Basically, all the argumentative techniques worked out on the rhetorical ground can be used in the communication for the Church. Their usefulness depends on the character of the issues which are considered and the type of the recipients to whom the Church turns to. Quasi-logical arguments order the utterances of the Church paying attention to their coherence, understandability and adequacy. Making use of the definitions particularly generallyrecognized is an expression of honesty and good will of the speaker. A proper application of the rules of justice, mutuality and transitivity allow to strengthen credibility, and relevance and appropriateness of comparisons tell of a format of the speaker. This type of argumentation is essential for the Church which is supposed to convey the objective truth. Its mission is not only to own the truth and defend it but also make it comprehensible for everybody bearing in mind the fact that it is transcendental and endless.
The article compares the use of passive participles in the spoken corpus of Czech (Oral_v4) and in speeches and dialogues recorded at local council meetings (from three towns in the Czech Republic). Although the Czech passive voice is considered to be used mainly in written texts and is sometimes even labelled as bookish, passive participles are quite common both in the spoken corpus and at the local council meetings. The analysis shows that passive participle use in the said domains differs both in frequency and in relation to grammatical, syntactical and semantic categories. In the Oral_v4 spoken corpus, which consists of everyday conversation, the most frequent grammatical form of the passive participle is the neuter singular, used typically to form not the passive voice, but the resultative, together with both the verbs být (=to be, e.g. je zavřeno) and mít (=to have, e.g. má zavřeno). On the other hand, in speeches and dialogues at local council meetings, the passive participle is used mostly to form the passive voice and none of its possible grammatical forms prevails significantly.
Komunikacja z organami władzy należy do dziedziny badań o długiej i intensywnej tradycji badawczej. Niniejsza praca skupia się na procesie rozumienia w ustnej komunikacji instytucjonalnej. Przedstawi ona pewne mechanizmy, dzięki którym osiągane jest wspólne zrozumienie przy użyciu różnych zasobów. W przeciwieństwie do wielu artykułów poświęconych pisemnej komunikacji instytucjonalnej, niewiele prac poświęcono rozmowom w administracji. Opierając się na klasyfikacji ustnej komunikacji instytucjonalnej Becker-Mrotzek (1999, 2001) na trzy różne typy: dyskurs na temat konsultacji, sprzeciwu i aplikacji, niniejszy artykuł koncentruje się na wywiadach służących zbieraniu danych lub dyskursach aplikacyjnych (niem. Datenerhebungsgespräche), które tworzą „większą część dyskursów obywatel-administracja” (Becker-Mrotzek 1999: 1399). Mimo częstości tego typu dyskursu są one przedmiotem zadziwiająco niewielu badań.
EN
Communication with authorities belongs to a field of research with a long and intensive research tradition. The present paper focuses on the process of understanding in oral institutional communication. It will present some mechanisms by which common understanding is achieved by using different resources. In contrast to the numerous papers dealing with written institutional communication, little work has been carried out on conversations in the administration. Based on Becker-Mrotzek’s (1999, 2001) classification of oral institutional communication into three different types: discourse on consultation, objection and application, the present paper focuses on data collection interviews or application discourses (Ger. Datenerhebungsgespräche), which form “the major part of citizen-administration-discourses” (Becker-Mrotzek 1999: 1399). Despite the frequency of these types of discourse, they are the subject of remarkably few studies.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.