Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Bezsilność jako przyczyna rozpadu małżeństwa

100%

Pawliszyn M.

|

tom 13

109-122

EN

Małżeństwo pomiędzy kobietą i mężczyzną, zawarte w Kościele, ma charakter nierozerwalny. Małżonkowie ślubują sobie jedność, która jest bezpośrednim efektem ich wzajemnej miłości. Zdarza się jednak, że na skutek różnych okoliczności w małżeństwie dochodzi do kryzysu, a nawet rozpadu i rozejścia się stron. Zazwyczaj skłonni jesteśmy za zaistniały stan obwiniać jedną ze stron. Warto jednak spojrzeć na ten problem z innej perspektywy. Jedną z przyczyn rozpadu związku może być coś, co nazwać można bezsilnością. Oto jedna ze stron traci siły, by ratować upadające małżeństwo. Nie ma już w sobie tyle mocy, by podjąć jeszcze jedną próbę odbudowania jedności. W artykule podjęto próbę zanalizowania zjawiska bezsilności. Analiza ta ma charakter filozoficzny. Bezsilność ukazuje się jako niemożność podjęcia czynu, jako sparaliżowanie samej istoty człowieka. W przypadku, kiedy dotyka ona jedną ze stron małżeństwa, jawi się jako szczególnie bolesna. Oto ten, który z natury ma być pomocą i wsparciem staje się dotkliwie nieobecny, niewrażliwy na los drugiego. Bezsilność osiąga tutaj swój szczyt i staje się ostatecznym argumentem na rzecz odejścia. W artykule nie ma usprawiedliwienia negatywnego zjawiska rozpadu rodziny. Jest to raczej próbą spojrzenia od innej strony na ten bolesny fakt, wypływa z chęci zrozumienia tajników ludzkiej egzystencji, która nie zawsze zdolna jest do stawiania czoła wszystkim trudnościom.

2

Epizod depresji - studium przypadku

72%

Kral D.

|

nr 3

13-17

PL

Wstęp. Każdemu z nas niejednokrotnie zdarzyło się doznać rozczarowań z powodów osobistych lub zawodowych. Reagujemy smutkiem, niepokojem, wycofujemy się z aktywności. Szybko jednak obniżony nastrój wyrównuje się i umożliwia nam powrót do normalnego życia. Bywają jednak sytuacje, kiedy nastrój depresyjny, izolacja od ludzi trwają dłuższy czas. Człowiek traci wówczas poczucie przyjemności (anhedonia) i sensu życia. Staje się bezradny, bezsilny i apatyczny. Towarzyszą temu liczne objawy fizyczne, takie jak: ból głowy, brak apetytu, zaburzenia snu. Cel pracy. Przedstawienie realizacji pielęgniarskiego planu terapii pacjenta z depresją przebywającego na oddziale psychiatrycznym. Materiał i metody. Informacje na temat pacjenta zgromadzono metodą wywiadu przeprowadzonego przez pielęgniarkę z pacjentem z rozpoznaniem epizodu depresyjnego. Na potrzeby badań opracowano kwestionariusz, złożony z listy wcześniej przygotowanych pytań. Informacje o pacjencie i jego rodzinie uzyskano dzięki zastosowanej obserwacji i analizie dokumentacji chorego. Opis przypadku. Sześćdziesięciodwuletni pacjent przyjęty do Szpitala Psychiatrycznego w Toszku, z rozpoznaniem epizodu depresyjnego. Po raz czwarty hospitalizowany, leczący się od 10 lat. Wyraził zgodę na leczenie. Skierowany z Poradni Zdrowia Psychicznego z powodu narastającego lęku, myśli o śmierci, bezsenności i zamiarów samobójczych. Na początku hospitalizacji chory był smutny, przestraszony, zmęczony, senny i spowolniały. Przez pierwsze dni odmawiał przyjmowania posiłków, pił niewielkie ilości płynów. Wypowiadał myśli samobójcze. Większość dnia spędzał w łóżku, nie interesował się życiem oddziału. Nie nawiązywał kontaktów z personelem i pacjentami. Izolował się od otoczenia. Nie dbał o swój wygląd zewnętrzny. Wnioski. Zamierzone cele procesu pielęgnowania zostały osiągnięte. Stan psychiczny chorego poprawił się. Został wypisany do domu bez zamiarów i myśli suicydalnych. Wzmocnił swoje poczucie wartości. Chętnie nawiązywał kontakt z pacjentami, personelem i rodziną. Brał udział w zajęciach terapeutycznych. Pomagał w pracach na oddziale.

EN

Introduction. every human has experienced some disillusionments connected with personal or professional life. We react by being miserable, anxious or we withdraw from regular, every day activity. Soon afterwards our mood comes back to its normal state and we return to a normal life functioning. There are, however, some situations when the depression and isolation last longer. The human looses the sense of pleasure (anhedonia) and the sense of life. The person becomes helpless and apathetic. The feelings are additionally accompanied by some physical complaints such as headache, loss of appetite and sleeping disorders. Aim.The presentation of the implementation of a nursing plan for a patient suffering from depression in a psychiatric ward. Material and methods.The data concerning the patient has been completed through an interview with the patient in whom the depression was diagnosed. For the research a questionnaire containing questions prepared earlier was worked out. The information about the patient and his family was obtained though observations and documents’ analysis. Case description.The patient was a 62-year-old man admitted to the hospital and diagnosed with depression. He has been hospitalized for the fourth time and treated for 10 years so far. He has expressed his assent to be treated. He was relegated to the hospital by a mental health clinic because of increasing fear, thinking of death, insomnia and suicidal thoughts. At the beginning, the patient was miserable, scared, tired, drowsy and slowed. For the first few days he refused eating and drank only little amounts of liquids. He expressed verbally his suicidal thoughts. He spent most of the time in bed and was not interested in the ward life at all. He did not stay in contact either with other patients or the staff. He isolated himself from the environment and did not care for his physical appearance. Conclusions.The aims stated in the nursing process have been achieved. The patient’s mental state improved and he was discharged from the hospital without suicidal intentions. He strengthened his self-esteem and started contacting other patients, the staff and the family. He took part in therapeutic activities and helped on the ward.

3

Психолошки аспекти феномена смрти у роману Беспуће Вељка Милићевића

72%

Pantović М. S.

|

tom 168

485-493

EN

Psychological aspects of the figure of death in Veljko Milicevicʼs Bespuce The article is devoted to the psychological aspects of death in Veljko Milicevic’s Bespuce, a novel depicting the psychological state of the protagonist caused by numerous losses. By analyzing different attitudes towards death represented by Gavre Djakovic, the author of this article tries to show how the figure of death corresponds with the loss of Gavre’s loved ones and his ideals. The purpose of this article is to analyze the experiences of the protagonist who is facing a series of losses: the death of his father, mother, and brother, as well as dissatisfaction with his ideological beliefs. These events affect the emotional state of Gavre: they do not lead to his death, but fill his life with a negative attitude to everything that surrounds him, devastating his life. Therefore, in the novel, the psychological aspect of death is represented by the attitude of the protagonist towards life and his reactions to loss.

RU

Психологические аспекты феномена смерти в романе Беспуче Велька Миличевича В данной работе рассматриваются психологические аспекты проблемы, смерти в романе Велька Миличевича Беспуче. В этом романе представлено психологическое состояние главного героя, вызванное многочисленными утратами. Мы попытались показать, как образ смерти соотносится со смертью близких людей и утратой идеалов. Цель нашей работы — проанализировать переживания главного героя, Гаврилы Джаковича, переживающего череду потрясений: смерть отца, матери и брата, разочарование в идеологических убеждениях. Эти события влияют на эмоциональное состояние Гаврила: они не приводят к смерти героя, но наполняют его жизнь негативным отношением ко всему, что его окружает, опустошают его жизнь. Психологический аспект проблемы смерти раскрывается через отношения главного героя к жизни и его реакцию на утраты.

4

W poprzek wpław. Ludzie nieznaczni w akcie niezgody

58%

Dauksza A.

|

nr 4

199-203

EN

The author presents a category of insignificant people whom she conceives to be those who remain in the background, are undistinguished and meaningless as individuals in public order – they constitute “the majority”, and are of little significance in daily life. They remain immersed and entangled in reality upon which they have little impact. They do not feel responsible for the course of events and do not possess of feeling of self-manoeuvrability. The author writes about cultural transformation, the process of individuals distancing themselves from the oppressive model of success, social mobility, and perpetration conceived as planned, determined activity focused on a given target. Scenarios realised in contemporary culture texts focus on the refusal of proactive activity, forms of non-adaptation, and the inability to deal with “life and all its details.” The main theme is mediocrity, daily life that one has to tackle unheroically and without greater chances for success. The “typical” protagonist also undergoes changes and turns into those who “failed”, are weak, do not measure up, are incapable and constantly taken by surprise by something. Within this context the author analyses several “strange” performances of helplessness: acts of grovelling, crawling, swimming, and remaining motionless in public places.

PL

Autorka przedstawia kategorię ludzi nieznacznych, których rozumie jako tych, którzy pozostają w tle, nie wyróżniają się, w porządku publicznym nie mają znaczenia jako jednostki – są „większością”, na co dzień mało istotną z perspektywy instytucji władzy. Ludzie nieznaczni są zanurzeni i uwikłani w realia, na które nie mają większego wpływu. Nie czują się odpowiedzialni za bieg wydarzeń, nie mają też poczucia samosterowności. Autorka pisze o zmianie kulturowej, dystansowaniu się jednostek od opresyjnego modelu sukcesu, powodzenia i mobilności społecznej, sprawstwa pojętego jako planowe, zdeterminowane działanie nakierowane na cel. Scenariusze realizowane we współczesnych tekstach kultury skupiają się na odmowie produktywnej aktywności, formach nieprzystosowania się, nieradzenia sobie z „życiem w jego szczegółach”. Głównym tematem jest przeciętność, codzienność, z którą trzeba się mozolnie zmagać – nieheroicznie i bez większych szans na powodzenie. Zmienia się też „typowy” bohater – stają się nimi ci, którzy są „nieudani”, nie mają siły, nie dorastają, nie potrafią, którzy są ciągle czymś zaskakiwani. Autorka analizuje w tym kontekście kilka „dziwnych” performansów bezsilności: akty czołgania się, pełzania, pływania i leżenia bez ruchu w miejscach publicznych.