Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Kwestia kapłaństwa kobiet we współczesnym Kościele

100%

Groblewska J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2016

|

nr 23

149-163

PL

Artykuł „Kwestia kapłaństwa kobiet we współczesnym Kościele” jest próbą odpowiedzi na pytanie o miejsce kobiety w Kościele w perspektywie dążeń, jakie zachodzą w społeczeństwie oraz we wspólnotach chrześcijańskich. Prezentuje uzasadnienie jednoznacznego stanowiska Kościoła, ukazując pokrótce geniusz kobiety zaznaczony w dokumentach Jana Pawła II oraz jego propozycje dla realizacji zadań stawianych przez wspólnotę Kościoła kobiecie oraz kontynuację tej myśli u Benedykta XVI i jego odpowiedzi na święcenia kapłańskie, biskupie kobiet w kościele anglikańskim. Porusza również zagadnienie ordynacji kobiet w kościele protestanckim i wspomina o postulatach feministycznych. Przedstawia historię święceń kobiet oraz ukazuje odpowiedź Kościoła prawosławnego na postulaty dążeń kobiet do kapłaństwa.

EN

Article “Issue of the priesthood of women in contemporary Church “is an attempt of the answer to a question what place of the woman is at the Church in the perspective of aspirations which are occurring in the society and in Christian ties. We will trace justifying of the explicit stance the Church in it so, we will portray the genius of the woman emphasized in documents of John Paul II as well as his proposals briefly for the execution of tasks put by community of the Church for the woman in order next to go to kobntynuacji of this thought at Benedict XVI and his response to the ordination, bishop of women at the Anglican church. We will also analyse the issue of the statute of women at the Protestant church, as well as we will mention feminist demands. We will present the history of holy orders of women at the end to portray the reply of an Orthodox church to demands of aspirations to the priesthood by women briefly.

2

SPOŁECZNO-POLITYCZNY KONTEKST POCZĄTKÓW ORDYNACJI KOBIET W KOŚCIELE LUTERAŃSKIM W SZWECJI

100%

Tempczyk K.

Studia Oecumenica

|

2013

|

tom 13

213-222

EN

Because of the strict connection between the Lutheran Church and the State in Sweden, the introduction of the ordination of women in the Church has a very specific political and social context. Since the clergy of the Church were appointed and partly paid by the state which served as a manager of church funds, actually the discussion about the possibility was started outside of the Church and concerned firstly the State legislation. In 1919 the Minister of Justice appointed a committee to enquire into the competence of women for government appointments and recommended a legal change. When in 1925 legislation allowed women to hold state offices, an exception was made concerning the office in church. After many discussions, in 1958 the legal barriers were removed, but still ordination, which is the privilege of the Bishop was a condition for holding the office in the church. Although the formal discussion was about the question of state office, nevertheless the actual debate was on whether or not to admit women to the priesthood. The specific legal context caused that the theological argumentation was not actually taken into consideration. After the legal change the decision whether the women will be ordained to the ministry in the Church depended on the particular bishop and not all of them decided to introduce the new practice. The first ordinations of women took place in 1960, however, by 1970 not one women had been ordained in 5 out of the 13 dioceses.

3

Kapłaństwo jako konstytutywny element Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego w duchowości o. Dehona

88%

Ziemann E.

Sympozjum

|

2004

|

nr 1(12)

119-143

XX

Kapłaństwo jako konstytutywny element Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego w duchowości o. Dehona

4

The Psalter to the Threshold of Eternity

75%

Magnante A.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 10: Nauki o rodzinie

141-160

EN

Following the example of Jesus Christ and Paul of Tarsus, the Church has adopted the Psalms as its privileged prayer book. Some objections have been put forward against such poems because they belong to a given people, culture, and tradition. Thus author believes that something new is to be proposed and taught. First, the “I” of the author and the “I” of the community have to surrender to the “I” of the poem. Second, since the human being, created in God’s image and likeness, is placed at the centre of the universe, he can perform a cosmic liturgy in honour of God. In this way he becomes the representative of all humanity spread all over the world. Once he has collected all the voices of humanity he has to present them, as a pure sacrifice, to the heart of Christ.

PL

Kościół, idąc za przykładem Jezusa z Nazaretu i wskazówkami Pawła z Tarsu, szczególnie wyróżnił Psałterz jako materiał modlitewny, mimo że niektóre psalmy wzbudzają kontrowersje, gdyż przynależą one do specyficznego kręgu kulturowego. Wychodząc naprzeciw powyższym zastrzeżeniom, autor proponuje, aby podczas używania modlitwy z psalmami zastąpić jaźń autora jaźnią utworu. Po drugie, poprzez modlitwę psalmami możliwe jest uwielbienie dzieła stworzenia. Modlący reprezentuje stworzenie i poddaje je jako ofiarę dla Serca Chrystusowego.

5

Jeden kapłan – jedna ofiara. Jednocząca funkcja kapłaństwa chrystusowego w „Liście na rozpoczęcie roku kapłańskiego z okazji 150. Rocznicy dies natalis świętego proboszcza z ars” benedykta XVI

75%

Szulist J.

Studia Gdańskie

|

2010

|

nr 26

67-81

PL

Rok kapłański ogłoszony przez Benedykta XVI w 2009 r. jest okazją do teologicznej refleksji nad sakramentami Kapłaństwa i Eucharystii oraz ich miejsca wśród Bożych darów. Pierwsza część artykułu odnosi się do nauki Kościoła dotyczącej jedyności kapłaństwa i Eucharystii, która objawia wyjątkowy aspekt ofiary Chrystusa jako koniecznego środka na drodze do świętości. Część druga oparta jest na pismach św. Jana Marii Vianneya, który w swoim nauczaniu podejmował takie tematy, jak posługa pojednania człowieka z Bogiem, rozumienie konsekracji Eucharystycznej dla życia wspólnoty oraz wezwanie do nowego życia. Wymienione tematy wskazują na wykorzystanie dogmatów w praktyce katolickiej wiary. List papieski proklamujący Rok Kapłański wskazuje, jak możliwe jest wypełnienie wskazań nauki wiary w codziennym życiu. Przykładem jest tu osoba św. Jana Marii Vianneya, który kierował się nade wszystko miłością do Boga i powierzonej sobie wspólnoty i który stał się świadkiem działania Bożej łaski.

EN

The Year for Priests proclaimed by Benedict XVI in 2009 is a great opportunity for theological reflection on the sacraments of priesthood and the Eucharist, and their role in bestowing God’s graces and gifts. This publication consists of two parts. The first one is a reference to the Church doctrine on the question of the uniqueness of priesthood and on the uniqueness of the Eucharist, which essentially reveals the exceptional aspect of the Christ’s sacrifice as necessary means on the way to holiness. The second part of the publication is based on the works of Saint John Baptist Marie Vianney, who in his teaching took up the subjects such as the service of reconciliation between people and God, the meaning of consecrating the Host for the life of a community and the call for new life. The topics mentioned above are a form of practical use of the dogmas of the Catholic faith. The letter of Benedict XVI proclaiming the Year for Priests shows in what way it is possible to fulfill the recommendations of the teaching of the faith in everyday life. A great example (and at the same time an advocate) of this is Saint John Baptist Marie Vianney himself, who most of all was driven by his love to God and to the parish community which was entrusted to him, and which is the witness of the acts of God’s grace.

6

System wartości i kryzys w wartościowaniu mężczyzn decydujących się na zawarcie związku małżeńskiego lub kapłaństwo

75%

Stachyra-Sokulska A.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 11: Katechetyka

157-174

EN

The System of Values and Value Crisis in Men Opting for Marriage or Priesthood

7

Tożsamość kapłana w relacji do Boga, do ludzi i do siebie samego

75%

Kondracikowski K.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2014

|

tom 13

|

nr 2

EN

Identity of the priest has fully realized in three pervade interactions: to God, to the people and to himself. Unfortunately in times when Catholic Church and priests are attacking, few people look towards on this gift and mystery in this way. Modern world wants to uncover “mystery” of priesthood through the prism of scandals and consumer goods. Bearing in mind the situation of modern man, who suffers on identity crisis, reconcile this situation in her three dimensions: Christological, ecclesiological and eschatological.

8

Kapłaństwo jako dar z siebie w życiu i myśli Jana Pawła II

75%

Bramorski J.

Studia Gdańskie

|

2010

|

nr 26

43-66

PL

Za pewnego rodzaju „klucz interpretacyjny” teologii kapłaństwa w ujęciu Jana Pawła II można uznać teologiczną i antropologiczną kategorię „daru z siebie”, poprzez który człowiek najpełniej może zrealizować swoje życiowe powołanie. „Dar z siebie” staje się podstawowym warunkiem uczestnictwa i budowania wspólnoty osób (communio personarum). W takiej perspektywie powołanie kapłańskie, jako spotkanie osób dokonujące się w dialogu pomiędzy Bogiem a człowiekiem, prowadzi do odkrycia dynamizmu „daru z siebie”. Według Jana Pawła II powołanie kapłańskie jest darem i tajemnicą. Otrzymany i przyjęty dar powołania wzywa bowiem do odpowiedzi nań poprzez wolny i bezinteresowny dar z samego siebie dla Boga i dla ludzi. Ta wzajemność w postawie daru odkrywa głębię tajemnicy miłości, która jako caritas pastoralis stanowi zasadę jednoczącą życie i posługę prezbitera. Kapłańska postawa Jana Pawła II jest najlepszym potwierdzeniem jego nauczania na temat kapłaństwa jako „daru z siebie”, a jednocześnie to nauczanie jest odzwierciedleniem jego osobistej świętości kapłańskiej.

EN

The theological and anthropological category of “the gift of selfgiving”, through which a man can fully realize his life vocation, can be accepted as a certain kind of “interpretative key” of priesthood theology seen by John Paul II”. The gift of selfgiving” becomes the vital condition of participating and building community of people (communio personarum). In such a perspective, priestly vocation, as the meeting of persons done in the dialogue between God and a human being, leads to discovering dynamism of the “gift of selfgiving”. According to John Paul II, priestly vocation is a gift and a mystery. For received and accepted gift of vocation calls for accepting it by free and unbiased gift of selfgiving for God, and for people. This mutuality in the attitude of the gift, discovers the depth of the mystery of love, which as caritas pastoralis constitutes the rule, uniting the life and ministry of the presbyter. Priestly attitude of John Paul II is the best confirmation of his teaching about priesthood as “the gift of selfgiving” and at the same time this teaching is the reflection of his personal priestly holiness.

9

„Klejnot kapłaństwa”. Poetyckie kommemoracje virtutis sacerdotis w XVI‑wiecznym zbiorze „Herbów rycerstwa polskiego” Bartosza Paprockiego na tle europejskiej tradycji teologicznej i parenetycznej

63%

Kapuścińska A.

Studia Gdańskie

|

2010

|

nr 26

225-243

PL

XVI‑wieczne dzieło Bartosza Paprockiego „Herby rycerstwa polskiego” było wielokrotnie przedmiotem badań historyków, genealogów czy heraldyków. Autorka zwraca uwagę na religijno‑historyczny kontekst powstania dzieła: reformację i postanowienia soboru trydenckiego – zwłaszcza na naukę o sakramencie kapłaństwa, a także starożytne i średniowieczne pisma poświęcone moralnemu ideałowi duchownych. W tym właśnie kontekście analizuje sposób prezentowania w „Herbach” osób duchownych, zwłaszcza ich cnót kapłańskich.

EN

“The Coats of Arms of Polish Knighthood” by Bartosz Paprocki has been studied and commented by historians and genealogy researches. The author emphasizes religious and historical context of this book: reformation and the Council of Trent, especially its teaching on prieshood, and ancient and medieval writings on the moral paragons of virtue for the clergy. Paprocki’s presentation of priests and their virtues is examined in this context.

10

Miłosierdzie Boże w relacji do kapłaństwa i formacji kapłańskiej

63%

Ciereszko H.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 5: Teologia Duchowości

127-147

EN

The article takes up the issue of the relation between the truth of Divine mercy with priesthood, mainly in the aspect of its effect on the form of priesthood and the priestly formation. The priesthood of the sacrament of the holy orders introduces one into a particular bond with God in His Trinitarian mystery; it makes him similar to Archpriest Christ, makes him more able and invites him to imitate Christ in the attitude and mission towards the Church. Experiencing this bond with God, who is the Father of mercy, with Christ, who is a personification and fulfillment of the Father’s mercy as the “reliable and merciful” Archpriest, and with the Holy Spirit, in whose power salutary graces are distributed in the priestly service of the Church as Divine mercy's gifts, cannot reveal the feature of mercy in presbyters' very life and service. Hence in experiencing their priesthood presbyters should perceive significant relations between Divine mercy and priesthood; they should explore the mystery of Divine mercy, especially in its relation to priesthood, develop their reverence for Divine mercy, and imitate this mercy in their priestly service, that is in a way constantly form themselves also in the light of the mystery of Divine mercy.

PL

Artykuł podejmuje problematykę związku prawdy miłosierdzia Bożego z kapłaństwem głównie w aspekcie jej wpływu na kształt kapłaństwa i formację kapłańską. Kapłaństwo sakramentu święceń wprowadza w szczególną więź z Bogiem w Jego trynitarnej tajemnicy, upodabnia do Chrystusa Arcykapłana, uzdalnia i zaprasza do naśladowania Go w postawie i misji wobec Kościoła. Przeżywanie tej więzi z Bogiem, który jest Ojcem miłosierdzia, z Chrystusem, który uosabia i urzeczywistnia miłosierdzie Ojca jako Arcykapłan „wiarygodny i miłosierny” oraz z Duchem Świętym, w mocy którego w Kościele rozdzielane są łaski zbawcze w posłudze kapłańskiej jako dary miłosierdzia Bożego, nie może nie ujawniać w samym życiu i posłudze prezbiterów rysu miłosierdzia. Stąd też w autentycznym i owocnym przeżywaniu swego kapłaństwa prezbiterzy winni dostrzegać znaczące odniesienia miłosierdzia Bożego i kapłaństwa, zgłębiać tajemnicę Bożego miłosierdzia, zwłaszcza w relacji do kapłaństwa, rozwijać nabożeństwo do miłosierdzia Bożego, naśladować to miłosierdzie w swej posłudze kapłańskiej, czyli niejako formować siebie stale także w świetle tajemnicy miłosierdzia Bożego.

11

Kapłaństwo w kerygmacie biskupa pelplińskiego Jana Bernarda Szlagi

63%

Babiński J.

Studia Gdańskie

|

2010

|

nr 26

83-96

PL

Biskup Jan Bernard Szlaga reprezentuje współczesną polską teologię biblijną. Problematyka sakramentologiczna, także temat sakramentu kapłaństwa, jest bardzo ważna w jego nauczaniu. W swoim przepowiadaniu formułuje program aktywizacji życia dla kapłanów. Zwraca uwagę na konieczność konstytuowania silnych relacji między Bogiem a kapłanem, także miedzy kapłanem a człowiekiem. Dla tworzenia i pogłębiania tych relacji kapłan musi być człowiekiem modlitwy i wiedzy. Istnienie tych dwóch relacji jest warunkiem zbierania dobrych owoców kapłańskiej pracy, która się wyraża przez szafowanie sakramentów, głoszenie Słowa Bożego i świadectwo jego życia.

EN

Jan Bernard Szlaga (bishop) represents Polish biblical theology. Problems connected with sacraments, especially with sacrament of Priesthood, are very important in his teaching. In his predication he presents the program of animation of priests’ life. He pays attention to necessity of strong relations not only between God and priest but also between priest and people. Priest must be deep‑ rooted in prayer and knowledge in order to create these relations strong and develop them continuously. These two relations are necessary condition of fruitful priest’s mission which is ministry of sacraments, predication of God’s Word and testimony of life.

12

Między prezbiterem a kapłanem. Kilka uwag o zmianie słownictwa w teologii kapłaństwa

63%

Nawracała T.

Studia Gdańskie

|

2016

|

nr 39

31-47

PL

We współczesnej literaturze teologicznej, szczególnie w tekstach liturgicznych, często pojawia się słowo prezbiter, którym zastępuje się tradycyjne określenie kapłan. Przez słowo to próbuje się oddać ducha pism Nowego Testamentu i powrócić do tego, co było pierwotne w Kościele. Wydaje się jednak, że cały proces powrotu może mieć także i negatywne skutki. Niniejszy artykuł pragnie pokazać, jak szybko dokonała się zmiana w nazewnictwie i przejście od presbyteros-starszy do presbyteros-kapłan (sacerdos) oraz wątpliwości, jakie nasuwa proponowana zmiana w terminologii kapłańskiej.

EN

In modern theological literature, especially in liturgical texts, the word ‘presbyter’ often appears, replacing the traditional term for a priest. Through that word the spirit of the New Testament is conveyed and a return to what was original in the Church is conveyed. It seems, however, that the whole return process can also have negative consequences. This article seeks to show how quick the change in name and the transition from presbyteros - elder to presbyteros - priest (sacerdos) were, as well as doubts raised by the proposed change in the terminology of priesthood.

13

Święcenia kapłańskie kobiet z perspektywy prawosławnej

63%

Kałużny C.

Polonia Sacra

|

2015

|

tom 19

|

nr 4(41)

133-153

PL

Celem niniejszego artykułu jest prezentacja aktualnego stanowiska prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet. Z problemem święceń (ordynacji) kobiet Kościoły prawosławne zetknęły się w latach 60. ubiegłego stulecia w ramach Światowej Rady Kościołów. Początkowo teologowie prawosławni postrzegali tę kwestię jako obcą dla ich świadomości eklezjalnej. Z biegiem czasu, pod wpływem kontaktów z Kościołami chrześcijańskimi na Zachodzie, prawosławie uświadomiło sobie wagę problemu i potrzebę pogłębionej refleksji na ten temat. Wyzwanie to podjęli teologowie prawosławni, zwłaszcza z Europy Zachodniej i USA. Praktyka święceń kapłańskich kobiet została negatywnie oceniona w dokumencie końcowym Międzyprawosławnej Konsultacji Teologicznej na Rodos (1988). Podobne stanowisko strona prawosławna wyraziła w dokumentach końcowych międzywyznaniowych dialogów ekumenicznych. Zawarte w tych tekstach prawosławne argumenty przeciw święceniom kobiet koncentrują się wokół tradycji poświadczonej w Piśmie Świętym, antropologii, symbolizmu liturgicznego i jedności chrześcijan. Aktualne stanowisko prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet jest więc negatywne. Można jednocześnie zauważyć pewne zróżnicowanie poglądów teologów prawosławnych w tej kwestii, co może świadczyć o tym, że debaty wokół święceń kapłańskich kobiet w prawosławiu nie można uznać za zakończoną.

EN

The present article aims at explicating the present position of the Orthodoxy on a possibility of ordaining women to the priestly office. The Orthodox Churches met with the problem of women’s ordination in 1960’s when participating in the World Council of Churches. At first, the Orthodox theologians saw this issue as something alien to their ecclesiastic awareness. In the course of time however, influenced by contacts with Christian Churches in the West, the Orthodoxy realized the importance of the problem and the need for a deeper reflection on it. The challenge was taken up by Orthodox theologians, especially those from Western Europe and the USA. The practice of ordaining women was negatively evaluated in the final document of the Rhodes Inter-Orthodox Consultation (1988). The Orthodox party took a similar position in the final documents of interconfessional ecumenical dialogues. The Orthodox arguments against ordination of women which are contained in these texts concentrate on the Tradition testified in the Holy Scriptures, anthropology, liturgical symbolism and Christian communion. Thus, the present position of the Orthodoxy on a possibility of women’s ordination to the priestly office is negative. At the same time, one can notice certain differences in opinions of Orthodox theologians on this issue, which can mean that the debate on ordination of women should not be regarded as finished.

14

Kapłaństwo – sakramentalne początki posługi ministerialnej

63%

Nawracała T.

Studia Gdańskie

|

2015

|

nr 37

99-113

PL

Ustanowienie sakramentu kapłaństwa w powszechnej świadomości Kościoła łączy się z Ostatnią Wieczerzą. W trakcie jej trwania Jezus czyni ze swoich uczniów kapłanów powierzając im Eucharystię. Taka opinia wydaje się jednak wprowadzać sporo niejasności w teologię sakramentalną. Z jednej bowiem strony wszystkie sakramenty „powstają” z przebitego boku Chrystusa na krzyżu dla Kościoła. A z drugiej, z tego ogólnego aksjomatu wyłącza się Eucharystię, której ustanowienie uprzedza moment ofiary na krzyżu. Niniejszy artykuł zwraca uwagę na pojęcie antycypacji w znaczeniu teologalnym i przedstawia możliwość interpretacji ustanowienia sakramentu święceń w czasie Ostatniej Wieczerzy jako wezwania do życia ofiarniczego.

FR

L’institution du sacrement de l’ordre dans la conscience universelle de l’ Eglise se connecte avec la dernière Cène. Pendant son cours, Jésus fait de ses disciples prêtres en leur confiant l’Eucharistie. Cette opinion semble faire beaucoup d’ambiguïté dans la théologie sacramentelle. D’une part tous les sacrements naissent du côté transpercé du Christ sur la croix et ceci en vue de l’Eglise. D’autre part, à partir de cet axiome général on met à part l’Eucharistie dont l’intitution anticipe le moment du la sacrifice sur la croix. Cet article présente le concept de l’anticipation dans le sens théologual et ensuite la possibilité d’interpréter l’intitution du sacrement de l’ordre à la dernière Cène comme comme appel à la vie sacrificielle.

15

Katolicko-luterański dialog na temat roli i miejsca Kościoła w zbawczym dziele Chrystusa od Soboru Watykańskiego II do Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu

63%

Lipniak J. M.

|

nr 4

43-60

EN

The role and place of the Church in the Christ’s redemptive work and ecclesial mediation on grace are an everlasting moot point for Lutherans and Catholics. Neither of the parties negates this reality of the Church, the difference, however, regards the meaning of those expressions. At the end of the second stage of the Catholic-Lutheran dialogue and during the third one a statement on the existence of fundamental discrepancy (Grunddifferenz, Fundamentaldissens) appeared, which is at the core of the division between both denominations. The existence of that discrepancy has been evident first of all in the issue of the role of the Church in the event of redemption, in the understanding of sacramentality and instrumental role of the Church and human co-operation in the redemption event. Signed ecumenical documents, in particular Joint declaration on the doctrine of justification, must involve dogmatic implications also in the area of ecclesiology, so as to avoid complaints that the dialogue between the Churches and signed document on the justification have actually changed nothing. Hence, drawing theological-dogmatic conclusions from the already signed documents, it is worth rethinking and expressing criticism of those proposal in order to fully replace a concept of “sacrament” regarding to redeemed instrumentalization of the Church and use the terms “sign” and “tool” instead or to develop a different theological language which will be devoid of ambiguity. Such an attitude to the above mentioned issue would allow us to emphasize the consent of both parties in such an important discipline as ecclesiology. Both parties of the dialogue agree that the relationship of Christ and the Church cannot be presented in the way which would cover inequality of this relationship. Both the Catholics and the Lutherans agree that in the New Testament the relationship between Christ and the Church is based at the same time on unity and distinctness, excluding, thus, any identity. The Church, in the light of the doctrine on justification, is first of all the redeemed and gifted Church, which exclusively due to Christ through the Word and Sacrament is the place of effective salvation. There is also a consent that neither people nor the Church can be perpetrators of salvation, nor can they administer it. The salvation is always a gift.

16

Zasada reprezentacji zawarta w formule in persona Christi agere

51%

Dańczak A.

Studia Gdańskie

|

2010

|

nr 26

27-42

PL

Formuła in persona Christi wyraża zasadę reprezentacji Chrystusa‑Głowy przez kapłana wobec wspólnoty Kościoła. Jest ona wspólna zarówno dla rozumienia episkopatu jak i prezbiteratu i jako taka przyczynia się w kontekście współczesnej dyskusji nad tożsamością poszczególnych stopni święceń do zaakcentowania tradycyjnego rozumienia kapłaństwa w teologii katolickiej, które wiązane jest ze sprawowaniem liturgii jako uobecnianiem uwielbionego Chrystusa. Zasada reprezentacji od starożytności chrześcijańskiej ujmowana była w głębokim powiązaniu z ogólną tożsamością celebransa‑kapłana. Wyraża się to w całościowym rozumieniu natury sakramentu święceń oraz m.in. w przekonaniu o możliwości dopuszczania do prezbiteratu wyłącznie mężczyzn.

EN

By virtue of the sacramental consecration which the priest receives, he is conformed to Christ the Priest, in such a way that he can act in the Person of Christ the Head. The ordained priest acts in persona Christi. The priest does not simply become a functionary and the consecration does not set him apart to simply perform certain tasks in the Church. The sacraments are signs related to the events of salvation. The person who is ordained enters into the constitution of the sacramental sign: the priest is a sign of Christ in His relation to the Church. The theological argumentation also appeals to the complementarity of the sexes. Given the sacramental nature of the priesthood the one who acts not only by the power but also in the person of Christ should be a man. The “natural resemblance” of gender has sacramental significance, especially in the Eucharist, the mystery of the New Covenant. The priest is a man because he is a sacramental sign of Jesus Christ, who was and remains a man, in his Covenant relationship to the Church as her Head and Bridegroom. This sacramental symbolism makes both the ministry of Christ and the Church’s dependence on Christ visible.

17

Modlitwa w ujęciu bł. Jana Pawła II

51%

Chmielewski M.

Verbum Vitae

|

2012

|

tom 22

215-233

EN

Pope John Paul II devotes such a lot of attention to matter of prayer that is why this article is an outline of this problem. To understanding of prayer the Pope puts the accent on her personal-Christological dimension. It’s indispensable element of sanctification’s process and fundamental symptom of “general spirituality needs” (NMI 33). Christian prayer should draw from wealth of God’s Word. Although it is duty every Christian especially priests and persons of particularly consecration are obligated to pray. They should also be the teachers of prayer. Each one of the states of life in Church has his own specificity of prayer and the last part of article has talked it through. The Pope’s preferred and commended prayers are: the rosary, the Angel of the Lord and the Liturgy of the Hours.

18

God as a source of the power of blessing. The biblical bases and meaning in priesthood’s ministry

51%

Mielnik K.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

tom 16

|

nr 3

EN

The Latin term benedicere means “to speak about someone good, to praise, to thank, to wish somebody’s well, to greet, to call upon the kindness of man and God”. The blessing is related to the gifts of God which He gives to a human. The Creator in Adam and Eve delivers His blessing to all human mankind. It is a blessing of life and fertility. A man can give this God’s grace to his descendants. It is seen in the history of Israel where the blessing received by Abraham moves to his descendants. Transmitting the God’s blessing starts to be a priestly ministry from the Aaron’s and his sons becoming as Old Covenant’s priests. Jesus Christ is the One and Only Priest who in perfection realises and passes the blessing. We see it in His teaching and mission. He includes the Apostles in this mission and they continue His work and passing the ministry to successors. God’s blessing is being passed in sacraments, especially in Eucharist and Sacrament of Penance and Reconciliation. Blessing as a priestly ministry can be seen during all liturgical year when the priest blesses people and different things and subjects. A priest is a “blessing man” who as a „second Christ” becomes a bridge for human to come to God and by his service brings God to a man.

PL

Łaciński termin benedicere oznacza „mówić o kimś dobrze, życzyć dobra, przyzywać łaskawości człowieka i Boga”. Błogosławieństwo odnosi się również do darów Boga, jakie daje On człowiekowi. Stwórca w Adamie i Ewie udziela błogosławieństwa całemu rodzajowi ludzkiemu. Jest to błogosławieństwo życia i płodności. Tę Bożą łaskę człowiek może przekazywać swoim potomkom. Widać to w dziejach Izraela, gdzie błogosławieństwo, które otrzymuje Abraham przechodzi na jego potomków. Od wyboru Aarona i jego synów na kapłanów Starego Przymierza, przekazywanie Bożego błogosławieństwa staje się funkcją kapłańską. Jedynym kapłanem jest Jezus Chrystus, który w sposób doskonały urzeczywistnia i przekazuje błogosławieństwo. Widać to w jego nauczaniu i misji. W tę misję włącza apostołów, którzy kontynuują Jego dzieło i przekazują posługiwanie swoim następcą. Boże błogosławieństwo przekazywane jest w sakramentach, szczególnie w Eucharystii oraz sakramencie pokuty i pojednania. Funkcję kapłańską, jaką jest błogosławienie, widać w trakcie całego roku liturgicznego, kiedy kapłan błogosławi ludzi i różne przedmioty. Kapłan to człowiek błogosławiący, który jako „drugi Chrystus” staje się pomostem dla człowieka w dotarciu do Boga i jednocześnie swoją posługą przybliża Boga człowiekowi.

19

Kapłaństwo w wypowiedziach mieszkańców wsi

51%

Staszewska Z.

Prace Językoznawcze

|

2015

|

nr 17/1

79-93

EN

The purpurose of this article is to discuss the features of dialectal language (used in towns and villages located around Lodz) associated with priesthood. The investigation of single words and groups of words in terms of the structure of their lexical and stylistic functions focuses on common names in these dialects and general language as well as on their variability, modifications of meaning and language processes.

20

Marsyliusz z Padwy jako teolog

51%

Pawlak M.

|

nr 3

77-95

EN

The article presents the theological theories of Marsilius of Padua, one of the most original thinkers of the late Middle Ages. This aspect of Marsilius thought is often overlooked, as most researchers tend to concentrate on his political ideas. The author of the article first analyzes the foundations of Marsilius’ theology – his vision of salvation, the quasi-pelagian notion of grace, the concept divine law and the definition of the Church. Also analyzed in detail is the notion of priesthood and the concept of authority in the Church – his conciliar theory and rejection of the papal primacy. According to the author, Marsilius’ theology was radically anti-papal, anti-clerical. To a certain degree it anticipated theological ideas of the Reformation.