Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The impact of titanium and its compounds on blast furnace operation

100%

Frohlichova M. , Frohlich L. , Borovsky T.

|

tom Vol. 74, nr 7

347-349

EN

This work is aimed at the theoretical aspects of carbonitrides production in relation to using Titanium technology for blast furnace hearth protection. With the purpose of the carbonitrides formation, the raw materials with titanium content, which protect the lining of the blast furnace hearth against wear and in this way prolong its working life, are added into the blast furnace.

PL

Niniejsza praca dotyczy teoretycznych aspektów tworzenia węglikoazotków w odniesieniu do technologii wielkopiecowej z wykorzystaniem tytanu I ochrony trzonu wielkiego pieca. Uwzględniając tworzenie węglikoazotków dodawane są materiały wsadowe zawierające tytan, które stanowią ochronę wyłożenia ogniotrwałego trzonu i w ten sposób wydłużają jego żywotność.

2

Model rozkładu temperatur w wyłożeniu ogniotrwałym garu i trzonu wielkiego pieca

100%

Buzek J. , Machulec B.

|

2006

|

tom T. 58, nr 4

35-37

PL

W niniejszym artykule przedstawiono matematyczny model pozwalający na ocenę rozkładu temperatur i określenie izoterm, poniżej izotermy krytycznej 1150°C, w wyłożeniu garu i trzonu wielkiego pieca. Model ten opiera się na równaniu Fouriera-Kirchoffa i uwzględnia własności fizyczne materiałów ogniotrwałych, jak również sposób chłodzenia garu i trzonu wielkiego pieca. Przyjęto stałą temperaturę na powierzchni wewnętrznej wyłożenia garu i trzonu pieca. Model może być przydatny dla projektantów wyłożeń ogniotrwałych wielkiego pieca.

EN

Mathematical model enabling evaluation of temperature distribution and determination of isotherms, below critical isotherm of1150°C, in the hearth and bottom of the blast furnace lining was introduced. The model is based on Fourier Kirchoff equation and takes into consideration the physical properties of refractory materials as well as the method for cooling the blast furnace hearth and bottom. Constant temperature of internal surface of the hearth and bottom furnace lining was assumed. This model can be helpful to designers of the blast furnace refractory lining.

3

Starotestamentowe, judaistyczne i grecko-rzymskie pojęcie sumienia

100%

Szymik S.

Forum Teologiczne

|

2014

|

tom 15

7-21

PL

Artykuł przynosi systematyczne omówienie kwestii sumienia w Starym Testamencie, w pismach żydowskich okresu Drugiej Świątyni i literaturze grecko-rzymskiej. Taki jest bowiem literacki i kulturowy kontekst tego terminu przejętego następnie przez chrześcijan. Stary Testament zna rzeczywistość sumienia, choć najczęściej przedstawia je za pomocą metafor. Szczególne miejsce autorzy biblijni przypisują sercu (hebr. lēb lub lēbāb), którego funkcje są analogiczne do aktywności sumienia. Niektóre teksty Septuaginty zdradzają wpływ myśli greckiej (Hi 27,6; Koh 10,20; Mdr 17,10). Również literatura żydowska wczesnego judaizmu zna fenomen sumienia. Obok nawiązań do pojęć biblijnych, w pismach głównie autorów judeo-hellenistycznych pojawiają się terminy greckie. Najpełniejsze studium sumienia przedstawił w swoich pismach Filon Aleksandryjski. Podobnie w literaturze grecko-rzymskiej natrafiamy na obrazowy sposób mówienia o sumieniu (por. Homer, Sofokles). Jednak autorzy greccy i potem łacińscy wypracowali terminologię opisującą wewnętrzną umiejętność ocenienia moralnej wartości czynów (gr. syneidos, syneidēsis; łac. conscientia). Przeprowadzona analiza pozwoliła stwierdzić, iż brak w tekstach biblijnych i pozabiblijnych jednego terminu na nazwanie sumienia. Co więcej, brak jednolitego przedstawienia sumienia zarówno przez autorów żydowskich czy autorów greckich i łacińskich.

EN

The aim of the paper is to analyse the concept of human conscience developed in the Old Testament, in the writings of Early Judaism and in the Greek and Roman literature as literary, religious and cultural background of New Testament theology. The three parts of the article embrace a broad panorama of the notion of conscience and its terminology. In the first part the author discusses the most important texts of the Hebrew Bible and Septuagint, especially the figurative and metaphorical use of the “heart” as conscience (hebr. lēb, lēbāb) as well as the use of Greek terminology in the Septuagint (Job 27:6; Ecc 10:20; Wis 17:10). The Jewish writings of the Second Temple period also reflected the concept of conscience. There are links in their writings either to the Hebrew Bible (cf. Qumran, Pseudepigrapha) or at the same time to biblical and Greek ideas (Philo of Alexandria, Josephus Flavius); the works of Philo contain the best elaboration of conscience. An investigation of the topic in the Greek and Roman literature concludes the analysis. The figurative and metaphorical appearance of conscience is known in the Greek literature (cf. Homer, Sophocles and others). On the other hand, the Greek and Latin authors formed their own special terminology (gr. syneidos, syneidēsis; lat. conscientia) and different opinions on the subject under discussion. However, it must be said, there is among the ancient authors no uniform, constant notion or description (definition) of human conscience.

XX

Der Artikel ist eine systematische Besprechung des Themas des Gewissens im Alten Testament, in jüdischen Schriften aus der Zeit des Zweiten Tempels sowie in der griechisch-römischen Literatur. Dies ist der literarische und kulturelle Kontext dieses Begriffs, der später von den Christen übernommen wurde. Das Alte Testament kennt die Wirklichkeit des Gewissens, wenngleich sie mit Hilfe der Metapher dargelegt wird. Einen besonderen Platz räumen die biblischen Autoren dem Herzen (hebr. lēb lub lēbāb) ein, dessen Funktionen deren des Gewissens analog sind. Einige Texte der Septuaginta verraten schon den Einfluss des griechischen Denkens (Hi 27,6; Eccl 10,20; Weish 17,10). Genauso kennt das Gewissensphänomen die Literatur des frühen Judaismus. Neben den Verweisen auf biblische Begriffe, tauchen vor allem bei den judenhellenistischen Autoren griechische Benennungen auf. Ein überaus ausführliches Studium des Gewissens wurde durch Philo von Alexandrien dargelegt. Zudem treffen wir in der griechisch-römischen Literatur auf eine bildliche Sprechweise über das Gewissen (vgl. Homer, Sophokles). Die griechischen und dann auch die lateinischen Autoren haben jedoch eine Terminologie erarbeitet, welche die innere Urteilsfähigkeit über den moralischen Wert des Handelns beschreibt (gr. syneidos, syneidēsis; lat. conscientia). Die durchgeführten Analysen erlauben die Feststellung, dass in den biblischen und außerbiblischen Texten ein einheitlicher Gewissensbegriff fehlt. Mehr noch, es fehlt eine einheitliche Darstellungsweise und dies sowohl bei jüdischen, als auch bei griechischen und lateinischen Autoren.