PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  linguistic correctness
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available O potrzebnych i niepotrzebnych zapożyczeniach z języka angielskiego
100%
Dunaj B. , Mycawka M.
|
|
nr 12
67-80
EN
The aim of the article is to assess the English borrowings from the viewpoint of linguistic correctness. Determining if a given borrowing is needed or redundant is based on two criteria: sufficiency and economy. The analysis showed that a majority of the lexical borrowings are needed, because it names new objects and phenomena. There are, however, forms, which are redundant, e.g. lewel instead of poziom, progres instead of postęp, look instead of wygląd. The borrowing is also justified when the borrowed word experiences a change in meaning in Polish, e.g. event // wydarzenie, zdarzenie, hejt // nienawiść, is differently stylistically marked than their Polish equivalent, e.g. tabloid // brukowiec or becomes a euphemism, e.g. aborcja // przerywanie ciąży. Some semantic calques are unnecessary, such as filozofia, dedykować. The structural-semantic calques, presenting the complexity of English structure by familiar elements, e.g. political correctness > poprawność polityczna generally do not raise any concerns about their correctness. However, connecting two nouns in the Nominative case, where the first noun serves as a modifier, is generally considered wrong, e.g. Miłosz Festiwal instead of Festiwal Milosza.
2
Content available Czy można poprawnie ubrać płaszcz?
100%
Markowski A.
|
|
nr 5
93-100
EN
This article discusses the change in the normative qualification of the verb ubrać/ubierać (‘to dress’) in the sense ‘to wear’. This meaning, and hence collocations such as ubrać płaszcz, ubrać sukienkę, ubrać kapelusz have been consistently evaluated as linguistic errors, which is evidenced by both dictionary entries and prescriptive advice. Looking into the scope of usage of this type of expressions – their commonness in speech and writing among Poles of various social classes from southern and western Poland – enforces a consideration of whether this meaning of the verb ubrać/ubierać should not be included into the group of regionalisms accepted as a norm of regional usage. As a sidenote, the emerging question is whether there actually are any normatively unaccepted regionalisms or the unacceptance should be ascribed only to dialecticisms in general language.
3
O poprawności stosowania pojęcia "oznaczanie" w chemii analitycznej
63%
Kościelniak P.
|
2010
|
tom nr 1
56-57
4
Apel o poprawną polszczyznę!
63%
Bulska E.
|
|
tom nr 4
37
5
Dbajmy o poprawność językową naszych prac i wypowiedzi
63%
Namieśnik J.
|
2004
|
tom nr 1
55-57
6
Content available Argumenty w debacie o słowie na M. jako przejaw ideologii językowych
63%
Linde-Usiekniewicz J. , Michalak D.
|
2022
|
tom 36
|
nr 1
29-44
EN
In this article, we analyze a Facebook debate over the M-word (Murzyn), which traditionally has denoted a Black person in Polish, but nowadays tends to be considered offensive, at least by a number of Polish speakers. The debate took place in the summer of 2020. We focus on how people who participate in the debate justify their positions. We understand justification as a claim to legitimacy contained in an utterance. We analyze the utterances from a sociological and linguistic perspective, aiming at a reconstruction of the ideas of social order and language ideologies they express. Following Jürgen Habermas, we employ a Weberian concept of social action and the typology of legitimate rule in our sociological analysis. In our linguistic analysis, we rely on the concept of language ideology of Michael Silverstein. We have identified six types of justifications that differ in terms of the social order of language they propose. One of the types assumes that the order arises from charismatic legitimization, and more specifically, on the charisma of first persons: the ‘I’ of the speaker or the ‘we’ of a group which the speaker identifies with. Three types correspond to traditional legitimization: reliance on the socially recognized authority of a person or work; claims that the way the word has been used is natural and therefore superior to any innovation; and reliance on (good) personal memories as justification for on-going use of the M-word. We have further identified two types of justification which can be classified as legal-rational: an appeal to institutional authority, or an intellectual quest for a language rule that would determine appropriateness of the M-word. We have reconstructed linguistic ideologies underlying each utterance based on explicatures and strong implicatures in the Relevance-Theory sense of the terms. Many of these ideologies show a remarkable similarity to traditional criteria of linguistic correctness used in judgements on grammar and style. However, the linguists who specialize in prescriptive grammar are considered neither charismatic leaders nor socially recognized experts. The analysis has shown that no generally accepted social order of language could be reconstructed. Quite to the contrary, the people who participated in the discussion are proponents and advocates of divergent, often mutually exclusive, linguistic ideologies.
PL
W artykule analizujemy dyskusję na temat słowa na M. (Murzyn) toczącą się w portalu Facebook latem 2020 roku. Badamy uzasadnienia stanowisk pojawiających się w tej debacie, przy czym uzasadnienia w naszym ujęciu to wszelkie sformułowania wyrażające roszczenie do ważności wypowiedzi. Wypowiedzi opisujemy z perspektyw socjologicznej i lingwistycznej, staramy się przy tym zrekonstruować wpisane w nie koncepcje społecznego ładu języka oraz ideologie językowe. Za Jürgenem Habermasem wykorzystujemy w analizie socjologicznej Weberowskie koncepcje działania społecznego i typologię legitymizacji władzy. W analizie lingwistycznej sięgamy po pojęcie ideologii językowej w rozumieniu Michaela Silversteina. Omawiamy sześć typów uzasadnień, różniących się przede wszystkim wyobrażeniami na temat społecznego ładu języka. Jeden typ zakłada, że ten ład jest legitymizowany charyzmatycznie, przy czym jest to charyzma pierwszych osób: mówiącego („ja”) lub grupy, z którą mówiący się identyfikuje i w imieniu której się wypowiada („my”). Trzy typy odpowiadają modelowi legitymizacji tradycyjnej: odwołanie do społecznie uznanego autorytetu człowieka lub dzieła, uznanie dotychczasowego uzusu za naturalny i – z natury – za lepszy niż zmiana językowa oraz odwołanie do dobrych osobistych wspomnień jako do argumentu za dotychczasowym uzusem. Wyróżniamy dwa typy uzasadnień dające się sklasyfikować jako legalistyczne lub racjonalne: odwołanie do autorytetu instytucji oraz intelektualne poszukiwanie reguły językowej przesądzającej o dopuszczalności lub niedopuszczalności słowa na M. Ideologie językowe leżące u źródeł poszczególnych wypowiedzi odtworzyłyśmy na podstawie eksplikatur i mocnych implikatur (w teoriorelewancyjnym rozumieniu tego terminu). Większość z nich okazała się zbliżona do tradycyjnych kryteriów poprawności językowej. Natomiast sami specjaliści w zakresie kultury języka nie są postrzegani ani jako charyzmatyczni przywódcy, ani nawet jako autorytety, a ich opinie bywają kwestionowane. Analiza wykazała, że nie da się odtworzyć z wypowiedzi dyskutantów powszechnie uznawanego społecznego ładu języka. Przeciwnie – jawią się oni jako zwolennicy różnych, często wykluczających się ideologii językowych.
7
Czy potrafimy mówić i pisać o chemii po polsku?
63%
Hulanicki A.
|
|
tom nr 2
39--40
8
Content available remote Takzvané "vztažné věty nepřívlastkové": současné náory na jejich status
38%
Daneš F.
|
|
tom 92
|
nr 4
169-183
EN
The units of this category of non-restrictive (non-defining) clauses do not express a quality of the denotatum of the head noun, but they provide a continuation of the semantic content of the head clause (continuative clauses), present an explanation of it or further information about it, or simply comment on it (explicative clauses). Puristically oriented linguists reject these units as “incorrect”, “false”, whereas other scholars accept them without reservations, some with certain stylistic limitations. The present author points to the stylistic relevance, necessity and utility of this special category of relative clauses and to the fact that they are currently used in various written genres. Such clauses are freely used in a number of European languages and the author does not find any reasonable argument why they should not be considered and accepted as a fully standard, correct means of expression in Czech as well.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.