PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  implant ślimakowy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Otwarcie programu implantów ślimakowych w Krakowskiej Klinice Otolaryngologii
100%
Wiatr M. , Niemczyk K. , Składzień J. , Wiatr A.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2019
|
tom 8(1)
1-6
PL
Wstęp: Ocenia się, że zaburzenie słuchu dotyczy około 12% populacji. Niektóre formy zaburzeń słuchu z powodzeniem można leczyć zachowawczo, w innych kluczowe jest postępowanie chirurgiczne. Niejednokrotnie metody terapeutyczne ulegają wyczerpaniu i pacjent stoi przed decyzja o konieczności protezowania narządu słuchu. Zależnie od przyczyn nieprawidłowości stosuje się aparaty na przewodnictwo powietrzne, przewodnictwo kostne czy implanty ślimakowe. Implant ślimakowy zastępuje uszkodzone komórki słuchowe ucha wewnętrznego. Jest to elektroniczna proteza narządu słuchu, złożona z dwóch części. Część wewnętrzna (wszczepiana do ucha wewnętrznego) składa się z implantu i elektrod przewodzących sygnały elektryczne do ślimaka. Część zewnętrzna, złożona jest z mikrofonu, mikroprocesora mowy i transmitera. Opis przypadku: Chory lat 70 z głębokim niedosłuchem odbiorczym ucha prawego oraz głuchotą ucha lewego. W wywiadzie pacjent negował urazy mechaniczne głowy i szyi, urazy akustyczne, stany zapalne czy wycieki z uszu. Na podstawie przeprowadzonych badań przeprowadzono kwalifikacje otolaryngologiczną oraz audiologiczno – otoneurologiczną, radiologiczną, surdologopedyczna oraz psychologiczną do założenia implantu ślimakowego. Pacjent został zakwalifikowany do założenia implantu ślimakowego na ucho lewe w znieczuleniu ogólnym. Przeprowadzono zabieg operacyjny w składzie dr hab. Maciej Wiatr, prof. dr hab. Kazimierz Niemczyk, prof. dr hab. Jacek Składzień, dr n. med. Agnieszka Wiatr pod nadzorem anestezjologicznym pod kierunkiem dr n. med. Renaty Witkowskiej. Chory wypisany został do domu w 7 dobie po zabiegu operacyjnym w stanie ogólnym i miejscowym dobrym. Równoczasowo rozpoczęto rehabilitację w Ośrodku Dziennym Rehabilitacji Słuchu i Mowy przy Specjalistycznej Poradni Diagnozy i Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży z Wadą Słuchu PZG w Krakowie.
2
Content available Wady wrodzone ucha wewnętrznego – klasyfikacja, przegląd, problemy kliniczne
100%
Haber K. , Konopka W. , Amernik K. , Mierzwiński J.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2020
|
tom 9(3)
1-11
PL
Wprowadzenie: U części pacjentów z głębokim niedosłuchem odbiorczym stwierdzane są wady ucha wewnętrznego. Początkowo uważano je za przeciwskazanie do wszczepienia implantu ślimakowego. Jednakże wraz z rozwojem chirurgii i technologii implantów ślimakowych możliwe stało się leczenie również tej grupy pacjentów. Wszczepienie implantu w przypadku wad ucha wewnętrznego może jednak wiązać się z wieloma trudnościami chirurgicznymi i możliwymi komplikacjami. Cel: Celem pracy jest przedstawienie: (1) współczesnej klasyfikacji wad ucha wewnętrznego, (2) problemów chirurgicznych i klinicznych związanych z poszczególnymi wadami, a także (3) przypadków wad ucha wewnętrznego stwierdzonych w ośrodkach autorów. Materiał i metody: Ze 111 dzieci kwalifikowanych do wszczepienia implantu ślimakowego w trzech ośrodkach klinicznych wyłoniono grupę pacjentów, u których stwierdzono wady ucha wewnętrznego. Przeanalizowano: badania obrazowe pacjentów wykonane przed założeniem implantu, badania słuchu, protokoły operacyjne ze wszczepienia implantu ślimakowego, wyniki pomiarów śródoperacyjnych oraz śródoperacyjne badania obrazowe. Omówiono klasyfikację wad ucha wewnętrznego uznawaną obecnie za wiodącą. Wyniki: U 19/111 (17%) dzieci stwierdzono duże wady ucha wewnętrznego w 35 uszach. U 13/19 (68%) pacjentów wada była obustronna i symetryczna, u 6/19 (32%) pacjentów zaobserwowano inne wady w uchu prawym i lewym lub wadę jednostronną. Stwierdzono wszystkie z głównych wad wyróżnionych w klasyfikacji, poza resztkową otocystą. Najczęstsze z nich to: hipoplazja ślimaka, niepełny podział ślimaka i poszerzony wodociąg przedsionka. Dyskusja: Duże wady wrodzone ucha wewnętrznego są istotnym problemem diagnostycznym i klinicznym u dzieci kwalifikowanych do wszczepienia implantu ślimakowego. Mogą one uniemożliwiać bądź znacząco utrudniać wszczepienie implantu ślimakowego i opiekę pooperacyjną. Duże wady stwierdzane są w badaniach obrazowych nawet u od 20 do 30% pacjentów z głębokim niedosłuchem.
3
Content available Ocena rozwoju postępów słuchowych i językowych po wszczepieniu implantu ślimakowego u dzieci z dodatkowymi obciążeniami
100%
Lachowska M. , Różycka J. , Łukaszewicz Z. , Konecka A. , Niemczyk K.
Otolaryngologia Polska
|
2010
|
tom 64(7)
22-26
PL
Aim: The study aimed to assess the auditory skills in multi-handicapped children with cochlear implants. Material and methods: The study assessed 34 children, who were implanted due to the bilateral profound sensorineural hearing loss. Apart from the hearing loss, all of the subjects suffered from additional impairments (mild motor disabilities, cerebral palsy, cognitive disability, specifi c learning disability, behavioral disorders, sight impairment), 29 (85.29%) from more than one. Cochlear implantation took place in the Department of Otolaryngology at the Medical University of Warsaw in Poland. The age at implantation ranged from 1.3 to 7.5 years old (mean 3.2 years, SD 1.64). The retrospective review of medical charts, audiology and speech pathology records was based on Champions profi le with evaluation at 6, 12, 18-24 months, and 3 years after implantation. When a patient had been referred for developmental evaluation by psychologist, this source of information was also used. Results: All of the subjects suffered from additional impairments, and most of them presented more than one additional disability. Individually and as a group, these patients respond well to cochlear implantation. The study population showed improvement in communication code in 31 patients (91.18%), and no improvement in 3 patients (two of them had 6 months follow up and one 12 months follow-up). Also progress in auditory skills was noted in the study population, which was measured as the awareness in environmental sounds – Categories of Auditory Performance (CAP). Conclusions: Multi-handicapped children receive benefi t from cochlear implantation. The rate of this improvement is slow but offers better quality of life due to better auditory-communication skills, better self-independence and social integration. The results of implantation in presented group of patients is encouraging.
4
Content available Sprawozdanie z Międzynarodowego sympozjum użytkowników implantów ślimakowych Euro-CIU we Wrocławiu – „Potrzeby użytkowników implantów słuchowych we współczesnym świecie”
100%
Bieńkowska K. I. , Mierzwiński J. , Gawłowska M. B. , Mickiewicz P. , Kida M.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2019
|
tom 8(3)
59-60
PL
25–27 kwietnia 2019 roku we Wrocławiu po raz pierwszy w Polsce odbyło się 12. Międzynarodowe Sympozjum EURO-CIU (European Cochlear Implant Users Associacion). Przedstawiciele lekarzy, pacjentów zaimplantowanych i ich rodzin, terapeutów słuchu i mowy oraz rządu dyskutowali o potrzebach użytkowników implantów słuchowych we współczesnym świecie.
5
Content available Ocena rozwoju postępów słuchowych i językowych po wszczepieniu implantu ślimakowego u dzieci z dodatkowymi obciążeniami
100%
Lachowska M. , Różycka J. , Łukaszewicz Z. , Konecka A. , Niemczyk K.
Polish Journal of Otolaryngology
|
2010
|
tom 64
|
nr 7
22-26
EN
Aim: The study aimed to assess the auditory skills in multi-handicapped children with cochlear implants. Material and methods: The study assessed 34 children, who were implanted due to the bilateral profound sensorineural hearing loss. Apart from the hearing loss, all of the subjects suffered from additional impairments (mild motor disabilities, cerebral palsy, cognitive disability, specifi c learning disability, behavioral disorders, sight impairment), 29 (85.29%) from more than one. Cochlear implantation took place in the Department of Otolaryngology at the Medical University of Warsaw in Poland. The age at implantation ranged from 1.3 to 7.5 years old (mean 3.2 years, SD 1.64). The retrospective review of medical charts, audiology and speech pathology records was based on Champions profi le with evaluation at 6, 12, 18-24 months, and 3 years after implantation. When a patient had been referred for developmental evaluation by psychologist, this source of information was also used. Results: All of the subjects suffered from additional impairments, and most of them presented more than one additional disability. Individually and as a group, these patients respond well to cochlear implantation. The study population showed improvement in communication code in 31 patients (91.18%), and no improvement in 3 patients (two of them had 6 months follow up and one 12 months follow-up). Also progress in auditory skills was noted in the study population, which was measured as the awareness in environmental sounds – Categories of Auditory Performance (CAP). Conclusions: Multi-handicapped children receive benefi t from cochlear implantation. The rate of this improvement is slow but offers better quality of life due to better auditory-communication skills, better self-independence and social integration. The results of implantation in presented group of patients is encouraging.
6
Content available Postępowanie terapeutyczne w przypadku bilateralnej implantacji u dzieci
100%
Bieńkowska K. I.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2016
|
tom 5(2)
57-62
PL
W ostatnich latach wzrasta w Polsce liczba dzieci z bilateralnym wszczepem ślimakowym. Poprawa słyszenia po tym zabiegu pozwala na podobne do naturalnego opanowanie kompetencji i sprawności językowych na drodze audytywno-werbalnej. Obecnie trwa dyskusja, jak powinien przebiegać proces terapii u dzieci zaimplantowanych obustronnie. Poniższy artykuł stanowi praktyczną propozycję postępowania terapeutycznego, opartą na doświadczeniu autorki (w pracy z grupą piętnaściorga dzieci) oraz dostępnej literaturze.
7
Content available Ocena jakości życia u pacjentów po operacji wszczepienia implantu ślimakowego - obserwacja w latach 2014-2017
100%
Czerniejewska-Wolska H. , Kałos M. , Gawłowska M. , Sekula A. , Mickiewicz P. , Wiskirska-Woźnica B. , Karlik M.
Otolaryngologia Polska
|
2019
|
tom 73(2)
11-17
PL
Wstęp: Głęboki niedosłuch istotnie wpływa zarówno na jakość życia osób niesłyszących, jak również ich rodzin. Obserwowanie korzyści płynących z zastosowania implantów ślimakowych u pacjentów niesłyszących pozwala ocenić sukces leczenia tą metodą i jej wpływ na jakość życia tych chorych. C el: Celem pracy jest określenie poziomu jakości życia po operacji wszczepienia implantu ślimakowego na podstawie materiałów pochodzących z Katedry i Kliniki Foniatrii i Audiologii UM w Poznaniu. Materiał i metody: Badaniami objęto zaimplantowanych chorych, którzy dobrowolnie przystąpili do projektu o nazwie „Badanie obserwacyjne zaimplantowanego pacjenta (Cochlear – IROS)”. Projekt ten miał charakter prospektywny, był badaniem międzynarodowym i długoterminowym, obejmującym obserwację chorych przez trzy lata po zaimplantowaniu. Stosowano standaryzowane kwestionariusze HUI oraz SSQ. Do analizy włączono 70 pacjentów, których średni wiek w momencie operacji wszczepienia implantu ślimakowego wynosił 47,6 lat. W grupie badawczej znalazło się 33 mężczyzn i 37 kobiet. Wiek pacjentów w momencie implantacji wyniósł min. 18 lat, a maks. 80 lat. Wyniki: Wyniki kwestionariusza SSQ, który dotyczy samooceny zdolności słyszenia w codziennych sytuacjach, wskazują, że w subiektywnej ocenie pacjentów po roku od operacji słyszenie mowy poprawiło się o 77%, słyszenie przestrzenne o 84%, a jakość słyszenia o 49%. Ogólną jakość życia przed pierwszym podłączeniem procesora dźwięku – wg kwestionariusza HUI – pacjenci ocenili na 0,49 (w skali 0–1, gdzie 0 – odpowiada stanowi zgonu, a 1 – pełnego zdrowia). Po roku od operacji ocena ta wzrosła do 0,56. Wnioski: Zabieg wszczepienia implantu ślimakowego w sposób istotny podnosi jakość życia pacjenta oraz poprawia jego funkcjonowanie fizyczne i emocjonalne. Statystycznie istotna lepsza samoocena chorych dotyczyła głównie obszarów słyszenia mowy oraz słyszenia przestrzennego – szczególnie po 1. roku od podłączenia procesora mowy.
8
Content available Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci
88%
Drela M. , Haber K. , Wrukowska I. , Puricelli M. , Sinkiewicz A. , Bruś J. , Tyra J. , Mierzwiński J.
Polish Journal of Otolaryngology
|
2019
|
tom 73
|
nr 6
8-17
PL
Wstęp: Wiele ośrodków, pomimo rekomendacji dotyczących leczenia głębokiego niedosłuchu u dzieci poprzez symultaniczne wszczepienie dwóch implantów ślimakowych, decydując się na drugi implant, preferuje implantacje w trybie sekwencyjnym. Istnieje szereg przyczyn, z powodu których jednoczasowa bilateralna implantacja nie jest powszechnie akceptowana i wykonywana. Największe zagrożenie stanowi możliwość wystąpienia obustronnego wypadnięcia funkcji narządu przedsionkowego. Nie ma jednak wątpliwości, że dzieci, które otrzymały pierwszy implant, powinny mieć szansę na słyszenie binauralne i związane z tym korzyści. W piśmiennictwie światowym kryteria kwalifikacji do obustronnych implantacji nie są jednorodne i trudno znaleźć jednolite oraz przekonywujące algorytmy postępowania odnośnie do drugiego implantu ślimakowego. Celem pracy jest próba przedstawienia bezpiecznego sposobu kwalifikacji do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci. Materiał i metody: W niniejszej pracy przeprowadzono procedurę kwalifikacyjną do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u 40 dzieci posiadających jeden implant ślimakowy. W postępowaniu kwalifikacyjnym brano pod uwagę: datę pierwszej implantacji, wyniki badań audiometrycznych, aparatowanie ucha nieimplantowanego, dotychczasowy rozwój mowy i słuchu oraz badania narządu przedsionkowego. Wyniki: 38% pacjentów – 15 z 40 dzieci – zostało zakwalifikowanych do wszczepienia drugiego implantu. U 35% dzieci decyzję tę odroczono z możliwością implantacji w przyszłości. 11 dzieci (27%) nie zakwalifikowano do drugiego zabiegu. Dyskusja: Podczas postępowania zgodnego z przedstawionym protokołem kwalifikacji 38% dzieci z jednym implantem zakwalifikowano do drugiej implantacji z szansą na optymalny rozwój i efektywne wykorzystanie drugiego implantu. Uważamy, że implantacje w trybie sekwencyjnym z możliwie krótkim odstępem czasu pomiędzy zabiegami wraz z oceną narządu przedsionkowego, rozwoju słuchu i mowy oraz korzyści z drugostronnego aparatu słuchowego (stymulacja bimodalna) przed drugą implantacją są najbezpieczniejszym i optymalnym rozwiązaniem u dzieci z głębokim niedosłuchem.
9
Content available Znaczenie badań obrazowych przed wszczepieniem implantu słuchowego u dziecka
88%
Haber K. , Burzyńska-Makuch M. , Mierzwiński J.
Polish Journal of Otolaryngology
|
2021
|
tom 75
|
nr 1
23-35
PL
Wstęp: Współczesna kwalifikacja pacjenta do leczenia przy pomocy implantów słuchowych, a szczególnie implantów ślimakowych poza diagnostyką audiologiczną, łączy się z wykonaniem badań obrazowych. Są one niezbędne w ocenie, czy zostały spełnione podstawowe warunki konieczne do implantacji, odpowiadają na szereg pytań dotyczących samej diagnostyki, ale pozwalają również przewidzieć problemy chirurgiczne, które mogą utrudnić lub uniemożliwić wszczepienie urządzenia. Celem pracy jest przedstawienie protokołu oceny badań obrazowych oraz przedstawienie wyników oceny badań obrazowych ze szczególnym uwzględnieniem czynników mających wpływ na decyzje kliniczne u dzieci kwalifikowanych do wszczepienia implantu ślimakowego. Materiał i metody: Przeanalizowano badania obrazowe 111 dzieci wykonane przed założeniem implantu: HRCT kości skroniowych i MRI głowy. Oceny dokonano zgodnie z przestawionym protokołem. Wyniki: Stwierdzone w badaniach obrazowych zmiany istotnie modyfikowały decyzje kliniczne u 30% pacjentów. W grupie badanej u 17% pacjentów stwierdzono duże wady ucha wewnętrznego. 2,7% dzieci zdyskwalifikowano z uwagi na duże wady wrodzone ucha uniemożliwiające implantację. 9% pacjentów przebyło bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. U 50% z nich doszło do całkowitej lub postępującej osyfikacji ślimaka. U 4,5% pacjentów zastosowano nietypowy dostęp chirurgiczny w czasie implantacji. Dyskusja: Badania obrazowe pozwalają na stwierdzenie istotnych patologii mających wpływ na decyzje kwalifikacyjne i dalsze postępowanie. Optymalne możliwości oceny struktur ucha wewnętrznego przed implantacją umożliwia wykonanie zarówno HRCT, jak i MRI, które w sposób komplementarny uzupełniają się w ocenie istotnych elementów anatomicznych przed kwalifikacją do implantu. U dzieci kwalifikowanych do implantu ślimakowego relatywnie często spotykane są wady wrodzone ucha wewnętrznego oraz osyfikacja ślimaka w przebiegu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
10
Content available Znaczenie badań obrazowych przed wszczepieniem implantu słuchowego u dziecka
88%
Haber K. , Burzyńska-Makuch M. , Mierzwiński J.
Otolaryngologia Polska
|
2021
|
tom 75(1)
23-35
PL
Wstęp: Współczesna kwalifikacja pacjenta do leczenia przy pomocy implantów słuchowych, a szczególnie implantów ślimakowych poza diagnostyką audiologiczną, łączy się z wykonaniem badań obrazowych. Są one niezbędne w ocenie, czy zostały spełnione podstawowe warunki konieczne do implantacji, odpowiadają na szereg pytań dotyczących samej diagnostyki, ale pozwalają również przewidzieć problemy chirurgiczne, które mogą utrudnić lub uniemożliwić wszczepienie urządzenia. Celem pracy jest przedstawienie protokołu oceny badań obrazowych oraz przedstawienie wyników oceny badań obrazowych ze szczególnym uwzględnieniem czynników mających wpływ na decyzje kliniczne u dzieci kwalifikowanych do wszczepienia implantu ślimakowego. Materiał i metody: Przeanalizowano badania obrazowe 111 dzieci wykonane przed założeniem implantu: HRCT kości skroniowych i MRI głowy. Oceny dokonano zgodnie z przestawionym protokołem. Wyniki: Stwierdzone w badaniach obrazowych zmiany istotnie modyfikowały decyzje kliniczne u 30% pacjentów. W grupie badanej u 17% pacjentów stwierdzono duże wady ucha wewnętrznego. 2,7% dzieci zdyskwalifikowano z uwagi na duże wady wrodzone ucha uniemożliwiające implantację. 9% pacjentów przebyło bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. U 50% z nich doszło do całkowitej lub postępującej osyfikacji ślimaka. U 4,5% pacjentów zastosowano nietypowy dostęp chirurgiczny w czasie implantacji. Dyskusja: Badania obrazowe pozwalają na stwierdzenie istotnych patologii mających wpływ na decyzje kwalifikacyjne i dalsze postępowanie. Optymalne możliwości oceny struktur ucha wewnętrznego przed implantacją umożliwia wykonanie zarówno HRCT, jak i MRI, które w sposób komplementarny uzupełniają się w ocenie istotnych elementów anatomicznych przed kwalifikacją do implantu. U dzieci kwalifikowanych do implantu ślimakowego relatywnie często spotykane są wady wrodzone ucha wewnętrznego oraz osyfikacja ślimaka w przebiegu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
11
Content available Zastosowanie petrosektomii w chirurgii implantów ślimakowych
88%
Amernik K. , Niemczyk K. , Twardowska R. , Jaworowska E.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2020
|
tom 9(2)
1-6
PL
Wstęp: Leczenie i rehabilitacja głębokich niedosłuchów przy pomocy implantów ślimakowych jest bezpieczną i efektywną metodą, którą można stosować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. U chorych z perlakowym zapaleniem ucha lub u tych, którzy przebyli w przeszłości operację ucha techniką otwartą, stosuje się szczególną technikę chirurgiczną – petrosektomię boczną/subtotalną. Materiał i metody: Do badania włączono pacjentów z głębokim obustronnym niedosłuchem czuciowo-nerwowym, u których stwierdzono zapalenie ucha środkowego z perlakiem, bez perlaka lub po przebytym leczeniu operacyjnym ucha środkowego techniką otwartą. Przeprowadzono retrospektywną analizę danych pacjentów, wyników badań radiologicznych oraz audiologicznych. Wyniki: W Klinice Otolaryngologii Dorosłych i Dzieci i Onkologii Laryngologicznej PUM w latach 2008–2018 przeprowadzono 90 operacji wszczepienia implantu ślimakowego, w tym petrosektomię wykonano u 1 dziecka z perlakiem (5 lat) oraz u 2 dorosłych po przebytych operacjach techniką otwartą (62 i 73 lata). We wszystkich przypadkach zabieg był jednoetapowy. U chorych poddanych petrosektomii gojenie przebiegało prawidłowo. Okres obserwacji wynosił od 26 do 32 miesięcy. W kontrolnych badaniach tomografii komputerowej nie stwierdzono pośrednich cech wznowy perlaka. Chorzy pozostają pod stałą opieką laryngologiczną. Dziecko jest obciążone autyzmem i upośledzeniem umysłowym, obserwuje się u niego dobre reakcje słuchowe oraz rozumienie mowy, nie wykształciło mowy czynnej. U osób dorosłych w audiometrii wolnego pola słuch w implancie ślimakowym pozostaje na poziomie 35 i 40 dB, rozumienie mowy zaś na poziomie 80%. Dyskusja: Pacjenci z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego mogą być skutecznie i bezpiecznie leczeni metodą implantu ślimakowego przy zastosowaniu techniki petrosektomii bocznej. Petrosekomia boczna/subtotalna jest dostępem z wyboru, gdy głęboki niedosłuch czuciowo-nerwowy współistnieje z przewlekłymi zmianami zapalnymi ucha środkowego.
12
Content available Ocena położenia elektrody implantu ślimakowego i uszkodzeń struktur ślimaka po implantacji przy zastosowaniu technik tomografii komputerowej
88%
Orłowski A. , Lachowska M. , Wiśniewska E. , Niemczyk G. , Koszel-Orłowska A. , Szopiński K. , Niemczyk K.
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
|
2016
|
tom 5(1)
1-10
PL
Objectives: The aim was to evaluate the position of the cochlear implant electrode inside the cochlea and damage to cochlear structures associated with the implantation itself using cone beam computed tomography technique (CBCT). Wkład autorów: A – projekt badań B – wykonanie badań C – analiza statystyczna D – interpretacja danych E – przygotowanie manuskryptu F – przegląd piśmiennictwa T
13
Content available Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci
88%
Drela M. , Haber K. , Wrukowska I. , Puricelli M. , Sinkiewicz A. , Bruś J. , Tyra J. , Mierzwiński J.
Otolaryngologia Polska
|
2019
|
tom 73(6)
8-17
PL
Wstęp: Wiele ośrodków, pomimo rekomendacji dotyczących leczenia głębokiego niedosłuchu u dzieci poprzez symultaniczne wszczepienie dwóch implantów ślimakowych, decydując się na drugi implant, preferuje implantacje w trybie sekwencyjnym. Istnieje szereg przyczyn, z powodu których jednoczasowa bilateralna implantacja nie jest powszechnie akceptowana i wykonywana. Największe zagrożenie stanowi możliwość wystąpienia obustronnego wypadnięcia funkcji narządu przedsionkowego. Nie ma jednak wątpliwości, że dzieci, które otrzymały pierwszy implant, powinny mieć szansę na słyszenie binauralne i związane z tym korzyści. W piśmiennictwie światowym kryteria kwalifikacji do obustronnych implantacji nie są jednorodne i trudno znaleźć jednolite oraz przekonywujące algorytmy postępowania odnośnie do drugiego implantu ślimakowego. Celem pracy jest próba przedstawienia bezpiecznego sposobu kwalifikacji do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci. Materiał i metody: W niniejszej pracy przeprowadzono procedurę kwalifikacyjną do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u 40 dzieci posiadających jeden implant ślimakowy. W postępowaniu kwalifikacyjnym brano pod uwagę: datę pierwszej implantacji, wyniki badań audiometrycznych, aparatowanie ucha nieimplantowanego, dotychczasowy rozwój mowy i słuchu oraz badania narządu przedsionkowego. Wyniki: 38% pacjentów – 15 z 40 dzieci – zostało zakwalifikowanych do wszczepienia drugiego implantu. U 35% dzieci decyzję tę odroczono z możliwością implantacji w przyszłości. 11 dzieci (27%) nie zakwalifikowano do drugiego zabiegu. Dyskusja: Podczas postępowania zgodnego z przedstawionym protokołem kwalifikacji 38% dzieci z jednym implantem zakwalifikowano do drugiej implantacji z szansą na optymalny rozwój i efektywne wykorzystanie drugiego implantu. Uważamy, że implantacje w trybie sekwencyjnym z możliwie krótkim odstępem czasu pomiędzy zabiegami wraz z oceną narządu przedsionkowego, rozwoju słuchu i mowy oraz korzyści z drugostronnego aparatu słuchowego (stymulacja bimodalna) przed drugą implantacją są najbezpieczniejszym i optymalnym rozwiązaniem u dzieci z głębokim niedosłuchem.
14
Content available remote New methods of deafness and partial deafness treatment
75%
Lorens A. , Skarżyński H. , Piotrowska A.
|
|
tom Vol. 26, no. 1
75-83
EN
Implantable hearing prostheses are a preferred medium for (re)habilitation in individuaIs with sensorineural deafness and profound hearing loss. Cochlear implants are used in hearing impairments of the cochlear origin, while in cases of the retrocochlear origin, auditory brainstem implants are applied. The obtained results indicate that open-set speech understanding has now become achievable for the majority of cohlear and brainstem implant users. Moreover, the new method of partial deafness treatment has been offered for patients remaining beyond the scope of effective treatment with application of cochlear implant or hearing aids.
15
Content available remote Zastosowanie telemetrii odpowiedzi neuronalnych w obiektywnej diagnostyce narządu słuchu pacjentów implantowanych
63%
Śliwa L. , Wąsowski A. , Lorens A. , Walkowiak A.
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
|
2003
|
tom Vol. 9, nr 1-2
1-11
PL
Przedstawiono zasady pomiaru elektrycznie wywołanych odpowiedzi nerwu słuchowego w systemie implantu ślimakowego. W badaniach wykorzystano sprzęt i oprogramowanie do telemetrii odpowiedzi neuronalnych (Neural Response Telemetry, NRT) zaimplantowane w systemie Nucleus 24. Omówiono zasady optymalizacji procedur pomiarowych i metody interpretacji wyników pomiaru. Na podstawie badań 26 pacjentów implantowanych zilustrowano podstawowe relacje pomiędzy wynikami badań obiektywnych i parametrami związanymi z ustawieniem procesora implantu wyznaczonymi na podstawie testów psychoakustycznych. Zbadano zmiany długookresowe parametrów psychoakustycznych i progów odpowiedzi neuronalnych w okresie po wszczepieniu implantu. Sformułowano wnioski o możliwości wykorzystania wyników badań obiektywnych w procedurach ustawienia procesorów implantów ślimakowych, zwłaszcza w przypadku małych dzieci prelingualnych.
EN
The authors present the principles of measurement of electrically evoked compound action potentials (ECAP) from the auditory nerve in cochlear implant patients. Measurement hardware and the software implemented in the Nucleus 24 cochlear implant system were used in the tests. The principles of optimization of the measurement procedures are presented in the paper, and methods results interpretation. On the basis of the material consisting of 26 implanted patients, the authors illustrated fundamental relations between the objective tests results and the psychophysical parameters of speech processor fitting. Long-term changes of the psychophysical parameters, as well as the stability of NRT thresholds were examined. In the conclusion, one assessed the perspectives of application of objective tests results in speech processor fitting procedures. This possibility would be extremely important in the case of young prelingually deafened children.
16
Content available Strategie radzenia sobie ze stresem u osób z głuchotą prelingwalną, korzystających z implantu ślimakowego od okresu dorosłości
63%
Kobosko J. , Piłka E. , Pankowska A. , Skarżyński H.
Annales Academiae Medicae Silesiensis
|
2014
|
tom 68
|
nr 3
154-163
EN
INTRODUCTION There so far have been no psychological studies on stress coping strategies used by prelingually deaf individuals. Assessment of the efficacy of coping in confrontation with stress is of key importance in the case of persons with a handicap, such as prelingual deafness, and enables one to propose them an adequate offer of hearing and speech (re)habilitation, including psychological intervention. The aim of this study was to compare prelingually deaf adult cochlear implant (CI) users with hearing individuals in terms of stress coping strategies taking account of CI experience, the use of sign language and socio-demographic variables. MATERIAL AND METHODS Study was conducted by post and involved 79 persons with prelingual deafness aged 19–62 years, using CIs implanted after 18 years of age, for whom the response ratio was 63.3%, and hearing persons. An inquiry form and Brief COPE questionnaire were used. RESULTS Prelingually deaf CI users more seldom than hearing persons use active coping, also they less often use psychoactive substances, while they more often use behavioral disengagement. Sex, age, marital (partnership) status and work significantly influence the coping strategies used. Longer CI experience is related to using self-blame and turning to religion more seldom. Individuals who use sign language significantly less often use venting as a stress coping strategy. CONCLUSIONS Stress coping strategies used by prelingually deaf CI users differ significantly from those used by hearing persons as well as postlingually deaf CI users. It is therefore not expedient to treat CI users as a homogenous group irrespective of the deafness etiology, particularly in planning rehabilitation management and in research.
PL
W S T Ę P Strategie radzenia sobie ze stresem u osób z głuchotą prelingwalną nie były, jak dotąd, przedmiotem badań psychologicznych. Ocena skuteczności radzenia sobie w konfrontacji ze stresem nie tylko odgrywa ważną rolę w przypadku osób z niepełnosprawnością, jaką jest głuchota prelingwalna, ale także pozwala zaproponować adekwatną ofertę w zakresie rehabilitacji słuchu i mowy, w tym interwencji psychologicznej. Celem badań jest porównanie osób dorosłych prelingwalnie ogłuchłych z implantem ślimakowym (cochlear implant – CI) z osobami słyszącymi w zakresie strategii radzenia sobie ze stresem (coping), z uwzględnieniem czasu korzystania z CI, znajomości języka migowego oraz zmiennych socjodemograficznych. M A T E R I A Ł I M E T O D Y Badania przeprowadzono drogą pocztową, objęto nimi 79 osób z głuchotą prelingwalną w wieku 19–62 lat z CI wszczepionym po 18 r.ż. oraz osoby słyszące. Wskaźnik odpowiedzi zwrotnych wynosi 63,3%. Wykorzystano ankietę informacyjną i kwestionariusz Mini COPE. WYNIKI Osoby z głuchotą prelingwalną z CI stosują aktywne radzenie sobie ze stresem rzadziej niż osoby słyszące, rzadziej także sięgają po substancje psychoaktywne, częściej natomiast zaprzestają działań. Płeć, wiek, status małżeński (partnerski) oraz praca (nauka) odgrywają istotną rolę w obszarze wykorzystywanych strategii coping. Dłuższy czas korzystania z CI wiąże się z rzadszym obwinianiem siebie i zwracaniem się ku religii. Znajomość języka migowego sprzyja istotnie rzadszemu posługiwaniu się strategią wyładowania w konfrontacji ze stresem. WNIOSKI Strategie radzenia sobie ze stresem, jakimi posługują się osoby prelingwalnie ogłuchłe z CI, znacząco odróżniają je od osób słyszących, ale także i od postlingwalnie ogłuchłych z CI. Nie jest zatem wskazane traktowanie osób z CI jako jednorodnej grupy z pominięciem etiologii głuchoty, zarówno w planowaniu działań rehabilitacyjnych, jak i badawczych.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.