Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Stabilizacja wodorotlenku zelaza [III] w ceramice budowlanej

100%

Stefanowicz T. , Osinska M. , Kostka E.

|

tom 09

|

nr 1

24-28

2

Bioproduction of usnic acid from acetate kaolinite immobilized cells of Cladonia substellata Vain.

86%

Pereire E. C. , Pereyra T. , Matos S. C. , Da Silva N. H. , Andrade L. , Vicente C.

Acta Societatis Botanicorum Poloniae

|

1995

|

tom 64

|

nr 2

171-174

3

Badania nad utylizacją szlamu zawierającego metale ciężkie

86%

Paszek A.

|

2007

|

tom Vol. 60, nr 10

488-490

PL

Wykonano badania immobilizacji metali ciężkich w odpadzie z zastosowaniem matrycy cementowej. Sprawdzono jakość uzyskanych granulatów i określono kierunki ich wykorzystania.

EN

Immobilization of heavy metals in waste with the use of cement matrix has been investigated. The quality of granulated products obtained has been assessed and possible areas of application have been indicated.

4

Enzymatyczna deacetylacja chitozanu

72%

Jaworska M. M.

|

2011

|

tom Vol. 35, z. 3

3-119

PL

Enzymatyczna deacetylacja chitozanu jest procesem, który może w najbliższej przyszłości stać się interesującą alternatywą dla chemicznej modyfikacji tego polimeru. Proces enzymatyczny, podobnie jak chemiczny, prowadzi do przekształcenia merów N-acetyloglukozoaminy w mery glukozoaminy, lecz prowadzony jest w warunkach znacznie łagodniejszych i nie jest związany z jednoczesną hydrolizą łańcucha polimeru. Modyfikacja enzymatyczna pozwala także na prowadzenie procesu w warunkach kontrolowanych, co umożliwiłoby produkowanie chitozanu o z góry określonym stopniu acetylacji. W badaniach stosowano deacetylazę chitynową wydzieloną z biomasy grzybów strzępkowych Absidia orchidis vel coerulea NCAIM F 00642. W pracy scharakteryzowano enzym wykazując, że ma on maksymalną aktywność przy pH wynoszącym 4.0, (pH-stabilność w zakresie od 1.0 do 9.0) oraz w temperaturze 55°C. Zaproponowano także model opisujący termostabilność deacetylazy chitynowej w temperaturze pracy (50°C). Badania kinetyczne wykazały, że enzymatyczna deacetylacja chitozanu może być opisana za pomocą modelu zaproponowanego przez Michaelisa-Menten, z tym, że enzym podlega jednocześnie inhibicji współzawodniczącej wywołanej przez uwalniany kwas octowy. Równanie kinetyczne skorelowano z aktywnością preparatu enzymatycznego, co dawało lepszą zgodność z danymi doświadczalnymi niż oryginalna zależność oparta na stężeniu enzymu. Przeprowadzono badania mające na celu dobór właściwego nośnika do immobilizacji deacetylazy chitynowej oraz określenie kinetyki deacetylacji chitozanu przez enzym immobilizowany. Stwierdzono, że najlepsze efekty daje immobilizacja na nośniku DEAE-Granocel aktywowanym diwinylosulfonem w środowisku alkalicznym (pH 8.0). Warunki, przy których preparat wykazywałmaksymalną aktywność, były zbliżone do tych dla enzymu natywnego : pH = 4.0 i temperatura 45°C. Stwierdzono także, że enzymatyczna deacetylacja chitozanu z wykorzystaniem enzymu immobilizowanego może być również opisana za pomocą zależności zaproponowanej przez Michaelisa-Menten. Wykazano jednak, że otrzymany preparat stracił aktywność po trzykrotnym zastosowaniu w reaktorze okresowym, przy prowadzeniu doświadczeń w odstępach dwudziestoczterogodzinnych. Na końcowym etapie prac zbadano możliwość zastosowania reaktora membranowego do enzymatycznej deacetylacji chitozanu. Określono parametry w istotny sposób wpływające na badany proces. Analiza uzyskanych danych wykazała, że w obszarze przepływów laminarnych cieczy (Recm do 1700) oraz w obszarze mieszania w reaktorze zbiornikowym z mieszadłem w zakresie przejściowym między laminarnym a burzliwym (Rem do 1150) deacetylaza chitynowa nie ulega inaktywacji. Stwierdzono, że tworzenie się w układzie pęcherzy powietrza jest zjawiskiem bardzo niekorzystnym, prowadzącym do całkowitego zahamowania procesu. Wzrost lepkości mieszaniny reakcyjnej powodował spadek ilości zdeacetylowanych merów GlcNAc, a zatem zmniejszał wydajność procesu. Dezaktywacja termiczna enzymu okazała się czynnikiem najsilniej wpływającym na proces. Porównano także dane doświadczalne uzyskane w trakcie enzymatycznej deacetylacji chitozanu w reaktorze membranowym z modelem wykorzystującym zaproponowane równanie kinetyczne przy uwzględnieniu dezaktywacji termicznej enzymu, wykazując ich zgodność.

EN

Enzymatic deacetylation of chitosan is a process that can be an interesting alternative to chemical deacetylation. In both processes the linkage between the acetyl and amine groups in the N-acetylglucosamine units (GlcNAc) in chitosan in broken and the GlcNAc units are transformed into glucosamine units (GlcN) and acetic acid is released. Contrary to the chemical method, enzymatic deacetylation can be carried out under mild conditions and is not connected with parallel hydrolysis of the polymer chain. Additionally, by controlling the conditions of the enzymatic process, chitosan can be tailored to certain purposes. Chitin deacetylase from Absidia orchidis vel coerulea NCAIM F 00642 was used in the present work. This enzyme is not commercially available, and was separated from biomass by the author. Characterization of the enzyme showed that it has maximal activity at a pH of 4.0 (pH stability in the range from 1.0 to 9.0) and temperature 55°C. The model of thermal deactivation of chitin deacetylase at working temperature (50°C) was also proposed. Kinetics experiments indicated that enzymatic deacetylation of chitosan can be described by the Michaelis-Menten equation with competitive inhibition by acetic acid released during the deacetylation reaction.The kinetics equation was correlated with the specific activity of the enzyme, and this gave a much better approximation of experimental data than correlation with the enzyme concentration as in the original equation. In the next step of the work, the possibility of immobilization of chitin deacetylation on a carrier was investigated. It was shown that the best results were obtained for DEAE-Granocel activated with divinyl sulfone in alkaline conditions (pH 4.0 and T=45°). The kinetics of enzymatic deacetylation of chitosan by the immobilized enzyme was also described by the Michaelis-Menten equation. Unfortunately, the preparation lost its activity after the third usage. The last part of the work was dedicated to an investigation of the application of a membrane reactor for enzymatic deacetylation of chitosan. The parameters influencing the process were indicated. It was shown that chitin deacetylase stays active for laminar flow (up to Re = 1100) and for mixing in the range of the transition stage between laminar and turbulent flow (up to Re = 1150). The presence of air bubbles in the reaction mixture caused complete inactivation of chitin deacetylase. The increase in viscosity of the solution increased the stability of the enzyme, but also caused a decrease in the number of deacetylated GlcNAc units that influenced the effectiveness of the process. Thermal deactivation was the most important phenomenon that influenced enzymatic deacetylation of chitosan. The experimental data from the membrane reactor were compared to the models that used the propsed kinetics equation and/or lack of thermal deactivation of chitin deacetylase. The model with thermal deactivation gave a much better approximation than that without deactivation.

5

Efektywna synteza fluorofunkcyjnych (poli)siloksanów

72%

Maciejewski H. , Karasiewicz J. , Marciniec B.

|

2012

|

tom T. 57, nr 6

449-455

PL

Przeprowadzono badania nad syntezą fluorofunkcyjnych polisiloksanów opartą na procesach hydrosililowania fluorowanych eterów allilowych, których prekursorami były alkohole fluorowane. Porównano aktywność katalityczną kompleksów platyny i rodu w badanej reakcji i wyselekcjonowano najbardziej aktywny, bazujący na siloksylowym kompleksie rodu. Przeprowadzono także immobilizację wybranego kompleksu za pomocą czterech różnych cieczy jonowych i porównano aktywność katalityczną wytworzonych układów, w wielokrotnie powtórzonym cyklu reakcyjnym, przy użyciu takiej samej porcji katalizatora.

EN

Synthesis of fluorofunctional polysiloxanes based on hydrosilylation of fluoroalkyl ethers (precursors of the latter were fluoro alcohols) was studied. The most active catalyst, based on rhodium siloxide complex, was selected on the ground of a comparison of the catalytic performance of platinum and rhodium complexes. The rhodium complex was immobilized in four different ionic liquids and catalytic activities of the obtained systems were compared, while performing multiple reaction runs with the use of the same portion of catalyst.

6

Immobilizowane enzymy w bioremediacji środowisk zanieczyszczonych arenami

72%

Wojcieszyńska D. , Guzik U. , Nowak A. , Hupert-Kocurek K.

|

2011

|

tom R. 19, nr 2

53-61

PL

Związki aromatyczne, stanowiące duże zagrożenie dla organizmów żywych, rozkładane są przez mikroorganizmy do czterech głównych intermediatów: katecholu, kwasu protokatechowego, hydroksychinolu i kwasu gentyzynowego. Ze względu na dużą wrażliwość wolnych enzymów na zmienne warunki środowiska coraz częściej w technologiach oczyszczania ścieków stosuje się immobilizowane enzymy. Obecnie najpowszechniej stosowanym związkiem sieciującym jest glutaraldehyd, a nośnikami - membrany w układach przepływowych. Spośród enzymów stosowanych w technologiach oczyszczania terenów zdegradowanych, miedzy innymi zastosowanie znalazły immobilizowane: peroksydaza, lakaza oraz dioksygenazy katecholowe. Zaimmobilizowane enzymy odznaczają się większą stabilnością w czasie oraz odpornością na zmienne warunki środowiska. Ponadto stosowanie immobilizowanych enzymów pozwala na ich odzyskiwanie po zakończonym procesie, co obniża koszty bioprocesów.

EN

Aromatic compounds are considered as one of the most toxic and weakly degraded xenobiotics. They are degradated to four key intermediates such as catechol, protocatechuate, hydroxyquinol and gallic acid. Free enzymes are very sensitive to changing conditions of environment. That is a reason of immobilized enzymes very often use in technologies of sewage treatment. Glutaraldehyde is the most popular cross-linking agent and membranes in flow systems are the most often applied carrier in immobilization at present. The most often using enzymes in environmental treatment are immobilized peroxidise, laccase and catechol dioxygenases. Immobilized enzymes are more stable in time and resistant to environmental conditions changes. Immobilized enzymes use allow to recover them after finished process and, in the result, bioprocess cost reduction.

7

Immobilizacja bioreceptorów na podłożach ceramicznych wykonanych technologią LTCC

72%

Malecha K. , Remiszewska E. , Pijanowska D. G.

|

2012

|

tom R. 88, nr 10b

67-70

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań dotyczące modyfikacji powierzchni struktur testowych wykonanych w technologii niskotemperaturowej ceramiki współwypalanej (LTCC) dla potrzeb immobilizacji bioreceptorów. Modyfikację powierzchni przeprowadzono dla komercyjnie dostępnych ceramik pochodzących od różnych producentów. Powierzchnie ceramik modyfikowano za pomocą aminopropylotrietoksysilanu (APTS) i aldehydu glutarowego. Na podstawie uzyskanych wyników wybrano ceramiki do konstrukcji struktur testowych mikroreaktorów przepływowych z unieruchomioną ureazą do oznaczania mocznika.

EN

In this paper, results on surface modification of the test structures made with low temperature co-fired ceramics (LTCC) technology for enzyme (urease) immobilization. Research was done for various commercial available LTCCs. The method based on APTS (3- aminopropyltriethoxysilane) and glutaraldehyde was used for surface modification. Based on performed experiments the best LTCCs were chosen for fabrication of the enzymatic microreactors for urea determination.

8

Odporność hydrolityczna szkieł borokrzemianowych przeznaczonych do immobilizacji odpadów szkodliwych

72%

Ciecińska M. , Stoch P.

|

2011

|

tom T. 63, nr 4

798-801

PL

Kapsułowanie to obecnie jedna z najskuteczniejszych metod immobilizacji odpadów szkodliwych. Polega ona na zamykaniu pierwiastków szkodliwych w strukturze szkło–krystalicznego spieku. Przedmiot badań stanowiły szkła z układów SiO2-B2O3-Al2O3-Na2O oraz SiO2-B2O3-Al2O3-Na2O-CaO. Dodatkowo składy te wzbogacono 5-procentową zawartością Cs będącego wskaźnikiem wpływu substancji radioaktywnej na właściwości szkieł. Jako odpad zastosowano popiół pochodzący ze spalarni odpadów szpitalnych. Określono wpływ składu chemicznego szkieł na ich odporność hydrolityczną. Wykazano, że zastosowana metoda spiekania szkieł boro-krzemianowych z popiołem poszpitalnym trwale wiąże zawarte w nim substancje szkodliwe.

EN

Encapsulation is one of the most effective method for toxic waste immobilization. Toxic elements are incorporated into the structure of a glass–ceramic sinter. Glasses from the SiO2-B2O3-Al2O3-Na2O and SiO2 B2O3-Al2O3-Na2O-CaO systems were studied. Additionally the glasses were enriched with 5 % of Cs, which was an indicator of infl uence of radioactive elements on properties of the glasses. Incineration hospital waste ash was used. Effects of chemical composition on hydrolytic resistance of the glasses were determined. It was proved that the applied method of sintering of borosilicate glass and hospital waste incineration ash permanently immobilized the toxic elements.

9

Immobilizacja kationów metali ciężkich w materiałach wypalanych na bazie smektytu i zeolitu naturalnego

72%

Król M. , Mozgawa W. , Pichór W.

|

2010

|

tom T. 62, nr 2

218-223

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań nad zastosowaniem naturalnych sorbentów do immobilizacji kationów metali ciężkich (Cd2+, Cr3+, Pb2+, Zn2+ lub Ag+) i późniejszym wykorzystaniem do otrzymywania tworzyw budowlanych. Sorpcja została przeprowadzona na sodowych formach klinoptilolitu i smektytu, pochodzących ze złóż karpackich. Obydwa sorbenty zawierające różne kationy metali ciężkich wykorzystano do otrzymywania nowych tworzyw budowlanych o dobrych właściwościach użytkowych. Próbki otrzymano podczas wypalania w temperaturach 900°C lub 1100°C, wykorzystując jako składnik podstawowy smektyt, a jako składniki schudzające klinoptilolit lub piasek kwarcowy w ilości 20% wagowych. Stwierdzono, że temperatura wypalania, rodzaj kationów metali ciężkich i rodzaj wykorzystanego surowca schudzającego wpływa na gęstość pozorną i wytrzymałość na ściskanie uzyskanych materiałów. Wartości wytrzymałości na ściskanie mieszczą się w zakresie 3-17 MPa. Zaobserwowano także wyraźny wpływ rodzaju kationów metali ciężkich wprowadzonych do struktury materiału na jego wytrzymałość; rośnie ona wraz ze wzrostem stopnia utlenienia jonów. Pomimo to brak jest istotnych różnic w składzie fazowym i mikrostrukturze. Wykazano także skuteczność immobilizacji kationów metali ciężkich w mineralnej osnowie. Metodami badań wykorzystanymi w niniejszej pracy były spektroskopia w podczerwieni, rentgenowska analiza fazowa, obserwacje w skaningowym mikroskopie elektronowym, atomowa spektroskopia absorpcyjna i badania technologiczne.

EN

The work presents results of the application of natural sorbents for immobilization of heavy metal cations (Cd2+, Cr3+, Pb2+, Zn2+ or Ag+) performed from aqueous solutions and of usage them to prepare building materials. Sorption was conducted on sodium form of natural clinoptilolite and smectite originated from Poland. Both sorbents containing various heavy metal cations were applied to obtain building materials. It was demonstrated that the samples composed of 80% smectite - 20% clinoptilolite and 80% smectite - 20% sand, fired at 900°C or 1100°C are safe materials with insignificant leaching of cations. It was found that the temperature of sintering, the introduction of heavy metal ions into materials and a kind of leaching component had the clear influence on bulk density and compressive strength. A range of compressive strength of about 3-17 MPa was measured. The influence of heavy metal cations on the compressive strength values was significant and dependent on the valence of cation immobilized. However, the cations did not modify the phase composition and the microstructure of materials. Effectiveness of cation immobilization in the mineral matrix is shown. In the work, results of IR spectroscopy, X-ray diffraction analysis, SEM observations, AAS analysis and technological investigations are presented.

10

Wplyw immobilizacji bakterii na szybkosc rozkladu organicznych zwiazkow weglowych

72%

Wojnowska-Baryla I.

|

nr 3

88-99

11

Immobilization techniques and biopolymer carriers

72%

Górecka E. , Jastrzębska M.

|

2011

|

tom Vol. 75, nr 1

65-86

EN

Various immobilization methods are expected to have a bright future in the field of pharmacy, medicine or industry. Production of immobilized enzymes mainly by CLEAs introduces a whole new level of biotransformations, where biocatalysts are highly purified and active. Improvement of CLEAs technology will certainly develop food and pharmaceutical industry. Another immobilization path is affinity binding, also focused on enzymes. Preparation of generic protocols for enzyme attachment will increase the sensitivity of this technology, as well as its simplicity. Biocatalyst re-usage will significantly decrease the costs. Immobilization in nanodelivery systems may shortly dominate the field of medical sciences. The vast problem of civilization diseases is the difficulty in medicaments administration, either due to the size of the drug or the inaccessibility of the treated site. Nanodelivery systems will overcome this issue, as they are able to carry drugs directly to their site of action. Cancer, Alzheimer's disease or autoimmune disorders will become controllable. Finally, other immobilization methods are being engineered in order to provide systems with better interactions with GI wall. Carriers will be adjusted for the highest selectivity for mucosal wall, whereas viral and bacterial mechanisms of uptake will be incorporated into biocatalyst to ameliorate the physiology of absorption.

12

Mobilne formy wybranych metali w glebach oraz niektore aspekty ich immobilizacji

72%

Badora A.

|

1999

|

tom 225

1-134

13

Zastosowanie biosorbentow w procesach usuwania metali z roztworow wodnych

72%

Wojnowska-Baryla I. , Klimiuk E.

|

nr 4

103-112

14

Ocena efektywności wykorzystania węgla brunatnego jako efektywnego źródła materii organicznej w gruntach przekształconych antropogenicznie

58%

Kwiatkowska J.

|

2007

|

tom T. 10, nr 1

71-85

PL

Zabezpieczenie środowiska gruntowo-wodnego przed zanieczyszczeniem, prowadzące do likwidacji lub ograniczenia zagrożeń (tzw. zarządzanie ryzykiem), może polegać na izolowaniu ognisk zanieczyszczeń i/lub obszarów zanieczyszczonych od obszarów, które w wyniku migracji zanieczyszczeń mogą ulec skażeniu/degradacji. Gleba, stanowiąca wierzchnią warstwę litosfery, jako stały element środowiska jest pierwszym odbiorcą zanieczyszczeń antropogenicznych. Obecność w glebie substancji humusowych, podobnie jak minerałów ilastych, jest bardzo korzystna ze względu na ich wysoką pojemność sorpcyjną i związaną z tym zdolność do zatrzymywania (immobilizacji) zanieczyszczeń (np. metali ciężkich). Odtworzenie substancji humusowych w wierzchniej warstwie litosfery poprzez humifikację sztucznie wprowadzonej substancji organicznej pozwala na odtworzenie naturalnej bariery ochronnej, a tym samym może stanowić metodę ograniczenia/likwidacji ryzyka zdrowotnego i/lub środowiskowego na terenach objętych antropopresją. W pracy zaproponowano model koncepcyjny gleby jako naturalnej bariery ograniczającej ryzyko związane z pochłanianiem metali ciężkich przez rośliny oraz ich wymywaniem do wód podziemnych. Na podstawie dokonanego przeglądu literatury omówiono procesy związane z humifikacją materii organicznej z węgla brunatnego oraz główne parametry tych procesów. Poddano ocenie możliwości wykorzystania węgla brunatnego jako efektywnego źródła materii organicznej w gruntach przekształconych antropogenicznie. Przedstawiono także wyniki dotychczas przeprowadzonych badań właściwości i wpływu materii organicznej na akumulację metali ciężkich przez rośliny w glebie, zwłaszcza w aspekcie trwałości i skuteczności ich stosowania oraz pod kątem skuteczności ograniczania migracji metali ciężkich do wód podziemnych.

EN

According to the European Parliament Directive, soils are mainly non-renewable resources, because degradation processes can proceed much faster than soil formation and remediation processes. Soil degradation and/or contamination have significant influence on quality of ground and surface water. On the base of Water Framework Directive (WFD) and, the so-called daughter Directive considering groundwater, achieving main goals of water policy requires prevention of deterioration of water quality, as well as contaminants removal. Groundwater protection against contaminants leading to elimination or reductions of risk might rely on isolation of the so-called "hot-spots" and/or contaminated areas to avoid spreading of pollutants within uncontaminated aquifers due to their migration. In such cases immobilization of contaminants in soil may often be applied. Soil is the first and primary receiver of contaminants, and may or may not serve as a natural barrier to protect groundwater against contamination from the surface. In this context, humic substances (especially humic and fumic acids) and cohesive fractions (clay, silt, silt clay, etc.) present in soil are favourable components. It is because of their high sorption capacity with respect to many contaminants, including heavy metals, which may result in their immobilisation and, consequently protect groundwater against contamination. Mobility of metal ions in soil and groundwater is influenced by character of organic and mineral combinations of complexes, metal ion saturation degree in a complex, sorption of a complex on mineral matrix and biodegradation of an organic fraction of a complex. Antropogenically transformed soils often do not contain humic substances, thus their role as a natural barrier is decreased. Therefore, regeneration of humic substances through humification of organic matter from diverse sources added to soils, may be the way to rebuilt the protective character of soil barrier, and consequently to reduce environmental and/or health risks at areas under anthropopression. The goal of this study was to discuss fine brown coal and the brown coal - derived fertilizer (Rekulter) as effective sources of organic matter (and humic substances) in soils that are anthropogenically transformed. A conceptual model was developed for soil as a protective barrier against heavy metals uptake by plants and/or migration towards groundwater. An overview of literature was made on properties and influences of organic matter on accumulation of heavy metals by plants and their infiltration through the vadose zone towards aquifers, especially from the process stability and effectiveness points of view. Transformation processes of soil organic matter, and the role of humic substances in heavy metals immobilisation, were briefly discussed. Transformation processes of brown coal applied to soil were described to evaluate the use of this material as an effective source of organic matter and humic substances generation in degraded soils. Finally, some recent studies on successful application of brown coal additives for reclamation of soils transformed anthropogenically were briefly discussed.

15

Metody zwiekszania produkcji barwnikow przez roslinne kultury tkankowe.

58%

Grajek W. , Marecik R.

Postępy Biologii Komórki. Suplement

|

1998

|

tom 10

45-66