Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Soils characteristics of forest phytocoenoses occupied by self-regenerating populations of quercus rubra in Silesian Upland

100%

Chmura D.

Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology

|

2014

|

tom R. 19, NR 1-2

109--117

EN

Northern Red Oak is a tree species native to North America. In Polish flora it has status of invasive plants. In the years 2008-2011 autoecological studies were conducted aiming at examination on what type of soils the species tends to regenerate ie appearance of seedlings in the vicinity of maternal trees. In total 250 phytosociological relevés and 100 soil samples (400 soil subsamples) were collected. It was observed that majority stands (almost 80%) of Northern Red Oak occupy sites very strongly acid and strongly acid. In reference to pH in KCl results are a little different, however, sites with soil very strongly acid (pH = 4.1-5.0) and stronly acid (pH < 4.1) also predominate. The investigated soils were typified by very low values of magnesium (< 10 mg/1000 g), phosphorus (< 3 mg/100 g) and potassium (< 7 mg/100 g). Total nitrogen in studied sites dominated in two the lowest classes (> 0.25%). The sites of Q. rubra are rich in organic carbon. Almost 50% of all sites covers two highest classes of concentration of this element ie 4.0-8.0% and > 8.0%. Soils where seedlings of Northern Red Oak were encountered, were characterized by humus medium for mezotrophic and eutrophic broad-leaved forests and mixed coniferous forests - more than 60% had ratio of carbon and nitrogen CN > 25. In several sites this ratio reached 50. The lower values in case of content of calcium and loss on ignition dominate. The studies showed that soils on which species grows and also spontaneously regenerates are typical for coniferous and mixed coniferous forests, however, in natural range Q. rubra is component of deciduous forests. It could be associated with the fact of more frequent introduction of Northern Red Oak into poorer sites than the consequence of its habitat requirements.

PL

Dąb czerwony Quercus rubra L. to gatunek północnoamerykański, introdukowany do Polski na początku XIX w. W polskiej florze ten gatunek drzewa ma status rośliny inwazyjnej. W latach 2008-2011 na obszarze Wyżyny Śląskiej prowadzono badania autoekologiczne m.in. w celu sprawdzenia, na jakich typach gleb gatunek ten ma tendencję do odnawiania się (tzn. w miejscach, gdzie pojawiają się siewki w sąsiedztwie drzew macierzystych). Zebrano ogółem ok. 250 zdjęć fitosocjologicznych oraz ok. 100 próbek glebowych. Stwierdzono, że pod względem odczynu gleby (pH w wodzie) stanowiska z dębem czerwonym prawie w 80% zajmują miejsca bardzo silnie kwaśne i silnie kwaśne. W stosunku do pH w KCl wyniki się różnią, ale wciąż przeważają miejsca o odczynie silnie kwaśnym (pH = 4,1-5,0) i bardzo kwaśnym (pH < 4,1) na korzyść tych pierwszych. Stanowiska z Q. rubra są zasobne w organiczne związki węgla. Prawie 50% stanowisk mieści się w dwóch ostatnich klasach zawartości tego pierwiastka, tj. 4,0-8,0% oraz > 8%. Azot ogólny wśród badanych miejsc dominował w niższej i średniej klasie (> 0,25%). Gleby, na których odnotowano siewki dębu czerwonego, charakteryzowały się humusem pośrednim dla mezotroficznych i eutroficznych lasów liściastych i mieszanych, a borów i borów mieszanych - blisko 70% stanowisk miało stosunek węgla do azotu > 25. Na kilku stanowiskach stosunek C/N był bliski 50. Badane gleby odznaczały się wyjątkowo niskimi zawartościami magnezu (< 10 mg/100 g), fosforu (< 3 mg/100 g) oraz potasu (< 7 mg/100 g). Około 69-90% wszystkich stanowisk znajdowało się w najniższej klasie. Badania pokazują, że gleby na jakich rośnie, a także spontanicznie odnawia się dąb czerwony są typowe dla borów i lasów mieszanych, natomiast w naturalnym zasięgu Q. rubra jest głównie składnikiem lasów liściastych. Może to być związane z tendencją do częstszego wprowadzania dębu na uboższe siedliska przez leśników niż odzwierciedlać jego rzeczywiste preferencje.

2

Kenofity zachodniej części Podgórza Rzeszowskiego

100%

Jazwa M.

Fragmenta Floristica et Geobotanica Polonica

|

2012

|

tom 19

|

nr 2

3

Nowy kenofit w Polsce - Veronica peregrina L.

100%

Zajac M. , Zajac A.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Botaniczne

|

1990

|

tom 21

4

Właściwości biologiczne i chemiczne Eragrostis minor Host.

84%

Kaczmarek Z. , Kozlowski S.

Łąkarstwo w Polsce

|

2007

|

tom 10

5

Trwale zadamawianie sie gatunkow obcych [antropofitow] w spontanicznych zbiorowiskach roslinnych na nieuzytkach poprzemyslowych [osadnikach ziemnych wod kopalnianych] Gornego Slaska

84%

Wozniak G. , Sliwinska-Wyrzychowska A.

Środowisko i Rozwój

|

2002

|

nr 05-06(1-2)

6

Występowanie stokłosy spłaszczonej Bromus carinatus i kolczurki klapowanej Echinocystis lobata w Ojcowskim Parku Narodowym

84%

Soltys-Lelek A.

Chrońmy Przyrodę Ojczystą

|

2012

|

tom 68

|

nr 1

PL

W pracy przedstawiono charakterystykę występowania dwóch gatunków obcego pochodzenia – stokłosy spłaszczonej Bromus carinatus Hook. & Arn. i kolczurki klapowanej Echinocystis lobata (F. Michx.) Torr. & A. Grey na obszarze Ojcowskiego Parku Narodowego. Stokłosa spłaszczona została sprowadzona do Polski jako trawa uprawna na początku lat 60. XX wieku, a kolczurka klapowana pojawiła się w naszym kraju już w latach 30. XX wieku jako roślina ozdobna. Na terenie Parku stokłosa spłaszczona została znaleziona na jednym, przydrożnym stanowisku, natomiast kolczurka klapowana na piętnastu rozproszonych wzdłuż doliny Prądnika.

EN

One of the problems connected with the protection of biodiversity of flora and vegetation is the process of expansion of species of alien origin. At present, nearly 480 anthropophytes, including 30 invasive plant species, have been found in the territory of Poland. So far, some of them constitute a local threat, others, however, are a serious problem throughout Europe. The greatest impact of the invasive plants on the native flora occurs in the west and in the south of the country, where environment was the most transformed, and the increasing degradation of natural ecosystems caused by rapid development of civilisation has supported further expansion of the growing number of invading species. In recent years, the intensive processes of anthropogenization of the native vegetation in the Ojców National Park has favoured the invasion of alien species. It is estimated that 127 of the species recorded in the Park flora are anthropophytes, including 41 kenophytes that have arrived quite recently. The paper presents characteristics of the two species of foreign origin − Bromus carinatus and Echinocystis lobata. The species are native to North America and very common in Europe. In the Ojców National Park several sites of these species were found during the floristic research in 2006–2011: fourteen natural sites of Echinocystis lobata and one in cultivation, as well as one site of Bromus carinatus. Their distribution have been presented on the map (Fig. 2). Bromus was found in the association of Arrhenatheretum elatioris with species from the order of Onopordetalia acanthii. Echinocystis was recorded in the community of Alno-Ulmion. The accompanying species (Aegopodium podagraria, Ficaria verna, Impatiens noli-tangere and Stellaria nemorum) belong mainly to the class of Querco-Fagetea.

7

Inwazje obcych gatunkow roslin - problem naukowy i praktyczny

84%

Kolaczkowska E.

Przegląd Geograficzny. Polska Akademia Nauk

|

2008

|

tom 80

|

nr 1

55-73

8

Acer negundo L. i Padus serotina [Ehrh.] Borkh. jako kenofity inicjujace rozwoj formacji drzewiastej na odlogach

84%

Adamczak A.

Przegląd Przyrodniczy

|

2007

|

tom 18

|

nr 1-2

243-253

9

Gatunki obce roślin w leśnych siedliskach ptaków

84%

Grzedzicka E. , Najberek K.

Ptaki. Biuletyn Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków

|

2011

|

nr 1

10

Metody maceracji utworów mezo- i kenofitycznych do badań pyłkowych

67%

Pautsch M.

Wiadomości Botaniczne

|

1957

|

tom 1

|

nr 1-2

11

Zagadnienia geobotaniczne Garbu Gielniowskiego. Część II. Antropofity

67%

Podgorska M.

Fragmenta Floristica et Geobotanica Polonica

|

2013

|

tom 20

|

nr 1

12

Inwazyjne antropofity na murszejącym drewnie i wykrociskach w lasach Karkonoszy

67%

Staniaszek-Kik M. , Żarnowiec J.

Inżynieria Ekologiczna

|

2013

|

tom Nr 32

156--163

PL

Na murszejącym drewnie i na wykrociskach w lasach Karkonoszy stwierdzono trzy inwazyjne antropofity, tj.: dwie rośliny naczyniowe – Digitalis purpurea L. i Impatiens parviflora DC. oraz jeden mech – Orthodontium lineare Schwägr. Stanowi to zaledwie 1,9% flory analizowanych siedlisk (1,1% flory mchów, 2,9% flory roślin naczyniowych) i 3,5% kenofitów znanych we florze kwiatowej Sudetów. Gatunki te rosły przeważnie sporadycznie i z niską frekwencją, na 3,5% zbadanych obiektów (na 3,1% murszejących kłód i pniaków oraz na 5,6% elementów składowych wykrocisk), we wszystkich typach zbiorowisk leśnych w granicach Karkonoskiego PN i poza nim. Obecnie inwazyjne kenofity nie zagrażają różnorodności narażonej na wyginięcie flory epiksylicznej. Omawiane siedliska wydają się wykazywać odporność na wnikanie antropofitów.

EN

Three invasive anthropophytes, i.e. two vascular plants Digitalis purpurea L. and Impatiens parviflora DC. as well as one moss Orthodontium lineare Schwägr, were recorded on decaying wood and tree-fall disturbances (pit-mound-root plate complex). It contributes only 1.9% to the flora of analyzed habitats (1.1% of moss flora, 2.9% of vascular plant flora) and 3.5% of neophytes known in Sudeten Mts. They grew, sporadically and with a low frequency, on 3.5% of studied objects (on 3.1% of decaying logs and stumps and 5.6% of tree-fall disturbances) in all types of forest communities in the area of Karkonosze National Park and in the vicinity. Nowadays, invasive neophytes do not pose a threat to diversity of endangered epixylic flora. Described habitats seem to be resistant to penetration by anthropophytes.

13

Rola gatunków obcych w zbiorowiskach segetalnych Polski

67%

Balcerkiewicz S. , Pawlak G.

Fragmenta Agronomica

|

2010

|

tom 27

|

nr 2

14

Różnorodność florystyczna dawnego parku dworskiego w Rzeszowie-Zalesiu

67%

Szczurowski Ł. , Oklejewicz K.

Polish Journal for Sustainable Development

|

2018

|

tom T. 22, cz. 1

97--106

PL

Na obszarze dawnego parku dworskiego w Rzeszowie-Zalesiu zinwentaryzowano 250 gatunków roślin naczyniowych, z czego 187 stanowiły taksony rodzime i trwale zadomowione. Taksony trwale zadomowione reprezentowane były przez 19 gatunków archeofitów i 16 gatunków kenofitów, w tym 13 inwazyjnych. Odnotowano występowanie 57 gatunków uprawianych, 3 gatunków przejściowo zdziczałych z uprawy oraz 3 gatunków o niepewnym statusie we florze Polski. Odnaleziono również nieutrwalonego mieszańca międzygatunkowego. Określono ponadto poziom synantropizacji flory badanego terenu, wykorzystując następujące wskaźniki liczbowe: antropofityzacji (WAn = 38%), archeofityzacji (WAr = 10,16%), kenofityzacji (WK = 8,56%), modernizacji (WM = 45,71%) oraz stopnia labilności flory (WF = 1,2%).

EN

In the territory of the post-manorial park in Rzeszów-Zalesie the occurence of 250 species of vascular plants were inventoried, of which 187 were native and permanently established taxa. Permanently established species were represented by 19 species of archaeaophytes and 16 species of kenophytes, including 13 invasive species. There were 57 cultivated species, 3 ergasiophygophytes and 3 species of uncertain status in the Polish flora. An unpreseved interspecific hybrid has been also discovered. The level of synanthropization of the studied area was determined by using indicators of the antopogenic transitions of flora: anthropophytysation (WAn = 38%), archaeophytysation (WAr = 10,16%), kenophytysation (WK = 8,56%), modernization (WM = 45,71%) and level of lability of flora (WF = 1,2%).

15

Udział antropofitów we florze wyrobisk poeksploatacyjnych okolic Świecia

59%

Czortek P.

Acta Botanica Silesiaca

|

2011

|

tom 06

EN

Various types of artificial habitats are associated with the modified landscapes. Among them are abandoned sand and gravel pits. These sites have a varied terrain. The presence of slopes, elevations, depressions and ponds creates favorable conditions for the colonization and development of species from very different habitats. Exploitation of raw materials and the accompanying infrastructure lead to total or partial degradation of the natural vegetation cover and to the development of new short-lived unstable systems. Abandoned sites at various stages of secondary succession are characterized by remarkable species diversity and richness. The habitats these species come from also have a significant effect on species composition and richness in the abandoned sites. At 31 abandoned sand and gravel pits near wiecie, 503 species of vascular plants have been found. As many as 161 species are alien anthropophytes (archeophytes, kenophytes and ephemerophytes). The sites with the greatest number of alien species are sites near meadows growing on the slopes of the Wda valley and suburban ruderal sites. The sites with the least number of alien species are sites near re-established forest communities and sites covered with hygrophilous tall herbaceous species and shrubs.

16

Ekspansja Avena fatua i gatunków z rodzaju Galinsoga w zbiorowiskach chwastów polnych w Dolinie Wisły powyżej Krakowa

59%

Trzcinska-Tacik H. , Pula J. , Stoklosa A. , Malara J. , Stepnik K.

Fragmenta Agronomica

|

2010

|

tom 27

|

nr 2

17

Grzyby fyllosfery Acorus calamus L. – cennej rośliny leczniczej

51%

Mazurkiewicz-Zapalowicz K. , Grajewski J.

Progress in Plant Protection

|

2010

|

tom 50

|

nr 1

EN

All morphological parts of sweet flag (calamus), particularly rhizomes are used not only as a herbal material, but also in confectioner and cosmetic industry. Both quantity and quality of the material which may be obtained exclusively from natural stands are determined by the fungi accompanying the plant’s vegetation. Hence, in the years 2005−2006 research was conducted to determine the diversity of mycobiota which induce chlorosis and necrosis of calamus leaves. It was found that phyllospherae of calamus is colonized by 24 taxa. Ramularia aromatica and Ascochyta acori were the two most often isolated monophagous agents of necrosis. Polyphagous facultative parasites included Fusarium sporotrichioides and Epiccocum nigrum, Alternaria alteranta and A. tenuissima. It is also important that there was the discovery of the presence of Athelia rolfsii and Fusarium incarnatum which are polyphagous species causing destruction of the tissue in tropical and subtropical climate. Due to biochemical activity of most of the isolated species and their ability to induce production of toxins, the content of active substances in calamus may be reduced and consequently diminishes its market value.

18

Kenofity w uprawie kukurydzy - czy stanowią realne zagrożenie?

34%

Sekutowski T. R.

Kukurydza

|

2013

|

nr 2