Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: line-up

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Pojęcie świadka w kanonicznym i polskim postępowaniu karnym

100%

Grochowska N.

Kościół i Prawo

2018

nr 7 (20) nr 2

173-190

Celem niniejszego artykułu jest wykazanie podobieństw i różnic, jakie zachodzą w definiowaniu świadka w kanonicznym postępowaniu karnym, jak i w polskim postępowaniu karnym. Dowód z zeznań świadka jest jednym z najczęściej wykorzystywanych dowodów i tym samym stanowi jedno z najistotniejszych źródeł dowodowych w tych porządkach. Pojęcie świadka, jego prawa i obowiązki oraz poszczególne kategorie świadków w polskim postępowaniu karnym i w prawie kanonicznym nie są tożsame. Ponadto, Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. nie przewiduje szczególnych form przesłuchania, takich jak okazanie czy przesłuchanie przy okazji oględzin lub eksperymentu, jak to ma miejsce w Kodeksie postępowania karnego.

The aim of this article was to show both similarities and differences in defining a witness in canonical criminal proceedings as well as in Polish criminal procedure. The witness’s testimony is one of the most frequently used types of evidence in both kinds of proceedings. It is also one of the most important sources of evidence in these legal orders. The concept of witness, his rights and obligations and individual categories of witnesses in Polish criminal proceedings and under canon law are not identical. Moreover, the 1983 Code of Canon Law does not provide for specific forms of interrogation, such as: identity parade or interrogation during an inspection or experiment, as is the case in the Polish Code of Criminal Procedure.

Férovost rekognice

100%

Trojanová H. , Boukalová H.

Československá psychologie (Czechoslovak Psychology)

2020

tom 64

nr 3

360-370

Criminalistic recognition is a very important source of information in the criminal proceedings, but it can be a source of many mistakes. It involves a recognition of the previously perceived object by the identifying person, with the aim of identifying the object. Identifying a person as one of its forms is very interesting from a psychological point of view, and a deeper understanding of the factors that appear throughout the process contributes to the prevention of erroneous procedures. The article deals with one of these effects, the so-called line-up fairness. A fair line-up exposes the suspect to be identified by the ratio: 1 / number of subjects. Unfair lineup increases the possibility of his / her identification, regardless of his / her guilt. The suspect involved in the line-up need not be the perpetrator. The article summarizes the history of this phenomenon, deals with the research of line-up fairness from the psychological point of view, focuses on the key variables of line-up fairness, introduces the procedure of creating a fair lineup and brings information about calculating the line-up fairness. Among the principles that Anglo-Saxon practice regards as key to the line-up fairness there are: the use of a sufficient number of recruits who are similar in physical appearance to the extent that the suspect’s identity is not obvious to the identifying person. While sufficient is meant in England eight, in the US six people. In the Czech Republic, the minimum required is three foils. Fillers should be at least five and no more than eight. Given the diversity of facial and body features in general, it is problematic to specify clearly the degree of similarity and how to build optimally a fair line-up.

Článek shrnuje vybrané poznatky k problematice férovosti kriminalistické rekognice (identifikace očitým svědkem). Stručně se věnuje historii zkoumání této problematiky. Zaměřuje se na důležité aspekty férovosti, jimiž je přítomnost pachatele v rekognici a roli popisu pachatele při vytváření rekognice. Věnuje se experimentálnímu ověření kroků vytváření rekognice a v závěru také způsobům výpočtu férovosti rekognice.