Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Izofluran

100%

Soćko R. , Kupczewska-Dobecka M.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2007

|

tom Nr 2 (52)

83--100

PL

Izofluran w temperaturze pokojowej jest bezbarwną, przezroczystą, lotną cieczą o delikatnym zapachu eteru. Jest anestetykiem wziewnym z grupy węglowodorów halogenowych wprowadzonym do praktyki klinicznej w 1981 r. Uważa się, że w porównaniu z innymi anestetykami jest on obciążony mniejszą liczbą działań ubocznych niż enfluran i większym od halotanu współczynnikiem terapeutycznym, a wśród halogenowych anestetyków izofluran jest uważany za związek o dużym marginesie bezpieczeństwa. Wielkość narażenia na izofluran w salach operacyjnych zależy od wyposażenia sal w kontrolowaną klimatyzację i wentylację, a także od metod podawania anestetyku. Średnie stężenie izofluranu dla 8-godzinnego czasu zmiany roboczej wynosiło w salach operacyjnych w województwie łódzkim około 2,7 mg/m3, a maksymalne stężenie – około 20,7 mg/m3. Skutki niepożądanego działania izofluranu obserwowano u ludzi poddawanych narkozie tym anestetykiem. Dotyczą one przede wszystkim narażenia na ten związek o bardzo dużych stężeniach, tzn. anestetycznych lub subanestetycznych. Izofluran powoduje u ludzi zależną od wielkości stężenia depresję ośrodkowego układu nerwowego, wykazuje działanie na układ sercowo-naczyniowy i oddechowy, a ponadto działa drażniąco na oczy, błony śluzowe dróg oddechowych i skórę. Wsród personelu medycznego bloków operacyjnych narażonego na działanie różnych anestetyków stwierdzono takie subiektywne objawy narażenia na izofluran, jak: odczucie zmęczenia, bóle głowy i rozdrażnienie. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono informacji dotyczacych skutków zawodowego narażenia na izofluran. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono także danych na temat działania rakotwórczego, embriotoksycznego oraz wpływu na rozrodczość izofluranu. Na podstawie wyników badań doświadczalnych nie stwierdzono również działania teratogennego i mutagennego izofluranu. Główną drogą usuwania izofluranu z organizmu wchłoniętego przez drogi oddechowe są płuca. Tą drogą jest on wydalany w postaci niezmienionej, a tylko niewielka jego część ulega u ludzi biotransformacji. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono danych pozwalających na ocenę zależności skutków działania izofluranu od wielkości narażenia wśród personelu medycznego. Wartość normatywu higienicznego izofluranu w poszczególnych państwach mieści się w przedziale 15,2 ÷ 375 mg/m3 (2 ÷ 50 ppm). Przyjmując, że układem krytycznym działania izofluranu jest OUN i zakładając taki sam mechanizm działania jak w wypadku innych związków z tej grupy, zaproponowano przyjęcie dla izofuranu wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) równej 32 mg/m3 (4 ppm). Proponuje się nieustalanie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) izofluranu, ponieważ związek ten o stężeniach nawet 1000 razy większych od zaproponowanej wartości NDS nie powodował podrażnienia błon śluzowych dróg oddechowych.

EN

Isoflurane is polyfluorinated anaesthetic used during surgical treatment in adult and child patients. It is usually applied as a mixture with oxygen or dinitrogen monoxide. An assessment of health risk from exposure to this inhalant anaesthetic poses a serious problem for employers, mostly due to the fact that this compound belongs to the category for which no Maximum Admissible Concentration (MAC) has been established. Consequently, there is no obligation to measure its air concentration in the workplace. However, the employer is responsible for determining whether or not a given hazardous agent is present in the working environment. The setting of a MAC value for isoflurane has recently been the objective of the activity of the Expert Group for Chemical Agents that has proposed accepting the MAC values of 32 mg/m3 (= 4 ppm) for isoflurane in assessment of workplace hazards. This exposure level is to protect surgical staff from adverse neurological, cardiovascular, respiratory and irritant effects.

2

The technique of inhalation anaesthesia in experimental investigation in the rat

100%

Karwacki Z. , Kowianski P. , Witkowska M. , Karwacka M. , Morys J.

Folia Morphologica

|

2006

|

tom 65

|

nr 4

414-418

EN

The rat is the most frequently used animal in scientific inquiry conducted for the purpose of advancing basic knowledge that may lead to an improvement in the results of treatment. Understanding of the pharmacological properties of inhalation anaesthetics, in combination with monitoring of their concentration in the inspired and end-tidal gas, together provide safe and precise control of the depth of the anaesthesia. However, accurate application of the inhalation method of anaesthesia requires special equipment for the delivery and effective scavenging of inhalation anaesthetics.

3

Izofluran – metoda oznaczania

84%

Kucharska M. , Wesołowski W.

Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy

|

2007

|

tom Nr 1 (51)

133--139

PL

Metodę stosuje się do oznaczania stężeń par izofluranu w powietrzu na stanowiskach pracy podczas przeprowadzania kontroli warunków sanitarnohigienicznych. Metoda polega na adsorpcji par izofluranu na węglu aktywnym, desorpcji toluenem i analizie chromatograficznej otrzymanego roztworu. Oznaczalność metody wynosi 1 mg/m3.

EN

This method is based on the adsorption of isoflurane on petroleum charcoal, desorption with toluene and a gas chromatographic (GC-MSD) analysis of the resulting solution. The determination limit of the method is 1 mg/m3.

4

Repeated isoflurane exposures of neonatal rats contribute to cognitive dysfunction in juvenile animals: the role of miR-497 in isoflurane-induced neurotoxicity

84%

Que Y. , Zhang F. , Peng J. , Zhang Z. , Zhang D. , He M.

|

nr 2

5

Influence of enflurane and isoflurane on some indicatory enzymes of the cerebellar cortex

84%

Kaminski M. , Plewka A. , Kmieciak-Kolada K. , Herman Z. S. , Was M. , Chmielnicki Z. , Dyaczynska-Herman A.

Polish Journal of Environmental Studies

|

1995

|

tom 04

|

nr 2

EN

Of both drugs studied only enflurane enhanced the activities of the following enzymes: succinate dehydrogenase (SD), thiamine pyrophosphatase (TPP-ase), and acid phosphatase (AcP). The activation of metabolic processes was maximal in group 3 (after 60 min anaesthesia) and group 4 (1 hr after 60 min anaesthesia), and persisted in group 5 (24 hr after 60 min anaesthesia). Furthermore, we found an increase in the activity of lysosomal enzymes and an abnormal, diffuse Mg+2-ATP-ase reaction in the perikaryons of Purkinje cells. This indicates that these cells were damaged.

6

Spectral analysis of the EEG-signal registered during anaesthesia induced by propofol and maintained by fluorinated inhalation anaesthetics

67%

Olejarczyk E. , Sobieszek A. , Rudner R. , Marciniak R. , Wartak M. , Stasiowski M. , Jałowiecki P.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2010

|

tom Vol. 30, no. 1

55-70

EN

The aim of this study was to identify the effects of different volatile anaesthetics (isoflurane, desflurane or sevoflurane) on the spectro-temporal pattern of EEG during all of the stages of anaesthesia recorded at the frontal derivations in 64 adult patients. The relative powers of EEG for delta, theta, alpha and beta frequency bands as well as the characteristics of their time evolution and their relationships with the concentrations of anaesthetics were used as the EEG spectra indices. The time evolutions of the individual wave powers in 75% of patients were similar for all the anaesthetics used in this study at the same method of administration. Well correlated biphasic changes in the slow and fast wave powers emerged after propofol induction as well as in association with the volatile anaesthetics action. Wave powers as well as their relationships with the anaesthetic concentrations were not hampered by the variability across the patients and anaesthetics used in this study. Comparing the branches of increasing and decreasing concentration, the hysteresis phenomenon, i.e. systematic decrease or increase of each wave power, was observed at the end of anaesthesia for each of the volatile anaesthetics. A rapid increase of sevoflurane concentration at the initial phase of anaesthesia caused more effective attenuation of beta waves than in the case of gradual anaesthetic administration but it happened at the cost of the intensification of delta waves.

7

Ocena narażenia zawodowego personelu medycznego na anestetyki wziewne w Polsce

67%

Kucharska M. , Wesołowski W.

Medycyna Pracy

|

2014

|

tom 65

|

nr 1

43-54

EN

Objectives: Despite common use of inhalatory anesthetics, such as nitrous oxide (N2O), halothane, sevoflurane, and the like, occupational exposure to these substances in operating theatres was not monitored in Poland until 2006. The situation changed when maximum admissible concentration (MAC) values for anesthetics used in Poland were established in 2005 for N2O, and in 2007 for sevoflurane, desflurane and isoflurane. The aim of this work was to assess occupational exposure in operating rooms on the basis of reliable and uniform analytical procedures. Material and Methods: The method for the determination of all anesthetics used in Poland, i.e. nitrous oxide, sevoflurane, isoflurane, desflurane, and halothane, was developed and validated. The measurements were performed in 2006-2010 in 31 hospitals countrywide. The study covered 117 operating rooms; air samples were collected from the breathing zone of 146 anesthesiologists, and 154 nurses, mostly anaesthetic. The measurements were carried out during various surgical operations, mostly on adult patients but also in hospitals for children. Results: Time weighted average concentrations of the anesthetics varied considerably, and the greatest differences were noted for N2O (0.1-1438.5 mg/m3); 40% of the results exceeded the MAC value. Only 3% of halothane, and 2% of sevoflurane concentrations exceeded the respective MAC values. Conclusions: Working in operating theatres is dangerous to the health of the operating staff. The coefficient of combined exposure to anesthesiologists under study exceeded the admissible value in 130 cases, which makes over 40% of the whole study population. Most of the excessive exposure values were noted for nitrous oxide. Med Pr 2014;65(1):43–54

PL

Wstęp: Ocena narażenia zawodowego personelu sal operacyjnych w Polsce mimo powszechnego używania anestetyków wziewnych, takich jak tlenek diazotu (podtlenek azotu - N2O), halotan, sewofluran itp. do 2006 r. nie była prowadzona. Sytuacja uległa zmianie z chwilą wprowadzenia wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń (NDS) dla stosowanych w Polsce anestetyków. Dla N2O ustanowiono je w 2005 r., natomiast dla sewofluranu, dezfluranu i izofluranu w 2007 r. Celem pracy była ocena narażenia zawodowego personelu sal operacyjnych w oparciu o wiarygodne, jednolite procedury oznaczania anestetyków wziewnych. Materiał i metody: Opracowano i zwalidowano metody oznaczania wszystkich używanych w Polsce anestetyków, tj. tlenku diazotu, sewofluranu, izofluranu, dezfluranu i halotanu. W latach 2006-2010 przeprowadzono badania w 31 szpitalach całej Polski. Badaniami objęto 117 sal operacyjnych, pobierając próbki powietrza w strefie oddychania 146 lekarzy anestezjologów i 154 pielęgniarek, w większości anestezjologicznych. Pomiary prowadzono w czasie różnych zabiegów operacyjnych, w większości przy zabiegach na dorosłych pacjentach, ale także w szpitalach pediatrycznych. Wyniki: Średnie stężenia czasem ważone badanych anestetyków są bardzo zróżnicowane, przy czym największy rozrzut odnotowano w wynikach pomiarów N2O - stężenia wahały się od 0,1 mg/m3 do 1438,5 mg/m3, z czego 40% wyników przekraczało wartość dopuszczalną. Przekroczenia wartości NDS obserwowano także dla halotanu (ale tylko w 3% przypadków) oraz sewofluranu (2%). Wnioski: Należy uznać, że praca w salach operacyjnych jest niebezpieczna dla zdrowia personelu. Współczynnik łącznego narażenia wyliczony na podstawie pomiarów stężeń anestetyków przekraczał dopuszczalną wartość w 130 przypadkach, co stanowi ponad 40% ogółu badanych. Najczęściej przekroczenia spowodowane były wysokimi stężeniami podtlenku azotu. Med. Pr. 2014;65(1):43–54