Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Lata help
Autorzy help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 30

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  hemostaza
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
1
Content available Zaburzenia hemostazy w malarii
100%
EN
Clinically significant bleeding is relatively uncommon in malaria and occurs in approximately 5% of patients. Severe haemostatic abnormalities are of complex origin and are manifested in thrombocytopenia, decreased activity of coagulation factors and symptoms of vascular diathesis. In 10% of patients with cerebral malaria disseminated intravascular coagulation (DIC) has been demonstrated. DIC is relatively common in patients from western countries with „imported malaria". In our article the aspect of haemostatic disorders in malaria has been discussed.
PL
Wstęp: Materiały hemostatyczne, takie jak: gąbki żelatynowe, siatki z utlenowanej celulozy, kleje tkankowe, matryce kolagenowe z ludzką trombiną i fibrynogenem, zyskują coraz większą popularność w chirurgii układu pokarmowego, zwłaszcza w chirurgii kolorektalnej. Przegląd piśmiennictwa: Wykonano kwerendę dostępnych publikacji naukowych w bazach Pubmed i Cochrane dotyczących wykorzystania poszczególnych materiałów hemostatycznych w zakresie chirurgii przewodu pokarmowego. W analizie skupiono się na ocenie bezpieczeństwa użycia poszczególnych materiałów w kontekście odsetka powikłań krwotocznych i odsetka nieszczelności zespolenia jelitowego. Wykorzystanie materiałów hemostatycznych od lat jest uznaną metodą zmniejszenia odsetka środ- i pooperacyjnych powikłań zarówno w chirurgii przewodu pokarmowego, jak i w innych specjalnościach zabiegowych. Na podstawie dostępnych badań, można stwierdzić, że zastosowanie w chirurgii układu pokarmowego materiałów hemostatycznych, takich jak: matryce, gąbki i kleje, nawet u pacjentów w grupie wysokiego ryzyka nieszczelności zespolenia i powikłań krwotocznych pozwala na redukcję częstości występowania powikłań. Rosnąca popularność hemostatyków i uszczelniaczy w chirurgii sprawia, że obecnie wykorzystuje się je w szerokim wachlarzu wskazań a chirurdzy coraz chętniej sięgają po nie nawet w przypadku standardowych procedur zabiegowych, co znajduje odzwierciadlenie w dostępnych badaniach. Wybór hemostatyku powinien być świadomą decyzją uwzględniającą m.in.: miejsce i rodzaj krwawienia, mechanizm działania, łatwość użycia, skuteczność, bezpieczeństwo i cenę.
PL
Pomimo znacznego postępu w technikach chirurgicznych, śródoperacyjne krwawienie z narządów miąższowych nadal stanowi poważny problem. W ciągu ostatnich lat wprowadzono do praktyki chirurgicznej szereg wchłanialnych, hemostatycznych materiałów. Celem pracy była ocena przydatności wybranych materiałów hemostatycznych w praktyce chirurgicznej w zaopatrywaniu uszkodzonych i krwawiących narządów miąższowych, ocena aktywności hemostatycznej w układzie krzepnięcia oraz określenie odczynowości biologicznej badanych materiałów i czasu ich resorpcji.
EN
Despite great advance in surgery the intraoperative bleeding of parenchymal organs is still a vital problem. In recent years there have been many hemostatic agenfs introduced into the surgical technique. The goal of this paper was evaluation of usefulness of some hemostatic agents in surgical practice in management of lesions of parenchymal organs, testing of hemostatic activity in hemostasis and their biocompatibility and time of resorption.
7
Content available Wpływ hiperbarii na wybrane parametry hemostazy
75%
PL
Przeprowadzanie nurkowań i dekompresji według opracowanych tabel dekompresyjnych nawet skorygowanych dopplerowską oceną przebiegu desaturacji nie zabezpiecza w pełni nurków przed wystąpieniem objawów DCS czy jałowej martwicy kości. Nadal, zatem poszukiwane są bardziej czułe i specyficzne parametry do oceny bezpieczeństwa dekompresji. W badaniach przyżyciowych i autopsyjnych osób z wypadków nurkowych stwierdzano przypadki krwotoków, które nie powstały na skutek urazów czy też koincydencji innych jednostek chorobowych. Opisane przypadki nie zostały jednak wystarczająco wnikliwie zbadane pod kątem zaburzeń układu hemostazy. W artykule przedstawiono wyniki badań, których celem było określenie wpływu ekspozycji hiperbarycznych i dekompresji na wybrane parametry hemostazy. Badania zostały przeprowadzone u 39 zdrowych ochotników. 8 nurków poddano krótkotrwałej ekspozycji powietrznej odpowiadającej głębokości 30 m, 16 saturowanej ekspozycji powietrznej odpowiadającej głębokości 18 m oraz 15 saturowanej eksopzycji heliokosowej równej nurkowaniu na 30 m.
EN
Introduction: Diving and decompression performed strictly according to the decompression tables, corrected by the Doppler assessment of desaturation process do not fully assure divers from the development of DCS or bone necrosis. Thus more sensitive and specific safety parameters of decompression have been still seeking. Haemorrhages are implicated in the pathogenesis of some cases of DCS without coincidence with trauma or other pathology. Bleeding complications occurring after diving reported in some papers has not been sufficiently investigated and thus could not be directly correlated to the enhanced fibrinolysis. The aim of our study was to measure the effect of hyperbaric expositions and decompression on the markers of hemostasis. Material and methods: 36 healthy divers underwent hyperbaric exposures. Divers were subjected to short term exposures to the pressure of 400 kPa (corresponding water depth - 30 m) with 24 min plateau and continuous decompression with air as a breathing medium (8 divers) or saturated exposures to the pressure of 200 kPa(corresponding water depth - 18 m) with air as a breathing medium (16 divers) or saturated exposures to the pressure of 400 kPa with heliox as a breathing medium (15 divers). The divers were monitored for Doppler-detected venous gas bubbles as a risk factor for DCS. Blood samples were taken before exposure and after decompression.
10
Content available Hemostaza – temat zawsze aktualny
63%
EN
Haemostasis is a set of processes with the aim to maintain blood in the liquid state in the vascular bed, and in the case of damage to the vessel – to prevent extravasation by clot formation (initially a platelet clot and then a fibrin clot). The main components of haemostasis include: platelets, vessel wall, plasma coagulation system, endogenous inhibitors of coagulation and fibrinolytic system. The stream of blood is also an important factor. Haemostasis is divided into two main phases: coagulation and fibrinolysis. These two phases take place simultaneously and remain in equilibrium. The prevalence of any of these processes is the result of the advantage of enzyme complex activity over the complex of the other process. In everyday practice, every physician encounters drugs that affect haemostasis. At the end of the article, the most commonly used anticoagulants and antiplatelet agents available in Poland are described with the mechanisms of their action. The effect of oral anticoagulants results from the inhibition of the transformation of vitamin K1 which is essential for the production of coagulation factors II, VII, IX and X. Acenocoumarol and warfarin are currently available in Poland. The group of new oral anticoagulants includes direct inhibitors of activated factor X: rivaroxaban, apixaban and dabigatran – a potent, competitive and reversible direct thrombin inhibitor. Anticoagulants which are used parenterally include unfractionated heparin, low molecular weight heparins and fondaparinux. Antiplatelet drugs can be divided into two groups based on the mechanism of action – drugs acting through the metabolism of arachidonic acid (aspirin) and acting on the platelet membrane receptors (ticlopidine, clopidogrel and prasugrel).
PL
Hemostaza to zespół procesów mających na celu utrzymanie krwi w stanie płynnym w łożysku naczyniowym, a w przypadku uszkodzenia naczynia – zapobieganie wynaczynieniu poprzez utworzenie skrzepu (początkowo płytkowego, następnie fibrynowego). Spośród głównych elementów hemostazy należy wymienić płytki krwi, ścianę naczyń krwionośnych, osoczowy układ krzepnięcia, endogenne inhibitory krzepnięcia i układ fibrynolizy. Istotnym czynnikiem jest także strumień przepływającej krwi. Najczęściej hemostazę dzieli się na dwa główne etapy: krzepnięcie i fibrynolizę. Oba te procesy zachodzą jednocześnie i pozostają w równowadze. Dominacja któregoś z nich to rezultat przewagi aktywności kompleksu enzymatycznego nad aktywnością kompleksu drugiego procesu. W codziennej praktyce każdy lekarz spotyka się z lekami wpływającymi na hemostazę – na końcu artykułu omówiono więc najpowszechniej stosowane leki przeciwkrzepliwe i przeciwpłytkowe dostępne w Polsce oraz mechanizmy ich działania. Działanie doustnych leków przeciwkrzepliwych wynika z hamowania przemiany witaminy K1, niezbędnej do wytwarzania w organizmie człowieka czynników krzepnięcia: II, VII, IX i X. Obecnie dostępne są acenokumarol i warfaryna. W grupie nowych doustnych antykoagulantów znalazły się bezpośrednie inhibitory aktywnego czynnika X: rywaroksaban, apiksaban i dabigatran, który jest silnym, kompetycyjnym, odwracalnym, bezpośrednim inhibitorem trombiny. Antykoagulanty stosowane parenteralnie to heparyna niefrakcjonowana, heparyny drobnocząsteczkowe i fondaparynuks. Ze względu na mechanizm działania leki przeciwpłytkowe można podzielić na dwie grupy: leki działające przez metabolizm kwasu arachidonowego (kwas acetylosalicylowy) i działające na receptory błonowe płytek krwi (tiklopidyna, klopidogrel, prasugrel).
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.