Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: język figuratywny

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Jak dzieci w wieku przedszkolnym uzasadniają użycie języka figuratywnego. Dane z badań z zastosowaniem Zadania Rozumienia Ironii (ZRI)

100%

Banasik-Jemielniak N. , Bokus B.

tom 57(15)

7-37

Celem opisanego badania było sprawdzenie, jak dzieci w wieku przedszkolnym uzasadniają stosowanie wypowiedzi ironicznych. W Zadaniu Rozumienia Ironii (ZRI), przystosowanym do badań małych dzieci, proszono osoby badane o wyjaśnienie użycia sześciu przykładów ironii werbalnej. Przebadano 231 cztero- (N = 77), pięcio- (N = 89) i sześciolatków (N = 65). Badania ujawniły, że wraz z wiekiem dzieci coraz częściej wskazują na dualność znaczenia wypowiedzi ironicznych. Dzieci młodsze poprzestają na zauważeniu rozbieżności znaczenia dosłownego i zamierzonego, podczas gdy sześciolatki odwołują się także do stanów wewnętrznych bohatera historyjki obrazkowej bądź wprowadzają ciekawe uzasadnienia metajęzykowe.

'Metabasis': kilka słów o apostrofie

51%

Ryczek W.

2016

tom 22: Warunkiem trwałości jest przemiana. Parafrazy, kontynuacje i aluzje literackie

27-51

The main aim of the paper is to make some remarks on apostrophe (aversio), its figurative nature and discursive functions. The figure of rhetorical address to some person other than judge has many affinities with other linguistic or stylistic devices, for instance exclamation, a rhetorical question, animation, personification, aposiopesis, prosopopoeia. As a rhetorical aversion it remains always involved in a communicative context. Using many modes of figuration, apostrophe conveniently gives the poet an opportunity to modulate his poetic voice. Then, it seems to be a mark of invested passion or sublime poetry. The considerations on apostrophe are concentrated on three issues: forms and meanings of this figure in rhetorical tradition (Quintilian, Górski, Keckermann, Stanisław Kostka Potocki, Euzebiusz Słowacki), idea of apostrophe as a central figure of post-Enlightenment poetry (Jonathan Culler), and its role in a poetic invocation (for example of Jan Kochanowski’s Latin ode to Henryk Walezy and stanza addressed to ‘Heavenly Muse’ in Torquato Tasso and Piotr Kochanowski).