Jeśli uwzględni się humanistyczny wymiar architektury, zauważalnym problemem staje się deficyt w zainteresowaniu architekturą życiowego otoczenia człowieka. Rola architektury nie powinna się sprowadzać do prezentowania i sprzedaży efektownych obrazków, które mogą maskować faktyczne problemy ludzkiego środowiska. Przeciwnie, architektura powinna reprezentować życie ludzi i ich aspiracje oraz zachęcać do przebywania w przestrzeni publicznej razem z innymi. Artykuł prezentuje niektóre kwestie etyczne związane z architekturą i wynikające z procesów globalizacyjnych, z niedoceniania problemu ludzkiej skali i różnorodności codziennego życia w przestrzeni publicznej miasta. Przedstawiono tu pogląd, że przekonującą przyczyną piękna we współczesnej architekturze powinna być troska o tworzenie nowych, ważnych i dobrych doświadczeń dla codziennych użytkowników architektury.
EN
Bearing in mind the human dimension of architecture, the nowadays experienced deficit in interest in architecture of life environment may be worrying. The role of architecture should not be limited to presentation and sale of spectacular images that may screen real problems of the human environment. On the contrary it should represent people’s life and aspirations and encourage them to dwell in public spaces together with other people. The paper presents some ethical issues in architecture resulting from globalization processes, from neglecting the human scale and importance of the variety of everyday life of public space in the city. It is argued that the convincing reason for beauty in architecture nowadays should be related to creating new, good and important experiences for daily users of architecture.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Tekst niniejszy stanowi zbiór wątków rozważających kwestie podstawowych odniesień w architekturze wobec rozwoju technologii wirtualnych oraz cyfrowych przestrzeni, które dzięki nim stają się ogólnodostępne. Główną tezą niniejszego eseju jest stwierdzenie, że w architektonicznych przestrzeniach cyfrowych tradycyjna relacja detal - całość już nie istnieje. Tradycyjna hierarchia percepcji w architekturze, której głównym probierzem był człowiek i proporcje jego ciała, przestała funkcjonować. W konsekwencji zaś ten proces relatywizacji percepcji ze świata wirtualnego mocno wkracza do świata fizycznego - i to głównie w architekturze.
EN
The following text comprises of the set of thoughts on basic relations between men and architectural spaces in the context of digital spaces development in design. In architectural spaces nowadays the traditional distinction between the whole and the detail no longer exists. Thus, the hierarchy of perception in architecture, whose main criteria were the proportions of human body is not relevant. This way human perception of architectural spaces undergoes the process of relativisation, lacking the general and common base.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Wenecja, miasto-muzeum, zdominowane na pierwszy rzut oka przez turystów, nie wydaje się oferować dobrych warunków do życia swoim stałym mieszkańcom. Tymczasem turystyka jest jedynie nakładką na codzienne życie miasta, a jego układ, skala przestrzeni publicznych i konsekwentne decyzje funkcjonalne uznawane są za rozwiązania modelowe, dające się łatwo adaptować do innych warunków. Kwestie uniwersalności cech środowiska mieszkaniowego Wenecji, które ułatwiają mieszkańcom kontakty międzyludzkie, wspomagają wychowanie dzieci i wzmacniają poczucie identyfikacji ze swoim sąsiedztwem i swoim miastem, pięknie podkreślił Lewis Mumford w swym fundamentalnym dziele The City in History pisząc, iż: „zadane nam przez Wenecję lekcje wciąż nie zostały odrobione”.
EN
Venice, a museum city seemingly dominated by tourists, does not seem to offer good living conditions to its permanent inhabitants. In fact, tourism is just a ‘cover-up’ for the city’s everyday life, whereas its layout, the scale of its public spaces and consistent functional decisions are regarded as model solutions, easily adaptable to different conditions. The questions of the universality of the features of Venetian housing environment – which make interpersonal contacts easier, support the raising of children and strengthen the feeling of identification with the neighbourhood and the city – were beautifully summed up by Lewis Mumford in his fundamental work The City in History: “the homework assigned by Venice has not been done yet”.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.