Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Spaces of (Re)Connections: Performing Experiences of Disabling Gender Violence

100%

Fayard N.

Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture

|

2019

|

nr 9

273-291

EN

The article explores the potential “healing” role performance art can have when representing disabling trauma, and engaging, as part of the creative process, participants who have experienced in their lives significant trauma and physical, as well as mental health concerns arising from gender violence. It focuses on the show cicatrix macula, performed during the exhibition Speaking Out: Women Healing from the Trauma of Violence (Leicester, 2014). The exhibition involved disabled visual and creative artists, and engaged participants in the process of performance making. It was held at the Attenborough Arts Centre in Leicester (UK), a pioneering arts centre designed to be inclusive and accessible. The show cicatrix macula focused on social, cultural, mental, and physical representations of trauma and disability, using three lacerated life-size puppets to illustrate these depictions. Working under the direction of the audience, two artists attempted to “repair” the bodies. The creative process was a collaborative endeavour: the decision-making process rested with the audience, whose privileged positions of witness and meaning-maker were underscored. Fayard demonstrates the significance of cicatrix macula in debunking ablist gender norms, as well as in highlighting the role played by social and cultural enablers. She calls attention to its potential for mobilizing positive identity politics, including for viewers who had experienced trauma. For example, the environment of the participatory performance space offered some opportunities for the survivor to become the author or arbiter of her own recovery. In addition, the constant physical exchange of bodies within this space of debate was well-suited to the (re)connection with the self and with others.

2

Caste in South Asia: From Ritual Hierarchy to Politics of Difference

100%

Subedi M.

Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2016

|

nr 40

319-339

EN

Caste has been in existence for centuries in South Asia, though its forms and contents vary across the region. Caste is a mode of power, a weapon of action and one of the criteria of making people’s collective identity within groups. I argue, in this paper, that caste is a product of complex histories and exists today in multiple forms. There has been a major change from treating caste as a rigid ritual stratum to caste as “identity to negotiate power and resources.” It operates as a symbol of collective identity and a basis for collective bargaining of limited resources and representation in various organizations and administrative institutions. The caste system eroded at the ritual level, but emerged at the political and economic levels in India and Nepal.

3

Hate speech and identity politics. An intercultural communication perspective

86%

Wasilewski K.

|

tom 2019(3)

175-187

EN

Mowa nienawiści i polityka tożsamości. Perspektywa komunikowania między kulturowego Mowa nienawiści na stałe wpisała się we współczesny dyskurs polityczny. Co więcej, doprowadziła do zmiany samej struktury komunikowania. Dzięki mediom społecznościowym, mowa nienawiści przedostała się do sfery publicznej, gdzie łączy użytkowników za pośrednictwem różnego rodzaju akcji społecznościowych, co z kolei pozwala jej na konstruowanie i dekonstruowanie tożsamości. W konsekwencji, mowa nienawiści podważa same fundamenty społeczeństwa wielokulturowego. Tymczasem, powodzenie takiego społeczeństwa zależy od jego zdolności do zaangażowania po-szczególnych jednostek do dialogu międzykulturowego. Z kolei mowa nienawiści wyrzuca poza nawias społeczeństwa wszystkie głosy sprzeciwu, pogłębiając tym samym polityczną polaryzację. Artykuł przedstawia zatem innowacyjną i szeroką analizę mowy nienawiści z perspektywy komunikowania międzykulturowego. Posiłkując się dostępnymi badaniami i literaturą przedmiotu, Autor stawia tezę, iż mowa nienawiści, jako komunikacyjny fenomen, nie tylko zakłóca dialog międzykulturowy, ale także prowadzi do dezintegracji społeczeństwa wielokulturowego.

4

Kilka refleksji o ukraińskiej (i nie tylko) historiografii postsowieckiej

72%

Portnov A.

|

nr 1

481-490

EN

The article aims to summarise the main trends in the development of post-Soviet Ukrainian historiography and to place them within the broader context of contemporary challenges facing the Humanities, including the growing impact of “identity politics”. The author argues for the significance of contextualizing analysis of historiographical debates and supports the crucial importance of preserving academic freedom and open discussion.

PL

Celem artykułu jest podsumowanie głównych tendencji w rozwoju postsowieckiej historiografii ukraińskiej i umieszczenie ich w szerszym kontekście współczesnych wyzwań stojących przed naukami humanistycznymi, w tym rosnącego wpływu „polityki tożsamości”. Autor opowiada się za istotnością kontekstualnej analizy debat historiograficznych oraz wspiera zasadnicze znaczenie zachowania akademickiej wolności i otwartej debaty.

5

Milorad Dodik’s Use of Contentious Rhetoric in (De)constructing Bosnia and Herzegovina’s Identity: A Discourse-Historical Analysis

71%

Beglerović N.

|

nr 3

113-132

PL

Ten artykuł bada dyskurs polityczny Milorada Dodika, obecnego serbskiego członka trójstronnej prezydencji w Bośni i Hercegowinie (BiH), i zwraca uwagę na zawiłości jego polityki. Analizuje szereg wywiadów telewizyjnych z Miloradem Dodikiem i przemówienia, które wygłosił podczas uroczystości 9 stycznia 2017 r. Niestety, BiH nadal zmaga się z dzielącą polityką tożsamości, która utrwala nacjonalistyczny paradygmat narodu. Polityka tożsamości odgrywa integralną rolę w konstruowaniu „my” kontra „oni” i leży u podstaw braku „tożsamości narodowej”. Analiza ujawnia strategie polityczne Dodika i zwraca uwagę na jego ideologię i poglądy na BiH, a także na jego wizję i długoterminowe cele dla RS. Nadto, ujawnia polityczny cel tych wywiadów i przemówień. Artykuł analizuje praktyki językowe i stara się odpowiedzieć na następujące pytania badawcze: Jak Dodik postrzega BiH i jakie są jego długoterminowe cele w RS? Czy polityka tożsamości wpłynęła na przeprowadzenie referendów w RS? Jaki wpływ na przyszłość BiH i jej tożsamość narodową mogą mieć zaproponowane i przeprowadzone referenda?

EN

The article explores Milorad Dodik’s rhetoric and nationalist discourse in Bosnia and Herzegovina (BiH). It seeks to shed light on the intricacies of the politics of the current Serb member of the tripartite Presidency of BiH by analyzing a number of television interviews and the speeches Dodik delivered at the celebration of the RS Day on January 9, 2017–2020. Unfortunately, BiH continues its struggle with divisive identity politics, which perpetuates the nationalist paradigm of the nation. Identity politics plays an integral part in the construction of “we” versus “them,” and underlies the lack of a “national identity.” The analysis will reveal Dodik’s political strategies and offer a glimpse into his ideology and views of BiH as well as his vision and long-term objectives for the Republika Srpska (RS). Moreover, the article examines linguistic practices and seeks to answer the following research questions: how does Dodik view BiH, and what are his long-term goals for RS? Has identity politics influenced the emergence of referendums in RS? What could the referendums proposed and already held in the RS mean for the future of BiH and its national identity?

6

Chrześcijańskie Kościoły w Angoli i angolskie polityki tożsamości. Przypadek Kościoła Bom Deus

58%

Zawiejska N.

|

tom 10

EN

In this article I am focusing on the identity and belonging of Angolan Christian churches. I am showing how religious and social identities of religious groups and institutions are rooted in multiple sources like social imaginations, memories, territory and affective attachments. These identity dimensions are deeply engaged in shaping social lives in a contemporary Angolan society, however, they are not compatible with identity constructs introduced by political discourses in Angola. This article offers an insight into the role of social and religious identities in shaping contemporary social dynamics in Angola. The analysis is based on the case study of Bom Deus church.

PL

Artykuł koncentruje się na procesach tożsamościowych obecnych na gruncie chrześcijaństwa w Angoli. Analizie zostały poddane upolitycznione angolskie tożsamości narodowe, którym przeciwstawiają się religijne i społeczne tożsamości zapośredniczone w społecznych wyobrażeniach, pamięci, przestrzeni czy emocjach. Głównym celem artykułu jest zwrócenie uwagi na to, jak w ten sposób ujmowane tożsamości wychodzą naprzeciw upolitycznionym konstrukcjom angolskości, a przez to jak wpływają na dynamikę społeczną współczesnej Angoli. Analiza opiera się na studium przypadku Kościoła Bom Deus.

7

Biseksualność w aktywizmie chrześcijan i chrześcijanek LGBT w Polsce

58%

Hall D.

Studia Socjologiczne

|

2016

|

nr 3(222)

79-99

PL

Artykuł dotyczy biseksualności jako kategorii, która wymyka się strategiom tożsamościowego aktywizmu chrześcijan i chrześcijanek LGBT w Polsce. Ów aktywizm jest tożsamościowy z dwóch względów: po pierwsze, czerpie ze wzorców politycznej walki o uznanie prowadzonej przez organizacje LGBT, i po drugie, jawi się jako konieczny model działania w obrębie Kościoła rzymskokatolickiego, który wydaje się nie dostrzegać nienormatywnych tożsamości seksualnych, co przez katolików i katoliczki deﬁniujących się jako geje i lesbijki odbierane jest jako umniejszające ich podmiotowość. Tożsamościowy aktywizm LGBT prowadzony w obrębie chrześcijaństwa nie jest w stanie reprezentować osób określających się jako biseksualne przede wszystkim w tej mierze, w jakiej reprodukuje on dychotomię homo–hetero. Tekst naświetla zatem specyﬁczną sytuację biseksualnych chrześcijan i chrześcijanek oraz mechanizmy ich wykluczania z działalności Wiary i Tęczy, jedynej ogólnopolskiej grupy, która określa się jako „chrześcijanie LGBT”. Relacjonuje on wyniki badań socjologicznych prowadzonych przez autorkę w latach 2011–2014.

EN

The paper addresses bisexuality as a category that is omitted from the activism of LGBT Christians in Poland. This activism is identity-based for two reasons. First, it draws on patterns of political struggle for recognition conducted by LGBT organizations. Second, LGBT Christians consider the identity model to be necessary for activism within the Roman Catholic Church. To this time the Church has not recognized non-normative sexual identities – a stance that is perceived by those deﬁning themselves as gays and lesbians as belittling their subjectivity. Identity LGBT activism within Christianity is not able to represent people describing themselves as bisexual primarily because such activism reproduces the homo-hetero dichotomy. Thus the paper highlights the speciﬁc situation of bisexual Christians and the mechanisms of their exclusion from the activities of Faith and Rainbow, the only nationwide Polish group describing itself as ‘LGBT Christians’. Findings from the author’s sociological research conducted in 2011–2014 are presented.

8

Trump and the Conservative Movement

58%

Bryk A.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2021

|

nr 1

195-227

PL

Zjednoczony za czasów Regana, dzięki antykomunizmowi, amerykański ruch konserwatywny jest obecnie głęboko podzielony. Podział ten widać było jeszcze w tzw. konserwatywnym populizmie Sary Palin oraz ruchu Tea Party. Uwidocznił się on jednak z całą mocą, gdy żyjące w symbiozie z liberałami z Partii Demokratycznej elity Partii Republikańskiej musiały zareagować na sukces wyborczy Trumpa. Okazało się, że tradycyjny elektorat Republikanów nie poparł globalistycznie nastawionych elit partii, lecz człowieka „z zewnątrz”. Trump zyskał poparcie tej części konserwatystów, którzy odrzucali integrację z hegemoniczną ideologią lewicowego liberalizmu wraz z jego narracją „amerykańskiej nieprawości” oraz przyjęcie modelu technokratycznej, globalnej oligarchii jako jedynie możliwego „końca historii”. Konserwatyści popierający Trumpa odwoływali się do tradycji konserwatyzmu amerykańskiego, stale odnoszącego się do ojców założycieli, Konstytucji i narodowej dumy, popierającego ideę wolności metafizycznej, ontologicznie zakorzenionej w bycie większym niż autonomiczna wola jednostki. Tym samym płaszczyzna porozumienia z wyznającą liberalizm tożsamościowy elitą oligarchiczną jest bardzo niewielka. Możliwe okazuje się jednak stworzenie taktycznego sojuszu konserwatystów, zwłaszcza religijnych, z libertarianami. Mimo zasadniczych różnic antropologicznych i filozoficznych łącznikiem jest wspólny wróg – liberalna polityka tożsamościowa. Zwycięstwo Trumpa sprawia, że wszystkie nurty konserwatywnej koalicji Regana muszą zrewidować swe cele i dostosować się do nowej rzeczywistości, tym bardziej że Trump nie odwoływał się do globalizmu ekonomicznego, lecz wzywał do odbudowy solidarności społecznej i republikańskiej odpowiedzialności za wszystkich. Był świadom możliwości stworzenia nowej koalicji w obozie konserwatystów i republikanów, która musi znaleźć nowy wspólny cel polityczny, łączący konserwatyzm społeczny i kulturowy z populizmem gospodarczym. Donald Trump spotkał się jednak ze zdecydowanym sprzeciwem konserwatystów akceptujących technokratyczną hegemonię lewicowego liberalizmu wraz z rewolucją seksualną i nową antropologią.

EN

United under Regan by anti-communism, the US Conservative movement is now deeply divided. This division was already visible in the so-called Sarah Palin’s conservative populism and the Tea Party movement. However, it showed itself in full force when the Republican party elite, living in symbiosis with liberals from the Democratic Party, had to respond to Donald Trump’s electoral success. It turned out that the traditional Republican electorate did not back the party’s globalist elite, but an outsider. Trump gained the support of that section of conservatives who rejected integration into the hegemonic ideology of leftist liberalism with its destructive narrative of “American iniquity” and the adoption of the technocratic global oligarchy model as the only possible “end of history”. Conservatives supporting Trump’s candidacy referred to the tradition of American conservatism, appealing to the Founding Fathers, the Constitution and national pride and supporting the idea of metaphysical freedom, ontologically rooted in being greater than the autonomous will of the individual. Thus, the possibility of agreement with the oligarchic elite professing identity liberalism is very limited. However, it is possible to create a tactical alliance between conservatives, especially religious ones, and libertarians. Despite fundamental anthropological and philosophical differences, the link is a common enemy – liberal identity politics. Additionally, Trump’s victory forces all currents in Regan’s conservative coalition to revise their goals and adjust to the new reality, as Trump did not appeal to economic globalism but called for the restoration of social solidarity and republican responsibility for all. He was aware of the possibility of creating a new coalition in the camp of conservatives and republicans, which must find a new common political goal, combining social and cultural conservatism with economic populism. Donald Trump, however, met with stiff opposition from conservatives who accept the technocratic hegemony of leftist liberalism along with the sexual revolution and new anthropology.

9

Hate speech and identity politics. An intercultural communication perspective

58%

Wasilewski K.

Przegląd Europejski

|

2019

|

nr 3(53)

175-187

EN

Hate speech has become a key element of contemporary political discourse. It has also changed the very structure of communication. With the access to public sphere provided by social media, hate speech engages people in connective action, which allows it to construct and deconstruct collective identity. By doing this, hate speech undermines the idea of multicultural society. In order to succeed, such a society needs to engage its members in inclusive intercultural dialogue while hate speech strongly excludes all dissident voices, deepening political polarisation. This article presents an extensive analysis of hate speech from the perspective of intercultural communication. Drawing from available research and literature, the Author puts forward the thesis that hate speech is a communicative phenomenon that not only disrupts intercultural dialogue, but also leads to the disintegration of multicultural society.

PL

Mowa nienawiści na stałe wpisała się we współczesny dyskurs polityczny. Co więcej, doprowadziła do zmiany samej struktury komunikowania. Dzięki mediom społecznościowym, mowa nienawiści przedostała się do sfery publicznej, gdzie łączy użytkowników za pośrednictwem różnego rodzaju akcji społecznościowych, co z kolei pozwala jej na konstruowanie i dekonstruowanie tożsamości. W konsekwencji, mowa nienawiści podważa same fundamenty społeczeństwa wielokulturowego. Tymczasem, powodzenie takiego społeczeństwa zależy od jego zdolności do zaangażowania poszczególnych jednostek do dialogu międzykulturowego. Z kolei mowa nienawiści wyrzuca poza nawias społeczeństwa wszystkie głosy sprzeciwu, pogłębiając tym samym polityczną polaryzację. Artykuł przedstawia zatem innowacyjną i szeroką analizę mowy nienawiści z perspektywy komunikowania międzykulturowego. Posiłkując się dostępnymi badaniami i literaturą przedmiotu, Autor stawia tezę, iż mowa nienawiści, jako komunikacyjny fenomen, nie tylko zakłóca dialog międzykulturowy, ale także prowadzi do dezintegracji społeczeństwa wielokulturowego.