Analysis of the position and shape of the amorphous halo in WAXS patterns of linear polyethylene and ethylene-1-octene homogeneous copolymers has shown that the amorphous phase contains regions of macromolecule packing which are enhanced and denser than in the remaining volumes. The disappearance of such partially ordered regions during heating is closely connected with the melting of the crystalline phase. For this reason, the transitional layers on the borders between crystallites and the amorphous phase seem to be the most likely places to find such regions. The presence of side branches (1-octene co-monomers) make the denser packing of macmmolecules in these regions more difficult. This fact is clearly reflected in the position of the amorphous halo maximum, which indicates that the average intermolecular distance increases with the increase in concentration of 1-octene.
PL
Na podstawie analizy położenia i kształtu składowej amorficznej na dyfraktogramach WAXS liniowego polietylenu i jednorodnych kopolimerów etylen-1-okten wykazano, że faza amorficzna tych materiałów zawiera obszary o bardziej gęstym upakowaniu niż pozostała część tej fazy. Wykazano, że znikanie tych częściowo uporządkowanych obszarów podczas ogrzewania jest bezpośrednio związane z topieniem się fazy krystalicznej. Z tego powodu, najbardziej prawdopodobnym miejscem ich lokalizacji wydają się być warstwy przejścio¬we na granicy fazy krystalicznej i amorficznej. Obecność gałęzi bocznych (komonomery 1-okten) powoduje, że bardziej gęste upakowanie makrocząsteczek w tych obszarach staje się utrudnione. Fakt ten znajduje wyraźne odzwierciedlenie w położeniu maksimum składo¬wej amorficznej, z którego wynika, że średnia odległość międzycząsteczkowa rośnie wraz ze wzrostem koncentracji 1-oktenu.
Przedstawiono wyniki prowadzonych w czasie rzeczywistym badań struktury nadcząsteczkowej jednorodnych kopolimerów polietylen-1-okten w trakcie procesów wygrzewania, chłodzenia i izotermicznej krystalizacji. Badania wykonano metodami SAXS i DSC. Dane SAXS interpretowano w oparciu o analizę jednowymiarowej funkcji korelacyjnej K(x).
EN
Morphology of homogeneous copolymers polyethylene-1-octene was investigated as a function of thermal treatment by means of SAXS and DSC methods. SAXS data were analyzed in terms of correlation function K(x). Changes of crystallinity, long period, crystalline and amorphous layers thickness were discussed. Good consistency between SAXS and DSC crystallinity values was found.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The complex melting behavior of homogeneous ethylene/1-octene copolymer isothermally crystallized at 93 °C was studied by means of DSC and time resolved SAXS and WAXS. Two melting peaks, observed in DSC during heating after the isothermal crystallization, point to the existence of two populations of crystals of different thermal stability. This hypothesis is confronted and supported with the results of SAXS and WAXS investigations. Two populations of crystals are created due to segregation of more branched (of higher 1-octene content) parts of copolymer chains into separate areas in the melt. More stable crystals, melting at higher temperatures, are formed at the beginning of crystallization. Less stable ones originate later in the areas enriched with 1-octene, segregated away from the growth front during primary crystallization. No evidences on the existence of isolated fringed micellar crystallites were found. The crystals of each group are of lamellar type. All lamellae show the same thickness. The difference in their thermal stability, as revealed by two melting peaks in DSC curves, most probably results from different state of their basal surfaces.
PL
Złożony proces topnienia jednorodnych kopolimerów etylen/1-okten krystalizowanych izotermicznic w temp. 93 °C badano metodą DSC (rys. 7, 8, 10) oraz metodami SAXS i WAXS (rys. 4, 5, 9) w czasie rzeczywistym. Dwa piki topnienia występujące na termogramach DSC w trakcie ogrzewania kopolimerów po izotermicznej krystalizacji wskazują na istnienie dwóch populacji krystalitów o różnej stabilności termicznej. Hipoteza ta została skonfrontowana z wynikami badań SAXS 1 WAXS, znajdując w nich pełne potwierdzenie (rys. 6). Dwie populacje kryształów powstają w wyniku segregacji bardziej rozgałęzionych (o większej zawartości 1-oktenu) fragmentów łańcuchów kopolimeru i zgromadzeniu ich w oddzielnych obszarach fazy stopionej. Stabilniejsze termicznie krystality, ulegające topnieniu w wyższej temperaturze, powstają na początku procesu krystalizacji, natomiast mniej stabilne tworzą się później, w obszarach wzbogaconych w 1-okten i przemieszczonych poza front wzrostu kryształów podczas krystalizacji pierwotnej. Nie znaleziono żadnych dowodów potwierdzających istnienie oddzielnych krystalitów micelarno-frędzlowych: kryształy obu rodzajów są kryształami lamelarnymi. Wszystkie lamele mają taką samą grubość (rys. 9) i średnią gęstość (rys. 11). Ustalono, że najbardziej prawdopodobną przyczyną ich różnej stabilności termicznej, co objawia się występowaniem dwóch pików topnienia (rys. 7), jest różny stan ich powierzchni bazowych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.