PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 29

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  kapucyni
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Content available Kapucyni polscy a wydarzenia 1920 roku
100%
Prejs R.
Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL
|
2020
|
tom 17
EN
Capuchins were not indifferent to the events taking place in Poland in 1920, due to serious staff shortages and the need to provide ongoing pastoral service of the monastery churches they could not get involved on a larger scale. Wiator Rytel, who was a chaplain of military hospitals, showed the greatest activity, in addition, he organized tertiary sewing of underwear for the army, and collecting various victims and contributions, for which, among others, a sanitary train was purchased and equipped.
PL
Do wydarzeń rozgrywających się na ziemiach polskich w 1920 r. kapucyni nie odnieśli się obojętnie, ale z powodu poważnych braków personalnych i konieczności zapewnienia bieżącej obsługi duszpasterskiej kościołów klasztornych nie mogli zaangażować się na większą skalę. Największą aktywność przejawił Wiator Rytel, który był kapelanem szpitali wojskowych, ponadto organizował wśród tercjarzy szycie bielizny dla wojska, a także zbieranie różnych ofiar i składek, za które między innymi zakupiono i wyposażono pociąg sanitarny.
2
Content available Kapucyński epizod w Skrzatuszu
100%
Prejs R.
Rocznik Skrzatuski
|
2021
|
tom 9
93-100
PL
W maju i czerwcu 1946 r. oraz od kwietnia do października 1948 r. posługę duszpasterską w parafii i sanktuarium w Skrzatuszu pełnili kapucyni. W 1946 r. przejęli administrację parafii po wyjeździe do Niemiec dotychczasowego duszpasterza, Franza Garske. Od kwietnia do października 1948 r. kierowali parafią w Skrzatuszu po ks. Antonim Rojko, który został wikariuszem generalnym administracji apostolskiej w Gorzowie. Z ramienia zakonu duszpasterstwem w Skrzatuszu zajmował się głównie o. Andrzej Zaklikiewicz.
EN
In May and June 1946 and from April to October 1948, the pastoral service in the parish and sanctuary in Skrzatusz was performed by Capuchins. In 1946, they took over the administration of the parish after the former priest, Franz Garske, had left for Germany. From April to October 1948, they headed the parish in Skrzatusz after Fr. Antoni Rojko, who became the vicar general of the apostolic administration in Gorzow (Gorzów). On behalf of the order, the pastoral care in Skrzatusz was carried out mainly by Fr Andrzej Zaklikiewicz.
3
Content available Skarbiec kościoła OO. Kapucynów w Krośnie
100%
Rotter L.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2020
|
tom 133
315-334
EN
Treasuries are usually associated with astounding and mysterious places in which treasures and souvenirs from the past are hidden. It is not always the case, but sometimes they do match this definition. Such features are displayed by the treasury in capuchins cloister in Krosno. It is not an old treasury. The oldest precious items date back to XVIII century. It seems to be a very interesting set of artifacts of the goldsmith’s art which were mostly dedicated to the capuchin order in general or concretely to the cloister in Krosno. The aim of this paper is to classify the collection. It may contribute to boost further endeavors to evaluate all the golden items deposited in the cloister in Krosno.
PL
Skarbce kojarzą się zwykle z miejscami niesamowitymi, tajemniczymi, kryjącymi skarby i pamiątki z przeszłości. Nie zawsze tak jest, ale skarbce klasztorne często spełniają tę definicję. Nie inaczej jest w przypadku skarbca klasztoru kapucynów w Krośnie. Nie jest to skarbiec leciwy, najstarsze zabytki datowane są na XVIII wiek, jednak wydaje się być ciekawym zbiorem artefaktów sztuki złotniczej dedykowanych w większości przypadków zakonowi lub nawet konkretnie klasztorowi kapucynów krośnieńskich. Stąd podjęta w artykule próba skatalogowania zbiorów co może przyczynić się do dalszych prac nad opracowaniem złotnictwa zdeponowanego w krośnieńskim klasztorze.
4
Content available Inwentarz Archiwum Prowincji Krakowskiej Zakonu OO. Kapucynów
100%
Gadacz K.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
1961
|
tom 2
|
nr 1-2
53-165
EN
-
5
Content available Agua y poder político. La reubicación del convento capuchino de Figueras
84%
Fuente de la P.
Folia Historica Cracoviensia
|
2016
|
tom 22
91-107
EN
This article concerns the relocation of the Capuchin monastery in Figueras in the 2nd half of the 18th century from the location allocated to the construction of the San Fernando fort. It appears that although the new site of the monastery did not directly interfere with the new project, it was opposed by the municipal government for economic reasons. The problem was related to urban water supply. Although the Capuchins had great experience and technical skills in hydraulic works, vested interests of the Aloy family came into play. At that time the Aloy family were decision makers in the town and wanted to monopolize such investments.
PL
Artykuł traktuje o przeniesieniu klasztoru kapucynów w Figueras w drugiej połowie XVIII wieku z miejsca, które przeznaczone zostało na budowę fortu San Fernando. Okazuje się, że kolejna lokalizacja zakonna, pomimo że nie przeszkadzała w sposób bezpośredni nowej inwestycji, spotkała się z oporem władz miejskich, co miało podstawy ekonomiczne. Problem związany był z zaopatrzeniem miasta w wodę. Chociaż kapucyni posiadali duże doświadczenie i umiejętności techniczne w zakresie prac hydraulicznych, jednak w grę wchodziły także partykularne interesy rodziny Aloy, której członkowie byli w tym czasie decydentami miasta i chcieli zmonopolizować tego rodzaju inwestycje.
6
Content available Pokorny naśladowca Chrystusa za wzorem Świętego Franciszka
84%
Derdziuk A.
Teologia i Moralność
|
2022
|
tom 17
|
nr 2(32)
369-371
7
Z dziejów parafii Niepokalanego Serca Maryi w Lublinie. Powstanie i terytorium
84%
Kropidłowski T. K.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
tom 66
|
nr 4: Historia Kościoła
127-142
PL
Kapucyni przybyli do Lublina w XVIII w. Zaangażowanie patriotyczne zakonników w powstanie styczniowe spowodowało, że podczas wielkiej kasaty klasztorów w Królestwie Polskim, przeprowadzonej nocą z 27 na 28.11.1864 roku, klasztor lubelski zamknięto. W 1930 roku częściowo nabyto, częściowo otrzymano jako odszkodowanie za dawny ogród klasztoru lubelskiego, ziemię w Konstantynowie pod Lublinem, na terenie potocznie nazywanym Poczekajka. Na tym terenie wybudowano kaplicę, którą 30.05.1948 roku poświęcił ówczesny ordynariusz lubelski, biskup Stefan Wyszyński, nadając jej tytuł Niepokalanego Serca Maryi. Następca biskupa Stefana Wyszyńskiego, biskup Piotr Kałwa, dekretem z dnia 28.02.1950 roku ustanowił przy kaplicy parafię, pod wezwaniem Niepokalanego Serca Maryi, powierzając ją Zakonowi Braci Mniejszych Kapucynów. Artykuł przedstawia przyczyny powstania parafii, tereny pierwotne, które swym zasięgiem obejmowała parafia Niepokalanego Serca Maryi w Lublinie. Jest to próba ukazania przeszłości historycznej terenów zajmowanych przez parafię, ponieważ dotychczas nie zostały całościowo opracowane żadne publikacje na ten temat. Dalej zostały omówione sprawy terytorialne, a więc rozwój osiedli mieszkaniowych na terenach należących do parafii, przynależność dekanalna, powstawanie nowych ośrodków duszpasterskich, a co za tym idzie – zmiana granic parafii.
EN
Capuchin friars arrived to Lublin in the 18th century. Due to their involvement in the patriotic insurrection that begun in January 1863 their friary fell victim to the great dissolution of monasteries in the Kingdom of Poland. The friary in Lublin was dissolved on the night 27/28th of November 1864. In 1930 the order received as a compensation for the lost garden adjacent to the friary some land in the village of Konstantynów near Lublin; a place commonly called “Poczekajka”. This was extended by some further land acquisitions. Brothers erected there a chapel that was dedicated on the 30th of May 1948 under the title of “Immaculate Heart of Mary” by the bishop of Lublin, Stefan Wyszyński. On the 28th of February 1950, his successor, bishop Piotr Kałwa, elevated the chapel to a parish church also dedicated to the Immaculate Heart of Mary, and entrusted the parish to the Order of Capuchin Friars Minor. This article presents the reasons for the erection of the parish of Immaculate Heart of Mary in Lublin and territories it initially covered. It attempts to demonstrate the history of these territories, because no thorough study of this matter has been published so far. The article discusses territorial developments of the parish, that is the construction of new housing estates on parish’s territory, appropriate deanery, erection of new pastoral centres and consequent changes in parish’s boundaries.
8
Content available O. Józef Krzysikiewicz. Kapucyn w zapiskach kronikarskich z lat 1880-1883
84%
Szmerek A.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2020
|
tom 133
335-353
EN
Over the centuries, the Capuchin Order has educated many distinguished monks. Among them was also Fr Józef Krzysik (Krzysikiewicz), who lived from 1800 to 1882. He rendered great service for every Capuchin monastery in Po-land he stayed in, including the Krosno community. The chronicles of this monastery proved to be a valuable source, rich in information about Fr Józef. The second volume, which covers the years 1837–1903, reference AKKR 16, entitled Chronoliae Conventus Liber Secundus mentions him three times. The first note can be found on pages 128–131. The author is Rev Karol Fischer, who later became an auxiliary bis-hop of Przemyśl. The second excerpt can be found on page 136v. Its author, however, is unknown. The third note is found on page 137, and its author is Fr Florian Janocha, Capuchin. All notes come from the years 1880–1883.
PL
Zakon oo. Kapucynów na przestrzeni wieków wychował wielu znamienitych zakonników. Wśród nich znalazł się również o. Józef Krzysik (Krzysikiewicz) żyjący w latach 1800–1882. Zasłużył się on dla każdego z klasztorów kapucyńskich w Polsce, w których przebywał, w tym również dla wspólnoty w Krośnie. Cennym i bogatym w informacje źródłem poznania osoby o. Józefa okazały się kroniki tegoż klasztoru. W drugim ich tomie obejmującym lata 1837–1903, oznaczonym sygnaturą AKKR 16 i noszącym tytuł Chronologiae Conventus Liber Secundus mamy trzy wzmianki na jego temat. Pierwsza z nich zapisana jest na kartach 128–131. Jej autor to ks. Karol Fischer, późniejszy biskup pomocniczy przemyski. Drugi fragment znajdujemy na karcie 136v. W tym przypadku nie udało się jednak ustalić autora. Trzecia wzmianka zapisana została na karcie 137, zaś autorem jej jest o. Florian Janocha, kapucyn. Wszystkie fragmenty pochodzą z lat 1880–1883.
9
Content available Fundacje sakralne wojewody wołyńskiego Seweryna Józefa Rzewuskiego (po 1694–1755)
84%
Rolska I.
Artifex Novus
|
2019
|
nr 3
76-95
EN
Seweryn Józef Rzewuski was the son of Stanisław Mateusz Rzewuski (1662–1728), grand crown hetman and Belz voivode, and Ludwika Eleonora Kunicka (coat of arms: Bończa; d. 1749). He was the older brother of Wacław Piotr Rzewuski (1706–1779), grand crown hetman and castellan of Cracow. The main house of Seweryn Józef and Antonia from the Potocki Rzewuski was the castle in Olesko. Before 1745 the voivode carried out renovation works at the castle, decorating it with stuccos and sculptures. The main building Rzewuski founded was the church and Capuchin monastery located below the castle. The single-nave church has a double-span nave enclosed by two rows of lower, rectangular-shaped side chapels linked by narrow passages. The church has an austere, flat facade with one portal on the axis, typical for Polish Capuchin architecture. Monastery buildings were located on the northern side of the church. The wings of the monastery surrounded a rectangular inner viridary, uncommon for Capuchin monasteries. The monastery in Olesko was one of the most magnificent Polish Capuchin monasteries. Seweryn Józef and Antonina Rzewuski revered the blessed John of Dukla. This was manifested by their decision to found the building of a column dedicated to Blessed John of Dukla in Lviv in 1736. The Rzewuski kept good relations with the Greek Catholics from Chełm and the Chełm starosty. Rzewuski founded baroque side-altars for the orthodox church in Kanie, which are now in the local parish church. He was also one of the initiators of the coronation of the icon of Our Lady of Chełm. Seweryn Józef Rzewuski inherited Łęczna (1737), and as the city’s owner he began renovating the parish church of Saint Mary Magdalene, rebuilding the burned city hall, two market squares and establishing a third one. Rzewuski founded two new, baroque altars for the church. Two side-altars, the pulpit, baptismal font and two altars in side chapels remain until this day. The remains of the programme, that can be found on the altars, indicate a close link between the passion and eucharistic worship. In 1745 Seweryn Józef finished building and decorating a small, single-navechurch in Łuszczów. All aforementioned buildings and art founded by Seweryn Józef Rzewuski, except from the column dedicated to the blessed John of Dukla in Lviv, were located on territories which belonged to the voivode.
PL
Seweryn Józef Rzewuski był synem Stanisława Mateusza Rzewuskiego (1662–1728), hetmana wielkiego koronnego i wojewody bełskiego oraz Ludwiki Eleonory Kunickiej (herbu Bończa; zm. 1749). Był starszym bratem Wacława Piotra Rzewuskiego (1706–1779), hetmana wielkiego koronnego i kasztelana krakowskiego. Główną rezydencją Seweryna Józefa i Antonii z Potockich Rzewuskich był zamek w Olesku. Przed 1745 r. wojewoda przeprowadził na zamku prace remontowe, dekorując go stiukami i rzeźbami. Głównym budynkiem ufundowanym przez Rzewuskiego był znajdujący się u stóp zamku kościół i klasztor kapucynów. Jednonawowy kościół otrzymał dwuprzęsłową, szeroką nawę ujętą dwoma rzędami niższych prostokątnych kaplic bocznych połączonych wąskimi przejściami. Kościół w Olesku otrzymał surową, płaską, typową dla polskiej architektury kapucyńskiej trójosiową fasadę z pojedynczym portalem na osi. Zabudowania klasztorne znajdowały się po północnej stronie kościoła. Skrzydła klasztoru otaczały wewnętrzny, prostokątny wirydarz, niespotykany w innych założeniach kapucyńskich. Klasztor w Olesku był jednym z najwspanialszych polskich klasztorów kapucynów. Seweryn Józef i Antonina Rzewuscy oddawali cześć błogosławionemu Janowi z Dukli. Wyrazem tego była fundacja kolumny bł. Jana z Dukli we Lwowie w 1736 r. Rzewuscy utrzymywali dobre stosunki z grekokatolikami z Chełma i starostwa chełmskiego. Rzewuski ufundował barokowe ołtarze boczne do cerkwi w Kaniach, które obecnie znajdują się w miejscowym kościele parafialnym. Był także jednym z inicjatorów koronacji Chełmskiej ikony Matki Bożej. Seweryn Józef Rzewuski odziedziczył też Łęczną (1737). Jako właściciel miasta przystąpił do generalnego remontu zniszczonego kościoła parafialnego pw. św. Marii Magdaleny, odbudowy spalonego ratusza, dwóch rynków oraz założenia trzeciego placu targowego. Rzewuski ufundował do kościoła dwa nowe, barokowe ołtarze. Do dziś zachowały się dwa ołtarze boczne, ambona, chrzcielnica i dwa ołtarze w kaplicach bocznych. W przestrzeni kościoła zawarty był program, którego wątki zachowane w ołtarzach wskazują na ścisły związek kultu pasyjnego z kultem eucharystycznym. W 1745 roku Seweryn Józef zakończył budowę i dekorację niewielkiego, jednonawowego kościoła w Łuszczowie. Wszystkie wymienione budowle i dzieła sztuki ufundowane przez Seweryna Józefa Rzewuskiego, poza kolumną poświęconą błogosławionemu Janowi z Dukli we Lwowie, znajdowały się na terenach należących do wojewody.
10
Content available Kształtowanie się zasobu archiwalnego w zakonie męskim na przykładzie Archiwum Warszawskiej Prowincji Kapucynów
84%
Prejs R.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
1993
|
tom 62
57-70
EN
-
11
Content available Pierwszy kurs bibliotekarski OO. Kapucynów prowincji warszawskiej
84%
Jastrzębski A.
|
|
tom 4
353-355
EN
-
12
Content available Parafia farna Świętych Joachima i Anny we Włodzimierzu Wołyńskim w świetle opisu z 1864 roku
84%
Żurek SDB W. W.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2021
|
tom 116
553-572
EN
Parish church in Volodymyr-Volynskyi was built in the half of the 16th century, as a wooden and brick structure which was burnt three times: in 1736, 1800, and 1833. The church was ministered by Capuchin friars from 1751, who lived in a convent built near the church soon afterward. When the convent was closed by the tsarist authority in 1832 during post-uprising repression, the parish was ministered by diocesan clergy. It survived the difficult times of World War II. In 1958 it was suppressed by communists. The church returned to its rightful owners – the Catholics at the beginning of 1992. It has been ministered by priests of the Order of the Brothers of the Blessed Virgin Mary of Mount Carmel, called Calced Carmelites to the present day.
PL
Parafialny kościół farny we Włodzimierzu Wołyńskim zapoczątkował swoją historię w połowie XVI wieku, jako drewniany, następnie murowany, który był trzykrotnie trawiony przez pożar: w 1736, 1800 i 1833 r. Posługę pastoralną w tym kościele spełniali od 1751 r. kapucyni mieszkający w klasztorze przy kościele. Po skasowaniu klasztoru kapucynów przez władze carskie w 1832 r., w czasie represji popowstaniowych, opiekę nad parafią przejęli księża diecezjalni. Parafia przetrwała II wojnę światową. W 1958 r. została zlikwidowana przez władze komunistyczne. Świątynia wróciła do katolików w 1992 r. Duszpasterstwo prowadzą karmelici trzewiczkowi.
13
Content available Jezuickie rekolekcje o. Honorata Koźmińskiego OFMCap
84%
Derdziuk A.
Studia Elbląskie
|
2022
|
tom 23
187-199
EN
Blessed Honorat Koźminski, OFMCap (1829 – 1916), founder of numerous religious congregations and renewer of the face of the Church in Poland at the turn of the 19th and 20th centuries, in his spiritual experience drew from the spiritual exercises of St Ignatius of Loyola. This was done through the use of books authored and published by Jesuits, and by living retreats according to the Ignatian method. The article discusses the question of the place of annual retreats in the rhythm of continuous formation of Capuchins and shows the Jesuit manuals that were within the range of interest of Father Honorat Koźmiński, as well as presents the adherence of the Founder of hidden congregations to the method of spiritual exercises of St Ignatius. Out of the fifty-two series of retreats that Fr. Koźmiński personally experienced, as many as thirty-four were conducted from Jesuit manuals. Despite his deep attachment to the spirituality of Saint Francis of Assisi, the Blessed Capuchin had a great appreciation for the spiritual exercises promoted by the Jesuits.
PL
Bł. Honorat Koźmiński OFMCap (1829 – 1916), założyciel licznych zgromadzeń zakonnych i odnowiciel oblicza Kościoła w Polsce na przełomie XIX i XX wieku, w swoim duchowym doświadczeniu czerpał z ćwiczeń duchowych św. Ignacego z Loyoli. Dokonywało się to przez korzystanie z książek autorstwa jezuitów i wydawanie tego rodzaju publikacji oraz przeżywanie rekolekcji według metody ignacjańskiej. W artykule została omówiona kwestia miejsca dorocznych rekolekcji w rytmie formacji ciągłej kapucynów oraz ukazane zostały podręczniki jezuitów, które były w zasięgu zainteresowań o. Honorata Koźmińskiego, a także jest przedstawione przylgnięcie Założyciela zgromadzeń ukrytych do metody ćwiczeń duchownych św. Ignacego. Spośród pięćdziesięciu dwóch serii rekolekcji, które o. Koźmiński osobiście przeżywał, aż trzydzieści cztery było odprawianych z podręczników jezuickich. Błogosławiony kapucyn mimo głębokiego przywiązania do duchowości świętego Franciszka z Asyżu miał wielkie uznanie dla ćwiczeń duchownych propagowanych przez jezuitów.
14
Content available Inwentarz archiwum klasztoru kapucynów w Krośnie
67%
Marecki J.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2020
|
tom 133
259-314
EN
The archive of the Capuchin monastery in Krosno dates back to the 18th century. The constantly growing archive resources, divided into 12 groups, rea-ched 128 archival units at the beginning of the 21st century. It is an open archive containing materials related to the religious life of the Capuchins, their pastoral, chari-table, social and cultural activities as well as documentation covering the activities of persons indirectly associated with the monastery. Part of the documents concerns property and renovation matters. The inventory was prepared in accordance with the norms of Polish church archives.
PL
Archiwum klasztorów kapucynów w Krośnie swoimi początkami sięga XVIII w. Narastający ciągle zasób archiwalny, podzielony na 12 grup, w początkach XXI wieku sięgał 128 jednostek archiwalnych. Jest to archiwum otwarte, w którym znajdują się materiały związane z życiem zakonnym kapucynów, ich działalnością duszpasterską, charytatywną, społeczną i kulturalną oraz dokumentacja obejmująca działalność osób pośrednio związanych z konwentem. Część zasobu obejmuje sprawy majątkowe i remontowo budowlane. Inwentarz został sporządzony zgodnie z normami w polskiej archiwistyce kościelnej.
15
Content available Działalność Służby Bezpieczeństwa wobec klasztoru OO Kapucynów w Krośnie w latach 1981-1989
67%
Kaczmarski K.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2017
|
tom 127
267-300
PL
W latach 1982-89 klasztor oo. Kapucynów w Krośnie należał do tych jednostek administracyjnych Kościoła katolickiego na terenie ówczesnego województwa krośnieńskiego, które udzielały zdecydowanego wsparcia lokalnym strukturom „Solidarności” i wokół których ogniskowała się działalność miejscowych środowisk opozycyjnych. Ojciec gwardian Bogusław Piechuta oraz jego zakonni współbracia: o. Ryszard Śleboda i o. Zdzisław Duma, należeli do bezkompromisowych przeciwników władzy komunistycznej. Z tego powodu byli inwigilowani i rozpracowywani przez funkcjonariuszy Wydziału IV SB WUSW w Krośnie. Autor artykułu stara się odtworzyć działania operacyjne Służby Bezpieczeństwa wobec tego klasztoru w latach 1982-1989. Pokazuje również wymierzone w tą wspólnotę zakonną działania administracyjne prowadzone przez krośnieński Wydział do Spraw Wyznań.
EN
In the years 1982-89, the monastery of Capuchin Friars in Krosno was one of those administrative units of the Catholic Church in then Krosno Voivodship which unequivocally supported the local structures of Solidarity and which constituted the active centre of the local opposition. The Guardian, Fr. Bogusław Piechuta and his confreres, Fr. Ryszard Śleboda and Fr. Zdzisław Duma, were uncompromising adversaries of the communist authorities. For this reason, they were under the surveillance of the functionaries of Department IV of the Security Service of the Ministry of Internal Affairs in Krosno. The author of the article strives to retrace the operative activities of the Security Service towards the order in the years 1982-1989. He also presents administrative activities of the Department of Religious Denominations in Krosno aimed against the order.
16
Content available Wybitne postacie krośnieńskich kapucynów
67%
Prejs OFMCap R.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2017
|
tom 127
241-256
PL
Artykuł przedstawia sylwetki kapucynów klasztoru w Krośnie, uznanych umownie za wybitniejszych. Zostali pokrótce scharakteryzowani przełożeni: Innocenty Barth, Kryspin Wróblewski, Leopold Szczepanowski, Józef Krzysik, Alfons Ziębowicz, Abel Mordziński, Augustyn Watras, Kazimierz Niczyński i Ambroży Mayer, kapłani: Firminian Kuzel, Feliks Mayerhofen, Leon Doliński, Benedykt Krawczyk, Florian Janocha, Konstanty Jaroń, Honorat Jedliński, Marceli Surman, Felicjan Piskor i Władysław Zając, oraz bracia: Klaudiusz Sikorski, Dominik Waydowicz, Szczepan Folcik, Albin Szulik, Rajmund Półchłopek i Kryspin Totoń. Można stwierdzić, że w klasztorze kapucynów w Krośnie przełożeni zapisali się głównie jako dbający o stronę materialną wspólnoty zakonnej, kapłani dali się poznać jako duszpasterze, zwłaszcza kaznodzieje i spowiednicy, bracia zakonni natomiast zasłużyli się spełniając obowiązki domowe na rzecz wspólnoty zakonnej. Od tej też strony zakonnicy dawali się poznać mieszkańcom miasta.
EN
The article introduces personalities of the order in Krosno by consensus considered to be outstanding. The author presents an outline of the character of superiors: Innocenty Barth, Kryspin Wróblewski, Leopold Szczepanowski, Józef Krzysik, Alfons Ziębowicz, Abel Mordziński, Augustyn Watras, Kazimierz Niczyński and Ambroży Mayer, priests: Firminian Kuzel, Feliks Mayerhofen, Leon Doliński, Benedykt Krawczyk, Florian Janocha, Konstanty Jaroń, Honorat Jedliński, Marceli Surman, Felicjan Piskor and Władysław Zając, as well as friars: Klaudiusz Sikorski, Dominik Waydowicz, Szczepan Folcik, Albin Szulik, Rajmund Półchłopek and Kryspin Totoń. It can be said that superiors of the order in Krosno took care of the material well-being of the community, priests took care of ministerial work and served as confessors, while friars served the community by performing house duties. The citizens of Krosno knew the monks in all the above mentioned capacities
17
Content available Życie codzienne kapucynów krośnieńskich
67%
Marecki J.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2016
|
tom 126
191-231
PL
Życie za klasztornymi murami wydaje się być monotonne. Jednak codzienne obowiązki zakonników: wspólna i indywidualna modlitwa, działalność duszpasterska i praca podtrzymująca funkcjonowanie klasztoru ma swoje blaski i codzienności nadaje niezwykłych rumieńców. Rytm codzienności nadawały nie tylko modlitwy chórowe, ale także posiłki spożywane o regularnych porach i wspólne zakonne rekreacje. Kapucyni utrzymywali kontakt zarówno ze swymi współbraćmi zakonnymi, w tym z przełożonymi, jak i kapłanami diecezjalnymi i osobami świeckimi. Z nimi przeżywali zakonne i religijne uroczystości, zakonne profesje oraz takie niezwykłe chwile, jak np. pogrzeby. Jak inni mieszkańcy Krosna, tak i zakonnicy, partycypowali w wydarzeniach politycznych, wojnach i kataklizmach, które nawiedzały miasto i okoliczne miejscowości
EN
Life behind the monastery walls seems to be monotonous. The everyday duties of the monks, however: group and individual prayer, pastoral activity and the maintenance of the order has its high points and gives makes everyday life extraordinary. The rhythm of daily life was provided not only by choral prayers but also by meals eaten at regular time and monastic recreation. The Capuchins maintained contact with their confreres and superiors as well as diocese priests and lay people. Together they experienced monastic and religious ceremonies, religious profession and such special events as funerals. As other inhabitants of Krosno, monks participated in political events, wars and disasters, which pestered the town and surrounding places.
18
Content available Uwarunkowania duchowości zgromadzeń zakonnych życia ukrytego w Królestwie Polskim w XIX wieku
67%
Baran A.
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
|
2019
|
tom 131
5-41
PL
Przedmiotem analizy jest duchowość ukrytego życia zakonnego i jej uwarunkowania. Prawda o Bogu ukrytym zafascynowała Honorata Koźmińskiego, kapucyna żyjącego na przełomie wieków XIX i XX. Zainicjował ponad 20 zgromadzeń zakonnych żeńskich i męskich, których członkowie nie nosili jednolitego stroju zakonnego i w ukryciu przed światem przeżywali swoją konsekrację. Niehabitowość, według zamysłu Założyciela miała być uwarunkowana nie tylko sytuacją społeczno-polityczną. Artykuł ukazuje ukrycie jako swoisty styl życia, charakteryzujący się pokorą, cichością, pracowitością i franciszkańskim minoritas. Zwiera także Rrozważania dotyczące zaangażowania kapucynów, ich pracy formacyjnej wśród kobiet i mężczyzn w określonych uwarunkowaniach społeczno-polityczno-eklezjalnych drugiej połowy XIX wieku.
EN
The subject of the analysis is the spirituality of hidden religious life and its conditions. The truth about hidden God fascinated Honorat Koźmiński, a Capuchin who lived at the turn of the 19th and 20th centuries. He initiated more than 20 male and female religious congregations whose members did not wear uniform clothing and experienced their consecration in hiding from the world. Not wearing the habit, according to the plan of the Founder, was not determined solely by the socio-political situation. The article shows hiding as a special lifestyle characterized by humility, quietness, diligence and Franciscan minoritas. The article reflects on the commitment of the Capuchins and their formation work among men and women in socio-political and ecclesial conditions of the second half of the 19th century.
19
Content available Przyjaźń brata Kaliksta Kłoczki z artystami
67%
Derdziuk A.
Studia Elbląskie
|
2024
|
tom 25
117-130
EN
This text presents the friendly relations of the Servant of God Kalikst Kloczko, a humble carpenter brother of the Warsaw Province of the Order of Capuchin Friars Minor, with painters, sculptors, musicians and fellow Capuchin friars endowed with artistic abilities and a love of tinkering. The humble Capuchin, who lived from 1930 to 2013, served in Capuchin friaries in Zakroczym, Lublin and Lubartów. He was distinguished by extraordinary simplicity in his relations with people, as well as great sensitivity to others. He was a talented carpenter, capable of finding ingenious construction solutions. He was sincere friends with many artistically gifted people who were able to realize their passions in the form of creating sculptures, mosaics, painting pictures and making other artifacts. They were captivated by his sensitivity to beauty, as well as his openness to God and others. They claimed that they owed him not only practical help in preparing the workshop for artistic work, but also drew inspiration from him for the works they created.
PL
Niniejszy tekst prezentuje przyjacielskie relacje Sługi Bożego Kaliksta Kłoczki, pokornego brata stolarza z Warszawskiej Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, z artystami malarzami, rzeźbiarzami, muzykami oraz współbraćmi kapucynami obdarzonymi zdolnościami plastycznymi i zamiłowaniem do majsterkowania. Pokorny kapucyn, żyjący w latach 1930–2013, posługiwał w kapucyńskich klasztorach w Zakroczymiu, Lublinie i Lubartowie. Odznaczał się niezwykłą prostotą w relacjach z ludźmi, a także wielką wrażliwością na drugiego człowieka. Był utalentowanym stolarzem, potrafiącym znajdować genialne rozwiązania konstrukcyjne. Szczerze przyjaźnił się z wieloma artystycznie uzdolnionymi osobami, które potrafiły realizować swoje pasje w tworzeniu rzeźb, mozaik, malowaniu obrazów i wykonywaniu innych artefaktów. Były one pod urokiem jego wrażliwości na piękno, a także otwartości na Boga i drugiego człowieka. Twierdziły, że zawdzięczają mu nie tylko praktyczną pomoc w przygotowywaniu warsztatu do prac artystycznych, ale czerpały od niego inspiracje do tworzonych dzieł.
20
Content available Księgozbiory klasztorów franciszkańskich w Prusach Zachodnich w okresie ich kastaty
67%
Zawadzki W.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2019
|
tom 112
465-479
EN
At the turn of the 19th century, the Prussian state began the dissolution of the religious houses, including in West Prussia. Of the 28 monasteries existing in this area before the dissolution, 15 were part of the Franciscan religious family: six Bernardine monasteries (Kadyny, Lubawa, Nowe, Świecie, Toruń, Zamarte), six monasteries of the Reformed Franciscans (Brodnica, Dzierzgoń, Gdańsk Chełm, Grudziądz, Łąki Bratiańskie, Wejherowo), two monasteries of the Conventual Franciscans (Chełmno, Chełmża), and one monastery of the Capuchins (Rywałd). After 1840 only two monasteries survived, in Wejherowo and Łąki Bratiańskie near Nowe Miasto Lubawskie. During the dissolution of the monasteries, the monastic book collections and archives were secured and translocated by Prussian officials. Using the surviving archival material, the author presents the holdings of the individual monastic libraries and their history.
PL
Wśród zachodniopruskich klasztorów męskich w drugiej połowie XVIII wieku najliczniejszą grupę stanowiły placówki franciszkańskie (bernardyni - Kadyny, Lubawa, Nowe, Świecie, Toruń, Zamarte; reformaci - Brodnica, Dzierzgoń, Gdańsk Chełm, Grudziądz, Łąki Bratiańskie, Wejherowo; franciszkanie konwentualni - Chełmno, Chełmża; kapucyni – Rywałd). Po przeprowadzonych przez państwo pruskie kasatach ocalały tylko dwie placówki franciszkańskie, w Wejherowie i Łąkach Bratiańskich koło Nowego Miasta Lubawskiego. Konsekwencją zamykania domów zakonnych była dekompozycja, translokacja lub zniszczenie klasztornych księgozbiorów. Odnaleziono dotąd 7 archiwalnych katalogów bibliotek franciszkańskich z terenu Prus Zachodnich, które umożliwiają częściową identyfikację zakonnych zasobów bibliotecznych.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.