The novelistic experimentation of Trabal in L’home que es va perdre is developed through the reflection of the uses and possibilities of the language as an instrument of expression of reality and the use of many literary references that warn the reader about the demystification of literature. L’home que es va perdre is anovel full of ironic techniques, although this paper emphasizes the most important one: the sense of irony that highlights the precariousness of language as an instrument to know the world, which we can follow in this novel through the exploration of the different uses of the verb to lose in Catalan (to get lost, to miss, to lose, etc.). Through the exploration of this resource, the paradigm of “humor pur” (pure comedy), Trabal shows the conventional nature of most of our communicative acts through aseries of our completely automated mechanisms which, in this case, reach its peak when Picàbia, victim of the funny game that he had started himself, assumes the internal logic from which it has developed, and consequently, gets lost.
The author considers the method used by Thomas Pavel in his essay. This is a method of the ethics of reading, or rather of ethical literary criticism. Literary fiction is considered to be a record of human experience, which purifies human perception. If literature is viewed as a source of moral understanding, then works of literature can be seen as arising awareness of the sorts of questions from which mature and responsible thinking arises. The author points to the fact that literary fiction might be a source of knowledge about the consciousness of the Other, as well as a space which safeguards individuality. Moreover, she claims that the understanding we acquire while reading works of literature can have moral significance, in the sense that it instils empathy and respect for otherness in the reader.
PL
Autorka zajmuje się metodą wykorzystywaną przez Pavla w jego eseju. Jest to metoda etyki czytania, a właściwie etycznej krytyki literackiej. Fikcja literacka, jej zdaniem, jest zapisem doświadczenia człowieka, oczyszczającym jego percepcję. Traktując literaturę piękną jako źródło poznania moralnego, uważa, że dzieła literackie budzą świadomość w zakresie pytań, od których zaczyna się dojrzałe i odpowiedzialne myślenie. Autorka zwraca uwagę na to, że literatura piękna może być źródłem poznania świadomości innego, a także miejscem ochrony indywidualności. Ponadto twierdzi, że poznanie, jakie uzyskujemy podczas lektury dzieł literackich, może mieć znaczenie moralne w tym sensie, że kształtuje w czytelniku empatię i szacunek dla inności.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.