Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  kerygmat
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
The aim of the present article is to reflect on the theme of renewing the proclamation of Word of God and His influence on a man and a family. Word of God has the power of touching a man, purifying his relations and sanctifying family life. Kerygmat was determined as one the functions of materializing the Church. The discussed matter is realized according to the scheme of analyzing functions in mathematics. In the first part – as a way of defining domain of a function – different groups of recipients of proclamation in a parish and family are introduced. In the second part – describing the function's output – the way of proclamation, preparing the sermon and preaching the Gospel was analyzed. Thoughtful ways of reaching different groups of recipients and attempts of Church to pass word of God to every man are discussed. In the third part – introducing the set of values – the outcomes of proclamation are shown. God's word accepted by a man makes him grow in a greater maturity and at the same time influences the quality of human relations, especially the ones within family. A man who lives by word of God is enabled to grow in holiness and fulfill koinonia – his communion with God, world and other people, even in the life of his own family.
PL
W niniejszym artykule została podjęta refleksja na temat odnowy przepowiadania Słowa Bożego i jego oddziaływania na człowieka oraz rodzinę. Słowo Boga ma moc dotykać człowieka, oczyszczać relacje i uświęcać życie rodzinne. Kerygmat został określony jako jedna z funkcji urzeczywistniania się Kościoła. Rozważane zagadnienie zrealizowano według schematu analizy funkcji w matematyce. W części pierwszej – w ramach określenia dziedziny funkcji – omówiono różne grupy odbiorców przepowiadania w parafii i rodzinie. W części drugiej – opisującej działanie funkcji – został przedstawiony sposób przepowiadania, przygotowanie homilii i głoszenia Słowa. Omówione zostały rozważne sposoby docierania do poszczególnych grup odbiorców i próby podejmowane przez Kościół w celu przekazania Słowa każdemu człowiekowi. W trzeciej części – przedstawiającej zbiór wartości – przedstawione zostały owoce przepowiadania. Słowo Boże przyjęte przez człowieka owocuje w nim większą dojrzałością, co jednocześnie wpływa na jakość budowania relacji, a w szczególności więzów rodzinnych. Człowiek żyjący Bożym Słowem jest uzdalniany do wzrastania w świętości i urzeczywistniania, również w środowisku życia jego rodziny, koinonii – komunii z Bogiem, światem i innymi ludźmi.
|
|
tom 64
|
nr 12: Homiletyka
99-116
EN
Popular missions exist in the Church's activities for almost 500 years. Introduced by the Council of Trent they are a phenomenon of dynamic renewal of pastoral life. Over the centuries, from the very beginning as they had appeared, they became a worldwide one of the features of renewal of faith in the Catholic Church. Also, in the current era of new evangelization, traditional missions are an indispensable means of periodic renewal of Christian life (CT 47). In this article they are shown the directions of renewal of popular missions in the spirit of the new evangelization. Renewed missions like ages ago so now serve the ordinary pastoral care. They help in the realization of the pastoral initiatives of the universal Church, both at national and local levels.
PL
Misje ludowe istnieją w działalności Kościoła od niemal 500 lat. Wprowadzone przez Sobór Trydencki są fenomenem dynamicznego odnowienia życia duszpasterskiego. Przez wieki, od samego początku jak się pojawiły, stały się na całym świecie jedną z cech odnowy wiary w Kościele katolickim. Również w obecnej dobie nowej ewangelizacji misje ludowe stanowią niezastąpiony środek okresowej odnowy życia chrześcijańskiego (CT 47). W artykule ukazane są kierunki odnowy misji ludowych w duchu nowej ewangelizacji. Odnowione misje, tak jak przed wiekami, tak i teraz służą duszpasterstwu zwyczajnemu. Są pomocą w realizacji inicjatyw duszpasterskich Kościoła powszechnego, zarówno na poziomie narodowym, jak i lokalnym.
PL
Na obraz Ukrainy obecny w twórczości Mariana Maciejewskiego złożyły się doświadczenia badawcze, trwające od początku drogi naukowej, a także działalność prowadzona w ramach neokatechumenatu. Praca naukowa od początku związana była z intensywną refleksją nad literaturą polskiego romantyzmu, którego kolebką była m.in. Ukraina. Badania nad twórczością Karola Brzozowskiego, potem Antoniego Malczewskiego i Juliusza Słowackiego spowodowały, że ukraińskie pejzaże zyskały głębokie uzasadnienie historycznoliterackie i strukturalne, by w kolejnych pracach stać się przedmiotem odczytań hermeneutycznych i kerygmatycznych. Ukraina towarzyszyła Uczonemu w poszukiwaniu drogi naukowej i dydaktycznej, których celem było doprowadzenie do kresu czynności interpretacyjnych, w rezultacie – wychylenie poza tekst, odszukanie w nim egzystencjalnej prawdy o człowieku. Badanie poetyckich krajobrazów doprowadziło do uchwycenia w nich znamion „słonecznego Jeruzalem”, a tym samym do pełnej integracji Maciejewskiego podmiotu badań literackich z człowiekiem będącym w pełnej jedności z Bogiem.
EN
The image of Ukraine that is present in Marian Maciejewski's works consists of his research experiences gathered in the course of his academic career, as well as of his work in the Neocatechumenate. His academic work from the beginning was connected with intensive reflection on the literature of Polish Romanticism, whose cradle was, among others, Ukraine. His studies of works by Karol Brzozowski, and then by Antoni Malczewski and Juliusz Słowacki made Ukrainian landscapes gain profound historico-literary and structural justification; and in further works they became the subject of hermeneutic and kerygmatic interpretations. Ukraine accompanied the scholar when he was searching for his academic and didactic way, whose aim was to conduct interpretative actions till the end, and ultimately − going beyond the text, finding the existential truth about the man in it. Studying poetic landscapes lead to grasping features of the “sunny Jerusalem” in them, and so to a complete integration of Maciejewski's subject of literary research with the man being in full unity with God.
4
Content available Przepowiadanie słowa Bożego więźniom
89%
|
|
tom 22
|
nr 1(50)
27-45
PL
Przepowiadanie słowa Bożego w zakładach penitencjarnych to wejście na teren misyjny. Charakteryzuje się on nie tylko wysokim poziomem dechrystianizacji i ateizmu, ale również magicznego myślenia. Więźniowie poddani są  wielopłaszczyznowej presji: muszą się zmierzyć z osądem ludzkim, własnym poczuciem winy, jak również z podkulturą przestępczą. Wobec drastycznie ograniczonych możliwości zaspokojenia potrzeb społecznych i komunikacyjnych, pojawia się u więźniów postawa nieufności, pozorów radzenia sobie, skrywanego lęku. Głoszenie słowa Bożego w tym specyficznym kontekście stawia przed kaznodzieją wysokie wymagania. Musi być on zdolny do głoszenia ewangelizacyjnego, którego sercem jest kerygma. Jego nastawienie wobec osadzonych nie może być potępiające, gdyż jego główną misją jest zaproszenie słuchaczy do nawiązania osobistej relacji z Bogiem. Centralnym tematem przepowiadania w więzieniu jest Boże miłosierdzie, które odsłania prawdziwą twarz Boga. Język przepowiadania ma  być konkretny i prosty, który uczyni Go bliskim. Kaznodzieja powinien umieć budować w ramach przepowiadania doświadczenie symboliczne, które pozwoli odbiorcy odnowić więź ze źródłem życia, poczucie wolności i sensu, którym jest Bóg i Jego słowo.
EN
Preaching the Word of God in penitential institutions constitutes an entrance into a  missionary terrain. This milieu is  characterized with high degree of  dechristianization and atheism as  well as  magical thinking. The inmates are subject to multidimensional pressure: they must face human judgement, confront their own sense of guilt, and also the criminal subculture. In the light of drastically limited possibilities of satisfying both their social and communication needs, the prisoners develop the attitude of lack of confidence, semblance of coping with their lives, and hidden fears. Preaching  the word of  God in  this particular context imposes high demands upon the preacher. He must be capable of evangelic preaching with its heart located in kerygma. His attitude towards the inmates must be devoid of condemnation as his main mission is to invite the listeners to create a personal relationship with God. The central subject of preaching in prison should be the Divine mercy (Misericordia) which reveals the true face of God. The language used should be both concrete and simple, which is meant to make Him a close Person. Within the preaching the priest should be  able to  build a  symbolic experience, which shall enable the listeners to rebuild their bond with the source of life, and the sense of freedom and meaning being God and His Word himself.
PL
Współczesna katecheza poszukuje nowych środków i metod w dotarciu z orędziem zbawczym do młodych ludzi. Szczególnie polska katecheza zakorzeniona mocno w szkolnym nauczaniu religii potrzebuje wypracowania nowe-go języka przekazu odwołującego się nie tylko do rozumu ucznia, ale do jego serca i woli. Jedną z form takiego podejścia do głoszenia jest katecheza kerygmatyczna, która angażuje całego człowieka. Sygnał do zmian w podejściu do katechezy dał sobór Watykański II. W swoich orzeczeniach zwrócił uwagę na rolę Słowa Bożego w przekazie. Katecheza, w której w centrum stoi Słowo Boże – żywy Chrystus, domaga się bowiem od słuchacza odpowiedzi na we-zwanie, którego skutkiem jest nawrócenie i komunia z Bogiem. Odkrywanie siły Bożego Słowa i jej znaczenia dla wychowywania w wierze uczniów po-winno być wciąż ważnym i aktualnym postulatem soborowym dla kolejnych pokoleń katechetów.
EN
The catechesis of today searches for new ways and methods to reach with the salutary message to the young. Especially in Poland, where teaching catechesis at schools is firmly rooted, catechesis calls for a new language of communication, which would refer not only to students' mind, but also to their heart and will. One of the forms representative of such an approach is kerigmatic catechesis, engaging the whole person. The signal for change in the approach to catechesis was given by the Second Vatican Council. The council pointed to the role of the World of God in teaching. The catechesis, in the center of which stands the Word of God – the living Christ – demands from the listener an answer resulting in conversion and communion with God. Discovering the power of the Word of God and its significance in forming students in faith should continue to be an always important postulate of the Council for the catechets also in the coming generations.
EN
The need for new evangelization calls us to seek new forms of preaching the gospel which have the chance of reaching non-believers in the modern world. The concept of Schools of New Evangelization, created by Jose H. Prado Flores, has spread throughout the world. Evangelizing course “The New Life” is the basic kerygmatic course in this school. Its method of proclaiming the gospel is characterized by a very dynamic narration, the use of props linked to the daily experience of listeners as well as including them in paraliturgy. This way of proclaiming the gospel enables the audience to be included into symbolic experience. It consists of beginning a personal relationship to Jesus which is expressed by the kerygmatic content. On the other hand paraliturgy strengthens the mystagogic dimension of the gospel. The analysis of the dynamic of proclaiming the gospel during the course “New Life” shows that the principles influencing the dynamization of preaching can also be used in other forms of preaching like in sermons or homilies.
PL
Wezwanie do nowej ewangelizacji prowokuje do poszukiwania takich form przepowiadania słowa Bożego, które mają szansę dotrzeć do współczesnych niewierzących. Głoszenie im Dobrej Nowiny nie może zostać sprowadzone do przekazu teologicznych treści, gdyż czym innym jest kerygmat prowadzący do zrodzenia wiary, a czym innym pogłębiająca go katecheza. Ewangelizacyjny przekaz kaznodziejski potrzebuje mocnego ukierunkowania symboliczno--mistagogicznego. Oznacza ono tworzenie poprzez głoszenie słowa Bożego wydarzenia spotkania ludzkiej egzystencji z egzystencją Boga. Rozpowszechniona na całym świecie koncepcja Szkół Nowej Ewangelizacji (SNE), której twórcą jest Jose H. Prado Flores, podejmuje taką próbę. Kurs „Nowe Życie” jest podstawowym kursem kerygmatycznym w programie SNE. Zastosowana w nim metoda głoszenia słowa Bożego charakteryzuje się bardzo dynamicznym przebiegiem narracji, wykorzystaniem rekwizytów nawiązujących do codziennego doświadczenia słuchaczy oraz włączenie przepowiadania w paraliturgię. Taki sposób głoszenia umożliwia słuchaczowi uczestnictwo w doświadczeniu symbolicznym. Polega ono na wejściu w osobistą relację z Jezusem, którego uobecniają znaki materialne dołączone do przekazu treści kerygmatycznych. Swoistym szczytem takiego głoszenia staje się paraliturgia, która wzmacnia i konkretyzuje wymiar mistagogiczny przepowiadania. Przeanalizowanie dynamiki głoszenia słowa Bożego na kursie „Nowe Życie” pokazuje, że zasady budowania doświadczenia symbolicznego można wykorzystać w innych formach przepowiadania, takich jak np. kazanie czy homilia.
XX
W artykule próbowano zestawić analizę kerygmatyczną, jaką posługiwał się Marian Maciejewski, z badaniami nad relacją religii i literatury, którą stosowano dotąd w badaniach literaturoznawczych. KUL-owska szkoła, do której odwoływał się Badacz, reprezentowana przez naukowców tej miary, co Czesław Zgorzelski, Irena Sławińska, Maria Jasińska-Wojtkowska, Stefan Sawicki, wniosła bardzo ważny wkład w wypracowanie metodologii badań sacrum w literaturze. Na tym tle propozycja Maciejewskiego idzie dalej, wnika nie tylko w strukturę tekstu, w którym obecny jest badany element religijny, ale stara się go interpretować w konfrontacji z kerygmatem apostolskim, by odsłonić jego istotne cechy chrześcijańskie, bądź niechrześcijańskie (np. religijność naturalną). Analiza kerygmatyczna, nazwana tu „metodą Maciejewskiego”, polega na rzetelnej refleksji nad wszystkimi aspektami utworu literackiego i wpisaną weń koncepcją antropologiczną, w szczególności zaś nad „kondycją duchową” człowieka, będącego podmiotem utworu.
EN
The article attempts to compare the kerygmatic analysis as it was used by Marian Maciejewski, with the studies of the relation between religion and literature that had been used in studies of literature earlier. The school developed at the Catholic University of Lublin, to which the Professor referred, represented by scholars of such a caliber as Czesław Zgorzelski, Irena Sławińska, Maria Jasińska-Wojtkowska or Stefan Sawicki, made a very important contribution to developing a methodology of research on the sacrum in literature. Against this background Maciejewski's suggestion goes further; it not only probes into the structure of the text, in which the studied religious element is present, but tries to interpret it as confronted with the apostolic kerygma, in order to reveal its important Christian, or non-Christian features (e.g. natural religiousness). The kerygmatic analysis, called here “Maciejewski's method”, consists in diligent reflection on all the aspects of a literary work and on the anthropological conception inscribed in it, especially on the “spiritual condition” of the man who is the subject of the work.
|
|
tom 22
|
nr 1(50)
67-78
PL
Ewangelia jest Dobrą Nowiną dla każdego; jej zasięg wykracza poza granice konfesyjności, ale staje się źródłem sensu i siły wobec potrzebujących. Nie można podzielić się tym, czego się nie posiada, a zatem ugruntowanie na słowie Bożym oczyszcza i konkretyzuje postawy miłości wobec bliźniego. Niesienie pomocy innym nie dokonuje się w abstrakcji, ale ma u swojego celu niesienie chrześcijańskiej nadziei. Wszelkie formy wolontariatu i dobroczynności winny być ożywiane postawą wiary. W jej świetle można włączyć swoje umiejętności i środki materialne ku autentycznej miłości, która nie jest jedynie dystrybucją tego, co zbywa, ale otwieraniem dróg ku zaspokojeniu najpilniejszych potrzeb. Chrześcijański wolontariat niesie w sobie cechy wspólnotowe i  nabiera charakteru apostolskiego. Słowo Jezusa Chrystusa, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10, 45) staje się motywacją ku odkrywaniu prawa miłości. To miłość Boża jest zasadą niesienia adekwatnej pomocy potrzebującym. Ta posługa staje się formą diakonii i pozwala na rozwinięcie nowej dynamiki misyjnej. Nie ma w niej nic z prozelityzmu, ale staje się ona prawdziwym zaczątkiem budowania wspólnoty osób. Zaangażowani w działania społeczno-charytatywne nie muszą popadać w aktywizm, ale karmiąc się słowem Bożym, znajdują siłę i radość w spotkaniu z bliźnimi. Oparcie zaangażowania społecznego na  słowie Bożym i  sakramentach buduje postawy tożsamości i zapobiega zniechęceniu. Formacja duchowa zaś pozwala budować trwałe fundamenty cywilizacji miłości i życia.
EN
The Gospel is the Good News addressed to everyone. Its message goes beyond confessional boundaries and becomes the source of sense and strength for those in any need. One cannot give what they do not have. Being firmly grounded in the Word of God people may experience it purifying power in the service to the neighbor. Helping other is not an abstraction but serving the needy has the purpose to give them Christian hope. Living faith is the center of all the voluntary services and charitable activities. Human creativity and material resources should be combined with our faith so that all is directed towards genuine love which sees the needy and shares not what is the surplus but meets their most urgent needs. Christian voluntary service carries in itself community traits and is apostolic by its nature. The Word of Jesus, who “For even the Son of man came not to be ministered unto, but to minister, and to give his life a ransom for many” (Mark 10,45) is the true motivation for discovering the law of love. God’s love is rule how to help others.
9
89%
|
|
tom 22
|
nr 1(50)
97-114
PL
Cała działalność Kościoła powinna być podporządkowana ewangelizacji (EN 14). Współczesny kontekst społeczny i  kulturowy przynagla wspólnotę Kościoła do ciągłego poszukiwania nowych sposobów dotarcia z Ewangelią do współczesnego człowieka. Papież Franciszek podkreśla ukierunkowanie misyjne Kościoła wraz ze wszystkimi jego strukturami (EG 27). W misyjną opcję papieską wpisują się misje miasta jako jedna z najnowszych form misji ludowych. Stosują one rozmaitość metod głoszenia Ewangelii w celu dotarcia do jak najszerszego grona. W sposób szczególny chcą objąć swoim zasięgiem ludzi zamieszkałych na peryferiach wielkich aglomeracji miejskich. Stąd też w programie misyjnym możemy odnaleźć wielość propozycji wydarzeń kulturalno-religijnych.
EN
The whole Church activity should be subordinated to evangelization (EN 14). The contemporary social and cultural context urges Church community to continually seek new ways of reaching the gospel to the modern people. Pope Francis emphasizes the missionary orientation of the Church and all its structures (EG 27). The City Missions are part of  the papal missions and count as  one of  the newest forms of popular missions. They use a variety of methods of preaching the Gospel in order to reach the widest possible audience. In particular, they want to reach people living on the outskirts of large urban agglomerations. Hence, in the missionary program we can find a multitude of proposals for cultural and religious events.
PL
Tekst jest próbą odpowiedzi nad pytania: czy metoda kerygmatyczna jest/może być narzędziem podczas badania epistolografii, stanowiącej dział piśmiennictwa, do którego najczęściej jej bliżej aniżeli do literatury pięknej? Czy słusznie profesor Maciejewski uważał, że każde dzieło zdradzi swój status usytuowania w Słowie Bożym, gdy zmusi się je do udzielenia odpowiedzi na pytania wypływające z kerygmatu apostolskiego i czy takie przymuszenie możliwe jest podczas badania epistolografii? Artykuł uzasadnia tezę, że jest to możliwe, choć z uwzględnieniem kilku ograniczeń. Po pierwsze – epistolografia może być kerygmatem, ale to świadectwo bardzo elitarne: nadawca i wybrany przezeń najczęściej zaledwie jeden odbiorca--adresat. Tylko w przypadku listów ogłaszanych drukiem ów kerygmat zyskuje większą moc oddziaływania. Po drugie − refleksja nad kerygmatem epistolografii musi zostać ograniczona do listów, które mają charakter konfesyjny, listów − wyznań, eliminując te, którym właściwa jest pierwotna utylitarność. Przedmiotem badawczej refleksji autorka uczyniła zbiór listów Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, zatytułowany Listy Świętego do Matki. Ich analiza pozwoliła dostrzec w całym zbiorze obecność kerygmatu rozumianego jako pierwsze głoszenie rodzące wiarę. Listy Szczęsnego daje się więc czytać jako listy apostoła, listy świadka, ale też człowieka, który odsłania swą mądrość; mądrość, która zawiodła go do świętości. Nadawca „przymusza” czytelników--odbiorców do otwarcia się na Chrystusa, swą świętością świadcząc o skuteczności drogi. To „przymuszenie” to swoista pedagogika, propozycja wkroczenia na szlak, który stał się traktem do świętości. Wydaje się więc, że można podczas badania dokumentów epistolarnych posłużyć się kerygmatyczną metodą interpretacji − rzecz jasna z zastrzeżeniami, o których mówiłam na początku. Wówczas można, może nie tyle lepiej, ale z całą pewnością głębiej odczytać ich przesłanie.
EN
The text is an attempt at an answer to the questions: Is the kerygmatic method (or: can it be) a tool for studying epistolography that is a branch of writing, to which it is closer than to literature? Was Prof. Maciejewski right when he thought that each and every work will betray its status of being situated in God's Word when it is forced to give answers to questions arising out of the apostolic kerygma, and is such a coercion possible when researching epistolography? The article justifies the thesis that this is possible, albeit one has to consider some limitations here. Firstly, epistolography may be a kerygma, but it is quite an elite testimony: there is one sender and only one addressee, usually selected by the sender. Only in the case of letters published in print the kerygma has a more powerful influence. Secondly, a reflection on the kerygma of epistolography has to be limited to letters that have a confessional character, letters-confessions, and it has to eliminate the ones that are characterized by primary utilitarianism. The author has made a collection of letters by Zygmunt Szczęsny Feliński entitled “A Saint's Letters to His Mother” the subject of her reflection. An analysis of them has allowed her to notice the presence of the kerygma understood as the first preaching that produces faith. Hence Szczęsny's letters may be interpreted as letters written by an apostle, by a witness, but also by a man who reveals his wisdom; wisdom that brought him to sainthood. The sender “coerces” the readers-recipients to open themselves to Christ, testifying about the efficiency of this way with his sainthood. This “coercion” is a peculiar sort of pedagogy, a proposal to enter the road that has become the road to sainthood. So it seems that when studying epistolary documents one may use the kerygmatic method of interpretation - certainly with the reservations mentioned at the beginning. Then one may, perhaps not better, but surely, understand their message more deeply.
11
89%
PL
Ks. mgr lic. PIOTR SPYRA – absolwent WSD diecezji zamojsko-lubaczowskiej, teologii Katolickiego Uniwersytetu Jana Pawła II w Lublinie oraz kierunku jazz i muzyka estradowa UMCS w Lublinie. Aktualnie doktorant katechetyki KUL oraz student edukacji artystycznej w zakresie sztuki muzycznej UMCS. Związany z Pallotyńską Szkołą Nowej Ewangelizacji w Lublinie i zespołem „Razem za Jezusem”. Muzyk i ewangelizator, współtwórca Exodus Młodych – Spotkania Młodzieży diecezji zamojsko-lubaczowskiej.
EN
The "kerygma" of Jesus is the essence of his preaching, which became a foundation of christianity. It’s a ‘Good Message’ about God, who loves, and also about who is, and who should be a human being. The" kerygma" is a message with joy, that gives a new life, so that evangelists called them ‘Evangelium’, which means ‘Gospel’. In the history of The Roman Church the kerygmatic teaching was not always in the center of preaching. Therefore the author draws attention to the need of renewal and deepening of these contents. He is analysing the preaching of Jesus and shows a way, which the Church needs to discover these contents in present time, in order to contemporary men could become the participant of this Gospel.
12
89%
PL
Pomimo tego, iż wartość i znaczenie słowa mocno osłabły, to przepowiadanie słowa Bożego, które jest nieustannym głoszeniem kerygmatu, pozostaje nadal sprawą bardzo aktualną i potrzebną. Jak mówi św. Paweł „wiara rodzi się z tego, co się słyszy, a tym, co się słyszy jest słowo Chrystusa” (Rz 10, 17). W artykule wskazano na to, że obowiązek głoszenia słowa Bożego spoczywa na wszystkich chrześcijanach. Szczególną rolę w tym odgrywają biskupi i kapłani, którzy są pierwszymi i uprzywilejowanymi podmiotami do przepowiadania słowa Bożego. Wyraźnym miejscem do głoszenia kerygmatu jest liturgia, a wyjątkową pozycję zajmuje w niej homilia, która najczęściej jest związana z Eucharystią. Nie należy pomijać faktu, iż głoszenie słowa Bożego jest mocno związane ze świadectwem życia. Podejmowane przez człowieka decyzje i jego zachowania są najbardziej skutecznym głoszeniem Ewangelii. W artykule dokonano usystematyzowania treści dotyczących przepowiadania słowa Bożego. Przedstawiono konkretne wnioski wskazując na celebrację liturgiczną, jako najbardziej powszechne i dostępne dla wszystkich miejsce głoszenia i słuchania Dobrej Nowiny. Celem artykułu było pokazanie wartości słowa Bożego, a także wpływu świadectwa życia mówiącego na jego „skuteczność”. Zwrócono również uwagę na pierwszorzędną rolę kerygmatu w głoszeniu Ewangelii.
EN
The research paper presents the most important views on the issue of sharing God’s word. It is stated that the liturgy is the most common and available sphere for both preaching and receiving the Gospel. The aim of the paper was to show the value of the God’s wisdom and the influence of the priest’s testimony on its effectiveness. The kerygma is said to be the core of sharing the Gospel.
PL
Tematyka mariologiczna, stanowiąca integralną część opowiadania Gustawa Herlinga –Grudzińskiego oraz właściwe centrum jego dotychczasowych interpretacji, nie wyczerpuje złożonej semantyki tekstu, który manifestacyjnie – zważywszy na kontekst Rozmów w Dragonei – wyłamuje się z przynależności do literatury religijnej. Dopiero narzędzia, którymi dysponuje metoda kerygmatyczna, zainicjowana w badaniach literackich przez Mariana Maciejewskiego, pozwalają dotrzeć do ukrytych głęboko w strukturze opowiadania znaczeń, które – po raz kolejny – potwierdzają regułę, “iż w przypadku utworów pisarza poetyka sformułowana nie musi pokrywać się z poetyką immanentną, a zamierzenie z jego realizacją”.
EN
The mariological subject, which is an integral part of the story of Gustaw Herling-Grudziński and the proper center of its previous interpretations, doesn't exhaust the complex semantics of the text, which manifestly - given the context of Rozmowy w Dragonei - breaks away from belonging to religious literature. Only the tools at its disposal kerygmatic method ,initiated in literary studies by Marian Maciejewski, let to reach deep hidden meanings in the structure of the story, which - once again - prove the rule, “That in the case of works of the writer poetics formulated does not necessarily coincide with the poetics of the immanent and the intention of its implementation”.
PL
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, co zainteresowałoby prof. Mariana Maciejewskiego w powieści Bolesława Prusa Lalka. Próba hipotetycznego skonstruowania takiej próby lekturowej prowadzi do odpowiedzi, iż kwestiami tymi są: problem wiary – jej rodzenia się, rozwoju i owoców, jakie daje oraz proces obumierania starego człowieka w Stanisławie Wokulskim – głównym bohaterze powieści. Autor wykorzystuje cztery epizody, podczas których postać słyszy Głos, co jest wyraźnym znakiem jej kontaktu z transcendencją i zostaje potraktowane jako interwencja Boga w historię człowieka. Zastosowanie do tekstu Lalki metodologii hermeneutyki kerygmatycznej znacznie ułatwia interpretację miejsc w powieści do tej pory nastręczających pewnej trudności. Odsłania blask prawdy tego tekstu i znacznie uzupełnia uniwersum powieści realistycznej.
XX
The article is an attempt to answer the question: What would arouse Prof. Marian Maciejewski's interest in the novel by Bolesław Prus "The Doll". An attempt at a hypothetical construction of such a reading test leads to the answer that such issues would be: the problem of faith − its rise, development and fruit it gives, as well as the process of the dying of an old man in Stanisław Wokulski − the novel's protagonist. The author uses four episodes during which the character hears the Voice, which is a clear sign of its contact with the transcendence and is treated as God's intervention in the history of man. Applying the methodology of kerygmatic hermeneutics to the text of “The Doll” makes it considerably easier to interpret those parts of the novel that up till now have presented some difficulties. It reveals the splendor of the truth in the text and to a large degree complements the universe of the realistic novel.
EN
Homilies addressed to young people are difficult but really vital. Word of God has to illuminate this particular stage of human life. Meeting Christ does not only broaden the life horizon but, above all, it does give hope. The article concerns preaching to young people on the basis of excerpts of Sermon of Mount on salt and light. The positive side of homilies is strong priests’ desire to encourage young listeners to become the salt and the light of life. However the focus on man’s attitude makes Jesus Christ be the great absent one in this preaching. In fact it is Him who is truly the Salt of the earth and the Light of the world. Young people are demanding listeners. To burn the fire in their hearts one has to make the homily the light and the fire. The Words, full of Jesus and His Love to a man, are always the Good News. They give the guarantee that the fire in young hearts will burn like a candle which sets fire of love in other people’s hearts.
PL
Homilie do młodzieży są trudne, ale bardzo ważne. Słowo Boże ma oświetlić ten szczególny etap ludzkiego życia. To spotkanie z Chrystusem nie tylko poszerza horyzont życia, lecz przede wszystkim daje nadzieję. Artykuł dotyczy przepowiadania do młodzieży na podstawie fragmentu Kazania na Górze o soli i świetle. Pozytywne w homiliach jest to, że kaznodzieje bardzo mocno chcą zachęcić młodych słuchaczy do tego, by ich życie było solą i światłem. Ten akcent na postawę człowieka sprawia jednak to, że wielkim nieobecnym w przepowiadaniu do młodzieży staje się Jezus Chrystus. A przecież to On i tylko On jest prawdziwą Solą ziemi i Światłem świata. Młodzi ludzie to słuchacze bardzo wymagający. By rozpalić w ich sercach ogień, trzeba homilię uczynić światłem i ogniem. Słowa pełne Chrystusa i Jego miłości do człowieka zawsze są Dobrą Nowiną. Gwarantują, że ten ogień w sercach młodych zapłonie jak świeca od której mogą zapłonąć ogniem miłości inne świece ludzkich serc.
EN
In Poland, as in other European countries, as a result of processes of seculari­zation, there is a decrease of attachment to the Church and an increase in the number of people covered by pastoral care. The Church's response to these problems is the new evangeli­zation, which means an attempt to reach out with the Good News (kerygma) to those, who have lost their sense of faith and live as if God did not exist. In Poland, the new evangeliza­tion is necessary, but it should be used to supplement and support for pastoral care.
PL
W Polsce, podobnie jak w innych krajach europejskich, wskutek procesów sekularyzacyj­nych następuje spadek przywiązania do Kościoła oraz wzrost liczby ludzi objętych duszpaster­stwem. Odpowiedzią Kościoła na te problemy jest nowa ewangelizacja, czyli próba dotarcia z Dobrą Nowiną (kerygmatem) do tych, którzy utracili zmysł wiary i żyją tak, jakby Boga nie było. W Polsce nowa ewangelizacja jest niezbędna, choć powinna być ona jedynie uzupełnie­niem i wsparciem dla duszpasterstwa.
PL
Artykuł w kompozycji i przesłaniu wykorzystuje formę dyptyku. Część pierwsza to egzegeza filologiczna i kulturowa jednego wersu wiersza Cypriana Norwida Moja ojczyzna, skupiona na interpretacji wyrażenia poetyckiego „klucz Dawidowy usta mi otworzył”. Część druga zawiera wspomnienie z osobistych spotkań autora na gruncie studiów polonistycznych z profesorem Marianem Maciejewskim. Całość zwieńcza fascynacja zjawiskiem Norwid, wspólna dla całego środowiska Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
EN
In its composition and message the paper uses the form of the diptych. Part One is a philological and cultural exegesis of one verse of My Homeland by Cyprian Norwid that is focused on the interpretation of the poetic expression “David's key has opened my mouth”. Part Two contains a memory of the author's personal meetings with Professor Marian Maciejewski held on the ground of Polish studies. The whole is crowned by fascination with the phenomenon of Norwid that is common for the whole circle of the Catholic University of Lublin.
PL
Szkic ukazuje, w jaki sposób autorska metoda kerygmatycznej interpretacji, zaproponowana przez Mariana Maciejewskiego, określiła warsztat i praktykę badawczą uczonego. Bohater artykułu został przedstawiony jako historyk literatury, dokonujący kerygmatycznej egzegezy tekstów romantycznych (liryki i epiki), który kontynuując dialog z tradycją badań, proponuje nowe spojrzenie na zjawiska literackie, wykorzystując paradygmat kerygmatu apostolskiego (ewangelicznego). Takie ujęcie literatury eksponuje historię ludzką, mocniej akcentuje kompleks najgłębszych doświadczeń egzystencjalnych osób mówiących (podmiotu, narratora) czy bohaterów; jednocześnie daje możliwość pełniejszego opisu głębokiej struktury utworu. Troską uczonego jest usytuowanie zjawisk literatury wobec rzeczywistości Słowa proklamowanego przez Ewangelię. Praktyka badawcza Mariana Maciejewskiego została tu ukazana jako forma pewnego świadectwa wierności wobec Słowa.
EN
The sketch shows the way, in which the author's method of kerygmatic interpretation suggested by Marian Maciejewski has defined the workshop and research practice of a scholar. The protagonist of the article is presented as a historian of literature practicing the kerygmatic exegesis of Romantic texts (lyric and narrative ones), who, while continuing his dialog with the tradition of research, suggests a new look at literary phenomena, using the paradigm of the apostolic (evangelical) kerygma. Such an approach to literature exhibits the human history and emphasizes the complex of existential experiences of the persons speaking (the lyrical subject, the narrator) or of the protagonists; at the same time it makes it possible to describe more fully the deep structure of the work. The scholar's concern is locating the phenomena of literature against the reality of the Word proclaimed by the Gospel. Marian Maciejewski's practice of research is presented here as a form of a certain testimony of his faithfulness to the Word.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.