Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Dialogical Catholicity of the Church

100%

Porada R.

Roczniki Teologiczne

|

2019

|

tom 66

|

nr 7: Teologia ekumeniczna

103-115

PL

Katolickość Kościoła wyznają niemal wszystkie Kościoły w chrześcijańskim Credo. W wyniku jednak historycznych podziałów w obrębie chrześcijaństwa ten atrybut Kościoła przyjął nierzadko konfesyjne, zawężające interpretacje. Działania ekumeniczne zmierzają do przywrócenia katolickiej pełni, a zatem rozumienie katolickości czy też katolickiej pełni Kościoła musi pozostawać w ścisłym związku z rozumieniem ekumenizmu. W artykule podejmuje się próbę uzasadnienia tezy, że katolickość Kościoła ze swej natury ma wymiar dialogiczny. Wynika on ze stałego napięcia między wielością kościelnych tożsamości a jednością jednego ludu Bożego jako celu ekumenizmu. Ekumeniczna droga nie pomija jednak specyfiki konfesyjnej tożsamości, lecz domaga się uznania słusznej wielości i różnorodności form wyrażania jednej chrześcijańskiej wiary. Zgodnie z założeniami ekumenicznej hermeneutyki różne kościelne tradycje należy interpretować w świetle tego, co łączy, a nie tego, co dzieli, oraz dostrzegać i uznawać w nich elementy przynależące do ekumenicznie, czyli dialogicznie zorientowanej katolickości.

EN

The Church’s catholicity is confessed by almost all Churches in the Christian Creed. However, as a result of historical divisions within Christianity, this attribute of the Church has often adopted confessional and narrow interpretations. The ecumenical activities are aimed at restoring the Catholic fullness and, therefore, the understanding of catholicity or the Catholic fullness of the Church must be closely related to the understanding of ecumenism. The article attempts to justify the thesis that catholicity of the Church, by its nature, has a dialogical dimension. It results from the constant tension between the multiplicity of ecclesial identities and the unity of the one people of God as an objective of ecumenism. The ecumenical way, however, does not omit the specificity of the confessional identity, but it demands recognition of the legitimate multiplicity and diversity of forms of expressing one Christian faith. According to the assumptions of the ecumenical hermeneutics, various ecclesial traditions should be interpreted in the light of what unites and not what divides, and the elements belonging to the ecumenically-, that is dialogically-oriented catholicity, should be noticed and recognised.

2

Podstawowe założenia Światowych Dni Młodych

80%

Chagas Jr. J. , Karcz B. , Tyrała R. , Zając A. , Delimat W. , Janicki J. J. , Malik J. , Sterczewska L. , UPJPII i. , Pasek W. , Karcz B. , Malik J. , Sterczewska L. , UPJPII i. , Pasek W.

Pro Musica Sacra

|

2015

|

tom 13

EN

The main principles of the World Youth Days were formed during the last three pontificates. The idea of this event was born from the pastoral care of John Paul II for the youth. He recognized that youth enthusiasm is simultaneously wonderful means for building unity among different cultures. He had also seen that this pastoral action had to be ecclesiastical, universal and youth has to be the main protagonist in it. Pope Benedict underlining Catholicism and universality emphasized the part of voluntarism, adoration and Sacrament of Reconciliation. Pope Francis emphasized brotherhood, celebration of faith and youth mission in our modern world. World Youth Days are therefore composite unity events but necessary in panorama of today life of the Church.

PL

Podstawowe założenia Światowych Dni Młodych formowały się na przestrzeni trzech ostatnich pontyfikatów. Idea tego wydarzenia zrodziła się z pasterskiej troski Jana Pawła II o młodych. Rozpoznał on, że entuzjazm młodych jest jednocześnie wspaniałym środkiem budującym jedność między różnymi kulturami. Widział też, że to działanie duszpasterskie musi być kościelne, uniwersalne i młodzież musi być w nim głównym protagonistą. Papież Benedykt, podkreślając katolickość i uniwersalność Światowych Dni Młodzieży, wyakcentował rolę wolontariatu, adoracji i sakramentu pojednania. Papież Franciszek podkreślił braterstwo, święto wiary i misję młodych we współczesnym świecie. ŚDM są zatem wydarzeniem bardzo kompleksowym, ale koniecznym w panoramie życia dzisiejszego Kościoła.

3

Od katolicyzmu do katolickości. W poszukiwaniu adekwatnej eklezjologii dialogicznej

80%

Nadbrzeżny A.

Verbum Vitae

|

2023

|

tom 41

|

nr 1

1-15

EN

The aim of the article is to demonstrate the significance, meaning and need for a new type of thinking about the Church which has been described as a “dialogical ecclesiology”. This kind of ecclesiology responds to the call of the Second Vatican Council to build relations between the Church and the contemporary world based on the category of dialogue. The phrase “from Catholicism to Catholicity” suggests the need to move away from the defensive vision of the Church (referred to as Catholicism) towards the affirmation of the Church’s open and dialogical Catholicity. The elaboration of an adequate, coherent and credible dialogical ecclesiology requires a deeper rethinking of the meaning of the Church’s dialogical essence and a precise determination of the addressees, aspects and objectives of the ecclesial dialogue ad extra. While presenting the Church as a dialogical sacrament of salvation in history, the article combines theological (dogmatic) and existential perspectives. In particular, it takes into account the sensitivity of contemporary people to the phenomenon of suffering, which is difficult to accept but which – due to its universalism – may lead to a creative encounter between believers and atheists/ agnostics. In its theological message, the article is an expression of Christian hope, which also manifests its strength in today’s secularized “culture of the temporary”. It shows the value of an authentic meeting of people representing different religions and worldviews who, through fair dialogue, can discover the deeper meaning of their faith, existence and cooperation in defending the threatened humanity that is objectively the imago Dei.

PL

Celem artykułu jest ukazanie znaczenia, sensu i potrzeby nowego typu myślenia o Kościele, które zostało określone mianem „eklezjologii dialogicznej”. Stanowi ona odpowiedź na wezwanie Soboru Watykańskiego II do budowania relacji między Kościołem i światem współczesnym opartej na kategorii dialogu. Zawarte w tytule sformułowanie „od katolicyzmu do katolickości” sugeruje konieczność odejścia od defensywnej wizji Eklezji (określanej mianem katolicyzmu) na rzecz afirmacji otwartej i dialogicznie rozumianej katolickości Kościoła. Wypracowanie adekwatnej, spójnej i wiarygodnej eklezjologii dialogicznej wymaga głębszego przemyślenia znaczenia dialogicznej istoty Kościoła, precyzyjnego określenia adresatów, płaszczyzn i celów eklezjalnego dialogu ad extra. Artykuł, ukazując Kościół jako dialogiczny sakrament zbawienia w historii, łączy perspektywę teologiczną (dogmatyczną) z egzystencjalną, uwzględnia wrażliwość współczesnych ludzi na trudny do akceptacji fenomen cierpienia, który z racji swego uniwersalizmu może jednak stanowić płaszczyznę twórczego spotkania ludzi wierzących z ateistami/agnostykami. W swym teologicznym przekazie artykuł jest wyrazem chrześcijańskiej nadziei, objawiającej swą siłę również we współczesnej, zsekularyzowanej „kulturze tymczasowości”. Ukazuje wartość autentycznego spotkania ludzi reprezentujących różne religie i światopoglądy, którzy w ramach uczciwie prowadzonego dialogu mogą odkryć głębszy sens swojej wiary, egzystencji i współpracy w obronie zagrożonego człowieczeństwa, obiektywnie stanowiącego imago Dei.

4

Obecność i znaczenie myślenia komplementarnego we współczesnej refleksji teologicznej

70%

Słupek R.

Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii

|

2009

|

tom 1

47-64

EN

A review of contemporary theological publications that concern a variety of different issues lets one notice a certain regularity, i.e. frequent referring to complementary thinking or the principle of complementarity in the theological reflection. In the present article first the fact is shown that referring to complementary thinking has a significant effect on the quality and versatility of theological thinking. Complementarity that is a fruit of the Church’s Catholic character may be a way of reaching the Catholic fullness and a peculiar antidote against the threat of reducing all the wealth of the mystery of faith to some individual aspect only. In the second part a distinct presence of complementary thinking in various areas of the contemporary theological reflection is pointed to.

5

Kościół i misje w eklezjologicznej myśli kardynała A. Dullesa SJ

70%

Królokowski P.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 9: Teologia Fundamentalna i Religiologia

93-126

EN

This article is based on Avery Cardinal Dulles' ecclesiological thought, and shows the problem of relationship between credibility of the Church and its missionary activity. After finding that relationship between mission and credibility of the Church lies on the realization of its missionary nature and fulfilling its catholicity in the spatial dimension, author of this paper presents Dulles' models of the Church as criteria for verifying implementation of the missionary activity of the Church. Institutional model of the Church, which has been dominating from Council of Trent to Vatican II, and herald model were deemed insufficient for fully realizing missions in spatial dimension of catholicity of the Church. The article presents also context of the crisis of missionary activity in the twentieth century and two groups of its causes (sociocultural and theological), and then points to the ecclesiology of Vaticanum II and another Dulles' models of the Church: sacramental, communio and servant, as a response to the mission crisis, and the possibility of a wider implementation of the catholicity of the Church and its missionary nature, as well as the starting point for a new approach to religion and missionary activities. The article also points to the present in the conciliar documents motivation and new perspectives for missionary activity, and draws attention to the importance of inculturation, which in the context of the mission was deemed insufficient, and also to the possibility of conducting missionary activities in the perspective of understanding the missionary Churches as local Churches, the relationship between missions and social life, and a deeper understanding of conversion and interreligious dialogue.

PL

W niniejszym artykule, na podstawie eklezjologicznej myśli kard. Avery'ego Dullesa, podjęto zagadnienie wiarygodności Kościoła w aspekcie jego działalności misyjnej. Po stwierdzeniu, że związek misji z wiarygodnością Kościoła polega na realizacji jego misyjnej natury i wypełnianiu jego katolickości w wymiarze przestrzennym, autor artykułu przedstawia wyróżnione przez Dullesa modele Kościoła jako kryteria weryfikujące realizację misyjnej działalności Kościoła. Dominujący od Soboru Trydenckiego do Soboru Watykańskiego II instytucjonalny model Kościoła, a także model głosiciela zostały uznane za niewystarczające dla rozwijania misji w wymiarze pełnej przestrzennej katolickości. Artykuł ukazuje kontekst kryzysu działalności misyjnej w XX wieku oraz jego przyczyny społeczno-kulturowe i teologiczne, a następnie wskazuje na eklezjologię Vaticanum II i pozostałe wyróżnione przez Dullesa modele Kościoła: sakramentalny, communio i sługi, jako odpowiedź na kryzys misji, możliwość szerszej realizacji katolickości Kościoła i jego misyjnej natury, a także punkt wyjścia dla nowego podejścia do religii i prowadzenia działalności misyjnej. Artykuł wskazuje również na obecne w dokumentach soborowych motywacje dla działalności misyjnej oraz otwarte przez Sobór nowe perspektywy dla misji. Zwraca też uwagę na znaczenie inkulturacji, która w kontekście misji została uznana za niewystarczającą, a także na możliwości prowadzenia misyjnej działalności w perspektywie ujęcia Kościołów misyjnych jako Kościołów lokalnych, związków misji z życiem społecznym oraz pogłębionego rozumienia nawrócenia i dialogu z religiami.