Fundusze private equity (PE) oraz venture capital (VC) są instrumentami inwestującymi w prywatne, nienotowane na giełdzie papierów wartościowych przedsiębiorstwa zazwyczaj w średnim i długim okresie. Private equity dotyczy szerszego zakresu rynku finansowego i zawiera w sobie takie segmenty, jak: venture capital, finansowanie wykupów menedżerskich (buy out capital), mezzanine oraz fundusze nieruchomości. PE w Polsce są głównie funduszami uniwersalnymi, czyli dotyczą niemalże wszystkich obszarów gospodarki, z wyjątkiem inwestycji w przemysł ciężki, nieruchomości oraz inwestycje nieetyczne (np. szkodliwe dla środowiska i zdrowia, przemysł tytoniowy czy zbrojeniowy itp.). Niewielki odsetek można także zaliczyć do funduszy specjalistycznych, czyli skupiających się na jednym lub kilku konkretnych sektorach (np. fundusze wysokich technologii lub związane z projektami niszowymi). Kluczową cechą, na którą uwagę zwracają inwestorzy, to perspektywy dynamicznego wzrostu.
Hazard, niejednokrotnie utożsamiany ze spekulacją, był od początku jednym z czynników przyczyniającym się do rozwoju współczesnych rynków finansowych. Autor w niniejszej pracy nie zamierza jednak poddać pod rozwagę kwestię hazardu na klasycznym rynku giełdowym, lecz skoncentrować swoje rozważania na dwóch grupach transakcji z rynkiem finansowym związanych: prawach pochodnych oraz wirtualnych walutach. Prawa pochodne są bowiem tą grupą instrumentów finansowych, cechujących się nad wyraz wyodrębnionym elementem losowości i ryzyka, których kwalifikacja prawna nie jest jednoznaczna. Dość powiedzieć, iż pojawiają się głosy postulujące uznanie tej grupy instrumentów po prostu jako grę lub zakład w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Drugi z komponentów niniejszej pracy – wirtualne waluty – który można uznać za zakamuflowaną formę hazardu rozwijającego się w Internecie, również stanowi konstrukcję prawną wymykającą się tak ramom krajowym jak i międzynarodowym. Niniejszy artykuł, poprzez analizę wybranych form instrumentów finansowych, weryfikuje tezę stanowiącą, iż problematyka hazardu znajduje swoje odzwierciedlenie również i w wybranych formach transakcji na rynku finansowym, zachęcając potencjalnych uczestników elementem losowości oraz znacznym poziomem ryzyka, co czyni transakcje te konstrukcjami z założenia bardzo zbliżonymi do gier hazardowych.
Purpose: The purpose of the article is to indicate Polish legislation regarding the possibility of using intellectual property leasing as a business management tool. In addition to the use of this instrument, as well as the possibility of obtaining financial benefits, special attention is paid to tax issues. Design/methodology/approach: Empirical research and comparative analysis using Polish and European act were used. Findings: This article examines the practical aspects of the use of operational and financial leasing in the case of intellectual property on the basis of current Polish and European legislation. The advantages and disadvantages of various types of leasing of intangible property are revealed. Practical implications: The topic is worthy of discussion, since for companies leasing is still the first choice among the methods of financing fixed assets used for the development of enterprises; the possibilities of this instrument are much wider. Originality/value: The article is mainly dedicated to entrepreneurs. The advantages and disadvantages of leasing and the difference from a bank loan for fixed assets and intangible assets are presented, which can serve as a guide for entrepreneurs.
This article demonstrate selected amendments in the Act on bonds of 15th January 2015 carried outin the Act on the amendment of selected acts in conjunction with the strengthening of market surveillance and investor's protection on the financial market of 9th November 2018. The analysis has been limited to two aspects, specifically to the obligatory bonds' dematerialization and the duty to sign an agreement with the agent in process of the bond issuance. The impact of the new regulation on scope of investors' protection and the costs of debt financing have been assessed. The subject of this article is also to demonstrate the main legal measures which have been implementedunder the directive 2014/65/UE and which have been applied under the regulation 2017/565. The assessment of the aforementioned measures was necessary in order to analyse the new ones.
PL
Artykuł prezentuje wybrane zmiany w ustawie z 15.01.2015 r. o obligacjach dokonane na mocy ustawy z 9.11.2018 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem nadzoru nad rynkiem finansowym oraz ochrony inwestorów na tym rynku. Analizę tę zasadniczo ograniczono do dwóch aspektów, a mianowicie obligatoryjnej dematerializacji obligacji oraz obowiązku uczestnictwa agenta emisji w procesie emisji tych instrumentów finansowych. Oceniono wpływ nowych przepisów na zakres ochrony inwestorów oraz koszty pozyskiwania finansowania dłużnego. Odniesiono się także do najważniejszych instytucji wdrożonych do krajowego porządku prawnego na mocy dyrektywy 2014/65/UE oraz wynikających z rozpoczęcia stosowania rozporządzenia 2017/565, co było niezbędne przy dokonywaniu oceny nowych środków prawnych tworzonych z inicjatywy prawodawcy krajowego.
The purpose of the hereby article is to discuss the essence of European Social Entrepreneurship Funds as a new instrument of financing the social entrepreneurship. This instrument was brought into effect in 2013 as a reply to problems with financing the social entrepreneurship. According to the regulation on European Social Entrepreneurship Funds, ‘qualifying social entrepreneurship fund’ means a collective investment undertaking that meets the definition of an AIF; intends to invest 70% of its aggregate capital contributions and uncalled committed capital in assets that are qualifying investments; does not use more than 30% of its aggregate capital contributions and uncalled committed capital to acquire non-qualifying investments and is established within the territory of a Member State. Due to the EuSEF investment strategy, the definitions of ‘qualifying portfolio undertaking’ and ‘qualifying investments’ will be presented. Moreover, the supplementing of this article will be the short characteristics of 4 EuSEFs functioning in the EU.
PL
Celem artykułu jest przybliżenie istoty europejskich funduszy na rzecz przedsiębiorczości społecznej (European Social Entrepreneurship Fund – EuSEF) jako nowego instrumentu finansowania przedsiębiorczości społecznej. Instrument ten został wprowadzony w życie w 2013 r. jako odpowiedź na problemy finansowania przedsiębiorczości społecznej. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie europejskich funduszy na rzecz przedsiębiorczości społecznej kwalifikowalny fundusz na rzecz przedsiębiorczości społecznej to fundusz, który: zamierza zainwestować co najmniej 70% łącznej wartości swoich otrzymanych wpłat na poczet kapitału oraz niewniesionego kapitału zadeklarowanego w aktywa, które stanowią kwalifikowalne inwestycje; nie wykorzystuje więcej niż 30% łącznej wartości swoich otrzymanych wpłat na poczet kapitału oraz niewniesionego kapitału zadeklarowanego do nabycia aktywów innych niż kwalifikowalne inwestycje; został ustanowiony na terytorium państwa członkowskiego. W artykule rozważaniom zostały poddane także pojęcia kwalifikowalnego przedsiębiorstwa portfelowego (przedsiębiorstwa społecznego) oraz inwestycji kwalifikowalnej. Ponadto uzupełnieniem opracowania jest krótka charakterystyka czterech funkcjonujących obecnie funduszy EuSEF.
Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza prawa rynku finansowego, jako specyficznej gałęzi prawa, w ramach której normy prawa prywatnego koegzystują z normami prawa publicznego. Autor, analizując przepisy kodeksu cywilnego oraz ustawy o obrocie instrumentami finansowymi odnoszące się do przedmiotu obrotu na rynku finansowym, odpowiada na pytanie o charakter stosunku regulacji publicznoprawnych do regulacji prywatnoprawnych w tym zakresie. Stosując metodę opisową oraz metodę prawno-porównawczą, autor formułuje tezę o subsydiarnym charakterze norm publicznoprawnych, poddając jednocześnie w wątpliwość zasadność Ulpianowskiego podziału na prawo publiczne i prawo prywatne co najmniej w zakresie odnoszącym się do prawa rynków finansowych.
EN
The present article constitutes an analyze of the law of financial market, as a specific branch of law in which the norms of private law co-exist with the norms of public law. The author is describing the provisions of the Civil Code and the Act on Financial Instruments Trade related to the object of trade on the financial market, responds to the question of the nature of the relations between the private and public law regulations in this area. Using descriptive and comparative method the author formulates the thesis of the subsidiary nature of public regulations, submitting in the same time the legitimacy of Ulpian’s division into public law and private law at least in the field of the law of financial market.
Number of risks influences business significantly. Due to the mentioned growing importance in the frame of business risk is giving to claims insurance. One of the possible solving is factoring services. Presented contribution analyses possibilities of its usage in V4 countries by comparative and trend analysis. The research of factoring is based on individual countries on empirical tests, finding that factoring is larger in countries with well economic development and growth when all V4 countries recorded modern tendencies of gradual development. The results of the comparison show that using such services become more and more popular in V4 countries. In the present time, there is a growing demand of companies on products of bank and nonbanks subjects, providing insurance and repurchase of claims through factoring services. Development of factoring services will contribute to the country’s economic development, promoting Small and Medium-sized Enterprises.
PL
Liczba zagrożeń znacząco wpływa na działalność biznesową. Ze względu na wspomniane rosnące znaczenie w ramach ryzyka biznesowego praktykuje się ubezpieczenie roszczeń. Jednym z możliwych rozwiązań są usługi faktoringowe. Przedstawiony wkład analizuje możliwości jego wykorzystania w krajach V4 za pomocą analizy porównawczej i trendów. Badania faktoringowe opierają się na testach empirycznych poszczególnych krajów, stwierdzając, że faktoring jest większy w krajach o dobrym rozwoju gospodarczym i wzroście, kiedy wszystkie kraje V4 odnotowały nowoczesne tendencje stopniowego rozwoju. Wyniki porównania pokazują, że korzystanie z takich usług staje się coraz bardziej popularne w krajach V4. Obecnie istnieje rosnące zapotrzebowanie przedsiębiorstw na produkty podmiotów bankowych i podmiotów pozabankowych, zapewniające ubezpieczenie i odkupywanie wierzytelności za pośrednictwem usług faktoringowych. Rozwój usług faktoringowych przyczyni się do rozwoju gospodarczego kraju, promując małe i średnie przedsiębiorstwa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.