Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

BIBLIJNE TŁO IDEI KOŚCIOŁA JAKO KOMUNII W ŚWIETLE DOKUMENTU KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA

100%

Siemieniec T.

Studia Oecumenica

|

2014

|

tom 14

83-90

EN

The Article presents the biblical background of the idea of the Church as com- munion in the light of the Document The Church: Towards a Common Vision by The Commission “Faith and Order” of The World Council of Churches. This idea reaches Book Genesis, where the creation of men “in God’s image” shows their ability to enter into community with God and other people. The Church shows itself as a community of people who have heard the word of Christ (1 Pet 2,23). Just this word is the first dynamism which unites the people. Therefore the Church keeps up preaching of the Gospel (Rom 10,14-18). Next dynamism which unifies the community is the power of the Holy Spirit, who every believer have received (Eph 2,21-22; 1 Pet 2,5). At last it should be noticed the significance of the celebration of the Lord’s Supper. Sharing in the one bread and drinking the one cup are the foundation of arising of the true community of the Church (1 Cor 10,16-17), which is the Body of Christ (Rom 12,4-8; 1 Cor 12,4-30).

2

EKUMENICZNE DZIAŁANIE KOMUNIKACYJNE

88%

Jagodziński M.

Studia Oecumenica

|

2014

|

tom 14

159-166

EN

The realization of the Church as communion requires true communication activities also in the field of ecumenism. A description of such action using the sociological theory does not replace the necessary commitment, but it can help you reflect on it, accurately describe requirements and desired goals on the road to full ecclesial communion.

3

JEDNOŚĆ KOŚCIOŁA W PERSPEKTYWIE DOKUMENTU KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA

75%

Glaeser Z.

Studia Oecumenica

|

2014

|

tom 14

29-44

DE

Eine der wichtigen und neusten Früchte des ökumenischen Engagements der Kirchen ist das Dokument der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung des Weltkirchenrats unter dem Titel Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemein- samen Vision. Der Text der Vereinbarung stütz sich auf der biblischen Vision der christlichen Einheit. Er leitet sich aus dem Grundziel her, das sich die Kommissi- on „Glauben und Kirchenverfassung“ stellt, und das ist: „den Kirchen zu dienen, indem sie einander zur sichtbaren Einheit aufrufen in einem Glauben und einer eucharistischen Gemeinschaft, die sich im Gottesdienst und im gemeinsamen Le- ben in Christus wie auch durch Zeugnis und Dienst an der Welt äußert, und auf diese Einheit zugehen, damit die Welt glaube“ (Vorwort). Der Unterzeichner der Vereinbarung nach, sei der präsentierte Text ein Aufruf an Kirchen das Innere zu erneuern und somit sich mehr auf einen gegenseitigen Dialog zu öffnen, denn nur solche Einstellung zum „Verständnis“, besonders auf der ekklesiologischen Ebene und somit zum Anwachsen der ekklesialen Kom- munion führt. Die Kommission für Glauben und Kirchenverfassung weist auf wesentliche Elemente hin, die über die Gestalt der ekklesialen Kommunion ent- scheiden. Dies sind: Gemeinschaft in der Fülle des apostolischen Glaubens, im sakramentalen Leben und in einem wahrhaft geeinten und wechselseitig aner- kannten Amt (siehe Nr. 37). Die Autoren des Berichts erinnern, „Der Weg hin zur vollen Verwirklichung der Gemeinschaft als Gottes Gabe fordert von den christ- lichen Gemeinschaften, sich über die grundlegenden Aspekte des Lebens der Kir- che zu einigen“ (siehe Nr. 37). Dies kann durch das volle Engagement der Kir- chen geschehen, dass aus dem Vertrauen auf den Heiligen Geist entspringt. Der Heilige Geist baut die verletzten Beziehungen zwischen den Kirchen auf. Er ach- tet die menschliche Freiheit und gleichzeitig hat er die Kraft zur Inspiration und Wandlung von innen. Die Einheit, die er bildet, ist eine Einheit in Vielfalt und Verschiedenheit.

4

Maryja w komunijnym planie Ojca

63%

Jagodziński M.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2017

|

tom 24

171-181

PL

Mariologia bardzo dużo mówi o relacjach między Maryją a wcielonym Synem Bożym i Duchem Świętym, a o Jej relacji z Ojcem prawie wcale. A przecież mówiąc o Synu i Matce, nie można milczeć o Ojcu. Pełnia obdarowania prowadziła Maryję do szczególnej, niepowtarzalnej komunii z całą Trójcą Świętą. II Sobór Watykański nazwał Ją „Rodzicielką Syna Bożego, a przez to najbardziej umiłowaną córą Ojca Niebieskiego”, integralnie włączoną w ustalony przez Ojca zamysł zbawienia. W Maryi dokonało się komunijne spełnienie osoby – stała się macierzyńską ikoną ojcostwa Ojca i bramą historiozbawczej komunii zbawienia, a Jej udział w historii zbawienia dopełnił się w komunii eschatycznej, gdzie odbiera cześć w chwale Ojca.

EN

Mariology talks a lot about the relationship between Mary and the incarnated Son of God and the Holy Spirit, but about her relationship with the Father almost at all. But speaking of the Son and the Mother, you can not be silent about the Father. The fullness of the God's gift led Mary to the special and unique communion with the whole Holy Trinity. The Second Vatican Council called her “Mother of the Son of God, and thus the most beloved daughter of the Heavenly Father”, integrally incorporated into the plan of salvation set by the Father. In Mary, the communion of the person was accomplished - she became the maternal icon of fatherhood of the Father and the gate of the history of the communion ofsalvation, and her participation in the history of salvation was fulfilled in the eschatological communion, where she receives the praise in the glory of the Father.

5

Wiara jako klucz do tożsamości kapłańskiej. Próba komentarza w świetle Dekretu o posłudze i życiu prezbiterów „Presbyterorum ordinis”

63%

Tułowiecki D.

Studia Paradyskie

|

2013

|

nr 23

157-191

PL

Opublikowany w czasie Soboru Watykańskiego II Dekret o posłudze i życiu kapłanów przypomina i ukazuje w nowym świetle nauczanie Kościoła o tożsamości i zadaniach duchownego w Kościele. W definicji tej należy wyodrębnić myśl, która doczekała się szerokiego rozwinięcia w kolejnych dokumentach Kościoła. Według niej, prezbiter jest sługą komunii. Jego zadania obejmują: troskę o komunię z biskupem, innymi prezbiterami, całym Kościołem i zadanie prowadzania do komunii z Bogiem wierzących oraz niewierzących. Warunkiem realizacji tej misji jest systematyczna i trwała troska o własną komunię z Jezusem Chrystusem. Brak tej troski niszczy samego prezbitera i ma destrukcyjny wpływ na Kościół.

EN

Published at the time of the Second Vatican Council, Decree on the Ministry and Life of Priests, reminds and shows in a new light the identity of the Church's teaching and clerical tasks in the Church. From this definition a thought should be extracted which at last was developed to an extense in subsequent documents of the Church. According to it, the priest is a servant of communion. His tasks include: commitment to communion with the bishop, other priests, the whole Church and to the task of conducting communion with God,by both believers and non-believers. Accomplishment of this mission comes with systematic and permanent care of their own communion with Jesus Christ. A lack of care destroys the priest and has a corrosive effect on the church.

6

Refleksje o Kościele w perspektywie communio według Severino Dianicha

63%

Siwecki L.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2017

|

tom 24

153-161

PL

Włoski teolog Severino Dianich poświęcił zagadnieniom eklezjologicznym wiele pu-blikacji. Znaczna część dotyczy komunijnego wymiaru Kościoła w kluczu przepowiadania. Przepowiadanie stanowi wydarzenie, które daje chronologiczny początek Kościołowi i jednocześnie dynamizuje jego rozwój. Dianich proponuje formułę: „Kościół urzeczywistnia przepowiadanie i przepowiadanie tworzy Kościół”. Kościół jako komunia może odpowiedzieć na jedno z zasadniczych pytań człowieka dotyczących możliwości poznania i zjednoczenia z Bogiem. Wcielenie Syna Bożego pozwala pokonać dysonans między Bogiem a człowiekiem i jednocześnie wypełnić lukę w koncepcji komunii z Bogiem według Starego Testamentu. Autor artykułu prezentuje powyższe zagadnienia w czterech punktach: istotne uściślenia; primum principium; perspektywa communio, ku podsumowaniu.

EN

Italian theologian Severino Dianich devoted many publications to the ecclesiological question. A significant part concerns the Communion of the Church in the key dimension of the preaching. Preaching is an event that gives a chronological beginning of the Church and at the same time a more dynamic development. Dianich proposes a formula”: “The Church realizes preaching and preaching makes the Church”. The Church as communion can answer on the one of the fundamental human questions regarding the possibility of cognition and union with God. The Incarnation of the Son of God overcomes the dissonance between God and man. At the same time it helps to fill a loophole in the concept of communion with God according to the Old Testament. The author of the article presents the above questions in four points: significant clarifications; primum principium; perspective of communio; toward the summary.

7

Das Sakrament der Taufe als Communio-Sakrament

51%

Jagodziński M.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 7: Teologia ekumeniczna

203-219

EN

Contemporary theology emphasizes the personalistic dimension of sacraments as visible and tangible signs of closeness and presence of God, signs and tools of communication and communion. This also applies to the sacrament of baptism. Based on the Bible and the teachings of the Church can easily be shown that the sacrament of baptism is communicative activity in the service of communion. In this way this sacrament becomes the sacrament of the beginning of communion. Such an approach to the sacrament of baptism allows also better understanding of its ecumenical dimensions.

PL

Teologia współczesna podkreśla personalistyczny charakter sakramentów jako widzialnych i skutecznych znaków bliskości i obecności Boga, znaków i narzędzi komunikacji i komunii. To wszystko odnosi się także do sakramentu chrztu. W oparciu o Pismo Święte i nauczanie Kościoła łatwo można wykazać, że ten sakrament jest działaniem komunikacyjnym na rzecz komunii. W ten sposób sakrament ten staje się sakramentem początku komunii. Takie ujęcie sakramentu chrztu pozwala także bardziej zrozumieć jego wymiary ekumeniczne.

8

Trynitarno-komunijna teologia stworzenia

51%

Jagodziński M.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

tom 62

|

nr 2: Teologia dogmatyczna

137-152

EN

Creator of the world is the Triune God – the transcendent and immanent at the same time. Science reveals the universe evolving at all levels and the most important costitutive reason for theology is the relation of constant creation. Reflection of God's Communion in creation and communional sacramentality of created world are the foundation of Trynitarian-communional theology of creation. Theology distinguishes three models of interpreting the action of God in the world: through direct intervention, through the established order and through the active presence. The last model shows that the creation was accomplished not so much through the God's omnipotence and wisdom, but by the God's love. An important element of the Trinitarian understanding of creation is its Christological aspect and the theiosis of the universe opens the prospect of the final dimensions of this vision.

PL

Stwórcą świata jest Trójjedyny Bóg – transcendentny i immanentny jednocześnie wobec świata. W kontekście dialogu między teologią i naukami przyrodniczymi pojawiają się nowe wyzwania i perspektywy. Nauka ukazuje wszechświat ewoluujący na wszystkich poziomach, a najważniejszą racją konstytutywną dla teologii jest relacja nieustannego stwarzania. Odbicie Komunii Boga w stworzeniu i jego komunijna sakramentalność jest fundamentem trynitarno-komunijnej teologii stworzenia. Teologia wyróżnia trzy modele interpretujące działanie Boga w świecie: przez bezpośrednie interwencje, przez ustanowiony w nim ład i przez aktywną obecność. Ostatni model ukazuje, że stworzenie dokonało się nie tyle przez wszechmoc i mądrość, co przez miłość Boga. Istotnym elementem rozumienia trynitarnego dzieła stworzenia jest jego aspekt chrystologiczny, a perspektywa przebóstwienia wszechświata otwiera ostateczne wymiary tej wizji.

9

Komunijna wizja sakramentu małżeństwa

51%

Jagodziński M.

|

tom 2

EN

Contemporary theology emphasizes the personalistic dimension of sacraments as visible and tangible signs of closeness and presence of God, signs and tools of communication and communion. This also applies to the sacrament of marriage. Based on the Bible and the teachings of the Church can easily be shown that the sacrament of marriage is communicative activity in the service of communion. In this way this sacrament becomes the sacrament of conjugal and familial service of communion.

10

Leonarda Górki Dziedzictwo ojców wezwaniem do jedności w różnorodności

51%

Budniak J.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 7: Teologia ekumeniczna

73-93

EN

The Church, being on the way to its unity in diversity, should make use of its rich history. There can be found the examples that may be helpful in the reconciliation process of not only the Churches, but also cultures and nations. The paradigm of the reconciliation process are, among others, the Apostles of the Slavs, saints Cyril and Methodius. In his “Slavic encyclical” Slavorum Apostoli (SA), the Pope John Paul II called them the authentic protagonists of ecumenism who effectively strive “to remove or reduce any real or even apparent division among individual communities belonging to the same Church” (SA 14). Reverend professor Leonard Górka, both a witness of ecumenism and a great advocate of the Cyrilo-Methodian tradition, and a longtime researcher and teacher in the Ecumenical Institute of the Catholic University of Lublin, often mentioned the saints in his speeches and publications. He emphasized that the saint Solun Brothers, due to their personality and achievement, are figures that make all Christians sensitive to the longing for union and unity between the two sister Churches – Eastern and Western. His testimony can be the reference point for those Christians who engage all their forces in the process of unification in diversity.

PL

Kościół będący w drodze do jedności w różnorodności winien korzystać ze swej bogatej historii. To w niej możemy dostrzec przykłady, które mogą być pomocne w procesie pojednania nie tylko Kościołów, lecz również kultur i narodów. Takim paradygmatem procesu pojednania są między innymi Apostołowie Słowian, święci Cyryl i Metody, którzy zostali nazwani przez papieża Jana Pawła II w „słowiańskiej encyklice” Slavorum Apostoli (SA), autentycznymi protagonistami ekumenizmu, skutecznie dążącymi „do usunięcia lub zmniejszenia wszelkiego prawdziwego lub choćby pozornego podziału między poszczególnymi Wspólnotami, należącymi do tego samego Kościoła” (SA 14). Prof. Leonard Górka SVD, świadek ekumenizmu, a zarazem wielki orędownik tradycji cyrylo-metodiańskiej i wieloletni pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Ekumenicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, w swych wystąpieniach i publikacjach często podkreślał, że Święci Bracia Sołuńscy poprzez swą osobowość i dokonane dzieło są postaciami, które uwrażliwiają wszystkich chrześcijan do tęsknoty za zjednoczeniem i jednością między dwoma siostrzanymi Kościołami – Wschodnim i Zachodnim. Jego świadectwo może być punktem odniesienia dla tych chrześcijan, którzy w dziele zjednoczeniowym angażują swe siły w proces jednoczenia w różnorodności.

11

Wkład dialogicznego i trialogicznego pojmowania osoby ludzkiej do antropologii komunijnej

51%

Jagodziński M.

|

tom 1

EN

A chance of understanding a person thanks to the idea of the human person has appeared in the dialogue between the Christian message and philosophy. As a creation a man has become a dynamic image of God’s openness and relatedness, a huge and ever insatiable thirst for communion. The human person can be deified by grace and attain the fullness of communion with the Father, the Son and the Holy Spirit. Therefore trinitology, penetrating anthropology with the communion view, allows to show the final dimensions of the human being. The big insight in highlighting the relational and ecstatic nature of the human person has a dialogical personalism, that underlies the contemporary philosophy of dialogue. However, trialogic understanding of the human person shows that between “I” and “you” there is in an “in between” and people becomes their usual self in something “third”, what unites them. This “third element” has always something deeper at the root - a new personal relationship, and the essence of the interpersonal events which can be called communion, can be expressed only in the trialectic way. From the theological view it is needed to tell about Triune God, without whom a “trialogic life” and its reflections in the human world, the trialogic structure of the personal being and realization of trialogic and “trinitarian” communio would not be possible.

12

Komunijna interpretacja Kościoła w dokumencie The Church: Towards a Common Vision

51%

Malina A.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

tom 62

|

nr 7: Teologia ekumeniczna

59-73

EN

This article deals with the interpretation of the Church as communion as presented in the document The Church: Towards a Common Vision, of the “Faith and Order” Commission. After a short presentation of the stages of the Commission’s work that contributed to the emergence of the ecclesiological category of communion, the meaning of this category in the document is described. This begins with the definition of the Church as communion. This definition indicates three interrelated dimensions of ecclesial communion: with the Triune God, in the life of the community of believers and in its mission. Subsequently the most important aspects of these three dimensions are described from an ecumenical perspective. The Church is a mysterious reality of the saving communion between man and the Triune God. Therefore, in the life of the Church it means to move towards eschatological fullness, by growing in essential elements of visible communion: faith, sacramental life, ministry and mission in the world. The mission of the Church is interpreted as introducing communion in a world that is marked by divisions and brokenness because of sin. Primarily, it consists of inviting all people to accept the salvation in Jesus Christ, followed then by its commitment to the social and moral struggles of all humanity and to promotion of the unity of creation. Throughout, important ecumenical issues are considered as a whole with their possible interpretation in the perspective of communion.

PL

Artykuł dotyczy komunijnej interpretacji Kościoła przedstawionej w dokumencie Komisji „Wiara i Ustrój” The Church: Towards a Common Vision. Po krótkim wprowadzeniu, prezentującym etapy wyłaniania się z prac Komisji eklezjologicznej kategorii komunii, przechodzi się do omówienia jej znaczenia w samym dokumencie. Przytacza się zaproponowaną definicję Kościoła- komunii. Wyłaniają się z niej trzy ściśle ze sobą powiązane wymiary komunii kościelnej: z Trójjedynym Bogiem, w życiu wspólnoty wierzących oraz w jej w misji, które następnie zostają omówione w najważniejszych swoich aspektach w perspektywie ekumenicznej. Kościół jest misteryjną rzeczywistością zbawczej komunii człowieka z Trójjedynym Bogiem. W życiu Kościoła oznacza to dążenie do eschatologicznej pełni poprzez wzrastanie w komunii określonej przez widzialne elementy jedności: wiarę, życie sakramentalne, posługiwanie oraz misję do świata. Misję Kościoła zinterpretowano jako wprowadzanie komunii w świecie naznaczonym na skutek grzechu podziałami i rozbiciem: w pierwszej kolejności poprzez zapraszanie wszystkich ludzi do przyjęcia zbawienia w Jezusie Chrystusie, następnie również poprzez zaangażowanie w społeczne i moralne zmagania ludzkości oraz troskę o całe stworzenie. Przy okazji wymienia się ważkie problemy ekumeniczne związane z omawianymi zagadnieniami oraz propozycje ich interpretacji w perspektywie komunijnej.

13

Komunijny wymiar integralności człowieka

51%

Jagodziński M.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2014

|

tom 13

|

nr 1

PL

Ks. dr hab. MAREK JAGODZIŃSKI – teolog dogmatyk, zatrudniony w latach 2001-2013 w Instytucie Teologicznym UKSW w Radomiu, obecnie w Katedrze Teologii Prawosławnej w Instytucie Teologii Dogmatycznej i Ekumenizmu na Wydziale Teologii KUL. Redaktor naukowy serii wydawniczych: „Radomska Biblioteka Teologiczna” (Wydawnictwo UKSW w Warszawie) i „Theologia Radomiensis” (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE). Specjalizuje się w teologii komunikacji i komunii. Ważniejsze publikacje: "Communio dzięki komunikacji. Teologiczny wymiar teorii komunikatywnego działania w eklezjologii Medarda Kehla SJ", Radom 2002; "Sakramenty w służbie communio. Studium teologiczno-komunikacyjne", Warszawa 2008; "Komunijna wizja Kościoła według Medarda Kehla SJ", Kraków 2009; I. Bokwa, M. Jagodziński (red.), "Wobec nowego ateizmu", Warszawa 2011; "Eklezjalne kształty komunii", Radom 2012; "Węzłowe zagadnienia chrystologii komunijnej", Radom 2013; "Misje: teologia – historia – rzeczywistość", Radom 2013.

EN

Personal integration of man is expressed in the unity of his body and soul. The body is “great-symbol” of spirituality and the spiritual nature is the basis of interpersonal communication and communion. Anthropological bipolarity (spirit – body, male – female, single individual – community) creates communional tension, in which communional importance has body and soul of man. Communional integrity of man is revealed most fully in christological context - in the hypostatic union and resurrection of Jesus Christ.

14

Kościół z Ducha Świętego. Pneumatologiczne podstawy jedności w różnorodności

51%

Guzowski K.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

tom 62

|

nr 2: Teologia dogmatyczna

69-89

EN

The author of the article presents one of the main subjects of pneumatological ecclesiology: pneumatological foundations of the Church's unity in diversity. The Holy Spirit is shown here not only as the creator of unity, but also as the subject of the Church' communion. This “top-down” look at the origin of the Church and its structure allows rejecting all unjustified juxtaposition of the charismatic element and the institutional one. Unity in the Church, whose source is the Holy Spirit, for sinful members of the Church is not only a fact, but also a task. The author of the article emphasizes that there is a threat of mistaking conclusions of the sociological nature for ones of the theological nature.

XX

Autor artykułu przedstawił jeden z głównych tematów eklezjologii pneumatologicznej: pneumatologiczne podstawy jedności Kościoła w różnorodności. Duch Święty jest tu ukazany nie tylko jako twórca jedności, ale także jako podmiot komunii Kościoła. To „odgórne” spojrzenie na genezę Kościoła i jego strukturę pozwala odrzucić wszelkie nieuzasadnione przeciwstawianie elementu charyzmatycznego instytucjonalnemu. Jedność w Kościele, której źródłem jest Duch Święty, jest dla grzesznych członków Kościoła nie tylko faktem, ale i zadaniem. Autor artykułu zwraca uwagę na niebezpieczeństwo pomieszania wniosków natury socjologicznej i teologicznej.

15

Komunijny wymiar osoby ludzkiej

51%

Jagodziński M.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 2: Teologia Dogmatyczna

51-63

EN

Contemporary philosophy and theology includes personal and interpersonal reality of the human being and it has given a new interpretation of the human person. A man reflects the essence of communication and communion of God, which also causes the communication and communion dimension of being a human person. A person is relational and ecstatic. The Old Testament does not apply the concept of communion to the relationship of man and God, and only the Incarnation led to a breakthrough in this respect. The theological concept of a person has developed over a long period of Trinitarian and Christological disputes. The image of God and the relationship between Him and the people had a huge impact on this issue. Contemporary theological anthropology often focuses on the combination of issues connected with the Trinity and communion. On the basis of it not only substantial personology but also relational personology developed. There was a significant effect of dialogical personalism, which also marked the theology of communion, on the basis of which you can work out a communion vision of the human person.

PL

Współczesna filozofia i teologia uwzględnia rzeczywistość osobową i międzyosobową człowieka oraz dokonuje nowej interpretacji osoby ludzkiej. W człowieku odbija się komunikacyjna i komunijna istota Boga, co też powoduje komunikacyjny i komunijny wymiar bycia człowiekiem, który jest osobą nacechowaną komunijnością. Osoba ma charakter relacyjny i ekstatyczny. Stary Testament nie odnosi pojęcia komunia do relacji człowieka i Boga, dopiero Wcielenie spowodowało przełom w tej sprawie. Teologiczne pojęcie osoby precyzowało się w długim okresie sporów trynitarnych i chrystologicznych. Ogromny wpływ miał w tej kwestii obraz Boga i relacji między Nim a ludźmi. Współczesna antropologia teologiczna częściej koncentruje się na zagadnieniach trynitarnych w połączeniu z myślą komunijną. W oparciu o to wypracowano nie tylko personologię substancjalną, ale też relacyjną. Znaczący był tu wpływ personalizmu dialogicznego, który zaznaczył się także w teologii chrześcijańskiej zorientowanej na pojęcie komunii, w oparciu o którą można wypracować komunijną wizję osoby ludzkiej.

16

Prezbiter w kontekście eklezjologii komunijnej

44%

Gąsecki K.

Studia Gdańskie

|

2010

|

nr 26

9-25

PL

Sprawujący urząd prezbitera kieruje konkretną wspólnotą w oparciu o „prawzór”, którym jest Jezus Chrystus. In persona Christi służy on jedności Kościoła. W ramach eklezjologii komunijnej jedność tę należy jednak rozumieć jako jedność komunikacyjno–komunijną. Jest to posługa służąca temu, aby ludzie otwierali się na siebie i udzielali się sobie wzajemnie; oznacza ona wspieranie zdolności komunikacyjnej w różnorodnych grupach, czynienie ze wspólnoty przestrzeni spotkania i współżycia, wspieranie powstawania komórek, grup i ruchów. Prezbiter sprawuje in persona Ecclesiae swój urząd, gdy buduje wspólnotę i zachowuje ją, stając się drogowskazem w procesie komunii, żywej wymiany między trójjedynym Bogiem a ludźmi.

EN

The communicatio–communio, into which the believer is being integrated and in which he is participating, needs to be transferred into a communicative practice. The reason is that the existence of Jesus, which is being referred to during the communicatio–communio, is a pro–existence that has taken place in real life. Under such an ecclesiological perspective the task of communicatio–communio may only be understood as a service to the process of becoming a communio through communication. While the ordination for service to the communio is being performed “ad personam”, the ordained is carrier of the communication process and its medium at the same time. The purpose and content of this office is therefore the process of communication with the ultimate goal of achieving communio. Its bearer works in this office “in persona Christi” primarily in order to serve the communal–communicative unity of the church. The purpose is that people open themselves to and communicate with each other so that they may realise with conviction the vivacity and newness that keeps emanating from Jesus Christ. This means that the capacity for communication needs to be furthered in each parish and its various groups. The presbyter performs his office “in persona ecclesiae” by building his parish and creating and maintaining its sense of community. An appropriate definition of this office within the communio–ecclesiology of today is to serve as a signpost within the activities of the communio and the vital interaction between the God of the Holy Trinity and humans.

17

Communional Marian Anthropology

44%

Jagodziński M.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

tom 62

|

nr 7: Teologia ekumeniczna

75-87

EN

Renewal of human communion with God and among people through the Incarnation of the Son required the preparation of a woman who was to be his Mother. God chose Mary, who was outstanding in terms of religious, moral perfection and pure love, so his Son could be born in human nature without any moral blemish. Mary lasted in communion with the Holy Trinity and his Son Jesus Christ. This fact constitutes a base for communional mediation and intercession of Mary, who was also the Mother of the communion of the Church, marked also by extraordinary communional holiness. Communional Marian anthropology provides the basis for the systematic design of communional Mariology.

PL

Odnowienie komunii ludzi z Bogiem i między ludźmi przez wcielenie Syna wymagało przygotowania kobiety, która miała być Jego Matką. Bóg wybrał Maryję, która była wyjątkową pod względem relacji religijnej, doskonałości moralnej i miłości najczystszej, aby Jego Syn mógł się narodzić w naturze ludzkiej bez żadnej skazy moralnej. Maryja trwała w komunii z Trójcą Świętą i swoim Synem Jezusem Chrystusem. Na tym fakcie opiera się komunijne pośrednictwo i orędownictwo Maryi, która stała się także Matką komunii Kościoła, nacechowaną niezwykłą świętością komunijną. Komunijna antropologia maryjna dostarcza podstaw do systematycznego projektu mariologii komunijnej.