Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wspólnota działań a formalne i nieformalne struktury organizacyjne

100%

Bendkowski J.

|

tom z. 70

21--34

PL

Jednym z najważniejszych wyzwań podczas badań wspólnot działań jest identyfikacja różnic pomiędzy nimi a formalnymi i nieformalnymi grupami występującymi w organizacjach. Stanowi to niezbędną przesłankę zrozumienia funkcjonowania wspólnot działań w środowisku organizacyjnym oraz roli, jaką mogą one odgrywać jako narzędzie zarządzania wiedzą. W artykule rozgraniczono terminy: wspólnota działań, funkcjonalna jednostka organizacyjna, zespół roboczy oraz nieformalna sieć pracowników.

EN

A general challenge in communities of practice research is how this concept can be distinguished from other organizational groups. It is a necessary prerequisite to understand how they function in organizational environment and what role they can play as a KM tool. The aim of this paper is to distinguish between following terms: community of practice, organizational unit, project group and informal employee network.

2

Status prawny wspólnoty mieszkaniowej i zasady jej reprezentacji na tle orzecznictwa sądowego

100%

Majewski K.

|

tom 1(XXII)

215-230

EN

The legal status of the residential community established by the Act of 24 June 1994 raises a series of doubts in both theoretical and practical terms. In literature, the vast majority of positions are in favor of granting legal subjectivity to residential communities. However, opposite views are also emerging. In jurisprudence, the scale of discrepancies is much smaller. Polish courts have been dealing with this issue for years. One of the latest judgments deciding on the legal status of a residential community is the judgment of the Supreme Administrative Court of March 4, 2019. In this article, the author proves that the residential community referred to art. 6 of the Act of 24 June 1994 is an organizational unit that does not have legal personality, but has legal capacity, i.e. an organizational unit within the meaning of Art. 331 of the Civil Code. The author, in support of his position, presents a series of arguments, including those that have not yet been cited in the literature. The study takes into account the jurisprudence of the Supreme Court, the Supreme Administrative Court, administrative courts and common courts.

PL

Status prawny wspólnoty mieszkaniowej powołanej ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali wywołuje zarówno w ujęciu teoretycznym, jak i praktycznym szereg wątpliwości. W literaturze zdecydowana większość stanowisk opowiada się za przyznawaniem wspólnotom mieszkaniowym podmiotowości prawnej. Niemniej pojawiają się również poglądy przeciwne. W judykaturze skala rozbieżności jest znacznie mniejsza. Sądy polskie zajmują się tą problematyką od lat. Jednym z najnowszych wyroków rozstrzygającym kwestię statusu prawnego wspólnoty mieszkaniowej jest wyrok NSA z dnia 4 marca 2019 r. W niniejszym opracowaniu autor dowodzi, że wspólnota mieszkaniowa, o której mowa w art. 6 ustawy o własności lokali, jest jednostką organizacyjną, która nie posiada osobowości prawnej, ale posiada zdolność prawną, czyli jest jednostką organizacyjną w rozumieniu art. 331 k.c. Autor na poparcie swojego stanowiska przedstawia szereg argumentów, w tym także takie, które dotychczas nie były przywoływane w literaturze przedmiotu. W opracowaniu uwzględniono orzecznictwo Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, sądów administracyjnych i sądów powszechnych

3

Pojęcie pracodawcy w razie przejścia zakładu pracy

80%

Kumor-Jezierska E.

|

tom 25

|

nr 3

51-67

EN

The aim of the article is to turn one's attention to the notion of employer in the context of transfer of an employing establishment or its part onto another employer and the possibility to apply functional and pro-union interpretation. According to article 3 of the Labor Code an ”employer” is considered to be every organizational entity, even if it does not possess legal personality, as well as a natural person, if they employ workers. However, in business trading, there exist transactions where the parties are the entities which, on the day of the takeover, do not have the status of an employer as they do not employ workers, and they become the employer exactly as a result of the transfer of an employing establishment or only its part. Therefore, in such a situation there may appear some doubts how to interpret the meaning of ”another employer”, as stated in article 231 § 1 LC. It was emphasized in the article that making a solely literal interpretation of this provision, which interpretation in democratic countries occupies a privileged position compared to functional and contextual interpretation, is unjustified in this case. As a result of such an interpretation, entities taking over a given employing establishment or only its part and not employing any worker on the day of the takeover, could intentionally aim to maintain the status of non-employer (i.e. not employ workers), to lead to the exclusion of applying the provisions of article 231 § 1 LC in their case. In this situation it is justified to apply functional and pro-union interpretation when constructing this provision. Applying the institution of the takeover of an employing establishment or its part by another employer also covers situations when a new entity taking over an employing establishment or its part, becomes an employer only as a result of taking over workers from the previous employer.

PL

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na znaczenie pojęcia pracodawcy w kontekście przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i możliwość zastosowania wykładni celowościowej i prounijnej. Za „pracodawcę”, zgodnie z art. 3 k.p., uważana jest każda jednostka organizacyjna, chociażby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Jednakże w obrocie gospodarczym dochodzi do transakcji, gdzie stronami są podmioty, które w dniu przejścia nie mają statusu pracodawcy, gdyż nie zatrudniają pracowników, a pracodawcą stają się dopiero w wyniku właśnie przejścia zakładu pracy lub tylko jego części. W takiej sytuacji występują wątpliwości, jak należy rozmieć znaczenie „innego pracodawcy”, o którym mowa w art. 231 § 1 k.p. W artykule zwrócono uwagę, że dokonanie tylko wykładni językowej tego przepisu, która to wykładnia w państwach demokratycznych zajmuje uprzywilejowaną pozycję wobec wykładni systemowej i funkcjonalnej, jest w tym wypadku nieuzasadnione. W wyniku takiej interpretacji podmioty przejmujące dany zakład pracy lub tylko jego część, a niezatrudniające w dniu przejścia żadnego pracownika, mogłyby dążyć celowo do utrzymania statusu nie-pracodawcy (tzn. nie zatrudniałyby pracowników), aby doprowadzić do wyłączenia stosowania regulacji art. 231 k.p. w ich przypadku. W tej sytuacji uzasadnione jest zastosowanie wykładni celowościowej i prounijnej przy interpretacji tego przepisu. Zastosowanie instytucji przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę obejmuje także sytuacje, kiedy nowy podmiot przejmujący zakład pracy lub tylko jego część stanie się pracodawcą dopiero w wyniku przejęcia pracowników od dotychczasowego pracodawcy.