Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

1 Zarządzanie i Finanse

1 2013

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: krótkoterminowe finansowanie hurtowe

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Polityka makroostrożnościowa jako instrument ograniczania wykorzystywania przez banki krótkoterminowego finansowania hurtowego

100%

Sławiński A. , Tymoczko D.

Zarządzanie i Finanse

2013

tom 2

nr 1

541-565

Referat analizuje rolę polityki makroostrożnościowej jako instrumentu ograniczania wykorzystywania przez banki krótkoterminowych pożyczek międzybankowych jako źródła finansowania ich aktywów. W literaturze ukształtował się konsensus, że wprawdzie polityka makroostrożnościowa może zwiększać skuteczność i zmniejszać koszty kontrolowania tempa wzrostu akcji kredytowej, to jednak sama polityka stopy procentowej może być efektywnym instrumentem zapobiegania niestabilnym boomom kredytowym. W naszym referacie wskazujemy, że polityka stopy procentowej nie jest jednak wystarczającym instrumentem powstrzymywania nadmiernego wykorzystywania przez banki krótkoterminowych pożyczek międzybankowych. Jest tak dlatego, że są one wykorzystywane do finansowania nie tylko akcji kredytowej, ale także portfeli tradingowych banków, których zyskowność jest sztucznie zwiększana w wyniku stosowania dużych dźwigni i możliwości zaciągania przez banki zbyt duże, by upaść sztucznie nisko oprocentowanych pożyczek. W takiej sytuacji wykorzystywanie samych tylko podwyżek stóp procentowych, jako instrumentu ograniczenia wykorzystywania przez banki krótkoterminowego finansowania hurtowego, mogłoby narażać banki na straty bilansowe w wyniku spadku cen obligacji znajdujących się w ich portfelach tradingowych. Niezbędnym zatem elementem polityki ograniczania wykorzystywania przez banki krótkoter-minowego finansowania hurtowego, jako źródła finansowania ich aktywów, powinno być stosowanie instrumentów polityki makroostrożnościowej, w tym między innymi limitów nakładanych na wielkość stosowanych przez banki dźwigni, zwiększanie wagi ryzyka dla portfeli tradingowych oraz stosowanie 100% pułapu dla relacji kredytów do depozytów gospodarstw domowych i przedsiębiorstw. Najlepszym zaś rozwiązaniem byłby podział banków zbyt dużych, by upaść na komercyjne i inwestycyjne, ponieważ wyeliminowałoby to możliwość korzystania przez wielkie globalne banki z subsydium w postaci dostępu do sztucznie taniego finansowania, będącego efektem implikowanej gwarancji wymuszonej pośrednio na podatnikach.