Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: królowa

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Mądrość i miłość drogą do świętości. Św. Jadwiga Królowa w liturgii i nauczaniu Jana Pawła II

100%

Janicki J. J.

tom 12

In the 600th year after the birth of Jadwiga Queen of Poland, "the most beloved female character in our history", Krakow metropolitan bishop cardinal Karol Wojtyła announced in his pastoral letter issued on this occasion that "Jadwiga, her life and work exerted a huge impact on Polish history both in historical and spiritual dimension". His statement was made pending an approval by the Holy See of her worship and its extension to the entire church (i.e. the introduction of a liturgical feast, a mass and an officium venerating Blessed Jadwiga).

W roku sześćsetlecia urodzin „najukochańszej postaci niewieściej naszychdziejów”6, Jadwigi, królowej Polski, ksiądz kardynał Karol Wojtyła, metropolita krakowski, w oczekiwaniu na zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską jej kultu i rozszerzenie go na cały Kościół (wprowadzenie dnia liturgicznego oraz mszy i oficjum ku czci błogosławionej Jadwidze), w liście pasterskim z tej okazji stwierdził, że „postać Jadwigi, jej życie i działalność, wywarły wielki wpływ na dzieje Polski w znaczeniu historycznym i w znaczeniu duchowym".

Spektakl suwerenności: uroczystości koronacyjne królowej Elżbiety I

67%

Olechnowicz E.

tom 67

nr 4

5-33

The coronation ceremonies of Queen Elizabeth I in 1559, as all ceremonies regarding transfer of royal power, are an interesting example of what Victor Turner called “social drama.” Elizabeth was highly aware of the inextricable bond between statecraft and stagecraft. The entry progress through the city of London and the coronation were the first public occasions for the queen to present her public persona with theatrical means, through the use of decorations, attributes, gestures, and costumes. The intention behind the ceremonial entry was both to laud the ascending queen and to indicate her government’s policies in the wake of a political crisis following the death of Queen Mary. Allegorical spectacles accompanying the entry comprised a unified programme presenting Elizabeth as the opposite of her predecessor. The purpose of the coronation ceremonies, on the other hand, was quite the opposite: each of its features and rituals was meant to convey and emphasise the continuity and enduring nature of monarchy. The ruler ascending the throne took on a new identity and a new body. In line with the Tudor doctrine of “the king’s two bodies,” described by Ernst Kantorowicz, at coronation the monarch relinquished their individual identity to become a super-individual King who was immortal. Thus, the festivities and ceremonies inaugurating Elizabeth’s rule had a twofold nature, and the two main elements were complementary to each other: they presented the queen as a “new hope” of the Protestant England and as a rightful heir to the throne not just worthy of her predecessors but rather identical with them.

Uroczystości intronizacyjne królowej Elżbiety I w 1559 roku – jak wszystkie ceremonie związane z sukcesją władzy królewskiej – stanowią ciekawy przykład tego, co Victor Turner określił jako dramaty społeczne. Królowa Elżbieta doskonale uświadamiała sobie nierozerwalny związek między sztuką sprawowania rządów (statecraft) i sztuką sceniczną (stagecraft). Uroczysty wjazd do Londynu i koronacja były dla królowej pierwszą publiczną okazją do prezentacji swojego wizerunku quasi-teatralnymi środkami, przy pomocy dekoracji i atrybutów, gestów i kostiumów. Celem uroczystego wjazdu była tyleż panegiryczna prezentacja wstępującej na tron królowej, ile wytyczenie kierunku jej rządów w sytuacji przesilenia politycznego po śmierci królowej Marii. Towarzyszące wjazdowi alegoryczne widowiska stanowią spójny program prezentujący Elżbietę jako przeciwieństwo poprzedniczki. Cel obrzędu koronacyjnego był tymczasem odwrotny: każdy jego element służył podkreśleniu trwałości i ciągłości monarchii. Władca w czasie koronacji zyskiwał nową tożsamość i nowe ciało. W myśl elżbietańskiej doktryny „dwóch ciał króla”, opisanej przez Ernsta Kantorowicza, monarcha w chwili koronacji wyrzekał się swojej jednostkowej tożsamości i stawał się ponadosobowym Królem, który nigdy nie umiera. Uroczystości inaugurujące rządy Elżbiety miały więc komplementarny charakter:ukazywały królową jako „nową nadzieję” protestanckiej Anglii i równocześnie jako prawowitą spadkobierczynię tronu, nie tyle godną swoich poprzedników, ile z nimi tożsamą.

Znikające miasto

67%

Piskorz A.

nr 122 Krajobrazy, panoramy, terytoria

184-195

Biorąc za punkt odniesienia film Patricka Keillera London (1994), autor wędruje przez współczesną stolicę Wielkiej Brytanii i rejestruje zmiany, jakie w niej zaszły w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci. Odnotowując postępujące przemiany, konstatuje, że „znikanie” doskonale znanych miejsc z przeszłości oznacza swoiste „znikanie” miasta zachowanego w pamięci, ale jednocześnie pozwala na kształtowanie się nowej przestrzeni miejskiej. (Materiał nierecenzowany).

Taking Patrick Keiller’s film London (1994) as a point of reference, the author of the text wanders through the contemporary British capital, recording the changes it has undergone over the last few decades. Registering the progressive transformation, he observes that the “disappearance” of well-known places from the past signifies a kind of “disappearance” of the city preserved in his memory. Yet, at the same time it also signifies the formation of a new urban space. (Non-reviewed material).