Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Book review of School Journey as a Third Place; Theories, Methods and Experiences Around the World 2023. Edited by Zoe Moody, Ayuko Berchtold-Sedooka, Sara Camponovo, Philip D. Jaffé & Frédéric Darbellay

100%

Soszyńska K.

|

nr 1

175-178

EN

Book review of “School Journey as a Third Place; Theories, Methods and Experiences Around the World”, edited by Zoe Moody, Ayuko Berchtold-Sedooka, Sara Camponovo, Philip D. Jaffé and Frédéric Darbellay, London, New York 2023: Anthem Press.

2

Rola refleksji: percepcja filmu „Katyń” przez członków polskiej diaspory w Stanach Zjednoczonych

94%

Yelich Binieck S.

|

nr 1(64)

198-207

EN

This article focuses on the role reflection played with four Polish born adult learners who participated in the viewing of the film Katyń, an international education outreach program in the United States. The accounts of participants presented and the analysis are part of a larger qualitative interpretive study. The discussion of the narratives and themes point to the potential role of diaspora groups as co-creators of knowledge in international adult education programs and the complex role such outreach education programs play with diverse groups having self-defined learning needs.

PL

refleksja, andragogika, nauczanie dorosłych, Katyń, zewnętrzny program edukacyjny, edukacja międzynarodowa, polska diaspora, Stany Zjednoczone. Streszczenie: Artykuł ten koncentruje się na roli refleksji w procesie edukacji dorosłych. Dotyczy czterech obywateli polskich mieszkających na stałe w Stanach Zjednoczonych i ich uczestnictwa w pokazie filmu „Katyń” – jako części procesu międzynarodowej edukacji dorosłych. W artykule zaprezentowana jest grupa osób i jej analiza, która jest częścią większego badania. Artykuł zwraca uwagę na potencjalną rolę osób przeze mnie badanych jako „ko-kreatorów” wiedzy w procesie edukacji międzynarodowej, ich kompleksową rolę w procesie edukacji dorosłych i własne definiowanie potrzeb edukacyjnych.

3

Orędzia prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego z 2022 r. wygłoszone do parlamentów państw świata

84%

Wochelski M.

|

nr 2

169-186

EN

Since the beginning of the Russian full-scale invasion of Ukraine on February 24, 2022, President Volodymyr Zelensky has made several announcements and delivered speeches addressed to various audiences around the world. Speeches by the Ukrainian president seem to be a noteworthy subject of research, especially due to their unique nature. The aim of the article is to analyze the content of President Zelensky’s messages has sent by to parliaments around the world (excluding Verkhovna Rada of Ukraine) between February 24, 2022, and December 31, 2022. The study based on the content analysis method shows that the messages have fixed scheme and thematic scope. They evolve with changes on the war front and the reaction of other countries in the world to Ukrainian president’s proposals regarding assistance to Ukraine, a country which is fighting its aggressor. In addition to main topics of presidential pronouncements and their evolution in the period discussed, the article also describes historical contexts related to important events in the past of the nations to which the president addressed his words.

PL

Od początku pełnoskalowej inwazji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę 24 lutego 2022 r. prezydent Wołodymyr Zełenski wygłosił wiele orędzi i przemówień, adresowanych do różnych odbiorców na całym świecie. Wystąpienia prezydenta Ukrainy wydają się być wartym uwagi przedmiotem badań, zwłaszcza ze względu na ich bezprecedensowy charakter. Celem artykułu jest analiza treści orędzi, skierowanych przez prezydenta Zełenskiego do parlamentów państw świata (z wyłączeniem Rady Najwyższej Ukrainy), począwszy od 24 lutego 2022 r., a skończywszy na 31 grudnia 2022 r. Na podstawie badania z użyciem metody analizy treści stwierdzono, że orędzia prezydenta Ukrainy mają stały schemat i zakres tematyczny, który ulegał jedynie ewolucji, będącej efektem zmian na froncie wojny pomiędzy Federacją Rosyjską a Ukrainą oraz reakcji państw świata na propozycje prezydenta, dotyczące pomocy walczącej z agresorem Ukrainie. Oprócz przedstawienia głównych tematów podejmowanych w przemówieniach prezydenta oraz ich ewolucji w omawianych ramach czasowych, opisane zostały również konteksty historyczne, odnoszące się do ważnych wydarzeń z przeszłości narodów, do których prezydent kierował swoje słowa.

4

A quantitative analysis of risk from natural hazard

67%

Howell D. G. , Yurkovich E. S. , Manning C. D.

|

2003

|

tom R. 42, nr 3

35-40

EN

Exponential population growth, unprecedented urban development and increasing severity and occurrence of natural disasters; these are the legacies of the Twentieth Century. Globalizing world economies, the concentration of urban populations and infrastructure, and increased vulnerability to natural hazards are the reality for the Twenty-first Century. Understanding risk to these increasingly connected populations and their sustaining infrastructure requires an expanded regional analysis to adequately gage the scope and impact of natural hazards on the global community. To better understand disaster risk in the Twenty-first Century, we calculate the impact that significant natural hazards: earthquake, flood, tropical storm, tsunami and volcanic eruption, have had on people and infrastructure in the past, factored by an assessment of their vulnerability. Quantified models considering elements of population and infrastructure reflect differently the repercussions of natural hazards: loss of life and disruption of economic activity. Population and infrastructure are distributed heterogeneously across the Pacific Rim region; therefore, two contrasting portraits of risk emerge: human populations are most at risk in developing countries while high-valued infrastructure is most at risk in developed countries. The addition of another component in the measurement of risk is proposed, a measure of interconnectivity, the dynamic linkages of people, information and commodities in a globalized socio-economic system. Globalization has, and will, increase this interconnectivity, adding to the spatial reach of local disasters, presenting a legitimate need for the analysis of its reverberating effects.

PL

Znaczący wzrost populacji, bezprecedensowa urbanizacja i wzmożone występowanie klęsk żywiołowych oraz ich dotkliwych skutków - oto spuścizna dwudziestego wieku. Globalizacja światowej gospodarki, koncentracja populacji i infrastruktury miejskiej oraz podatność na zagrożenia naturalne są rzeczywistością dwudziestego pierwszego wieku. Zrozumienie ryzyka, jakie niesie za sobą powstawanie coraz większych skupisk ludności i związanej z nimi infrastruktury wymaga rozległych badań regionalnych, które przyniosłyby odpowiedź na pytanie, jaki jest zakres i wpływ naturalnych zagrożeń na społeczność globalną. Aby lepiej zrozumieć ryzyko klęsk żywiołowych w dwudziestym pierwszym wieku, oceniono wpływ, jaki na ludzi i infrastrukturę wywierały w przeszłości najbardziej znaczące zagrożenia naturalne, do których zaliczono: trzęsienie ziemi, powódź, sztorm tropikalny, tsunami i erupcję wulkanu. W ocenie tej uwzględniono podatność na uszkodzenia populacji ludzkiej i infrastruktury. Modele ilościowe, uwzględniające czynniki dotyczące populacji i infrastruktury, odmiennie odzwierciedlają następstwa zagrożeń naturalnych: utratę życia i przerwanie aktywności gospodarczej. W regionie Pacyfiku ludność i infrastruktura rozmieszczone są nierównomiernie, w związku z czym wyłaniają się dwa kontrastujące obrazy ryzyka: populacje ludności są najbardziej narażone na ryzyko w krajach rozwijających się, podczas gdy infrastruktura o wysokiej wartości bardziej jest narażona na takie ryzyko w krajach rozwiniętych. Proponuje się dodanie kolejnego elementu służącego do oceny omawianego ryzyka, jakim jest badanie wzajemnych powiązań, w tym dynamicznych powiązań międzyludzkich oraz dostępu do informacji i towarów w ogólnoświatowym systemie społeczno-ekonomicznym. Globalizacja powoduje i będzie powodować wzrost tych wzajemnych powiązań, co będzie skutkować zwiększeniem przestrzennego zakresu lokalnych klęsk żywiołowych i dobitnie wykaże konieczność analizowania powodowanych przez nie skutków.

5

Urban conservation in international Charters: from the Athens Charter to the Historic Urban Landscape Recommendation

67%

Stoica R.-I.

|

tom Nr 12

71--78

EN

This paper will present an analytical review of doctrinal texts that have been key for the shaping of integrated urban conservation practice internationally: from the Athens Charter to the Historic Urban Landscape Convention. The 1931 Athens Charter for the Restoration of Historic Monuments was published at the same time when the Congres Internationaux d’Architecture Moderne was summing up its controversial urbanist ideology in its own Charte d'Athènes of 1933. Whilst the Athens Charter focused on technical aspects of monument restoration, the preceding debate showed a raising interest in historic urban areas. CIAM’s Charter too, despite including a section regarding historic urban areas, limited its recommendations to the protection of individual monuments or ensembles. Substantial research of historic centres in European countries preceded the first national legislations and international charters targeted specifically at urban areas in 1960s and 70s. Notably, the 1964 Venice International Charter for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites finally extended the concepts of restoration and rehabilitation of monuments to protected areas such as historical city centres, recommending expanded heritage protection legislation worldwide. European national legislations followed suit. In 1975, the European Architectural Heritage Year had seen also the first charter promoting the conservation of the historic built environment as a whole. However, by the end of the 20th century, despite a good number of further doctrinal texts being adopted internationally, and the publication of numerous books, articles and reports touching on the problematic of urban conservation, the paucity of theoretical and conceptual advance of this field remained evident. The delay in giving a sound theoretical structure to the field of urban conservation has been, quite understandably, due to the complexity of the urban environment and the ensuing difficulty of separating out the effects of different variables at work within it. Charters over the past three decades call for an integration of planning and urban conservation based on an appraisal of the historic urban fabric and its community, an approach which should eventually provide a more sustainable urban development. This means understanding and evaluating the significance of place, on one hand, and drawing out management implications for protecting this significance and identifying opportunities for change, on the other. The 2011 Historic Urban Landscape Recommendation goes some way to internationalise the theory and practice that has been developed so far predominantly within the European context. There are many issues that have been raised through charters over the last hundred years, and many still need a proper theoretical framework that can allow them to be used in practice widely, beyond the places with strong heritage conservation traditions and legislations.

PL

W niniejszym artykule przedstawiony zostanie analityczny przegląd tekstów doktrynalnych, które miały kluczowe znaczenie dla kształtowania zintegrowanej praktyki konserwacji urbanistycznej na arenie międzynarodowej: od Karty Ateńskiej do Konwencji dotyczącej Historycznego Krajobrazu Miejskiego. Karta Ateńska z 1931 roku dotycząca restauracji zabytków została opublikowana w tym samym czasie, kiedy Międzynarodowy Kongres Architektury Nowoczesnej podsumowywał swoją kontrowersyjną ideologię urbanistyczną w Karcie Ateńskiej z 1933 roku. Podczas gdy Karta Ateńska skupiała się na technicznych aspektach renowacji zabytków, poprzedzająca ją debata wskazywała na rosnące zainteresowanie historycznymi obszarami miejskimi. Również Karta CIAM, mimo że zawierała sekcję dotyczącą historycznych obszarów miejskich, ograniczała swoje zalecenia do ochrony pojedynczych zabytków lub zespołów. W latach 60-tych i 70-tych XX wieku, pierwsze krajowe ustawodawstwo i międzynarodowe karty skierowane specjalnie do obszarów miejskich, poprzedzone zostały poważnymi badaniami historycznych centrów w krajach europejskich. W szczególności Międzynarodowa Karta Wenecka z 1964 r. dotycząca konserwacji i restauracji zabytków i miejsc ostatecznie rozszerzyła koncepcje restauracji i rehabilitacji zabytków na obszary chronione, takie jak historyczne centra miast, zalecając rozszerzenie prawodawstwa dotyczącego ochrony dziedzictwa na całym świecie. Europejskie ustawodawstwo krajowe poszło za tym przykładem. W 1975 roku, podczas Europejskiego Roku Dziedzictwa Architektonicznego, wydano również pierwszą kartę promującą ochronę historycznego środowiska architektonicznego jako całości. Jednak pod koniec XX wieku, pomimo przyjęcia na arenie międzynarodowej dużej liczby kolejnych tekstów doktrynalnych oraz publikacji licznych książek, artykułów i raportów poruszających problematykę konserwacji urbanistycznej, niedostatek teoretycznego i koncepcyjnego postępu w tej dziedzinie pozostał oczywisty. Opóźnienie w nadaniu solidnej struktury teoretycznej dziedzinie konserwacji urbanistycznej wynikało, co całkiem zrozumiałe, ze złożoności środowiska miejskiego i wynikającej z tego trudności w oddzieleniu efektów różnych zmiennych w nim działających. Karty z ostatnich trzech dekad wzywają do integracji planowania i konserwacji urbanistycznej w oparciu o ocenę historycznej tkanki miejskiej i jej społeczności, podejście, które powinno ostatecznie zapewnić bardziej zrównoważony rozwój miejski. Oznacza to, z jednej strony, zrozumienie i ocenę znaczenia miejsca, a z drugiej strony, nakreślenie implikacji dla zarządzania w celu ochrony tego znaczenia i identyfikacji możliwości zmian. Zalecenia dotyczące historycznego krajobrazu miejskiego z 2011 r. w pewien sposób umiędzynarodawiają teorię i praktykę, która do tej pory była rozwijana głównie w kontekście europejskim. Istnieje wiele kwestii, które zostały poruszone w kartach w ciągu ostatnich stu lat, a wiele z nich nadal potrzebuje odpowiednich ram teoretycznych, które pozwolą na ich szerokie zastosowanie w praktyce, poza miejscami o silnych tradycjach ochrony dziedzictwa i ustawodawstwie.