Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Duchenne muscular dystrophy: overview and future challenges

100%

Machfoed M. H. , Besin V. , Basuki M. , Lasmono S. F.

Aktualności Neurologiczne

|

2017

|

tom 17

|

nr 3

144-149

EN

Duchenne muscular dystrophy is a muscle disease caused by mutation in the gene that encodes the cytoskeletal protein dystrophin. It is inherited in an X-linked recessive fashion. A number of therapies are continuously being developed to slow down the progression of the disease and increase patients’ life expectancy. Steroid use in Duchenne muscular dystrophy is associated with a lower mortality rate (hazard ratio = 0.24; 95% CI = 0.07–0.91; p = 0.0351). Although recent studies have concluded that prolonged steroid use is associated with short stature and overweight, a meta-analysis of 12 studies has shown that steroids can increase strength, muscle function, and quality of life. Restoration of dystrophin gene expression is the basis of genetically engineered therapies. Potential therapies of this type include exon skipping, the use of recombinant adenoassociated virus which delivers mini-dystrophin, and surrogate gene transfer. In their development, the common challenges are associated with the size of gene product and the origin of dystrophin gene expression. Stem cells are promising for future therapy. Regardless of the challenges and controversies associated with stem cells, several clinical trials show an increase of muscle strength in patients who have received such therapies.

PL

Dystrofia mięśniowa Duchenne’a jest chorobą dziedziczoną w sposób recesywny, sprzężoną z chromosomem X, spowodowaną mutacjami w genie DMD kodującym białko dystrofinę. Obecnie opracowywane terapie mają na celu spowolnienie progresji choroby oraz przedłużenie przeżycia pacjentów. Leczenie z użyciem kortykosteroidów wiąże się z mniejszym ryzykiem zgonu (współczynnik ryzyka = 0,24; 95% CI = 0,07–0,91; p = 0,0351). Choć ostatnio prowadzone badania wykazały, że długotrwałe stosowanie kortykosteroidów przyczynia się do niskiego wzrostu i nadwagi, w metaanalizie 12 badań stwierdzono ich wpływ na zwiększenie siły mięśni, poprawę ich funkcji i lepszą jakość życia chorych. Odzyskanie ekspresji genu dystrofiny stanowi podstawę terapii genowych, w tym metody pomijania zmutowanego egzonu (tzw. exon skipping), zastosowania rekombinowanych wirusów związanych z adenowirusami w celu wprowadzenia minidystrofiny oraz wymiany genu (gene transfer). Trudności związane z terapiami genowymi wiążą się z rozmiarem genu oraz pochodzeniem ekspresji dystrofiny. Inną obiecującą terapię stanowią komórki macierzyste. Bez względu na trudności i kontrowersje związane z leczeniem tego typu kilka badań klinicznych wykazało, że poprawia ono siłę mięśniową u osób z chorobą Duchenne’a.

2

The gender of cyborgs: Discussion on the margin of changes in genetics

100%

Klichowski M.

Journal of Gender and Power

|

2014

|

tom 1

147-155

EN

The aim of this paper is to show that gender, both as a biological and social category, ceases to exist in the vision of man constructed by contemporary genetics. In the paper, I present the elementary concepts of genetic engineering and liberal genetics, and show how these two currents in genetics change gender into a feature deprived of any designata. I advance a thesis that the man of the future, a cyborg, is a man without gender.

3

Jeremy Rifkin o konsekwencjach rewolucji biotechnologii. Krytyka „ery biotechnologii”

88%

Słoniowska A.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2014

|

tom 12

|

nr 2

67-81

EN

Nowadays we are entering a new period in our history. It is an era of great computers, new technologies and genetic engineering. Most people look to the future with hope, but not Jeremy Rifkin, the American economist and critic of modern civilization. He has called this period 'The Biotech Century'. In his opinion, humanity is treading on thin ice. He believes, that biotechnology brings more disadvantages than advantages. He is trying to convince us that scientists are playing God in their laboratories. They often invent great things like new medicines or therapies. However, Rifkin also points to the other side of the coin. Firstly, there is no way of predicting the effects of biotechnology. Secondly, the human genetic code will be used for commercial purposes. Our genes will be on the market, like any other product in the supermarket. And thirdly, Riffkin warns against the return of eugenics. But this new eugenic will be more powerful, and much more dangerous.

4

Inżynieria genetyczna w świetle dialektyki oświecenia

75%

Sadowski R. F.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2015

|

tom 13

|

nr 2

9-28

EN

This article presents ambivalent character of the Enlightenment’s legacy, which aside from promised progress brought also new dangers. The essay also presents historical examples of creating “new world” and “new human” and dangers connecting with these attempts. The biggest contemporary challenge concerning this issue is using genetic engineering. The most dangerous contemporary threat for homo oecologicus and “ecozoic era” is applying of violence and creating “ecological totalitarianism.” The hope for the restoration of a ravaged world gives philosophical reflection and biological potential of man for recognizing values and sense of the world. One interesting solution is K.M. Meyer-Abich’s concept of “ecological revolution.”

5

Genetic modification, artificial individual, vaccine and serum - genetic engineering in evolutionary systems

51%

Gościniak I.

|

2006

|

tom z. 156

147-154

EN

The article shows the possibility of genetic engineering implementation in evolutionary systems as: genetic modification, artificial individual, vaccine and serum. In the article the group of immune systems is also proposed. Results of investigation presented in the article suggests that further development of genetic engineering in evolutionary systems will happen, thus raising their efficiency in problem solving.

6

Is Pedagogy Transhuman? Reflections on the Relationship Between Pedagogy and Transhumanism

51%

Hebert E. , Damberger T.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

tom 20

|

nr 1

41-56

EN

The following contribution aims at discussing the role of pedagogy against the background of a time in which limits are overcome through the use of new technologies. It is argued that pedagogy is in some way itself always related to both the recognition, as well as the overcoming, of limits. This can be seen first of all in the fact that both a recognition of the limit of the self as well as (or rather in differentiation to) a limit of the other are necessary in order to recognise oneself in the first place and therefore are essential to the constitution and formation of the self and the world. Secondly, the basic duty of pedagogy could be defined as the forming of human beings through the use of educational tools and by changing the limits that constitute the self. Adhering to this definition would therefore assume that there is a transhuman moment inherent in pedagogy itself.

PL

Niniejszy artykuł podejmuje kwestię roli jaką pedagogika pełni w czasach, w których kolejne granice są przezwyciężane dzięki nowym technologiom. Autorzy argumentują, że w pewnym sensie pedagogika zawsze wiąże się zarówno z uznaniem, jak i przekraczaniem granic. Po pierwsze, świadczy o tym fakt, że zarówno uznanie granic własnej jaźni, jak i granic (bądź raczej odróżnianie się od) innego jest konieczne przede wszystkim w celu autoidentyfikacji. Z tego też powodu uznanie tych granic jest istotne dla konstytuowania i formowania własnej jaźni oraz otaczającego nas świata. Po drugie, podstawowe zobowiązanie pedagogiki może zostać zdefiniowane jako kształtowanie człowieka dzięki narzędziom edukacyjnym i zmianie tych ograniczeń, które konstytuują jaźń. Stosowanie takiej definicji zakładałoby, że w samej pedagogice zawarty jest moment transhumanistyczny.