Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Computer simulation of lamellar microstructure

100%

Czarski A. , Matusiewicz P.

|

tom Vol. 41, no. 4

161--169

EN

Other than granular and dispersive microstructures, the lamellar microstructure is one of the most-frequently observed traits in the case of metal alloys. This work defines a geometrical model of a lamellar microstructure and presents its stereological relationships as well as our computer-simulation results for this model. The applied methodology creates – at least from a theoretical point of view – a series of interesting possibilities in the field of quantitative description of this type of microstructure and examinations of the properties of the parameter estimators that quantitatively characterize it.

PL

Mikrostruktura płytkowa to – obok ziarnistej i dyspersyjnej – jedna z najczęściej spotykanych w przypadku stopów metali. W pracy zdefiniowano geometryczny model mikrostruktury płytkowej, przedstawiono dla tego modelu zależności stereologiczne oraz wyniki symulacji komputerowej. Wykorzystana metodologia stwarza – przynajmniej z teoretycznego punktu widzenia – szereg nowych interesujących możliwości w zakresie ilościowego opisu tego typu mikrostruktur i badania własności estymatorów parametrów, które ją ilościowo charakteryzują.

2

Some aspects of estimation accuracy of mean true interllamelar spacing

86%

Czarski A. , Matusiewicz P.

|

tom Vol. 38, no. 2

133--140

EN

Lamellar microstructures are characterized by interlamellar spacings: random, apparent and true. The mean value of true interlamellar spacing can be estimated by measurements of apparent spacings, random spacings or by counting number of intersections the secant with plates. In this paper the statistical errors in true interlamellar spacing measurements has been determined and discussed using the example of pearlite in eutectoid steel. The accuracy of estimation of true interlamellar spacing using all the methods is comparable and sufficient.

PL

Mikrostruktura płytkowa jest ilościowo opisywana przez tzw. odległości międzypłytkowe: przypadkową, widoczną, rzeczywistą. Średnia rzeczywista odległość międzypłytkowa może być wyznaczona na podstawie pomiarów bezpośrednich widocznej lub przypadkowej odległości międzypłytkowej albo przez zliczanie przecięć z płytkami wybranej fazy na przypadkowej siecznej. W artykule przedstawiono metodykę wyznaczania błędu oceny rzeczywistej odległości międzypłytkowej wykorzystującą wszystkie wymienione wcześniej możliwości, jeśli chodzi o pomiar bezpośredni. W części eksperymentalnej wykorzystano przedstawioną metodykę do oceny dokładności średniej rzeczywistej odległości międzypłytkowej mikrostruktury perlitu w stali eutektoidalnej.

3

Stability of a Lamellar Structure - Effect of the True Interlamellar Spacing on the Durability of a Pearlite Colony

86%

Czarski A. , Skowronek T. , Matusiewicz P.

|

tom Vol. 60, iss. 4

2499--2504

EN

A lamellar microstructure is, beside a granular and dispersive one, the most frequently observed microstructure in the case of metal alloys. The most well-known lamellar microstructure is pearlite, a product of a eutectoidal transformation in the Fe-Fe3C system. The lamellar morphology of pearlite - cementite and ferrite lamellae placed interchangeably within one structural unit described as a colony - is dominant. The durability of the lamellar morphology is much diversified: in the microstructure of spheroidizingly annealed samples, one can observe areas in which the cementite is thoroughly spheroidized, next to very well-preserved cementite lamellae or even whole colonies of lamellar pearlite. The mentioned situation is observed even after long annealing times. The causes of such behaviour can vary. The subject of the previous work of the authors was the effect of the orientation between the ferrite and the cementite on the stability of the lamellar morphology. This work constitutes a continuation of the mentioned paper and it concerns the effect of the true interlamellar spacing on the stability of the lamellar morphology of cementite.

PL

Mikrostruktura płytkowa to obok ziarnistej i dyspersyjnej jedna z najczęściej spotykanych w przypadku stopów metali. Najbardziej znaną mikrostrukturą płytkową jest perlit, produkt przemiany eutektoidalnej w układzie Fe-Fe3C. Morfologia płytkowa perlitu –płytki ferrytu i cementytu ułożone na przemian w obrębie jednej jednostki strukturalnej określanej mianem kolonii - jest dominująca. Trwałość morfologii płytkowej jest bardzo zróżnicowana - w mikrostrukturze próbek wyżarzanych sferoidyzująco obserwuje się obszary, w których cementyt jest zupełnie zesferoidyzowany obok bardzo dobrze zachowanych płytek cementytu lub wręcz całych kolonii perlitu płytkowego. Opisana sytuacja ma miejsce nawet po długich czasach wyżarzania. Przyczyny takiego zachowania mogą być różne. Przedmiotem wcześniejszej pracy autorów był wpływ orientacji pomiędzy ferrytem a cementytem na stabilność morfologii płytkowej. Niniejszy artykuł stanowi kontynuację pracy wspomnianej wcześniej i dotyczy wpływu rzeczywistej odległości międzypłytkowej na stabilność morfologii płytkowej cementytu.

4

The influence of silver addition on the microstructure and oxidation behaviour of gamma-TiAl based alloys

58%

Gil A. , Niewolak L. , Czyrska-Filemonowicz A. , Penkalla H. J. , Shemet V. , Singheiser L. , Quadakkers W. J.

|

tom R. XXII, nr 4

341-344

EN

The aim of this study was to investigate how the beneficial effect of silver addition on the oxidation behaviour of TiAl alloys is correlated with changes in the alloys microstructure. For this purpose the microstructures of the following alloys were compared: Ti-50Al (full lamellar), Ti-50Al (duplex), Ti-48Al-2Cr and Ti-48Al-2Ag. The results showed that silver addition stabilises the gamma-TiAl phase formation at the expense of alpha2-Ti3Al phase.

PL

Celem pracy było zbadanie, czy korzystny wpływ dodatku srebra na wysokotemperaturowe utlenianie stopów TiAl jest wywołany zmianami w mikrostrukturze tych materiałów. W tym celu porównano mikrostrukturę następujących stopów: Ti-50Al, Ti-50Al-2Cr i Ti-50Al-2Cr. Potwierdzono, że dodatek srebra stabilizuje fazę gamma-TiAl i eliminuje fazę alfa2-Ti3Al.