Stożek rogówki jest jednym z najczęstszych uwarunkowanych genetycznie zaburzeń krzywizny rogówki. Częstość jego występowania oszacowano na 50-230 na 100 tys. osób. Choroba ta zazwyczaj ma swój początek w okresie dojrzewania bądź w drugiej lub trzeciej dekadzie życia, a jej postęp obserwuje się przez kolejnych 10-15 lat. Schorzenie rzadko ujawnia się przed 10. rokiem żyda. W znacznej liczbie przypadków stożek występuje obustronnie, a jego rozwój przebiega asymetrycznie. Częste jest rozpoznanie choroby w drugim oku po upływie pięciu lat od diagnozy pierwszego oka [1]. Do postawienia rozpoznania wstępnego w gabinecie niezbędne są: wywiad medyczny, autokeratorefraktometria, refrakcja, badanie przedmiotowe wykonane makroskopowo i z wykorzystaniem lampy szczelinowej. Do rozpoznania ostatecznego i ilościowej oceny schorzenia służy topografia i/lub tomografia rogówki. Istnieje kilka metod korekcji tej wady, natomiast jedyną możliwością powstrzymania jej postępu jest cross-linking.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Lampa szczelinowa jest podstawowym narzędziem diagnostycznym w gabinetach optometrycznych i okulistycznych. Pozwala ona na dokładną ocenę zarówno przedniego, jak i tylnego odcinka gałki ocznej. Dzięki rozmaitym technikom badania możliwa jest także szczegółowa ocena rogówki – struktury, do oceny której po raz pierwszy ponad 110 lat temu lampa szczelinowa została wykorzystana.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.