Gewissenskonflikte in der ärztlichen Praxis können verschiedene Ursachen haben. Sie lassen sich ebenso aus dem jeweiligen Blickwinkel, aus dem sie betrachtet werden, unterschiedlich darstellen. Behandlungsschwierigkeiten, Therapieentscheidungen, Fragen nach dem sinnvollen Einsatz der Apparatemedizin, Verständigungsschwierigkeiten in der Arzt-Patienten-Beziehung bis hin zu Problemstellungen am Beginn oder am Ende des Lebens, können Gewissenskonflikte generieren. Ein nicht immer, aber zunehmend mehr entstehendes und wahrnehmbares Problemfeld besteht in der Tatsache, dass die Medizin ihre Verantwortung in einer multikulturell und multireligiös gewordenen Gesellschaft wahrnehmen muss. Der Arzt-Patienten-Beziehung fällt daher eine wichtige Rolle zu. Nicht nur Patientenrechte und –Autonomie fördern ein gelungenes Miteinander von Arzt/Ärztin und Patient/in, sondern ebenso eine berufsethische Grundhaltung der Offenheit gegenüber der Unterschiedlichkeit der kulturellen Herkunft und religiösen Gebundenheit von Patienten und Patientinnen. Dieser Artikel geht der Frage der ärztlichen Tätigkeit in einer multikulturellen und multireligiösen Gesellschaft nach. Können Anregungen und Hinweise für ein gelungenes Arzt-Patienten-Verhältnis, die einer Medizin mit menschlichem Antlitz gerecht werden können, formuliert werden? Diese Thematik wurde bereits in verschiedenen wissenschaftlichen Untersuchungen behandelt und publiziert. Wir werden auf diese wissenschaftlichen Arbeiten hinweisen und von dem Erfahrungsbereich des eigenen Arbeitsfeldes der Onkologie und Palliativmedizin ausgehen.
PL
Konflikty w praktyce lekarskiej mogą mieć różne przyczyny. Mogą być też przedstawione w zależności od każdorazowego punktu widzenia, w odmienny sposób. Problemy dotyczące terapii, decyzje terapeutyczne, pytania o sens stosowania środków intensywnej opieki medycznej, problemy we wzajemnej komunikacji w relacji lekarz-pacjent aż do zagadnień u początku bądź kresu życia, mogą wygenerować konflikty. Nie zawsze dostrzegany, jednak coraz częściej występujący i widoczny obszar problemowy wiąże się z tym, że medycyna musi spełniać swoje obowiązki wielokulturowym i wieloreligijnym społeczeństwie. Relacji między pacjentem a lekarzem przypada w tym kontekście bardzo ważna rola. Nie tylko prawa i autonomia pacjenta sprzyjają udanej współpracy lekarzy i pacjentów, ale także związana z etyką zawodową otwarta postawa lekarza wobec różnic kulturowego pochodzenia i religijnej przynależności pacjentów i pacjentek. W niniejszym artykule zawarto analizę działalności lekarskiej w wielokulturowym i wieloreligijnym społeczeństwie. Czy można sformułować propozycje i wskazania dotyczące właściwej relacji lekarza i pacjenta, które byłyby godne miana medycyny o ludzkim obliczu? Tematyka ta był już przedmiotem licznych naukowych debat i publikowanych analiz. Prace te zostały w niniejszym artykule uwzględnione, a punktem wyjście będzie obszar onkologii i medycyny paliatywnej.
EN
Conflict situations in medical practice can have different causes. They can arise from the difficulties involved in deciding which medical treatment or procedure to adopt; or in deciding whether or not high-technology medicine is advisable in a particular case; or in finding a way to resolve communication difficulties between physician and patient; or in discussing sensitive issues concerning the beginning and end of life. A topic which requires urgent discussion in modern medicine is how professional medical care should be administered in a society that is multi-cultural and multi-religious. In this kind of context, the relationship between physician and patient plays a crucial role. The joint effort of patient and physician to bring about recovery depends not only upon the level of respect that the doctor has for both the rights and the autonomy of patients but also upon the sensitivity which he or she has for differences in their cultural background and religious affiliation. Hence, this article discusses how medical care might be provided in a multi-cultural and multi-religious society. Can recommendations be given to physicians that might help them to form a more constructive relationship with patients who come from such an environment? Can modern medicine thereby be given a more human face? This topic has begun to be discussed more frequently in the academic literature. While this article is very much based on my own experiences in oncology and palliative care, I will nevertheless also refer to the current literature in the course of my article.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.