Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: heavy ions

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Some peculiarities of the Vavilov-Cherenkov radiation emitted by heavy ions

100%

Ruzicka J. , Saro S. , Krupa L. , Zrelov P. V. , Zrelov V. P. , Lapchik E. D. , Geissel H. , Irnich H. , Kozhuharov C. , Magel A. , Muenzenberg G. , Nickel F. , Scheidenberger C. , Schott H.-J. , Schwab W. , Stoehlker T. , Voss B.

tom Vol. 44, nr 2

329-334

In the classical paper by Tamm and Frank on the Vavilov-Cherenkov effect the motion of a particle in transparent infinite medium is supposed to be, rectilinear and with strictly constant velocity. Later Tamm formulated a criterion for tolerable variation of the particle velocity for this effect. For a fast single charged particle moving in a transparent medium, the energy losses are small enough, so the criterion of Tamm is fulfilled for all frequencies corresponding to visible light. However, energy losses of heavy ions moving in a dense medium cannot be considered small. As a result, the decrease in the velocity of heavy ions becomes so large that the Tamm’s criterion is strongly violated. The experimental results on the Vavilov-Cherenkov radiation arising from the motion of relavistic heavy ions of [indeks górny]179[indeks dolny]79Au in the transparent solids and liquides are presented.

W klasycznej pracy Tamma i Franka dotyczącej efektu Wawiłowa-Czerenkowa założono, że ruch cząstki w przezroczystym, nieskończonym ośrodku jest prostoliniowy i odbywa się z dokładnie stałą prędkością. Później Tamm sformułował kryterium dopuszczalnej zmiany prędkości w tym efekcie. Straty energii szybkiej, pojedynczo naładowanej cząstki poruszającej się w przezroczystym ośrodku są małe i kryterium Tamma jest spełnione dla wszystkich częstości odpowiadających światłu widzialnemu. Jednakże dla ciężkich jonów poruszających się w gęstym ośrodku straty energii nie mogą być uważane za małe. W rezultacie obniżenie prędkości ciężkich jonów staje się tak duże, że kryterium Tamma jest silnie naruszone. Przedstawiono rezultaty eksperymentalnych badań promieniowania Wawiłowa-Czerenkowa towarzyszącego przejściu relatywistycznych ciężkich jonów [indeks górny]179[indeks dolny]79Au przez przezroczyste ciała stałe i ciecze.

Current research at HENDES

58%

Trzaska W. H. , Rubchenya V. A. , Aysto J. , Radivojevic Z. , Vakhtine D. N. , Alexandrov A. A. , Evsenin A. , Khlebnikov S. V. , Kuznetsov A. V. , Lyapin V. G. , Ossetrov O. I. , Tiourine G. P. , Alexandrov A. A. , Penionzhkevich Y. E. , Pyatkov Y. V. , Sobolev Y. G. , Mutterer M. , Brinkmann K. , Makarenko V.

1998

tom Vol. 43, nr 3

291-298

Review of the current research conducted within Finnish-Russian-German collaboration using HENDES detector system is presented together with a brief description of the experimental set-up. The main topics include fusion-fission reactions induced by heavy ions, low energy fission, ternary fission and precise mass distributions in the very asymmetric mass region from proton and deuteron induced fission on uranium and thorium.

W pracy zaprezentowano przegląd aktualnych badań prowadzonych we współpracy fińsko-rosyjsko-niemieckiej przy wykorzystaniu układu detekcyjnego HENDES oraz opisano pokrótce układ eksperymentalny. Wśród głównych tematów wyróżnić można reakcje typu fusion-fission inicjowane przez ciężkie jony, niskoenergetyczne rozszczepienie, rozszczepienie potrójne i dokładne rozkłady mas w obszarze bardzo niesymetrycznych mas w rozszczepieniu uranu i toru inicjowanym przez proton lub deuteron.

Eksperymentalne aspekty badania korelacji femtoskopowych w zderzeniach relatywistycznych ciężkich jonów

58%

Zbroszczyk H. P.

Prace Naukowe Politechniki Warszawskiej. Fizyka

2018

tom z. 59

3--260

Przedstawione tu opracowanie zawiera informacje dotyczące metody pomiarów czasowo-przestrzennych charakterystyk zderzeń relatywistycznych hadronów i ciężkich jonów poprzez analizę korelacji cząstek emitowanych w badanych zderzeniach. Rozwijana przez prawie pół wieku metoda femtoskopii korelacyjnej stanowi piękny przykład związków odległych na pozór działów fizyki, wzajemnej stymulacji metod eksperymentalnych i opisu teoretycznego, oraz roli uzyskiwanych wyników w rozumieniu mechanizmów badanych procesów. Dlatego eksperymentalne aspekty tej metody przedstawione zostały na tle jej historycznego rozwoju oraz w zestawieniu z opisem podstaw teoretycznego formalizmu i parametryzacji efektów korelacyjnych, a także roli femtoskopii w rozwoju modeli teoretycznych. Praca rozpoczyna się od wstępu, po którym następuje wprowadzenie w zderzenia ciężkich jonów. Mimo iż większość pracy opisuje badania z zakresu zderzeń ciężkich jonów, wspomniane zostaną takie wyniki femtoskopowe pochodzące ze zderzeń elementarnych, np. proton-proton, które są traktowane jako dane referencyjne - punkt odniesienia. Rozdział trzeci został poświęcony drodze rozwoju femtoskopii korelacyjnej, w którym zostały zebrane najważniejsze, femtoskopowe "kamienie milowe", począwszy od prekursorów, inspiracji, poprzez pierwsze rozważania teoretyczne oparte na interferometrii pionów i opisie statystyki kwantowej, korelacje układu dwóch protonów oraz ich oddziaływaniu w stanach końcowych. Pokazano także pierwsze wyniki eksperymentalne dotyczące układów neutralnych mezonów π0 oraz neutronów, kiedy to skupiano się na geometrycznej interpretacji rezultatów femtoskopowych. Końcowe lata ubiegłego wieku to bardzo dynamiczny rozwój nowych aspektów, to czas, kiedy zainteresowano się pojęciem asymetrii czasowo-przestrzennej w przypadku korelacji cząstek nieidentycznych, to także jakże intensywny rozwój nowych technik (m.in. imaging'u"). Wraz z uruchomieniem kompleksu RHIC w laboratorium w Brookhaven, XXI wiek otworzył przed naukowcami zupełnie nowe możliwości. Po raz pierwszy w historii zarejestrowane zostało przejście materii ze stanu hadronowego do stanu kwarkowego, korelacje femtoskopowe naturalnie towarzyszyły przełomowym odkryciom. Kilkanaście lat później okazało się, że o ile rejestracja nowego stanu była przełomowa, kiedy to eksperymenty realizujące zderzenia ciężkich jonów zweryfikowały przypuszczenie odnośnie stanu plazmy kwarkowo-gluonowej, kiedy zamiast spodziewanych własności gazu idealnego plazma okazała się być niemalże idealną cieczą - to sam moment przejścia fazowego ze stanu hadronowego do kwarkowego wydał się także, o ile nawet nie bardziej, interesujący. W tym celu fizycy eksperymentalni skierowali swoje zainteresowanie w stronę niższych energii zderzenia, które pozwoliły przyjrzeć się charakterystykom przejścia fazowego. Badania okazały się być na tyle fascynujące, że obecnie planowane jest uruchomienie kolejnych kompleksów, które pozwolą eksplorować ten obszar diagramu fazowego z jeszcze większą precyzją. Po przeglądzie dotychczasowych osiągnięć oraz omówieniu potencjalnych perspektyw rozwoju został opisany formalizm korelacji femtoskopowych, skupiający się zarówno na omówieniu różnych efektów korelacyjnych dla różnych układów par (nieoddziałujących mezonów, barionów, cząstek nieidentycznych, itd.) z uwzględnieniem zarówno efektów statystyki kwantowej, jak i oddziaływań w stanach końcowych. Oddzielna część pracy została poświęcona różnym parametryzacjom funkcji korelacyjnej, począwszy od prac Kopyłowa-Podgoreckiego, po klasyczną, najczęściej teraz stosowaną parametryzację gaussowską, poprzez różne układy odniesienia, w jakich mierzone są korelacje femtoskopowe, aż po alternatywne parametryzacje funkcji korelacyjnych: sferyczne funkcje harmoniczne czy zależności azymutalne. Kolejny rozdział został poświęcony eksperymentom zderzeń ciężkich jonów jakie obecnie zajmują się badaniami korelacji femtoskopowych, m. in. STAR, ALICE, NA49 i NA61/SHINE, a także tym dopiero planowanym: CBM czy MPD. Bardzo wiele miejsca poświęcono w pracy na opis procedur analizy danych doświadczalnych, począwszy od omówienia kryteriów selekcji danych eksperymentalnych, aż po różne korekcje, którym należy poddać eksperymentalną funkcję korelacyjną: ze względu na zmierzone tło zawierające korelacje niefemtoskopowe (zostało omówione kilka różnych, niezwykłe istotnych przykładów takich korelacji, których nieuwzględnienie może prowadzić do błędnej interpretacji wyników), korekcje na skończoną rozdzielczość detektora czy możliwość poprawnej identyfikacji cząstki - ze względu na jej rodzaj, jak również ze względu na niemożność odseparowania produktów rozpadów od cząstek pierwotnych. Ostatni rozdział opowiada o tym, jakie znaczenie ma femtoskopia dla rozwoju modeli teoretycznych, zostały omówione przykładowe modele, które najczęściej są wykorzystywane w femtoskopii. Pracę zamyka krótkie podsumowanie, wnioski i możliwości dalszego rozwoju dziedziny femtoskopii korelacyjnej.