Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: getto

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Getto jako narracja antysemicka

100%

Kuciński P.

nr 19

286-302

In the text the author attempts to describe the language identity of ghetto in the anti-Semitic discourse, in which the demands of “ghettoization” of the Jews returned in the 30’s of the twentieth century, also in Poland. Before the rise of the shameful wall, before the “Nazi Jewish Quarter” will be the vestibule of hell, the ghetto turns out to be a language construct in a radical right wing of journalism, built by stunts available not only in journalism, but in the language of fiction able to create worlds, in this case – of totalitarian future. It is almost a phantasm, “the place of the intention”, while the language, which “describes” / “imagines” the anti-Semitism by the anti-Semites themselves, is benefited by “creating not directly”, by a future designation (as it results in the plan of the Nazi ghetto settlement). The ghetto as a phantasm, synecdoche, metaphor, symbol; Jews as dehumanised by language space creatures – create a “comfortable” for the anti-Semites and anti-Semitic discourse concept, in which the Jew, as an identity, as I, is less and less concrete, deprived of individualism with time – with plots – starting to mean pure Evil. The place, however, in which are the Jews settled by the totalitarian imagination is (despite the ambiguity of its defining strategies available in the anti-Semitic journalism), paradoxically, more and more specific, although the language generating discursive ambiguity – in line with the inhuman plan of totalitarian history, will begin in a moment to be implemented in the occupied Europe.

Przeobrażenia dawnej przestrzeni białostockiego getta

100%

Sadowska J.

tom 31

13-41

The area of the Bialystok ghetto, existing from 1941 to 1943, encompassed a central industrial and service-residential zone. The buildings within this area suffered extensive damage during the war, and the vast majority of its Jewish inhabitants did not survive. The purpose of this article is to trace the process of the ghetto’s destruction and then the urban and social reconstruction of its space, examining its goals, stages and effects. As a result, it became temporarily a Jewish space, and later, when the physical and functional continuity was completely broken, a completely new, socialist, modern space.

Teren istniejącego w latach 1941–1943 białostockiego getta obejmował śródmiejski obszar fabryczny i usługowo-mieszkaniowy. Jego zabudowa bardzo ucierpiała w okresie wojny, której nie przeżyła też ogromna większość żydowskich mieszkańców. Celem tego artykułu jest prześledzenie procesu niszczenia getta, a potem urbanistycznej i społecznej przebudowy jego przestrzeni, jej celów, etapów i efektów. W konsekwencji stała się ona przejściowo przestrzenią pożydowską, a potem, gdy doszło do całkowitego zerwania ciągłości fizycznej i funkcjonalnej – przestrzenią zupełnie nową, socjalistyczną, nowoczesną.

Pracownia kopii artystycznych w białostockim getcie

80%

Tomalska-Więcek J.

tom 31

43-56

The article presents a poorly recognized thread in the history of the German occupation of Bialystok. In September 1939, a wave of refugees from other parts of Poland flowed into the city and region. Among them were a significant number of artists, mainly – though not exclusively – of Jewish origin. Under Soviet occupation, they were absorbed into the propaganda machine, painting portraits of officials and decorations for state holidays. Their fate changed after the outbreak of the German-Soviet war, when the Jews were confined to a ghetto. There, a Wehrmacht officer set up a workshop for artistic copies or, rather, forged paintings, employing some 20 painters. Few witnesses claimed that the production of paintings was very large and was sent to art dealers in the Third Reich, France, the Netherlands and other occupied countries. The further fate of the paintings painted in the ghetto remains unknown.

Artykuł przedstawia słabo rozpoznany wątek z dziejów okupacji niemieckiej w Białymstoku. We wrześniu 1939 r. do miasta i regionu napłynęła fala uciekinierów z innych ziem Polski. Wśród nich była znaczna liczba artystów, głównie – choć niewyłącznie – pochodzenia żydowskiego. Pod okupacją radziecką zostali wchłonięci do machiny propagandowej, malowali portrety oficjeli i dekoracje na święta państwowe. Ich los uległ zmianie po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej, kiedy Żydzi zostali zamknięci w getcie. Tam oficer Wehrmachtu stworzył warsztaty kopii artystycznych lub raczej fałszowania obrazów, zatrudniające około 20 malarzy. Nieliczni świadkowie twierdzili, że produkcja była bardzo duża i kierowano ją do marszandów w III Rzeszy, Francji, Holandii i innych okupowanych krajach. Dalsze losy namalowanych w getcie obrazów pozostają nieznane.