodsze od interglacjału eemskiego. W Polsce północno-wschodniej obserwuje się wyraźną tendencję zmniejszania się ilości poziomów glin morenowych z północy na południe, od trzynastu poziomów na Pojezierzu Mrągowskim do siedmiu poziomów na Nizinie Południowo-podlaskiej. Tylko cztery poziomy reprezentowane są we wszystkich wyróżnionych regionach Polski północno-wschodniej. Korelacja tych 16 poziomów litostratygraficznych glin morenowych z podziałem chronostratygraficznym ma różne stopnie pewności. Najbardziej oczywista jest korelacja piętra A ze zlodowaceniem narwi i piętra E ze zlodowaceniem Wisły. Trzy dolne poziomy piętra B mogą odpowiadać zlodowaceniu nidy, a trzy kolejne, wyższe, zlodowaceniu sanu 1. Piętro C odpowiada zlodowaceniu Sanu 2, a piętro D - zlodowaceniu s.I. odry (+ warta).

EN

Regional lithostratigraphy of tills in northeastern Poland is presented. It is based on petrographic studies and calculated petrographic coefficients: O/K (ratio of sedimentary rocks to crystalline rocks and quartz), K/W (crystalline to carbonate rocks) and A/B (non-resistant to resistant rocks). A starting point was geological setting of tills against univocal organic sediments (with palynologic evidence) of the Augustów, Ferdynandów, Mazovian and Eemian Interglacials. Such assumption could not be commonly applied because only some borehole sections with interglacial sediments were supplied with petrographic analysis of tills. In such cases, other palaeomorphologic-sequential criteria could be applied for correlation. Location of examined borehole sections against selected features of the sub-Quaternary substrate could be helpful occasionally. The analysis was based on 155 borehole sections, in which about 600 till beds were described. Each bed was considered for a lower-rank stratigraphic unit. They formed 16 till horizons, grouped in 5 lithostratigraphic stages. The stage A comprises tills - older than the Augustów Interglacial, the stage B- tills between the Ferdynandów and Aagattów Interglacials, the stage C- between the Mazovian and Ferdynandów Interglacials, the stage D- between the Eemian and Mazovian Interglacials, and the stage E- tills younger than the Eemian Interglacial. In northeastern Poland there is a distinct southward trend to more limited number of till horizons, from 13 horizons in the Mrągowo Lakeland to 7 horizons in the South Podlasie Lowland. Only four horizons are present in every region of northeastern Poland. In correlation with a chronostratigraphic subdivision, the most obvious is reference of the stage A to the Narew Glaciation and of the stage E to the Wisła Glaciation. Three lower horizons of the stage B correspond presumably to the Nida Glaciation, and the three successive ones - to the San 1 Glaciation. The stage C corresponds to the San 2 Glaciation and the stage D- to the Odra Glaciation sensu lato.

17

Pozycja stratygraficzna glin morenowych w odkrywce „Smulsko” (KWB „Adamów”) w świetle analiz petrograficznych

51%

Czubla P. , Forysiak J.

Przegląd Geologiczny

|

2004

|

tom Vol. 52, nr 7

574-–578

EN

The ”Adamów–Smulsko” exposure is situated in the eastern part of Wielkopolska about 5 km to the east from Turek. Three till horizons are exposed there. The oldest one is considered to be the deposits of South Polish Glaciation age (Elsterian), the middle one of Odranian age and the upper one — divided in two strata — of Warthanian age (Klatkowa, 1993). Indicator erratics in samples taken in two profiles, lying two kilometres apart, were analysed. The relationship between fundamental indicator erratics has been determined and the comparison with the contribution of particular alimentation areas in the supply of coarse material has been made, also the theoretical home centres of the boulder associations (TGZ) here been marked. The stratigraphical conclusions do not confirm the previous interpretation. The occurrence of Odranian tills has not been supported. The lowest till horizon has been attributed to Nida Glaciation, whereas the middle and upper ones to the Warthanian Glaciation.

18

Nowe dane palinologiczne na temat wieku otoczaków węgla kamiennego z formacji dębowieckiej miocenu, z otworu wiertniczego Kozy MT3 (Śląsk Cieszyński)

51%

Chylarecka A. , Filipiak P.

Przegląd Geologiczny

|

2004

|

tom Vol. 52, nr 3

254-258

EN

Carboniferous coal pebbles, were sampled for palynomorphs in the Dębowiec Formation (Miocene), from the Kozy MT3 borehole near (Bielsko-Biała). Five samples contained organic material useful for biostratigraphy. Based on miospore species, three Western Europe an miospore zones were recognized: ?KV (Crassispora kosankei-Grumosisporites varioreticulatus), FR (Raistrickia fulva-Reticulatisporites reticulatus) from the Namurian?B and C, respectively, and SS (Triquitrites sinani-Cirratriradites saturni) from the Westphalian A.

19

Litostratygrafia utworów ediakaru w lubelsko-podlaskim basenie sedymentacyjnym (wschodnia i południowo-wschodnia Polska)

51%

Pacześna J.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2014

|

tom nr 460

1--23

PL

W artykule zaprezentowano sformalizowany schemat podziału litostratygraficznego utworów klastycznych i wulkanogenicznych ediakaru, wypełniających lubelsko-podlaski basen sedymentacyjny, zlokalizowany we wschodniej i południowo-wschodniej Polsce. W sukcesji górnego ediakaru wyróżniono osiem jednostek litostratygraficznych, w tym siedem formacji i jedno ogniwo. Podstawą wydzielenia jednostek było zróżnicowanie makroskopowych cech litologicznych w profilach z ediakaru. W charakterystyce jednostek litostratygraficznych zawarto historię ich nazewnictwa, kryteria zdefiniowania jednostki, opis, stratotypy i hipostratotypy, granice, chronostratygrafię, skamieniałości, interpretację genetyczną, miąższość, rozprzestrzenienie regionalne i odpowiedniki litostratygraficzne na obszarach sąsiednich.

EN

The paper presents a formalized lithostratigraphic scheme of the Ediacaran clastic and volcanogenic deposits from the Lublin-Podlasie sedimentary basin, located in eastern and south-eastern Poland. The upper Ediacaran succession consists of eight lithostratigraphic units, including seven in the rank of formation, and one member. The basis for the identification of the units was the variability of macroscopic lithological features in the Ediacaran sections. The characterization of the lithostratigraphic units provides the history of their names and criteria for defining the units, and their description. The stratotypes and hypostratotypes, boundaries, chronostratigraphy, fossils, interpretation of origin, thicknesses, regional distribution patterns and lithostratigraphic equivalents from neighbouring areas are also characterized.

20

Litostratygrafia pogranicza dewonu dolnego i środkowego w regionie łysogórskim Gór Świętokrzyskich

51%

Malec J.

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

|

2005

|

tom nr 415

5-58

PL

Na pograniczu dewonu dolnego i środkowego regionu łysogórskiego Gór Świętokrzyskich, wyróżniono formalną jednostkę litostratygraficzną - formację grzegorzowicką (fm). Występuje ona pomiędzy terygenicznymi osadami "formacji" zagórzańskiej wyższego emsu a eifelską "formacją" wojciechowicką złożoną z dolomitów. W obrębie zróżnicowanej litologicznie formacji grzegorzowickiej wydzielono 8 ogniw: dolomity z Warszówka (og), margle z Godowa (og), iłowe z Bukowej Góry (og), wapienie z Wydryszowa (og), piaskowce z Kapkazów (og), dolomity z Rzepina (og), mułowce i piaskowce z Zachełmia (og) oraz wapienie z Dąbrowy (og). W niższej części ogniwa wapieni z Dąbrowy i ogniwa mułowców i piaskowców z Zachełmia przebiega granica chronostratygraficzna pomiędzy dewonem dolnym a środkowym. Największe rozprzestrzenienie geograficzne mają dwie jednostki: ogniwo iłowców z Bukowej Góry (og) oraz ogniwo wapieni z Wydryszowa (og). Pozostałe ogniwa cechują się brakiem ciągłości lateralnej na większym obszarze. Omówiono podobieństwa i różnice występujące między sekwencjami z pogranicza dewonu dolnego i środkowego w regionach łysogórskim i kieleckim oraz w przyległych rejonach geograficznych.

EN

A formal lithostratigraphic unit, i.e. Grzegorzowice Formation was distinguished at the Lower and Middle Devonian boundary in the Łysogóry Region of the Holy Cross Mts. This occurs between terrigenous sediments of the upper Emsian Zagórze "formation" and dolomites of the lower Eifelian Wojciechowice "formation". The lithologically diversified Grzegorzowice Formation consists of 8 members: Warszówek Member, Godów Member, Bukowa Góra Member, Wydryszów Member, Kapkazy Member, Rzepin Member, Zachełmie Member and Dąbrowa Member. The Lower-Middle Devonian chronostratigraphic boundary runs within the lower portion of the Dąbrowa Member and Zachełmie Member. Two units, i.e. Bukowa Góra Member and the Wydryszów Member, show the largest geographic extent. The remaining members are characterized by a lack of lateral continuity over a vast area. This report presents similarities and differences that occur between Lower and Middle Devonian boundary sequences in the Łysogóry and Kielce regions as well as neighboring geographic areas.