Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rola inkulturacji w nowej ewangelizacji

100%

Nowicka J.

|

nr 22

83-97

PL

The article includes an attempt to describe the relationship between inculturation and the new evangelization, focusing on inculturation as a method of the new evangelization. In the literature of the subject there are many studies on inculturation in indigenous cultures of Africa or Latin America. However, there is little scientific literature on contemporary culture, which is also the subject of missionary activities of the Church. Therefore there is a need to systematize and investigate this topic. As a result of the analysis, the article shows that it is possible to use analogies in the application of inculturation, and it is possible to speak of inculturation in the new evangelization. An outline of the areas of contemporary culture is also presented which particularly require evangelization and inculturation.

2

Polskie kolędy – ich historia, rozwój i znaczenie w kulturze narodowej. Studium na wybranych przykładach z różnych okresów historycznych

85%

Katarzyńska A.

|

tom 8

|

nr 4

191-202

PL

Niniejszy tekst poświęcony kolędom w kulturze polskiej stanowi próbę krótkiej analizy wpływu tych szczególnych wytworów kultury na kształtowanie się zwyczajów związanych ze świętowaniem Bożego Narodzenia, a przez to na budowanie kultury narodowej. Kolęda jako muzyczny utwór religijny już sama w sobie stanowi wyraz przenikania się religii i sztuki. Dodatkowo jednak często przywodzi na myśl skojarzenie ze sztuką ludową, bliską człowiekowi, co podkreśla jeszcze jej szczególny wymiar jednoczący — tak w rodzinie, jak i we wspólnocie narodowej. W Polsce kultura, szczególnie ludowa, kształtowana była przede wszystkim przez religijność chrześcijańską, stąd też jej wpływ na rozwój tożsamości i odrębności narodowej jest bardzo znaczny. Ponadto pokazany został wpływ odwrotny, tj. w jaki sposób konkretna sytuacja polityczno-historyczna Polski oddziaływała na powstające w danych okresach nowe kolędy i jednocześnie w nich miała swoje odzwierciedlenie. W tekście przedstawione zostały jedynie wybrane przykłady kolęd, które obrazują przenikanie się religii i kultury, a także podkreślają kształtowanie przez kolędy postawy patriotycznej.

EN

The paper on carol in Polish culture is an attempt at a brief analysis of the influence of these particular cultural products on the development of the customs associated with Christmas celebrations and the building of national culture. Carol as a musical religious piece shows the penetration of religion and art. In addition, it is often associated with folk art, close to man. It also highlights its unique dimension of unity—in the family and in the national community. In Poland, especially folk culture, it was shaped primarily by Christian religiosity, and its influence on the development of identity and national identity is very significant. In addition, the opposite was shown—how the specific political and historical situation of Poland influenced the new Christmas carols created in specific periods and at the same time reflected in them. Only selected examples of carols were presented in the paper, which illustrate the interpenetration of religion and culture and also highlight the formation of attitude of patriotism by carol.

3

Marian Devotion as a Form of Legitimization of the Imperial Authority

85%

Boicu D.

|

nr 1

102-120

EN

The present research addresses matters concerning the relationship between Church and state during the reign of Theodosius II of Rome, analyzing especially the case of legitimization of the imperial authority found in the first half of the fifth century when the Empress Pulcheria tried to identify herself with the Virgin Mary before her subjects in order to further maintain control of the state alongside her brother, Theodosius II. This paper also attempts to connect the problem of the political experiment with the development of a Marian devotion in Constantinople as a solution for pagan cults’ inculturation, reassessing Nestorius’ reaction in parallel with the position of Epiphanius of Salamina.

4

O Ewangelii i ewangelizacji we współczesnym dyskursie religijnym

71%

Sobczykowa J.

|

nr 2

67-84

PL

Niniejszy artykuł jest poświęcony rozumieniu pojęcia „ewangelizacja” przez ludzi Kościoła, którzy na różne sposoby angażują się w głoszenie Dobrej Nowiny. Autorka analizuje występowanie tego terminu w różnych kontekstach i aspektach, m.in. omawiając jego językową, teologiczną i potoczną semantykę, rozpatrując ewangelizację jako strategię komunikacji, prezentując werbalne i niewerbalne metody głoszenia Ewangelii. W tekście przedstawiono także wybrane źródła spośród publikacji zamieszczanych na łamach Agendy Liturgicznej Maryi Niepokalanej w latach 2013-2015, będące oficjalnymi wypowiedziami teoretyków i praktyków ewangelizacji. Wnikliwie omówiono ewangelizację jako akt komunikacji, używane przez ewangelizatorów środki językowe i pozajęzykowe oddziaływania na odbiorcę, a także rozpatrzono wyzwania stojące przed ewangelizatorami we współczesnym świecie, takie jak obecność innych kultur i systemów wartości (często rozbieżnych z aksjologią chrześcijańską), konieczność przemawiania w sposób otwarty i zrozumiały, znaczenie autentycznego dialogu między ludźmi. Tekst łączy konkretne wskazania i zalecenia dla chrześcijan, z których każdy jest powołany do ewangelizacji i dawania świadectwa swojej wiary.

EN

The author of this article examines the ways in which some representatives of the Church, engaged in evangelisation, understand and employ this term. She enquires into its linguistic, theological and popular meanings and analyses the contexts and aspects of its usage as verbal and non-verbal communication strategy in spreading the Good News. She enriches her inquiry by probing into writings of theoreticians and practitioners of evangelisation, published in Agenda Liturgiczna Maryi Niepokalanej in the years 2013-2015 [Liturgical Guide of the Immaculate Mary]. The author investigates in great depth the communicative aspect of evangelisation, verbal and non-verbal means of influencing listeners, modern challenges, multitude of cultures and value systems (often at odds with Christian axiology), need for open and comprehensible language and authentic dialogue. She includes concrete suggestions and recommendations for Christians, as they all are called to evangelise and give witness to their faith.

5

Wymiar kulturowy formacji liturgicznej

71%

Nowakowski P.

|

nr 3

37-50

EN

The author of the article undertakes a reflection upon the issue of renewal and vivification of the traditional relation of liturgy and culture, whose condition seems to be an appropriate liturgical formation of the contemporary faithful. Liturgy understood as worship of God performed by people is a part of human culture. Liturgy is a special example of the Christian inculturation, lasting continuously within the history. Today this process requires considering new challenges facing the crisis of modern culture, which has loosen its bond with religion. A contemporary man has lost the ability to comprehend the symbolic language of liturgy. Therefore the Pope Francis in his Letter Desiderio desideravi indicates a need of deepened liturgical formation of the faithful. Such formation, that will let the faithful grasp the timeless message of liturgy, will also unable them to shape it by applying new cultural codes. In this sense liturgical formation may play an important role in regaining connection of culture and liturgy, so that liturgy could still form and enrich culture, at the same time drawing from its heritage.

PL

Autor artykułu podejmuje refleksję nad problemem odnowienia i ożywienia tradycyjnego związku liturgii i kultury, którego warunkiem wydaje się być odpowiednia formacja liturgiczna współczesnych wiernych. Liturgia rozumiana jako kult oddawany Bogu przez ludzi jest częścią ludzkiej kultury. To liturgia jest szczególnym przykładem inkulturacji chrześcijaństwa, trwającej nieprzerwanie w jego historii. Dziś proces ten wymaga podjęcia nowych wyzwań wobec kryzysu kultury współczesnej, która osłabiła swoje związki z religią. Dzisiejszy człowiek zatracił zdolność rozumienia symbolicznego języka liturgii. Dlatego papież Franciszek w swoim liście Desiderio desideravi wskazuje na potrzebę pogłębionej formacji liturgicznej wiernych. Taka formacja, która pozwoli wiernym na uchwycenie ponadczasowego przesłania liturgii, uzdolni ich także do jej kształtowania z użyciem nowych kodów kulturowych. W ten sposób formacja liturgiczna może spełnić ważną rolę w odnowieniu związku kultury i liturgii, aby liturgia nadal mogła formować i ubogacać kulturę, czerpiąc równocześnie z jej dziedzictwa.

6

Strategie public relations jako narzędzie integracji w budowaniu wspólnoty Kościoła katolickiego

57%

Cymanow-Sosin K.

|

nr 1(10)

109-128

EN

In this article an attempt has been made to describe the activity of three significant figures in the history of Church: St. Paul of Tarsus, John Paul II and pope Francis as regards the relationships they try to establish with their environment. The inspiration for this work have been the propositions expressed in the exhortation of the present pope Evangelii gaudium and the references to the two abovementioned figures in this text. The need for the two areas to coexist – mass media and the Church – in fulfilling the mission was noticed some time ago, but nowadays, in the era of the modern media and fast technological transformations this need is realized in the operational dimension, also in the area of public relations. Reaching for the available tools and the way these tools are used on the grounds of evangelism are the basis for the main proposal of this article that each time in case of the abovementioned figures we are faced with the creative process of “Gospel inculturation”, and measurable outcomes of this activity are a component of knowledge, sensitivity, motivation and charisma of the spiritual leaders of the Church.

PL

W niniejszym artykule podjęto próbę opisu działalności trzech wielkich postaci Kościoła: św. Pawła z Tarsu, Jana Pawła II oraz papieża Franciszka w zakresie podejmowanych przez nich relacji z otoczeniem. Inspiracją do podjęcia tego tematu były tezy zawarte w adhortacji obecnego papieża Evangelii gaudium oraz umieszczone w niej odwołania do wspomnianych postaci. Konieczność koegzystencji obu przestrzeni – środków masowego przekazu oraz Kościoła w pełnieniu posłannictwa misyjnego została dostrzeżona przed laty, ale współcześnie, w dobie nowych mediów i szybkich przeobrażeń technologicznych, realizuje się ona w wymiarze operacyjnym, także w obszarze public relations rozumianym jako sztuka osiągania harmonii z otoczeniem poprzez wzajemne porozumienie oparte na zasadach etycznych oraz prawdziwej i pełnej informacji. Opis dostępnych narzędzi oraz sposób ich użycia na gruncie ewangelizacji są podstawą stwierdzenia, iż każdorazowo w przypadku wymienionych postaci mamy do czynienia z twórczym procesem „inkulturacji Ewangelii”, a mierzalne efekty tej aktywności są wypadkową wiedzy, wrażliwości, motywacji i charyzmy duchowych przewodników Kościoła.

7

Inkulturacja sakramentu małżeństwa u ludu Jansi w Demokratycznej Republice Konga

57%

Szymczycha K.

|

2016

|

nr 2

189-204

PL

Przedmiotem refleksji jest inkulturacja sakramentu małżeństwa u ludu Jansi w Demokratycznej Republice Konga. Występujące tam problemy wynikają z faktu, że lud ten nie posiada scentralizowanej władzy i jednolitych praw dotyczących małżeństwa oraz organizacji rodzinnej. Najpierw dokonano analizy wspólnotowego i sakralnego charakteru małżeństwa oraz rodziny u Jansów, która została wkomponowana w tradycyjny proces zawierania małżeństwa, głęboko zakorzeniony w mentalności tego ludu. Analiza okresu narzeczeństwa i procesu przygotowawczego do rytualnego zawarcia małżeństwa wskazuje na trudności, wynikające z formalnego przestrzegania prawa „nadanego" przez przodków. Na uwagę zasługuje tu bogata symbolika i błogosławieństwa. Następnie przedstawiono chrześcijańską perspektywę małżeństwa i rodziny u Jansów. Zaproponowano inkulturacyjne propozycje pastoralne, uwzględniające tradycyjny oraz sakramentalny wymiar małżeństwa. Dla afrykańskich Kościołów lokalnych zagadnienie małżeństwa sakramentalnego jest kwestią pierwszoplanową.

EN

The topic of the essay is the inculturation of the sacrament of marriage among the Jansi people in the Democratic Republic of Congo. Jansi have no central power structures or universally binding law concerning marriage and family. The author describes the communal and sacral character of marriage and family among the Jansi, deeply ingrained in the minds of the people. His research into the engagement periods and preparations to ritual marriage reveals difficulties in copying with the law passed down by the ancestors. Especially noteworthy in this connection are elaborate symbols and benedictions. Next, the author discusses the idea of marriage and family among the Jansi from the Christian perspective. He puts forward some pastoral suggestions for inculturation, taking into account traditional and sacramental dimensions of marriage. Sacramental marriage is of the outmost importance to the local churches in Africa.

8

Pobożność ludowa jako kontekst mariologii J.M. Bergoglio /papieża Franciszka

57%

Bujak J.

|

nr 15

119-138

EN

The aim of the article is to show the context in which Pope Francis’ Marian spirituality and Mariology has been shaped. The first paragraph shows the reasons for the Marian devotion of the faithful in Latin America. They are found in the very beginning of the evangelization of the New World. The second paragraph shows the stages of the theological and Marian spiritual formation of the Pope, starting with the formation in the family home until the Episcopal ordination in 1992. Furthermore, the main Mariological theses included in the final documents of the Conference CELAM are presented. The fourth paragraph focuses on the Document from Aparecida and its analysis done by Cardinal Bergoglio just a year after its publication. Finally, the fifth, which is the final point, shows the presence of South American Mariology, especially the Document from Aparecida, in Pope Francis’ exhortation Evangelii gaudium. To conclude, Pope Francis’ Mariology has a primarily kerygmatic, ecclesiotypic and functional character.

PL

Celem artykułu jest ukazanie kontekstu, w jakim kształtowała się duchowość maryjna i mariologia papieża Franciszka. Artykuł w pierwszym paragrafie przyczyny maryjnego charakteru pobożności wiernych w Ameryce Łacińskiej, których należy szukać w samych początkach ewangelizacji Nowego Świata. Drugi paragraf ukazuje etapy kształtowania się teologii i duchowości maryjnej przyszłego papieża, począwszy od domu rodzinnego aż do momentu święceń biskupich w 1992 r. W kolejnym paragrafie zostały przedstawione główne tezy mariologiczne zawarte w dokumentach końcowych Konferencji CELAM. Czwarty paragraf koncentruje się na Dokumencie z Aparecidy i jego analizie, której dokonał kard. Bergoglio w rok po jego publikacji. Piąty i ostatni paragraf prezentuje obecność mariologii południowoamerykańskiej, zwłaszcza Dokumentu z Aparecidy, w adhortacji papieża Franciszka Evangelii gaudium. Z przeprowadzonych badań można wyciągnąć wniosek, że mariologia papieża Franciszka ma wymiar charakter przede wszystkim kerygmatyczny, eklezjotypiczny i funkcjonalny.

9

Strategie public relations jako narzędzie integracji w budowaniu wspólnoty Kościoła katolickiego

57%

Cymanow-Sosin K.

|

nr 1

EN

In this article an attempt has been made to describe the activity of three significant figures in the history of Church: St. Paul of Tarsus, John Paul II and pope Francis as regards the relationships they try to establish with their environment. The inspiration for this work have been the propositions expressed in the exhortation of the present pope Evangelii gaudium and the references to the two abovementioned figures in this text. The need for the two areas to coexist – mass media and the Church – in fulfilling the mission was noticed some time ago, but nowadays, in the era of the modern media and fast technological transformations this need is realized in the operational dimension, also in the area of public relations. Reaching for the available tools and the way these tools are used on the grounds of evangelism are the basis for the main proposal of this article that each time in case of the abovementioned figures we are faced with the creative process of “Gospel inculturation”, and measurable outcomes of this activity are a component of knowledge, sensitivity, motivation and charisma of the spiritual leaders of the Church.

10

A Mosaic of the SVD China Mission based on Missionary Memoirs

57%

Miotk A.

|

nr 1

161-210

PL

Artykuł bazuje na pamiętnikach, których autorami są misjonarze werbiści w Chinach: o. Georg Stenz, o. Bruno Hagspiel, o. Clifford King, o. Johann Bromkamp, o. Joseph Henkels. Ich teksty zawierają osobiste doświadczenia pracy misyjnej oraz opis kontekstu społecznokulturowego działalności misyjnej w Państwie Środka. Odwołując się do pamiętników, autor przedstawia cztery zagadnienia: 1) kontekst historyczny misji werbistowskich w Chinach; 2) życie misyjne; 3) pracę misyjną oraz 4) spotkanie z Chińczykami. Kontekst historyczny uwzględnia Powstanie Bokserów, przemianę ustrojową (przejście z Cesarstwa do Republiki) oraz podział państwa wskutek wojen domowych. Mimo rozwiązania Partii Komunistycznej (1927), komunizm umocnił swoją pozycję w okresie wojny chińsko-japońskiej (1937-1941). Perypetie zakładania i rozwoju misji były ściśle związane z sytuacją polityczną. Dominującymi elementami są tu ogólny chaos, niepewność społeczna i klęski żywiołowe. Z pamiętników dowiadujemy się o najtrudniejszych aspektach życia misjonarza: opanowanie obcego języka, samotność, podróże z narażeniem się na spotkanie z bandami rabusiów. Praca misyjna była wielozadaniowa: opieka duszpasterska, katecheza, praca charytatywna i budownictwo. Ważnym elementem okazała się formacja katechistów. Odgrywali oni istotną rolę pośredników między misjonarzem a lokalną wspólnotą. Z zapisków misjonarzy wynika, że szczególny wpływ na stabilizację życia w kraju ogarniętym ideologicznym i ekonomicznym chaosem miało szkolnictwo. W tym zakresie, wiele inicjatyw zrealizowano w oparciu o fundusze z zagranicy. Osobnym rozdziałem jest spotkanie misjonarza z nieprzejednaną rzeczywistością chińską: bariery i stereotypy kulturowe, wrogie nastawienie Chińczyków podbudowane ideologią komunistyczną, traktowanie misjonarzy jako emisariuszy Zachodniego imperializmu. Podejmując te wyzwania misjonarze przyczynili się do lepszego zrozumienia chińskiej historii kultury, religijności i mentalności. Adaptowali chiński styl życia, próbowali zaradzić bieżącym problemom społecznym: dzieciobójstwu, poligamii, niesprawiedliwości, analfabetyzmowi, klęskom żywiołowym i nędzy. Zabiegali również o przyjazne relacje z mandarynami i władzą lokalną. Generalnie pamiętniki misjonarzy są cennym źródłem historycznym.

EN

The article is based on the memoirs whose authors are the Divine Word missionaries in China: Fr. George Stenz, Fr. Bruno Hagspiel, Fr. Clifford King, Fr. Johann Bromkamp, Fr. Joseph Henkels. Their texts contain personal experience of missionary work and the description of the socio-cultural missionary activity in the Middle Kingdom. Referring to the diaries, the author presents four issues: 1) the historical context of the Divine Word mission in China; 2) missionary life; 3) missionary work, and 4) meeting with the Chinese. The historical context takes into account Boxer Rebellion, the transformation of the political system (the transition from Empire to the Republic), and the division of the state as a result of civil wars. In spite of the dissolution of the Communist Party (1927), communism strengthened its position during the Sino-Japanese War (1937-1941). The vicissitudes of the establishing and development of the mission were closely related to the political situation. The dominant elements are here: a general confusion, uncertainty, social and natural disasters. From the diaries we learn about the most difficult aspects of the missionary life: learning a foreign language, loneliness, traveling with an exposure to a meeting with the gangs of robbers. Missionary work was multitasking: pastoral care, catechesis, charity work and construction. An important element was the formation of catechists. They played an important role of intermediaries between the missionary and the local community. From the writings of missionaries it occurs that a particular impact on the stabilisation of living in a country, engulfed in ideological and economic chaos, had the educational system. In this regard, a number of initiatives were implemented on the basis of foreign funds. A separate chapter is the meeting of a missionary with the implacable China’s reality: the barriers and cultural stereotypes, hostile attitude underpinned by the Chinese communist ideology, the treating of the missionaries as the emissaries of Western imperialism. By taking these challenges, the missionaries have contributed to a better understanding of the Chinese history, culture, religion, and mentality. They adapted the Chinese way of life, trying to remedy the current social problems: infanticide, polygamy, injustice, illiteracy, natural disasters, and poverty. They also sought friendly relations with the Mandarins and the local authorities. Generally, the missionaries’ diaries are a valuable historical source.

11

Theological Analysis of Syncretic and Paganistic Beliefs and Practices in Catholic Funerals in Igboland Nigeria

43%

Chukwudi Ezeokeke E.

|

nr 9: Teologia fundamentalna i religiologia

111-122

EN

“Death is generally seen as the cessation of the connection between our mind and our body”. Most people believe that death takes place when the heart stops beating. Death occurs when the subtle consciousness finally leaves the body to go to the next life. “In order word death is the termination of all biological functions that sustain the living organism.” According to Catechism of the Catholic Church, “death is the separation of the soul from the body.” At the moment of death, the soul separates from the body. One particular belief that cuts across all cultures and religions is that all human beings must die and ought to be buried as a sign of respect and farewell. The question is what is the nature or rather what should be the nature of the burial and funeral rite of a deceased person? Do all human beings have the same or common burial and funeral rites or do our burial and funeral rites vary according to our religion, faith, beliefs, culture, age and understanding? Catholic Church teaches that death is a transformation and not the end of life. It is the teaching and belief of the Catholic Church that there is a resurrection and life of glory in heaven where those who have done well while on earth see God face to face. Catholic Church also teaches and believes that on the last day, both the body and the soul will rise to see the glory of God. For this reason, the body of a dead Catholic deserves some respect and dignity. This corpse should be given the respect and dignity it deserves during burial. However, this is not always the case especially in Igboland, Nigeria. There are some syncretistic and fetish beliefs and practices associated with some Catholic burials and funerals in Igboland. This paper therefore sets out to bring to light these syncretic, paganistic and fetish practices and beliefs associated with Catholic burials and funerals in Igboland. It will also offer some theological implications of these practices as well as the possible ways through which they can be curtailed and stopped.

PL

Artykuł podejmuje problem obecności synkretystycznych i pogańskich wierzeń oraz praktyk religijnych związanych ze śmiercią i pogrzebem katolickim wśród ludności Igboland w Nigerii, który to teren znany jest jako zdecydowanie katolicki. Autor charakteryzuje konkretne przykłady synkretystycznych i pogańskich wierzeń oraz praktyk religijnych związanych z pochówkiem, jak wiara w złe duchy, zemsta i odwet na zmarłym, konieczność oczyszczenia i okupu złożonego za zmarłego „złą śmiercią”, rytuał wypicia wody, którą umyto ciało zmarłego przez podejrzanego o zadanie mu śmierci. W kolejnej części artykułu zostały przedstawione teologiczne i moralne konsekwencje wcześniej opisanych wierzeń i praktyk. Artykuł wieńczy ogólny wniosek, że według autora błędem jest traktowanie tychże praktyk i wierzeń jako części inkulturacji. Uważa on, że inkulturacja, jako właściwy sposób ewangelizacji, polega na uznaniu oraz włączaniu przez Kościół danej kultury w tych jej przejawach, które są zgodne z wiarą chrześcijańską. Te niezgodne z nią powinny być oczyszczone i nie mogą być inkulturowane, gdyż wówczas rodziłby się synkretyzm, który zagrażałby tożsamości chrześcijaństwa i Kościoła.