Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rola banku centralnego w czasie kryzysu bankowego na przykładzie Banku Centralnego Islandii- wnioski dla Polski

100%

Skibińska-Fabrowska I.

Zarządzanie i Finanse

|

2013

|

tom 2

|

nr 1

529-540

PL

Artykuł stanowi próbę przedstawienia roli, jaką bank centralny może od-grywać w czasie kryzysu bankowego, przeradzającego się w kryzys finansowy i gospodarczy. Rozważania zostały oparte o doświadczenia Banku Centralnego Islandii po 2001 roku. Wskazano na sposób sformułowania celu oraz zaprezentowano zestaw narzędzi służących jego realizacji. Przedstawiono także przebieg kryzysu z uwzględnieniem analizy działań podejmowanych przez bank centralny w celu minimalizowania skutków zaburzeń na rynku finansowym dla gospodarki kraju. Szczególna uwaga została zwrócona na niestandardowy charakter podejmowanych działań. Wnioski wskazują na konieczność podjęcia dyskusji nad modyfikacją stosowanej w wielu krajach strategii polityki pienięż-nej opartej na bezpośrednim celu inflacyjnym.

2

Mathematical modeling and optimal control of the impact of rumors on the banking crisis

75%

Tadmon C. , Njike-Tchaptchet E. R.

Demonstratio Mathematica

|

2022

|

tom Vol. 55, nr 1

90--118

EN

The bank run phenomenon, mostly due to rumor spread about the financial health of given financial institutions, is prejudicious to the stability of financial systems. In this paper, by using the epidemiological approach, we propose a nonlinear model for describing the impact of rumor on the banking crisis spread. We establish conditions under which the crisis dies out or remains permanent. We also solve an optimal control problem focusing on the minimization, at the lowest cost, of the number of stressed banks, as well as the number of banks undergoing the restructuring process. Numerical simulations are performed to illustrate theoretical results obtained.

3

The situation of bank lending in Ukraine: current problems and prospects of recovery

63%

Manzhos S.

Ekonomia i Zarządzanie

|

2016

|

tom Vol. 8, no. 3

89--97

EN

The article investigates the state of bank lending in Ukraine, identifies the source of the severe banking crisis, that broke out in Ukraine in 2014-2015. Additionally, it suggests recommendations for the enhancement of the role of bank lending in the process of expanded incentives for investments in order to facilitate the exit from the economy crisis towards the economic growth. Using the general scientific methods of empirical and theoretical research, the dynamics of bank lending in Ukraine in 2003- 2014 was analysed and the following periods were distinguished: 2003-2007, which is the period of the rise of a strong banking system and the increase of bank lending; 2008-2009, when the crisis and post-crisis recovery processes have been attempted, and 2014-2015, which is the period of an unprecedented crisis and a wave of bank failures. The analysis revealed the following main factors constraining the lending to the economy of Ukraine in today's conditions: a slowdown in the economic growth, increasing economic and political risks of inflation and devaluation expectations, rapid fluctuations of exchange rate, a high cost and the lack of credit because of insufficient domestic resources and the mismatch of terms and conditions of bank loans with the aim to attract resources, a significant credit risk and imperfect methods of management, the lack of clear mechanisms for loan repayment applicable to insolvent borrowers, and inadequate protection of the rights of lenders and borrowers. The article substantiates that the stimulation of the lending process should be based on the following: the improvement of the investment climate in Ukraine, using stricter lending criteria, ensuring effective mechanisms for provisioning for credit risks, and the improvement of measures for the protection of rights of lenders and borrowers. The state should focus on new projects stimulating – international investments by introducing the European standards on domestic enterprises, including joint investment projects in strategic sectors; the promotion of investment projects in support of small and medium enterprises; and intensified efforts to stimulate foreign banks to open credit lines for small and medium-sized businesses to implement energy efficiency projects under the state guarantee.

4

Projekcja skuteczności procesów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków w przypadku kryzysu bankowego

63%

Hryckiewicz A.

Bezpieczny Bank

|

2021

|

tom 82

|

nr 1

48-69

EN

Financial crises cause a substantial destruction in the financial system if not timely and correctly managed. For many years government guarantees and banks’ recapitalizations have allowed to counteract the contagion effects of crises and to restore the confidence in the financial market. The recent regulatory changes, like the implementation of the Bank Recovery and Resolution Directive (BRRD) tries to eliminate the government’s role in managing a financial crisis. However, the question which arises is whether and under what circumstances available methods of resolution are effective during a systemic event. We test the effectiveness of main resolution mechanisms available in the regulatory document on the sample of 215 distressed banks, which were in need of an intervention during 39 systemic banking crises between 1990 and 2017. Our regression results document that the effectiveness of the resolution measures largely depends on the scale and phase of the financial crisis. While the government-assisted merger seems to be effective in the initial phase of crisis (or during less severe crises), during systemic banking crises it does not help to stop the contagion effects. In turn, we find that Asset Management Vehicle (AMV) with sufficient (generally induced by the government) recapitalization is the only effective measure to address banks’ distress, at the same time limiting the systemic effect of the crisis. Our further analysis documents that government should participate in the resolution process, however its role should be limited to minority stakes. In turn, the full bailouts do not appear out to be successful. We find that the regulatory framework is imperfect and the regulators should rethink the design of resolution measures for systemic crises.

PL

Kryzysy bankowe powodują znaczące zniszczenia w systemie finansowym, w przypadku, gdy nie są odpowiednio zarządzane. Przez wiele lat gwarancje państwa, jak również ogromna skala dokapitalizowania banków pozwoliły na szybkie przeciwdziałanie ich negatywnym skutkom w gospodarce. Ostatnie zmiany regulacyjne, takie jak Dyrektywa dot. naprawy i restrukturyzacji oraz uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych, dalej zwanych „bankami” (ang. Bank Recovery and Resolution Directive – BRRD) ma stworzyć mechanizmy interwencyjne umożliwiające restrukturyzację zagrożonych upadłością banków bez ingerencji państwa. Powstaje jednak pytanie, czy i w jakich okolicznościach dostępne metody okażą się skuteczne podczas zdarzeń kryzysowych, a w szczególności podczas zdarzeń systemowych. Celem naszego badania jest empiryczna analiza skuteczności określonych w dokumencie BRRD mechanizmów restrukturyzacyjnych na próbie 215 banków, które doświadczyły różnych działań interwencyjnych podczas 39 systemowych kryzysów bankowych w latach 1992–2017. Wyniki badania wskazują, że skuteczność mechanizmów zależy w dużej mierze od skali kryzysu i jego fazy. Podczas gdy sprzedaż zagrożonego upadłością banku przez instytucję nadzorczą jest skuteczna w początkowej fazie kryzysu, w trakcie zdarzeń systemowych nie przyczynia się do przywrócenia zaufania do rynku, co jest kluczowe w rozprzestrzenianiu się tego typu zjawisk. W czasie kryzysów systemowych jedynym skutecznym mechanizmem okazuje się dokapitalizowanie problematycznego banku wraz z przeprowadzeniem głębokiej restrukturyzacji w ramach Asset Management Vehicle („AMV”). W dalszej kolejności wyniki wskazują, że dokapitalizowanie powinno odbyć się przy mniejszościowym udziale państwa w akcjonariacie banku. Wyniki badania są znaczące dla organów regulacyjnych, które muszą dostosować swoje regulacje do dyrektywy, jak również opracować swoje własne plany dotyczące uporządkowanej restrukturyzacji sektora bankowego na wypadek kryzysów bankowych.

5

Bezpieczeństwo depozytów w świetle islandzkich i cypryjskich doświadczeń kryzysu finansowego – aspekty regulacyjne

44%

Frątczak P.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2015

|

tom 77

|

nr 4

119-131

EN

The main aim of the article is to analyse the safety of bank deposits both from the theoretical and practical perspective. Deposit guarantee schemes constitute an important part of the banking regulation. Deposit insurance is one of the instruments of crisis management. The starting point of the analysis is a brief description of the main regulatory themes relating to deposit insurance. The central part of this article focuses on anti-crisis measures undertaken by Iceland and Cyprus – two countries where the banking crisis reached an exceptional scale becoming the direct cause of a gross violation of the rights of depositors. A significant emphasis has been placed on the legalissues arising from the decisions of the competent authorities, which were subsequently reviewed by appropriate courts of justice. The key issues relating to the deposit guarantee schemes have been raised in the analysis of legislative reforms undertaken at the EU level.

PL

Celem artykuł jest przedstawienie bezpieczeństwa depozytów zarówno w aspekcie teoretycznym, jako jednego z założeń regulacji działalności bankowej, jak i w wymiarze praktycznym, jako jednego z elementów działań antykryzysowych w sektorze bankowym. Punktem wyjścia analizy są zagadnienia regulacyjne powstałe na gruncie problematyki gwarantowania depozytów. Natomiast główną część artykułu stanowi opis doświadczeń Cypru oraz Islandii ‒ krajów, w których kryzys bankowy osiągnął nadzwyczajną skalę, stając się powodem wyjątkowej ingerencji w uprawnienie deponentów. Istotny akcent został położony na zagadnienia prawne powstałe na gruncie władczych rozstrzygnięć organów państwa, które następnie stały się przedmiotem orzecznictwa właściwych sądów. Węzłowe zagadnienia dotyczące gwarantowania depozytów zostały również poruszone w ramach analizy zmian prawnych na szczeblu UE.