Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The architectural reconstruction or the resurgence of the ruins

100%

Cortés-Meseguer L. , Fernández-Plazaola I.

Architecture Civil Engineering Environment

|

2020

|

tom Vol. 13, no. 3

13--20

EN

Museums have become cultured places to exhibit art and to survive that context or social milestone within society. On numerous occasions, the great museums have been commissioned to collect architecture by plundering the original sites and taking away part of their soul, and in many cases, the originality of the work loses its meaning without its original location and vice versa. In the field of restoration, different are the theories and concepts that should be taken into account for optimal interpretation, always depending on the criteria and sensitivity of each author. For that same reason, the discussion between the suitability of the reconstructions or their interpretation is obligatory, using a wide terminology to describe each of the processes.

2

Niemieckie represje wobec Kościoła katolickiego w diecezji włocławskiej w okresie II wojny światowej

100%

Dębiński J.

Zapiski Kujawsko-Dobrzyńskie

|

2019

|

tom 34

87-104

EN

Germany incorporated the lands belonging to the diocese of Włocławek, which in 1939 counted about 940 thousand Catholics, into the so-called territories included to the Third Reich. All church offices and organizations were closed, e.g. the Catholic Action or the seminaries. Out of a total of 432 priests of the Włocławek diocese, 225 were killed, including an auxiliary bishop and 10 seminarians (18 were camp prisoners in Dachau); 34 priests died of exhaustion. Five out of 16 lecturers died in the camp. During the war, only five churches performed pastoral functions. In addition to Polish pastoral ministry, there was also German pastoral ministry. In addition to human losses, the diocese suffered huge material losses. 17 parish churches and 16 affiliate ones were destroyed as well as many cemetery, religious and private chapels. The Germans demolished 55 bell towers, robbed 461 chalices, 170 cyboria and 213 monstrances. Many paintings were stolen and 46 high-class organs destroyed as well as about 5,000 crosses and roadside figures.

PL

Tereny diecezji włocławskiej, liczącej w 1939 r. ok. 940 tys. katolików, Niemcy włączyli do tzw. ziem wcielonych do III Rzeszy. Zlikwidowano wszystkie urzędy i organizacje kościelne, np. Akcję Katolicką, zamknięto seminarium duchowne. Na ogólną liczbę 432 księży diecezji włocławskiej zginęło 225, w tym biskup pomocniczy i 10 kleryków (18 znalazło się w Dachau), a 34 księży zmarło z wycieńczenia. Z 16 wykładowców pięciu zginęło w obozie. W czasie wojny funkcje duszpasterskie sprawowano właściwie tylko w pięciu parafiach. Oprócz duszpasterstwa polskiego istniało też duszpasterstwo katolików niemieckich. Diecezja oprócz strat w ludziach poniosła ogromne straty materialne. Zniszczono 17 kościołów parafialnych i 16 filialnych, a także wiele kaplic cmentarnych, zakonnych i prywatnych. Niemcy zburzyli 55 dzwonnic, zrabowali 461 kielichów, 170 puszek i 213 monstrancji. Zabrano wiele obrazów i zniszczono 46 organów wysokiej klasy. Zniszczeniu uległo też ok. 5 tys. krzyży i figurek przydrożnych.

3

Criminal activity in Silesia during the Thirty Years’ War (1618–1648). Contribution to the research

51%

Wojtucki D.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2019

|

nr 4

125-152

EN

It must be assumed that every war created people of the criminal margins and demobilization made the people, used to fighting and robbing, left with no prospects. They were inclined to continue the activities they had been engaged in so far, but at the time, outside the ranks of the military units. During the wars, masses of various marauders and mercenaries followed the armies and sometimes they were absorbed into the ranks of the army they were shadowing. Only on the example of large cities in Silesia at that time, i.e. Legnica or partially Wrocław and Świdnica, can we learn about the scale of the phenomenon of common crime at that time, both that committed by soldiers and civilians. The unrest during the period of armed conflict in the years 1618–1648 also brought about protests of the population against the then authorities. However, theft was the most common crime in modern penal systems, for which criminal sanctions were imposed on the most serious ones – the death penalty, corporal punishment, or discharge. The thieves’ plunders were all that had any material value and were left without proper supervision. Particularly negatively perceived in the eyes of the law was the theft by an employed service or journeyman to their employers or a church robbery. During or just after the Thirty Years’ War, we also observe an increase in persecution of people who were accused of harmful magic, i.e. witches and sorcerers. Apart from the living, accusations of sinister, posthumous activity were also made against the dead (posthumous magic). In Silesia, epidemics also broke out, which were often brought with them by soldiers of the army, for whom the area became a place of accommodation or march. Witches or gravediggers from Silesian towns were accused of calling some of them. The Thirty Years’ War “created” various kinds of criminals. Undoubtedly, the “product” of t he 1618–1648 c onflict was a wellknown, serial killer Melchior Hedloff, who being tortured, confessed to 251 murders. He was executed in Oleśnica in January 1654. Many new penitentiary facilities appeared both in Silesia and also in the whole Reich as a result of the outbreak of the Thirty Years’ War. They were mostly exhibited by municipal authorities (not military) and built on the markets or directly in front of city gates. Among them, new wooden gallows were built, less often pillories.

PL

Należy przyjąć, iż każda wojna tworzyła ludzi marginesu, a demobilizacja sprawiała, że pozostali po niej ludzie byli przywykli do walki i rozboju. Skłonni do kontynuowania dotychczasowych zajęć, którymi się trudnili, ale już poza szeregami oddziałów wojskowych. W trakcie wojen za armiami ciągnęły masy przeróżnych maruderów i hultajów, którzy czasem zostawali wchłonięci do szeregów armii, za którymi podążali. Jedynie na przykładzie dużych miast ówczesnego Śląska, tj. Legnicy czy częściowo Wrocławia i Świdnicy możemy poznać skalę zjawiska ówczesnej przestępczości pospolitej, zarówno tej popełnianej przez żołnierzy, ale też cywilów. Niepokoje w okresie konfliktu zbrojnego w latach 1618-1648 przyniosły też wystąpienia ludności przeciwko ówczesnym władzom. Jednak to kradzieże stanowiły w nowożytnych systemach karnych najpowszechniejszy delikt, za który orzekano sankcje karne od tych najpoważniejszych – kary śmierci, cielesnych, czy relegacji. Łupem złodziei padało wszystko, co miało jakąkolwiek wartość materialną i pozostawione zostało bez stosownego nadzoru. Do szczególnie negatywnie postrzeganych w świetle prawa była kradzież dokonana przez zatrudnioną służbę lub czeladź względem swoich pracodawców oraz rabunek kościoła. W okresie wojny trzydziestoletniej lub tuż po niej obserwujemy również wzrost prześladowań osób, które oskarżano o magię szkodliwą, a więc czarownice i czarowników. Oprócz żywych, oskarżenia o złowrogą, pośmiertną aktywność wysuwano również wobec zmarłych (magia posthuma). Na Śląsku wybuchły również epidemie, które nierzadko przywlekli ze sobą żołnierze armii, dla których tereny te stały się miejscem kwaterunku lub przemarszu. O wywołanie części z nich oskarżono czarownice lub grabarzy ze śląskich miast. Wojna trzydziestoletnia „stworzyła” też różnej maści przestępców. Niewątpliwie „produktem” konfliktu 1618-1648 był znany w jej końcowej fazie i tuż po niej były żołnierz, seryjny morderca Melchior Hedloff, który przyznał się na torturach do 251 morderstw. Stracono go w Oleśnicy w styczniu 1654 r. Na Śląsku, ale też w całej Rzeszy wraz z wybuchem wojny trzydziestoletniej pojawiło się wiele nowych urządzeń penitencjarnych. Na ich wystawienie decydowały się przeważnie władze miejskie (nie wojskowe), a obiekty wznoszono na rynkach lub bezpośrednio przed bramami miejskimi. Wśród nich powstały nowe drewniane szubienice, rzadziej pręgierze.