Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

System weryfikacji położenia gruczołu krokowego w czasie rzeczywistym

100%

Lis K.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2012

|

tom Vol. 1, nr 2

67--69

2

Miejscowe zajęcie dolnego odcinka układu moczowego w pierwotnym raku jelita grubego – wyniki resekcji en bloc

75%

F.Hartwig, Morten , Bulut O. , Niebuhr M. , Thind P. , Steven K. , Bülow S.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

tom 88(2)

169-181

PL

Naciekanie narządów układu moczowego spowodowane zaawansowanym rakiem jelita grubego może utrudniać chirurgiczne uzyskiwanie marginesu operacyjnego wolnego od nacieku raka. Celem pracy była ocena wyników chorych na raka jelita grubego z naciekaniem narządów dolnego odcinka układu moczowego. Materiał i metodyka. Jest to kohortowe badanie retrospektywnie oceniające wyniki chirurgiczne i patologiczne po resekcji raka jelita grubego wraz z sąsiednimi narządami układu moczowego w związku z zaawansowanym rakiem jelita grubego. Do badania włączano pacjentów z pierwotnym rakiem jelita grubego z naciekaniem narządów układu moczowego, u których podjęto próbę pierwotnej resekcji. Wyniki. W badaniu wzięło udział 31 pacjentów, którzy zostali poddani leczeniu chirurgicznemu na naszym oddziale w latach 1997–2012. Mediana wieku wynosiła 65 lat (zakres 44-77 lat). U 17 chorych wykonano częściową cystektomię, u 1 częściową prostatektomię, u 8 cystoprostatektomię, u 2 cystektomię i u 3 prostatektomię. Całkowita chorobowość wyniosła 71% (95% przedział ufności (CI): 55-84%, n = 22). Śmiertelność 30-dniowa wyniosła 10% (95% CI: 0-23%, n = 3). U 27 spośród 31 pacjentów uzyskano margines operacyjny wolny od nacieku raka. U 4 z 28 pacjentów rozwinęły się przerzuty odległe (14%, 95% CI: 4-29%), u 11% wystąpiła wznowa miejscowa (95% CI: 0-25%, n = 3). Mediana okresu obserwacyjnego wyniosła 41 mies. (zakres 0–150 mies.). Badanie histopatologiczne wykazało naciekanie nowotworowe w przypadku 52% (95% CI: 35-69%, n = 15) resekowanych narządów układu moczowego. Całkowite przeżycie 5-letnie wynosiło 70%. Przeżycie 5-letnie w grupie poddanej radykalnej resekcji wynosiło 74%. Wnioski. Resekcja en bloc raka jelita grubego wraz z sąsiednimi narządami układu moczowego wiąże się z wysokim wskaźnikiem chorobowości. Jednak nadal w większości przypadków możliwe jest uzyskanie marginesu operacyjnego wolnego od nacieku raka.

3

Modern external beam radiotherapy of prostate cancer

75%

Kukołowicz P. , Bulski W. , Pęczkowski P. , Pilichowska M. , Dąbkowski M.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2019

|

tom Vol. 8, nr 3

173--177

EN

Prostate cancer is the most commonly diagnosed cancer in modern societies. There are three methods of prostate cancer treatment: surgery and radiotherapy (either external radiotherapy or brachytherapy). Last 10 years radiotherapy developed very much. New methods of treatment allow for diminishing the total treatment time, making the irradiation almost fully safe. The results treatment of surgery and radiotherapy are very similar. The choice of treatment method dependence on the decision of a patient. In this paper new achievements in external radiotherapy are presented.

PL

Nowotwór gruczołu krokowego jest najczęściej diagnozowanym nowotworem w populacji mężczyzn w krajach rozwiniętych. Obecnie u pacjentów z nowotworem gruczołu krokowego można zastosować chirurgię, radioterapię wiązkami zewnętrznymi i brachyterapię. W ciągu ostatnich 10 lat nastąpił bardzo szybki rozwój leczenia z użyciem promieniowania jonizującego. Najnowsze metody umożliwiają skrócenie całkowitego czasu leczenia i zapewniają niemal w pełni bezpieczne leczenie. Wyniki chirurgii i radioterapii są bardzo podobne. Wybór metody leczenia zależy od preferencji pacjenta. W tym artykule zostały przedstawione osiągnięcia radioterapii wiązkami zewnętrznymi w zastosowaniu u pacjentów z nowotworem gruczołu krokowego.

4

The standards of an ultrasound examination of the prostate gland. Part 1

63%

Tyloch J. F. , Wieczorek A. P.

Journal of Ultrasonography

|

2016

|

tom 16

|

nr 67

378-390

EN

The article discusses the principles of the proper performance of the ultrasound examination of the prostate gland. The paper has been divided into two parts: the general one and the detailed one. The first part presents the necessary requirements referring to the ultrasound apparatus for performing transabdominal examinations of the urinary bladder and the prostate gland as well as for transrectal examinations of the prostate gland. The paper also describes the techniques of performing both examinations together with the methods of measuring the capacity of the urinary bladder and the volume of the prostate gland. It also mentions the most frequent indications for performing the examinations as well as diagnostic algorithms applied in case of finding irregularities. The transabdominal ultrasonography is a part of the examination of the abdominal organs and it should be performed in patients complaining of dysuric symptoms. An addition to the examination, especially when the prostate gland is enlarged, should be the measurement of the capacity of the urinary bladder and the assessment of the amount of residual urine after voiding. The indications for the endosonographic examination of the prostate gland are patological changes found in the per rectum examination, elevated concentration of the prostate-specific antigen in the blood serum, cancer and inflammations of the prostate gland if an abscess is suspected, qualification for surgery in the course of benign prostatic hyperplasia and the diagnostics of disorders of ejaculation. A standard procedure performed in case of prostate cancer for the purpose of obtaining specimens for the histopathology examination is biopsy carried out with transrectal ultrasound imaging. The paper presents the indications and techniques of performing prostate biopsy, as well as the types of biopsies together with the necessary preparation and the protection against its side effects for the patient. The paper also lists the necessary elements of the description of the presented procedures. The second part of the paper presents the application of the ultrasound examination in benign prostatic hyperplasia, in cases of inflammation and in prostate cancer.

PL

W artykule omówiono zasady prawidłowego wykonania badania ultrasonograficznego gruczołu krokowego. Pracę podzielono na dwie części: ogólną i szczegółową. W części pierwszej przedstawiono niezbędne wymagania dotyczące aparatury ultrasonograficznej do badań przezbrzusznych pęcherza moczowego i gruczołu krokowego, jak również do badań przezodbytniczych gruczołu krokowego. Opisano również techniki wykonania obu badań wraz z metodami pomiaru pojemności pęcherza moczowego i objętości gruczołu krokowego. W pracy omówiono także najczęstsze wskazania do wykonania badań, jak również algorytmy diagnostyczne w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości. Badanie przez powłoki jamy brzusznej jest częścią badania narządów jamy brzusznej i powinno być wykonywane u chorych skarżących się na objawy dyzuryczne. Uzupełnieniem badania, szczególnie gdy gruczoł krokowy jest powiększony, powinny być pomiar pojemności pęcherza moczowego i ocena ilości moczu zalegającego po mikcji. Wskazaniami do wykonania badania endosonograficznego gruczołu krokowego są zmiany wyczuwalne palcem w trakcie badania przez odbyt, podwyższone stężenie antygenu sterczowego w surowicy krwi, rak oraz stany zapalne gruczołu krokowego, w tym podejrzenie ropnia, kwalifikacja do zabiegu operacyjnego w przebiegu łagodnego rozrostu stercza oraz diagnostyka zaburzeń wytrysku nasienia. Standardową procedurą wykonywaną w raku stercza w celu uzyskania wycinków do badania histopatologicznego jest biopsja pod kontrolą ultrasonografii przezodbytniczej. Przedstawiono wskazania i techniki wykonania biopsji stercza, jak również rodzaje biopsji, wraz z niezbędnym przygotowaniem oraz zabezpieczeniem przed jej skutkami niepożądanymi dla pacjenta. Wymieniono także niezbędne elementy opisu omawianych procedur. W drugiej części pracy przedstawiono zastosowanie badania ultrasonograficznego w łagodnym rozroście gruczołu krokowego, w stanach zapalnych oraz w raku stercza.

5

Techniki napromieniania w radioterapii – boost

51%

Ślosarek K. , Dolla Ł. , Radwan M. , Osewski W.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2016

|

tom Vol. 5, nr 2

85--89

PL

W pracy przedstawiono na przykładzie napromieniania nowotworu gruczołu krokowego dwa podstawowe sposoby podwyższania dawki w napromienianej objętości: dwuetapowy i jednoczasowy. Pokazano różnice pomiędzy technikami napromieniania, porównano dawki fizyczne i biologicznie równoważne, które obliczono na bazie modelu liniowo-kwadratowego. Na podstawie wykonanych obliczeń stwierdzono, że stosując napromienianie dwuetapowe lub jednoczasowy boost, dawki fizyczne i biologicznie równoważne są porównywalne, jeżeli liczba frakcji w obu opisywanych technikach jest taka sama. Jeżeli jednak w technice boostu jednoczasowego zmniejszy się liczba frakcji, nie zmieniając dawki całkowitej, aby nie zwiększać dawki w narządach krytycznych, wówczas dawka biologiczna równoważna jest większa w leczonym obszarze, pozostając niezmienna w narządach krytycznych. Ten sposóbpodwyższania dawki jest możliwy tylko w przypadku zastosowania technik dynamicznych, takich jak IMRT lub VMAT.

EN

This work is based on the case of prostate cancer irradiation and it presents two basic ways to increase the dose in the irradiated volume: simultaneous boost and two-step method. The differences between those methods of radiation were shown. The physical and biologically equivalent doses, calculated based on the linear – quadratic model, were compared. On the basis of performed calculations and if the number of fractions for both described techniques is the same, it can be concluded that using two-step irradiation or simultaneous boost the physical and biologically equivalent doses are comparable. However, if the number of fraction for simultaneous boost is reduced, without changing the total dose, so as to not increase the dose in critical organs, then the biologically equivalent dose is greater in the treated area, while remaining constant in the critical organs. This method of increasing the dose is only possible for dynamic techniques such as IMRT or VMAT.