Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rola metaloproteinaz [MMPS] i ich tkankowych inhibitorow [TIMPS] w rozwoju czerniaka zlosliwego u czlowieka

100%

Trebacz E.

Wszechświat

|

2006

|

tom 107

|

nr 04-06

106-109

2

Znaczenie prognostyczne ekspresji HER-2/neu u chorych na wczesne postacie inwazyjnego raka szyjki macicy

100%

Panek G. , Ligaj M.

|

nr 4

218-235

EN

HER-2/neu overexpression is considered an important prognostic factor, which may predict an aggressive clinical course of several tumours, including cervical cancer. Material and method: HER-2/neu expression was assessed by immunohistochemical technique in 298 patients with stage IB and IIA cervical cancer, of either planoepithelial or adenomatous type. HER-2/neu expression was compared in groups of patients selected based on generally accepted prognostic factors, e.g. clinical stage, histological type, presence of metastases to regional lymph nodes, invasion of vascular space and degree of radiation-induced destruction of tumor. Using the Cox model, a multivariate analysis of effect of selected prognostic factors was performed, both in relation to overall survival and to symptom-free survival. Results: Positive reaction to HER-2/neu was obtained in 135 cases (45.3%); the reaction was pronounced (3+) in 23 cases (7.8%) and moderate (2+) in 41 cases (13.7%). No positive reaction was obtained in 163 cases (54.7%). Analysis of survival yielded the following results: probability of 5-year overall survival for the entire patient population was 90.9% and that of 10 years – 85.2%. Overall survival curve for the entire study population is presented. Recurrence-free 5- and 10-year survival rates were 83.3% and 82.3%, respectively. Symptom-free 5- and 10-year survival rates were significantly influenced by: lymph node involvement and their number, invasion of vascular space, histological type and HER-2/neu expression. Cox analysis demonstrated a significant correlation between risk of recurrence or death and the following factors: lymph node metastases and their number, invasion of vascular space, histological type of tumour and HER-2/neu expression. The risk of recurrence or death with a single nodal metastasis and several nodal metastases is 2.4- and 5.1-fold greater than when no nodal metastases are present. The fact of vascular space involvement results in a 3-fold increase of risk of recurrence or death. In the case of planoepithelial cancer, the risk of recurrence or death is 0.4-fold that for adenomatous cancer. Finding of a strong HER-2/neu expression (2+, 3+) increases 2.7-fold the risk of therapeutic failure. Conclusions: No statistically significant differences were found in the HER-2/neu expression in groups of patients defined based on clinical-pathological parameters (i.e. clinical stage, histological type, regional lymph node metastases, radiation-induced cervix sterilization). The following prognostic factors had a significant impact on symptom-free survival: histological type, presence and numbers of lymph node metastases, invasion of vascular space, as well as TP53, BCL2 and HER-2/neu expression. Among all factors analysed, most significant prognostic impact, both in terms of overall survival and symptom-free survival, was associated with involvement of pelvic lymph nodes.

PL

Nadekspresja HER-2/neu uważana jest za istotny czynnik prognostyczny mogący wskazywać na agresywny przebieg kliniczny wielu nowotworów, w tym RSM. Materiał i metody: Posługując się metodą immunohistoche-miczną, przeprowadzono ocenę ekspresji HER-2/neu u 298 chorych leczonych z powodu RSM w stopniach IB i IIA zarówno w grupie chorych na raka płaskonabłonkowego, jak i gruczołowego. Dokonano porównania ekspresji HER-2/neu w grupach chorych wyróżnionych na podstawie uznanych czynników prognostycznych, takich jak stopień klinicznego zaawansowania, typ histologiczny, obecność przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych, zajęcie przestrzeni naczyniowej i stopień uszkodzenia popromiennego nowotworu. Posługując się modelem Coksa, przeprowadzono wielowariantową analizę wpływu ocenianych czynników prognostycznych zarówno na przeżycia całkowite, jak i bezobjawowe. Wyniki: Pozytywną reakcję na HER-2/neu stwierdzono w 135 przypadkach (45,3%): w 23 przypadkach była to reakcja o dużym nasileniu - 3+ (7,8%), a w 41 przypadkach o nasileniu średniego stopnia - 2+ (13,7%). W 163 przypadkach (54,7%) nie stwierdzono pozytywnej reakcji. Wyniki analizy przeżyć są następujące: prawdopodobieństwo całkowitego przeżycia 5 lat dla całej grupy chorych wyniosło 90,9%, a 10 lat - 85,2%. Przedstawiono krzywą przeżycia całkowitego analizowanej grupy chorych. Prawdopodobieństwo przeżycia bez nawrotu choroby 5 i 10 lat wyniosło odpowiednio 83,3% i 82,3%. Istotny wpływ na 5- i 10-letnie przeżycia bezobjawowe miały: przerzuty do węzłów chłonnych i ich liczba, zajęcie przestrzeni naczyniowej, typ histologiczny i ekspresja HER-2/neu. W wyniku przeprowadzonej analizy Coksa wykazano istotny wpływ prognostyczny na ryzyko nawrotu lub zgonu takich czynników, jak: przerzuty do węzłów chłonnych i ilość zajętych węzłów, zajęcie przestrzeni naczyniowej, typ histologiczny i ekspresja HER-2/neu. Ryzyko nawrotu lub zgonu dla jednego zajętego węzła oraz dla większej liczby zajętych węzłów chłonnych jest 2,4 oraz 5,1 razy wyższe od odpowiedniego ryzyka dla węzłów niezajętych. Fakt zajęcia przestrzeni naczyniowej zwiększa niemal 3-krotnie ryzyko nawrotu lub zgonu. Dla raka płaskonabłon-kowego ryzyko nawrotu lub zgonu stanowi 0,4 ryzyka niepowodzenia dla raka gruczołowego. Stwierdzenie silnej ekspresji HER-2/neu (2+, 3+) zwiększa 2,7 razy ryzyko niepowodzenia leczenia. Wnioski: Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w ekspresji HER-2/neu w grupach chorych wyróżnionych na podstawie parametrów kliniczno-patologicznych (tj.: stopnia klinicznego zaawansowania, typu histologicznego, przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych i popromiennej sterylizacji szyjki macicy). Istotny wpływ statystyczny na przeżycia bezobjawowe miały następujące czynniki prognostyczne: typ histologiczny, przerzuty do węzłów chłonnych i ich liczba, inwazja przestrzeni naczyniowej oraz ekspresja TP53, BCL2 i HER-2/neu. Spośród wszystkich analizowanych czynników największy wpływ prognostyczny zarówno na przeżycia całkowite, jak i bezobjawowe miała obecność przerzutów do węzłów chłonnych miednicy.

3

Przydatność mikroskopii elektronowej w diagnostyce gruczolaków przysadki

100%

Maksymowicz M. , Olszewski W.

|

tom 37

|

nr 1

151-173

EN

Pituitary adenomas represent the most common neoplasms of sella turcica. They are clinically differentiated mainly on the basis of their size, radiological features and hormonal secretion. The patients present symptoms of acromegaly, hyperprolactinemia, Cushing's disease, Nelson syndrome, TSH hypersecretion or clinically nonfunctioning adenomas. The lack of clinicopathological correlations in this tumors limit the importance of routine histological diagnosis. In the current WHO (2004) classification of pituitary adenomas immuno-histochemical evaluation is the “gold diagnostic standard”. However, immunohistochemical profiles may overlap, but ultrastructural features of these tumors are essential to reach a correct diagnosis. EM methods are capable of providing specific diagnosis in the majority of the rare adenoma subtypes with specific biological behavior, invasiveness, aggressive growth potential and recurrences. Our material consists of 2010 consecutive cases of surgically resected pituitary and sellar region tumors diagnosed in our department. Among them 1783 cases of pituitary adenomas were diagnosed. Ultrastructural evaluation was useful in: GH secreting adenomas - sparsely vs. densely granulated; bi-hormonal GH and PRL secreting adenomas; clinically nonfunctioning immunopositive (silent) adenomas; clinically nonfunctioning adenomas - nononcocytic vs. oncocytic; unusual plurihormonal adenomas - monomorphous vs. mixed cell. Immunoelectron microscopy was valuable in bi-hormonal adenomas: GH and PRL immunopositive. Conclusions: Currently, there are no accepted means of predicting adenoma’s invasiveness and long-term aggressiveness, but morphologic separation of some subtypes of pituitary adenomas by EM provided useful knowledge for classification and management. Our own data confirmed the usefulness of ultrastructural methods in diagnostic and prognostic evaluation of pituitary adenomas.

PL

Gruczolaki przysadki są najczęstszymi nowotworami występującymi w okolicy siodła tureckiego. Klinicznie są one klasyfikowane głównie na podstawie rozmiarów, cech radiologicznych i czynności hormonalnej. Pacjenci prezentują objawy akromegalii, hiperprolaktynemii, choroby Cushinga, zespołu Nelsona, hipertyreozy lub objawy guzów klinicznie niemych. Brak w tych guzach korelacji między obrazem klinicznym i patomorfologicznym, co ogranicza znaczenie rutynowej diagnostyki histologicznej. W aktualnej klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (2004) „złoty standard diagnostyczny” stanowi immunohistochemia. JednakŜe profile immunohistochemiczne mogą się pokrywać, zaś cechy ultrastrukturalne tych guzów mogą stanowić podstawę prawidłowego rozpoznania. Metody mikroskopowo-elektronowe umoŜliwiają rozpoznanie większości rzadkich podtypów gruczolaków o swoistej biologii i inwazyjności, agresywnym potencjale wzrostowym oraz skłonności do nawrotów. Materiał własny obejmuje 2010 nieselekcjonowanych przypadków guzów przysadki i okolicy siodła tureckiego leczonych chirurgicznie w latach 1998-2010, wśród których rozpoznano 1783 gruczolaki. Ocena ultrastrukturalna była przydatna w: gruczolakach wydzielających GH – skąpoziarniste vs. bogatoziarniste, dwu-hormonalnych gruczolakach wydzielających GH i PRL, gruczolakach klinicznie nieczynnych hormonalnie, ale immunododatnich (niemych), klinicznie nieczynnych – onkocytarne vs. nieonkocytarne; rzadkich gruczolakach wielohormonalnych – monomorficzne vs. mieszane. Metoda immunomikroskopowo- elektronowa była przydatna w dwu-hormonalnych gruczolakach wydzielających GH i PRL. Wnioski: Obecnie brak ogólnie akceptowanych metod oceny przewidywania inwazyjności lub agresywności, ale rozpoznanie niektórych podtypów gruczolaków metodą mikroskopii elektronowej dostarcza podstawowych informacji umoŜliwiających ich sklasyfikowanie i prawidłowe postępowanie pooperacyjne. Nasze własne obserwacje oraz dane z piśmiennictwa potwierdzają przydatność metod ultrastrukturalnych w diagnostycznej i prognostycznej ocenie tych guzów.

4

Określenie wartości diagnostycznej wybranych badań immunohistochemicznych u chorych na mięsaki macicy w aspekcie ich przydatności terapeutycznej i prognostycznej

100%

Jońska-Gmyrek J. , Nasierowska-Guttmejer A. , Bidziński M. , Dańska-Bidzińska A.

|

nr 2

EN

Uterine sarcomas represent a rare and heterogenous group of tumours, sometimes demonstrating multidirectional differentiation. Histological type of the sarcoma influences the choice of therapeutic modality. Aim of paper: Determination of diagnostic value of selected immunohistochemical studies (MIB1, caldesmon, desmin, SMA, SrMa, CKAE1/3) in the definition of histological type of tumour. Assessment of expression of the protein c-kit (CD117) MIB1 and inhibin and their prognostic role. Material and method: Study material consisted of a group of patients with uterine sarcoma, treated at the Center of Oncology in Warsaw, Poland, since 1999 thru 2006, from whom surgical specimens and paraffin blocks were obtained. Of 120 eligible patients, complete clinical data and specimens suitable for foreseen studies were available in 66 cases and this group became the subject of further analyses. Immunohistochemical (IHC) tests were performed using a panel of antibodies (SMA, SrMa, desmin, h-caldesmon, CD10, CKAE, MIB1, inhibin and CD117). Diagnostic value of IHC studies was assessed by descriptive statistical tests. Original histopathological findings were confronted with the results of validated IHC tests. Survival was assessed based on Kaplan-Meier curves and follow-up time – by an inverse Kaplan-Meier curve. Prognostic factors were analysed by the Cox method. Threshold of statistical significance has been set at p=0.05. Results: Original microscopic findings have had to be modified as to histological type of sarcoma in about 1/3 of the cases. Histological diagnosis was an independent prognostic factor, influencing both overall survival rate and time to tumour recurrence. Prognostic factors influencing recurrence-free survival were: invasion of perivascular lymph space (lymph space invasion, LSI), proliferative index (MB1) and severity of tumour cell necrosis. Conclusions: Application of a panel of suitable IHC tests contributes to a more precise determination of tumour type, assisting in an optimal choice of adjuvant treatment modality and thus in improvement of the patients’ prognosis.

PL

Mięsaki macicy stanowią rzadko występującą, heterogenną grupę nowotworów, wykazującą niekiedy wielokierunkowe różnicowanie. Typ histopatologiczny mięsaka ma wpływ na wybór metody leczenia. Cel: Określenie przydatności diagnostycznej wybranych badań immunohistochemicznych (MIB1, kaldesmon, desmi-na, SMA, SrMa, CKAE1/3) w ocenie typu histopatologicznego. Ocena ekspresji białka c-kit (CD117), MIB1, oraz inhibiny w aspekcie przydatności prognostycznej. Materiał i metoda: Materiał badawczy stanowiła grupa chorych na mięsaki macicy leczonych w Centrum Onkologii - Instytucie im. Marii Skłodowskiej--Curie w Warszawie w latach 1999-2006, od których uzyskano preparaty i bloczki parafinowe. Spośród 120 chorych pełne dane kliniczne i preparaty nadające się do zastosowania badań uzyskano od 66 chorych, która to grupa stała się przedmiotem analizy. Wykonano badania immunohistochemiczne z użyciem panelu przeciwciał: SMA, SrMa, desmina, h-kaldesmon, CD10, CKAE, MIB1, inhibina oraz CD117. Do oceny wartości diagnostycznej badań immunohistochemicznych (IHC) zastosowano statystykę opisową. Zestawiono wynik pierwotnego badania histopatologicznego z wynikiem zweryfikowanym badaniami IHC. Do oceny przeżycia zastosowano krzywą Kaplana-Meiera, czas obserwacji mierzono odwrotną metodą Kaplana-Me-iera. Do analizy czynników predykcyjnych zastosowano metodę Coksa. Istotność statystyczną określono na poziomie p=0,05. Wyniki: W stosunku do rozpoznania pierwotnego typ histopatologiczny mięsaków został zmieniony w około 1/3 przypadków. Rozpoznanie histopatologiczne okazało się niezależnym czynnikiem rokowniczym mającym wpływ zarówno na przeżycie ogólne, jak i czas do nawrotu choroby. Czynnikami rokowniczymi w aspekcie przeżycia bez nawrotu choroby okazały się: zajęcie naczyniowej przestrzeni chłonnej (LSI), indeks proliferacyjny (MIB1), oraz stopień martwicy w komórkach guza. Wnioski: Zastosowanie panelu odpowiednich badań immunohistochemicznych ma wpływ na precyzyjne określenie charakteru guza, co niesie za sobą wybór odpowiedniej metody leczenia uzupełniającego, a tym samym, być może poprawę rokowania.

5

Image analysis of immunohistochemical stains for detection of parathyroid disease

100%

Płaczek B. , Orczyk T. , Bułdak R. , Michalski M. , Segiet O. , Polaniak R.

|

tom Vol. 24

141--146

EN

In this paper a method is introduced which enables automatic detection of parathyroid hyperplasia and parathyroid adenoma on the basis of immunohistochemical angiogenesis markers expression in micrographs. The proposed method uses digital image processing techniques and classification algorithms to detect diseased tissue. The disease detection is performed by classification of normalized color intensity histograms. Accuracy of this method was evaluated by using micrographs of parathyroid tissue sections obtained from patients that have undertaken surgery due to primary hyperparathyroidism. Use of different color models, various classifiers, and immunohistochemical markers was considered during the experiments. The experimental results show that the introduced method enables accurate detection of parathyroid disease. The most promising results were obtained for k-nearest neighbor and neural network classifiers.

6

Parvalbumin in skeletal muscles of teleost [Tinca tinca L. and Misgurnus fossilis L.].Histochemical and immunohistochemical study

100%

Zawadowska B. , Supikova I.

|

nr 2

63-67

7

Receptory androgenowe w gonadzie meskiej

100%

Bilinska B. , Schmalz-Fraczek B.

|

1999

|

tom 12

181-187

8

Pediatric lymphomatoid papulosis – a case report and management considerations

100%

Dec M. , Arasiewicz H.

|

2023

|

nr 78

24-30

PL

Lymphomatoid papulosis (LyP) jest rzadką chorobą skóry, najczęściej obserwowaną u dorosłych, a jej występowanie w populacji pediatrycznej jest niezwykle rzadkie. W pracy przedstawiono przypadek 6-letniego dziecka płci męskiej, u którego stwierdzono cechy kliniczne i histopatologiczne zgodne z rozpoznaniem LyP. Na skórze pacjenta obserwowano liczne rumieniowe grudki zlokalizowane na tułowiu i kończynach, a towarzyszył im łagodny świąd. Zmiany chorobowe pojawiały się nawrotowo, następnie ustępowały i zmieniały morfologię. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono limfadenopatii ani objawów ogólnoustrojowych. W badaniu histopatologicznym w skórze właściwej stwierdzono gęsty naciek limfocytów atypowych z hiperchromatycznymi i nieregularnymi jądrami komórkowymi. Analiza immunohistochemiczna potwierdziła ekspresję CD30 w naciekających komórkach, co potwierdza rozpoznanie LyP. W celu złagodzenia świądu i stanu zapalnego podawano miejscowo glikokortykosteroidy, chociaż uzyskano jedynie minimalne złagodzenie objawów. Korzystne efekty fototerapii wąskopasmowej UVB 311 obserwowano przez cztery miesiące. Niemniej jednak po zaprzestaniu leczenia zaobserwowano ponowne pojawienie się zarówno zmian guzkowych, jak i mniejszych zmian grudkowych. W związku z tym rozpoczęto schemat terapeutyczny polegający na podawaniu metotreksatu w dawce 10 mg raz na tydzień. Leczenie LyP różni się zależnie od ciężkości zmian i objawów u pacjenta. Decyzje dotyczące leczenia należy dokładnie rozważyć ze względu na stosunkowo łagodny charakter choroby. Rozpoznanie LyP u dzieci i młodzieży stanowi wyzwanie ze względu na rzadkość występowania choroby i możliwość błędnego rozpoznania tej jednostki chorobowej z chłoniakami złośliwymi. Histopatologia i immunohistochemia odgrywają kluczową rolę w odróżnianiu LyP od bardziej agresywnych jednostek chorobowych.

EN

Lymphomatoid papulosis (LyP) is a rare cutaneous disorder, most commonly observed in adults, and its occurrence in the pediatric population is exceedingly rare. We present the case of an 6-year-old male patient who exhibited clinical and histopathological features consistent with LyP. The patient presented with multiple erythematous papules on the trunk and extremities, which were accompanied by mild pruritus. The lesions intermittently appeared, disappeared, and changed in morphology. No lymphadenopathy or systemic symptoms were noted. The histopathological examination revealed a dense infiltrate of atypical lymphocytes with cerebriform nuclei in the dermis. Immunohistochemical analysis confirmed CD30 expression in the infiltrating cells, supporting the diagnosis of LyP. Topical corticosteroids were administered to alleviate pruritus and inflammation, although only minimal symptomatic relief was achieved. The beneficial effects of narrowband ultraviolet B (UVB) 311 phototherapy were observed for a duration of four months. Nevertheless, following the cessation of treatment, the reappearance of both the nodular lesions and smaller papular lesions was observed. Consequently, a therapeutic regimen consisting of the administration of methotrexate at a dosage of 10 mg once per week was initiated. The treatment of LyP varies depending on the severity of the lesions and the patient’s symptoms, treatment decisions need to be carefully weighed due to the relatively benign nature of the disease. The diagnosis of LyP in pediatric patients is challenging because of its rarity and potential confusion with malignant lymphomas. Histopathology and immunohistochemistry play a pivotal role in distinguishing LyP from more aggressive entities.

9

Dynamika rozmieszczenia receptorow hormonow steroidowych w jajniku.

100%

Slomczynska M.

|

tom 29

|

nr 1

27-46

10

Immunohistochemia w diagnostyce weterynaryjnej - szerokie spektrum zastosowan

80%

Dolka I.

Medycyna Weterynaryjna

|

2009

|

tom 65

|

nr 11

752-757

EN

Morphological diagnosis in veterinary medicine has traditionally relied mostly on routine stains, such as hematoxylin and eosin or other histochemical stains (e.g. PAS, van Giesson). However, the level of specialization in veterinary practice demands more accurate diagnosis. Immunohistochemistry (IHC) has been established as a solid and reliable methodology for both routine diagnostics and research activities in veterinary medicine. This technique has been used for diagnosing tumor types and infectious agents, as well as for the detection of immune complex deposition. The use of IHC, particularly for the classification of tumors and hematopoietic neoplasms and for the identification of infectious agents, has revolutionized histopathology. The major areas of utilising IHC in veterinary oncological pathology are the analysis of the intermediate filament characteristics of cells, proliferation markers, phenotyping of lymphoid populations. This technique is now being used to learn more about the behavior, prognosis and response to therapy of tumors in animals. The fundamental concept behind IHC is the demonstration of antigens within the tissue section by means of specific mono- or polyclonal antibodies. Although conceptually simple, the IHC methodology has become more complex as stringent goals of sensitivity and specificity are established. The major constraint on the use of this technique in veterinary pathology has been the lack of available specific antibodies. To overcome this drawback, antibodies which present cross reactivity with human and animal agents have been applied. The article briefly reviews the technical aspects of IHC and its application in veterinary medicine.

11

Na tropie choroby szalonych krów

80%

Prusiner S. B.

|

2004

|

nr 08

12

Afferentne i efferentne unerwienie jajnika swini - zrodla pochodzenia i kodowanie chemiczne

80%

Majewski M.

|

tom 24,Suppl.B

1-123

PL

Używając połączenia technik podwójnej immunofluorescencji, elucji oraz wstecznego znakowania neuronalnego scharakteryzowano pochodzenie i chemiczne kodowanie włókien nerwowych zaopatrujących jajniki świń rasy wielka biała polska oraz oceniono zdolność jajnikowych neuronów współczulnych CaMG do zmiany swego fenotypu chemicznego („plastyczność") pod wpływem bodźców traumatycznych (przecięcie wypustek obwodowych). Do badań użyto 36 niedojrzałych płciowo zwierząt, podzielonych na dwie grupy (grupa I, n=24 i grupa II, n=12). Zwierzęta grupy I posłużyły do określenia pochodzenia oraz kodowania chemicznego włókien nerwowych jajnika, podczas gdy zwierzęta grupy II wykorzystano do określenia „potencjału plastyczności" sympatocytów CaMG. Dane przedstawione w niniejszej pracy wskazują, iż jajnik świni zaopatrywany jest przez liczne ośrodki nerwowe, reprezentujące zarówno składową autonomiczną (część współczulna - CaMG, OG, AR-G, SChG Th14 do L4 oraz S1, doczaszkowa część PCG, przywspółczulna - doczaszkowa część PCG), jak i czuciową (DRG neuromerów Th10 do L3) obwodowego układu nerwowego. Stwierdzono, że w zależności od miejsca lokalizacji, neurony jajnikowe wykazywały zróżnicowane fenotypy immunohistochemiczne: perikariony współczulne w większości zawierały TH/DβH i (lub) NPY, podczas gdy komórki przywspółczulne zawierały różne kombinacje ChAT, NOS, VIP, NPY, SOM i/lub LENK. Neurony afferentne zawierały różne kombinacje SP, CGRP, GAL, NOS i /lub ChAT. Przecięcie aksonów neuronów jajnikowych CaMG powodowało gwałtowny spadek liczby neuronów TH-IR, wzrost liczby komórek GAL-, NPY- i/lub SOM-IR, natomiast nie miało wpływu na liczbę neuronów VIP-IR. Wyniki przedstawione w niniejszej pracy porównano z danymi uzyskanymi przez innych autorów.

EN

Double-immunofluorescence combined with elution and retrograde neuronal tracing was applied to elucidate the origin and chemical coding of nerve fibres supplying the ovary in the domestic pig (Polish Large white race) as well as the ability of sympathetic ovarian CaMG neurons to change their chemical phenotype („plasticity") after the injury (transection) of their peripheral processes. Thirty six juvenile animals, divided into two experimental groups (group I, n=24 and group II, n=12) were used in the course of the study. The animals of group I were used to establish the sources of origin as well as chemical coding of the ovarian nerve fibres, while the animals of group II were used to study the „potential of plasticity" of the CaMG sympathocytes. The obtained data clearly indicate that the porcine ovary receives its nerve supply from different sources, representing either the autonomic (sympathetic - CaMG, OG, AR-G, SChG from Th14 to L4 and S1; cranial part of the PCG, parasympathetic - cranial part of the PCG) or sensory component (DRG from Th10 to L3) of the peripheral nervous system. It has been found that the chemical coding of ovarian neurons varies depending on their source of origin: the vast majority of sympathetic neurons contain TH/D/βH and/or NPY, while the parasympathetic perikarya contain various combinations of ChAT, NOS, VIP, NPY, SOM and/or LENK. Afferent ovarian neurons contain different combinations of SP, CGRP, GAL, NOS and/or ChAT. Transection of the peripheral processes of ovarian CaMG neurons evokes a dramatic decrease in the number of TH-IR neurons and a distinct increase in the number of GAL-, NPY- and/or SOM-IR perikarya; however, it has no visible effect on the number of VIP-IR neurons. The obtained results are discussed considering the available data collected by other authors.