Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wybrane aspekty polityki migracyjnej Polski

100%

Gocalski W.

|

tom T. 3, nr 1

235--242

2

Struktura narodowościowa województwa zachodniopomorskiego

100%

Ślęzak M.

|

nr 4

5-23

XX

According to the results of the latest census the West Pomeranian Voivodship is ethnically homogeneous; within its territory there are various communities with ethnic identities that differ from the Polish one, yet their total proportion does not exceed the level of a few percent. The most numerous non-Polish communities are the Ukrainian and German ethnic minorities, and the Gypsy (Romani people’s) ethnic community. According to the analysed statistics the number of the people born in a given country does not affect the size of the population of the minorities or immigrants. The number of the inhabitants of the West Pomeranian Voivodship born outside Poland is several times higher that the number of the people of the same ethnic identity. For example, in 2011 in the West Pomeranian Voivodship there were over 16,600 people born in the Ukraine, but about 5,000 declared to be of Ukrainian nationality and only 129 were Ukrainian citizens. There were over 1,300 people born in France, 298 declared to be of the French nationality and 153 were citizens of France. The conclusion is that the people declaring to be of the Polish nationality are the dominant part of the population born outside Poland. A very small proportion of the inhabitants of the West Pomeranian Voivodship use a language other than Polish in their private contacts. The biggest part of them are English-speaking people (4,500), followed by the German-speaking population (3,300) and the Ukrainian-speaking one (2,500). With the exception of Ukrainian, which is considered as a native language by more people (2,700) than the ones who speak it at home, the other languages were less frequently mentioned as a native tongue than as the language used at home. But only the results of the next census will give a basis to carry out reliable comparative analyses concerning the ethnic structure of Poland and the West Pomeranian Voivodship (assuming that the questions will be identical with the ones of the 2011 questionnaire).

3

Nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców w Polsce

100%

Stolińska B.

|

nr 3(69)

24-31

PL

Nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców w Polsce regulowane jest ustawą o charakterze reglamentacyjnym z dnia 24 marca 1920 r , wprowadza ona ograniczenia o charakterze publicznoprawnym dla cudzoziemców nabywających nieruchomości w Polsce. W świetle wyżej wymienionej ustawy dopuszczalność zakupu nieruchomości na terytorium Polski jest uzależnione od pozyskania stosowanego zezwolenia. Warunek ten nie ma jednak charakteru bezwzględnego, ponieważ ustawa przewiduje sytuacje, w których nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców jest dozwolone bez żadnej zgody wyższej instancji. Niniejszy artykuł przedstawia ogólną charakterystykę Ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz związanych z nią warunków formalno – prawnych nabywania nieruchomości przez cudzoziemców w Polsce. Prezentacja niniejszego opracowania, a zwłaszcza części dotyczącej skali zainteresowania i nabywania nieruchomości jest również próbą wypracowania poglądu, iż po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej nie wzrosło zainteresowanie obcego kapitału wykupem polskich nieruchomości.

EN

Since the political and economic integration started with the European Union, Poland has been transforming its law. Ownership rights on land are governed by the act of 1920 (The Law on the Acquisition of Real Estate by Foreigners) in Poland. The most recent amendments stemmed form Poland’s accession to EU. Therefore, the law provides for a favorable treatment citizens from European Economic Area. As a result purchase of real estate by EEA citizens does not require any permits. In view of changes mentioned above it seems to be important to state that there is no danger of Polish land exaggerated purchase, which is shown in a Ministry of Interior and Administration’s annual reports.

4

Migracja ukraińskich pracowników w Polsce podczas pandemii COVID-19

67%

Bartoszkiewicz M.

|

nr 3(31)

43-55

EN

About 1 million migrants currently reside in Poland, and mainly they are workers from Ukraine. Restrictions on crossing the borders of the Republic of Poland in the time of the COVID-19 pandemic and the prospect of economic recession have become motivating factors for Ukrainian workers to leave the Polish labor market. Restrictions of trade and services in many Polish enterprises forced the reduction of their staff in fear of bankruptcy. Entrepreneurs who dismissed their employees without waiting for government support in the form of the "anti-crisis shield" most often focused on people with the lowest seniority, who are not on employment contracts, and those coming from national minorities. The analysis of the migration of Ukrainian workers in Poland during the COVID- 19 outbreak will allow us to assess the scale of this migration and attempt to answer the question whether Polish entrepreneurs act in the spirit of national patriotism or racism. The study aims to analyze the response of public services and institutions as a result of migration caused by the spread of the SARS-CoV-2 virus. Migration and compilations related to crossing the state border have revealed the poor preparation of border services for such a large scale of migration. There has also been an increase in the number of cases of national racism in the society.

PL

Około 1 mln migrantów przebywa obecnie w Polsce, głównie są to pracownicy z Ukrainy. Restrykcje w przekroczeniu granic Rzeczypospolitej Polskiej w dobie pandemii COVID- 19 oraz perspektywa recesji gospodarczej stały się czynnikami motywującymi do opuszczenia polskiego rynku pracy przez pracowników z Ukrainy. Ograniczenie handlu i usług w wielu polskich przedsiębiorstwach wymusiło redukcję personelu w obawie przed bankructwem. Przedsiębiorcy, którzy zwolnili swoich pracowników nie czekając na wsparcie rządu w postaci „tarczy antykryzysowej", postawili najczęściej na osoby o najniższym stażu pracy, niemające umów o pracę i pochodzące z mniejszości narodowych. Skutki gospodarcze i polityczne takich decyzji odczuje w dłuższej perspektywie cały rynek pracy. Analiza migracji ukraińskich pracowników w Polsce po wybuchu epidemii COVID-19 pozwoli ocenić skalę tej migracji i podjąć próbę odpowiedzi na pytanie: Czy polscy przedsiębiorcy działają w duchu interesu publicznego, czy jednak uprzedzeń wobec obcej siły roboczej? Badanie ma na celu analizę reakcji służb i instytucji publicznych na migracje spowodowane rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Dane wskazują, że nie radziły sobie one z wydaniem nowych kart pobytu, zezwoleń na pracę. Wystąpiły komplikacje związane z przekraczaniem granicy. Wszystko to świadczy o słabym przygotowaniu służb granicznych do migracji o tak dużej skali. Ponadto doszło do wzrostu liczby zwolnień obywateli Ukrainy w czasie trwania pandemii. Zauważono również wystąpienie przejawów rasizmu w społeczeństwie. W efekcie nasiliła się migracja.

5

Wolność sumienia i wyznania cudzoziemców w prawie polskim

67%

Borecki P.

|

tom 17

23-46

PL

W prawie polskim, w dziedzinie wolności sumienia i wyznania cudzoziemcy nie posiadają w pełni takich samych uprawnień, co obywatele polscy. Konstytucja z 1997 r. dopuszcza możliwość ograniczenia w drodze ustawy konstytucyjnych wolności i praw cudzoziemców w porównaniu z obywatelami polskimi. Zasadę egalitaryzmu w traktowaniu obu tych grup wyrażają natomiast ratyfikowane lub podpisane przez Polskę najważniejsze akty prawa międzynarodowego dotyczące wolności sumienia i wyznania. Najlepszy poziom gwarancji równego traktowania cudzoziemców z obywatelami w sferze wspomnianej wolności zapewni jednak dopiero ratyfikacja Protokołu nr 12 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 1950 r. Wskazane jest również przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do najważniejszych aktów prawnych zabezpieczających status bezpaństwowców (z 1954 r. i z 1961 r.). Z kolei przewidziany przez Konkordat polski z 1993 r. wymóg posiadania przez biskupów w Polsce rodzimego obywatelstwa należy ocenić krytycznie jako przejaw postrzegania hierarchii Kościoła Katolickiego w kategoriach politycznych, a zarazem przejaw dyskryminacji tego wyznania. Powyższe zarzuty, uzupełnione także zarzutem naruszenia zasady niezależności i autonomii właściwych konfesji, czy nawet naruszeniem wolności sumienia i wyznania cudzoziemców, można postawić wobec postanowień polskiego ustawodawstwa uzależniającego pełnienie funkcji kierowniczych w niektórych związkach wyznaniowych od posiadania obywatelstwa polskiego. Są to ograniczenia znamienne dla systemu powiązania państwa ze związkami wyznaniowymi. Za najdalej idące ograniczenia swobód religijnych cudzoziemców wypada uznać zakaz ich członkostwa w gminach wyznaniowych żydowskich, a przede wszystkim nie możność wystąpienia z wnioskiem o rejestrację związku wyznaniowego. Wskazane ograniczenia ustawowe zasługują na jak najszybsze zniesienie. Nie odpowiadają one realiom stosunków społecznych, szczególnie w aspekcie międzynarodowym. Ich utrzymanie grozi bowiem porażką Polski przed międzynarodowymi organami ochrony wolności i praw człowieka. Ograniczenia swobody cudzoziemców w sprawach religijnych mają także charakter przedmiotowy i niedyskryminacyjny, tzn. dotyczą ich na równi z obywatelami polskimi. Wynikają one zwłaszcza z uwarunkowań społeczno-politycznych współczesnej Polski. Jesteśmy państwem wciąż dość homogenicznym pod względem etnicznym i wyznaniowym. Czynnik ten nieprzerwanie oddziałuje na polskie ustawodawstwo po roku 1989. Zarazem funkcji liberalizującej w zakresie szeroko rozumianej wolności sumienia i wyznania nie spełniło dotychczas wyraźnie ani orzecznictwo sądów powszechnych i Sądu Najwyższego, ani tym bardziej Trybunału Konstytucyjnego.

EN

According to Polish law foreigners do not have fully the same privileges as Polish citizens in the field of freedom of conscience and religion. The Constitution of 1997 allows the limitation of constitutional rights and freedoms of foreigners in comparison with Polish citizens by law. On the other hand, the principle of egalitarianism in the treatment of both groups is expressed in the most important acts of international law concerning the freedom of conscience and religion ratified or signed by Polish authorities. Nevertheless, the best guarantee of equal treatment of foreigners and citizens in the area of that freedom could only be fully provided due to the ratification of Protocol No. 12 to the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms of 1950. Moreover, Polish accession to the most vital legal acts protecting the status of stateless persons (from 1954 and 1961) is highly recommended Consequently, the requirement of having native citizenship by Polish bishops provided by the Polish Concordat in 1993 should be assessed critically as the manifestation of the perception of the Catholic Church hierarchy in political terms as well as the discrimination of the Catholic religion. The above mentioned allegations, which can be supplemented with the charges of the breach of the principle of independence and autonomy of the relevant confessions, or even the violation of freedom of conscience and religion of the foreigners, can be put against the provisions of the Polish legislation, which conditions holding managerial functions in some religious associations on having Polish citizenship. There are significant limitations to the system of relations between the State and religious associations. The most far-reaching restriction of the religious freedoms concerning foreigners seems to be the ban on their membership in the Jewish religious communities, and above all, the lack of an opportunity to apply for the registration of a religious association. All of the above mentioned legislative restrictions should be immediately abolished as they do not correspond with the reality of social relations, particularly in an international context. Their maintenance might cause a failure of Polish authorities in case they were sued by the international human rights and freedoms organizations. Additionally, the restrictions of freedom in religious matters concerning foreigners also have objective and non-discriminatory nature, ie. they are the same as the restrictions concerning Polish citizens. In particular, they derive from socio-political condition of contemporary Poland. Unfortunately, our country is still ethnically and religiously homogenical. This factor continuously affects Polish legislation after the year1989. At the same time, neither the case law of ordinary courts nor the case law of the Supreme Court or even the Constitutional Court have fulfilled the liberalizing function in the broadest sense of freedom of conscience and religion.