Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 28 lutego 2013 roku, sygn. II AKa 12/13.

100%

Konrad B.

|

nr 7

PL

W wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. II AKa 12/13, Sąd Apelacyjny w Szczecinie stwierdził, że jeżeli przestępstwa, które dotychczas tworzyły – w wyroku jednostko-wym bądź w wyroku łącznym – zbieg przestępstw, a rozeszły się w nowym wyroku do nowo utworzonych zbiegów przestępstw, to muszą utracić moc wszystkie dotychcza-sowe orzeczenia o łączeniu kar, dla których podstawę stanowił dotychczasowy zbieg przestępstw, a nie jedynie te rozstrzygnięcia łączne, które zostały ujęte w nowym wy-roku. Analiza przywołanego orzeczenia oraz przepisów bezpośrednio dotyczących po-ruszonego w nim zagadnienia, tj. w szczególności art. 85 k.k. oraz art. 569 § 1 k.p.k. i art. 575 § 1 k.p.k., doprowadziła autora publikacji do zgoła odmiennych wniosków. Stąd niniejszą glosę do wyżej wymienionego wyroku SA w Szczecinie należy traktować jako glosę krytyczną.

EN

In the sentence of February 28th 2013 in the case II AKa 12/13 the Appeals Judge decided that if crimes creating a concurrence of crimes in a single sentence or former cumulative sentence, disbanded into different other concurrences, then all the previous cumulative punishment adjudgements lose their power, and not only the combined set-tlements that were formulated in the new sentence. The analysis of said settlement and regulations directly concerning the raised concern i.e in particular art. 89 k.k., 569 and art. 575 k.p.k. lead the author of the gloss to completely different conclusions. Thus the presented gloss concerning aforementioned sentence of the Appeals Judge should be considered critical.

2

Kara łączna w nowelizacji Kodeksu karnego z 7 lipca 2022 r.

63%

Gałązka M.

|

tom 19

|

nr 21 (1)

61-83

EN

The article discusses the amendments introduced to the provisions on the aggregate penalty, by the revision of the Penal Code of 7 July 2022, in particular, the new content of the Article 85a specifying the directives on the imposition of aggregate penalty. The legislator rearranged the order of these directives, listing the general prevention directive as the first and the individual prevention directive as the second. This amendment can be interpreted as granting priority to the general prevention directive. The wording of the Article 85a of the Penal Code would preclude that, with such interpretation, the catalogue of aggregate penalty directives should be considered exhaustive. Non-statutory criteria on the imposition of aggregate penalty developed by the judicature could then be taken into account only within the framework of the directive of general or individual prevention. It appears, however, that such far-reaching conclusions are not sufficiently justified.

PL

Przedmiotem artykułu są zmiany wprowadzone w przepisach dotyczących kary łącznej na mocy nowelizacji Kodeksu karnego z 7 lipca 2022 r., w szczególności zaś nowa treść art. 85a określającego dyrektywy wymiaru kary łącznej. Ustawodawca przestawił kolejność tych dyrektyw, wymieniając jako pierwszą dyrektywę prewencji generalnej, a dyrektywę prewencji indywidualnej jako drugą. Zmiana ta może być odczytana jako nadanie priorytetu przy wymiarze kary łącznej dyrektywie prewencji generalnej. Z redakcji art. 85a k.k. wynika, że przy takiej interpretacji katalog dyrektyw wymiaru kary łącznej miałby charakter wyczerpujący. Pozaustawowe kryteria wymiaru kary łącznej wypracowane przez orzecznictwo mogłyby być wówczas uwzględnione wyłącznie w ramach dyrektywy generalno- lub indywidualno-prewencyjnej. Wydaje się jednak, że tak daleko idące wnioski nie są dostatecznie uzasadnione.

3

Status of the Party in the Cumulative Judgment Proceedings

63%

Andrzejewski M.

|

tom 19

|

nr 21 (1)

25-37

EN

The objective of this paper is to solve the research problem of the question of who, according to the provisions of Article 574 of the Code of Criminal Procedure, can participate as a party in the proceedings for the issue of a cumulative judgment? The thesis that only the convicted party has the status of party in the cumulative judgment proceedings will be supported, since it is a case of sui generis, in which the ordinary procedure is modified due to the subject matter of the proceedings, which results from the inability to clearly qualify the proceedings for the jurisdictional or enforcement stage. De lege ferenda normative regulation of the convicted status has been proposed in chapter 60 of the Code of Criminal Procedure and amendment of the wording of Article 570 of the Code of Criminal Procedure, as well as granting the prosecutor the status of participant on the rights of the party in the proceedings on the issue of a cumulative judgment.

PL

Założeniem niniejszego opracowania jest rozwiązanie problemu badawczego sprowadzającego się do pytania, kto stosownie do dyspozycji art. 574 Kodeksu postępowania karnego w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego może brać udział w charakterze strony? Udowodniona zostanie teza zgodnie z którą w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego status strony posiada tylko skazany, ze względu na to, iż jest to postępowaniu sui generis, w którym dochodzi do modyfikacji trybu zwyczajnego ze względu na przedmiot tego postępowania, co wynika z braku możliwości jednoznacznego zakwalifikowania tego postępowania do fazy jurysdykcyjnej albo wykonawczej. De lege ferenda zaproponowano normatywne uregulowanie statusu skazanego w rozdziale 60 Kodeksu postępowania karnego oraz zmianę brzmienia art. 570 Kodeksu postępowania karnego, a także nadanie prokuratorowi statusu uczestnika na prawach strony w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego.

4

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2023 r., I KZP 13/22 (aprobująca)

63%

Krajnik S.

|

nr 4

130-138

EN

The present gloss refers to the thesis and considerations expressed in the Supreme Court judgement of 28 February 2023, I KZP 13/22, concerning the exception to the rule of speciality stipulated in Article 14 par. 1 (b) European Convention on Extradition. The author presents arguments concerning the broad international legal context of the analysed regulation, which develops and confirms the accuracy of the Supreme Court’s stance on a broader than lexical interpretation of the term ‘final discharge’. Moreover, the paper discusses the nature of the exception in question in the light of the standard of protection laid down in Article 52 par. 4 Constitution of the Republic of Poland.

PL

Niniejsza glosa odnosi się do tezy oraz rozważań wyrażonych w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2023 r., I KZP 13/22, dotyczącym wyjątku od zasady specjalności unormowanym w art. 14 ust 1 lit. b Europejskiej konwencji o ekstradycji. Autor przedstawia argumentację dotyczącą szerokiego kontekstu prawno-międzynarodowego analizowanego unormowania, która rozwija i potwierdza trafność stanowiska Sądu Najwyższego co do szerszego niż leksykalne rozumienia pojęcia „ostatecznego zwolnienia”. Ponadto w publikacji odniesiono się do charakteru omawianego wyjątku w świetle standardu ochrony wyznaczanego przez art. 52 ust. 4 Konstytucji RP.

5

Kształtowanie się instytucji wyroku łącznego w perspektywie historycznej

63%

Andrzejewski M.

|

2022

|

tom 17

|

nr 19 (2)

7-41

EN

The objective of the study is to present how the institution of aggregate sentencing evolved in Polish criminal codifications – starting from the first 1928 Code of Criminal Procedure through the new codification of the 1969 Criminal Procedure Act and ending up with the codification of the 1997 Code of Criminal Procedure and its subsequent amendments. The aim of the analysis is not to reproduce the content of the legal standards applicable in the above-mentioned codifications in the context of the provisions regulating the procedure for passing an aggregate sentence but to show how the views of the doctrine and judicature evolved with respect to the interpretation problems that arose at the theoretical and practical level. The presentation of the changes that took place over the decades will enable a better understanding of the genesis of the provisions regarding aggregate sentencing in the context of its almost 100-year existence in the Polish penal codifications.

PL

Założeniem niniejszego opracowania jest ukazanie jak kształtowała się problematyka wyroku łącznego w polskich kodyfikacjach karnych, począwszy od pierwszego Kodeksu postępowania karnego z 1928 r., poprzez nową kodyfikację ustawy karnoprocesowej z 1969 r. na kodyfikacji Kodeksu postępowania karnego z 1997 r. oraz kolejnych jej nowelizacjach skończywszy. Celem prowadzonej analizy nie jest odtworzenie treści norm prawnych obowiązujących we wskazanych kodyfikacjach w kontekście przepisów regulujących postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego, ale ukazanie ewolucji poglądów doktryny i judykatury na pojawiające się problemy interpretacyjne o wymiarze nie tylko teoretycznym, ale przede wszystkim praktycznym. Prezentacja zmian jakie dokonywały się na przestrzeni dziesięcioleci pozwoli lepiej zrozumieć genezę przepisów obecnie istniejącej instytucji wyroku łącznego w kontekście jej prawie stuletniego istnienia w polskich kodyfikacjach karnych.

6

Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2018 r.

54%

Stefański R. A.

|

nr 1

59-78

EN

The article presents an analysis of the Supreme Court Criminal Chamber resolutions and rulings adopted in the course of interpreting statutes or provisions that raised doubts and caused discrepancies in case law and were referred for examination to the Supreme Court by appellate courts or the First President of the Supreme Court. These concerned: a negative factor for awarding an aggregated penalty in the form of a penalty of deprivation of liberty for an offence committed in the course of serving a penalty (Article 85 § 3 CC); limitation of penalty imposition in the case of cumulative legal classification of an act (Article 101 § 1 CC); the concept of a consequence as a feature of a prohibited act from which the running of limitation starts (Article 110 § 3 CC); evasion of the obligation of maintenance in the context of a legal act that is more favourable to a perpetrator (Article 209 § 1 CC); a concept of an employee in the case of malicious and persistent infringement of an employee’s rights resulting from the labour relationship or social insurance (Article 218 § 1a CC); and the type of dominant activity concerning retail trading jointly in newspapers, public transport tickets, tobacco products, and lottery and betting tickets (Article 6 para. 1(6) of the Act of 10 January 2018 on the limitation of retail business on Sundays, public holidays and some other days).

PL

W artykule została przeprowadzona analiza uchwał i postanowień Izby Karnej Sądu Najwyższego, podjętych w wyniku przestawienia przez sądy odwoławcze i Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy lub interpretacji przepisów prawnych, które wywołały w orzecznictwie sądów rozbieżności w wykładni przepisów prawa będących podstawą ich orzekania. Dotyczyły one: negatywnej przesłanki orzeczenia kary łącznej w postaci kary pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwo popełnione w czasie odbywaną kary (art. 85 § 3 k.k.); przedawnienia karalności przy kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu (art. 101 § 1 k.k.); pojęcia skutku jako znamienia czynu zabronionego, od którego biegnie termin przedawnienia (art. 110 § 3 k.k.); uchylania się od obowiązku alimentacyjnego w kontekście ustawy względniejszej dla sprawcy (art. 209 § 1 k.k.); pojęcie pracownika w przestępstwie złośliwego lub uporczywego naruszania praw pracownika wynikających ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego (art. 218 § 1a k.k.) oraz rodzaju przeważającej działalności, dotyczącej handlu łącznie prasą, biletami komunikacji miejskiej, wyrobami tytoniowymi, kuponami gier losowych i zakładów wzajemnych (art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 10 stycznia 2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz niektóre inne dni).

7

Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2019 rok

54%

Stefański R. A.

|

nr 1

67-84

EN

The article carries out an analysis of resolutions and rulings of the supreme Court Criminal Chamber passed as a result of appellate courts’ requests for fundamental interpretation of a statute within the scope of substantive criminal law. the analysis covers: the method of extraordinary mitigation of a penalty for felonies carrying cumulative deprivation of liberty and a fine (article 60 § 2 CC); a conditionally suspended cumulative penalty of deprivation of liberty and a penalty of limitation of liberty (article 87 § 1 CC), and admissibility of cumulating the penalty of deprivation of liberty and the penalty of limitation of liberty that substitutes for a conditionally suspended penalty of deprivation of liberty (article 75a § 1 CC); liability for an offence of failing to pay alimony (article 209 § 1 CC) connected with the modification of its statutory features laid down in act of 23 March 2017; the issue of parents’ liability for the offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15 or a physically or mentally disabled person against the will of a person granted the rights of their caretaker or guardian (article 211 CC).

PL

W artykule została przeprowadzona analiza uchwał i postanowień izby karnej sądu Najwyższego podjętych w wyniku przedstawienia przez sądy odwoławcze zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy w zakresie prawa karnego materialnego. Przedmiotem rozważań są: sposób nadzwyczajnego złagodzenia kary za zbrodnie zagrożone kumulatywnie karą pozbawienia wolności i grzywną (art. 60 § 2 k.k.); kara łączna obejmująca karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę ograniczenia wolności (art. 87 § 1 k.k.), a także dopuszczalność połączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności, na którą została zamieniona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (art. 75a § 1 k.k.); odpowiedzialność za przestępstwo niealimentacji (art. 209 § 1 k.k.), związana z modyfikacją jego ustawowych znamion ustawą z dnia 23 marca 2017 r.; kwestia odpowiedzialności rodziców za przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania – wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru – małoletniego poniżej lat 15 albo osoby nieporadnej ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny (art. 211 k.k.).

8

On the Need to Repeal or Change Art. 87 of the Criminal Code

51%

Nowosad A.

|

tom 26

|

nr 2

EN

The author postulates that as a consequence of introducing in the Act of 20 February 2015 the institution of simultaneous adjudication of imprisonment and restriction of liberty, the legislator should repeal Art. 87 of the Criminal Code. According to Art. 87 § 1 of the C.C., in the case of conviction for concurrent offences for penalties of deprivation of liberty and restriction of liberty, the court shall impose an aggregate penalty, assuming that one month of restriction of liberty is equal to 15 days of deprivation of liberty. The sequence of penalties introduced in Art. 37b of the C.C. undermines the purpose of Art. 87 § 1 of the C.C. Since the legislator introduced a new concept of sequential execution of penalties, he should not preserve the obligation to convert restriction of liberty into imprisonment.

PL

Wprowadzając reformą z dnia 20 lutego 2015 r. możliwość jednoczesnego orzeczenia kar ograniczenia wolności i pozbawienia wolności, ustawodawca powinien konsekwentnie uchylić art. 87 Kodeksu karnego nakazujący w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzenie obligatoryjnie kary łącznej pozbawienia wolności. Przewidziane w art. 37b k.k. sekwencyjne wykonanie kar dezaktualizuje ratio legis unormowania art. 87 § 1 k.k. Skoro bowiem ustawodawca uznał za słuszną ideę kolejnego wykonania obu kar, nie powinien utrzymywać obowiązku zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności przy karze łącznej.

9

Gloss to the Judgement of the Constitutional Tribunal of 11 June 2019 (P 20/17, OTK-A 2019, Item 29)

51%

Nowosad A.

|

nr 3

EN

The author agrees with the Constitutional Tribunal’s opinion that Article 87 § 1 of the Penal Code to the extent that it imposes an obligation on the court to combine imprisonment and restriction of liberty and to impose a total penalty of deprivation of liberty after converting the penalty of restriction of liberty into imprisonment is inconsistent with the Constitution of the Republic of Poland. In addition, the author raised the problem of ratio legis of Article 87 of the Penal Code and indicated why the deficiencies in regulation were noticed so late in the case law.

PL

Autorka podziela stanowisko Trybunału Konstytucyjnego, że art. 87 § 1 k.k. w zakresie, w jakim nakłada na sąd obowiązek połączenia kar pozbawienia wolności i ograniczenia wolności oraz wymierzenia kary łącznej pozbawienia wolności po dokonaniu zamiany kary ograniczenia wolności na karę pozbawienia wolności, jest niezgodny z Konstytucją RP. Dodatkowo poruszono problem ratio legis art. 87 k.k. i wskazano, dlaczego tak późno w orzecznictwie zostały dostrzeżone mankamenty regulacji.