Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Filozofia sztuk walki – The Philosophy of Martial Arts according to Wojciech J. Cynarski – a review

100%

Pawłucki A.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2023

|

tom 23

|

nr 1

81-88

EN

Background. Fighting arts are an area of interest to physical culture researchers. One of them is Wojciech J. Cynarski, who has developed the theory of cultural dialogues and the General Theory of Fighting Arts. In The Philosophy of martial arts according to Cynarski, are found momentous solutions for the scientific humanities: 1) ontological – regarding the question of the primary non-identity of the warrior with the athlete, 2) anthropological-cultural – showing the distinctiveness of the figure of the martial arts antagonist (the warrior in the literal sense) and the agonist as an athlete and Olympian 3) scientific – explaining the immanent fusion of the philosophy of physical culture with the philosophy of martial arts, and 4) ethical – justifying the moral rightness of the knight fighting to the death in hand-to-hand combat in self-defence or as counter-strike. Problem. The author of the paper discusses and evaluates this book on the philosophy of martial arts by Prof. Wojciech J. Cynarski. The question posed here is whether the culture of martial arts contains philosophical thinking combined with the characteristics of scientific humanism. There is also a distinction made between the master of martial arts who is not the same as the master of philosophy. Method. This is a review of a set of essays by Cynarski containing philosophical thoughts about martial arts, sports and culture. Results. The author of the book in question is presented; reference is made to the content of the book by reviewing it. A substantive assessment is carried out and the text is significantly assessed. Conclusion. The Philosophy of Martial Arts according to Wojciech J. Cynarski is a valuable and recommendable book; its author is considered the epitome of chivalry, who shows through his works ways to reach a moral ideal.

PL

Najnowsza książka Wojciecha J. Cynarskiego [2022] z filozofią w tytule – w wersji polskiej i angielskiej tekstu paralelnego – musi wzbudzać pytanie o istotę samej filozofii. Nasuwać pytanie, nie o sztuki walki – czym są, bo wiadomo, że do sportu nie należą, choć niektóre zostały usportowione – lecz o filozofię właśnie, w zapytaniu, czy w kulturze sztuk walki zawiera się myślność filozoficzna o znamionach humanistyki naukowej. Nie każda bowiem myślność o wojowniku należy do filozofii, mimo że uporczywie jest tak nazywana, a tym samym nadużywana. Jak sportowiec nie tworzy filozofii, nie wiedząc nawet, że taka istnieje, tak wojownik osiągający kinetyczne mistrzostwo w miotaniu dyskiem i oszczepem, robieniu mieczem i kijem, albo tylko samym ciałem sprawnie działający, dotrzymać kroku filozoficznym myślicielom nie byłby w stanie. Mistrz sztuki walki nie jest tożsamy mistrzowi filozofii.

2

WOJCIECH ANTONI JANUSZ GLUZIŃSKI (1922–2017)

100%

Gajewska-Prorok E.

Muzealnictwo

|

2017

|

tom 58

292-295

EN

Wojciech A.J. Gluziński, a philosopher and an outstanding Polish theoretician of museology, passed away on 26 March 2017. He was born on 31 March 1922 into an intellectual family in Lviv. He commenced studying philosophy in 1945 at the Jagiellonian University in Cracow, and continued at the Faculty of Humanities at the University & Polytechnic in Wrocław. He got an MA in philosophy in 1952, but even in 1949 he had already started working in the Old Townhouse (later the Historical Museum of the City of Wrocław), a branch of the Silesian Museum (since 1970 the National Museum) in Wrocław. He was connected with the National Museum until the end of his career. In the following years he held the posts of Head of Historical Department, Head and later Curator of the Department of History of Material Culture, and was the museum’s advisor and counsellor from 1991 to 1995. He organised a dozen permanent and temporary exhibitions during more than 40 years of working. He wrote numerous articles published in such periodicals as: “Annual of the Kłodzko Region”, “Annual of Silesian Ethnography” and “Annual of Silesian Art”. His long-term studies on the theory of museology resulted in a doctoral dissertation entitled Philosophical and methodological problems of museology written under the supervision of Prof. Kazimierz Malinowski in 1976 in the Institute of Conservation and Historic Monuments Studies at the Copernicus University in Toruń. The edited work was published in 1980 as a book entitled Underlying museology. Gluziński shared his opinions at numerous conferences abroad, and published articles in post-conference materials, including in “ICOFOM Study Series”, “Muzeologické Sešity” and in “Neue Museumskunde. Theorie und Praxis der Museumsarbeit”.

PL

W dniu 26 marca 2017 r. zmarł dr Wojciech A.J. Gluziński, filozof i wybitny polski teoretyk muzeologii. Urodził się 31 marca 1922 r. w rodzinie inteligenckiej we Lwowie. Studia filozoficzne rozpoczął w 1945 r. r na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i kontynuował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Magisterium z filozofii obronił w roku 1952, ale już wcześniej, w 1949 r. rozpoczął pracę w Starym Ratuszu (później Muzeum Historycznym Miasta Wrocławia), oddziale Muzeum Śląskiego (od 1970 r. Muzeum Narodowe) we Wrocławiu. Z wrocławskim Muzeum Narodowym pozostał związany do końca pracy zawodowej. W kolejnych latach zajmował stanowiska: kierownika Działu Historycznego, kierownika a następnie kuratora Działu Historii Kultury Materialnej, a w latach 1991–1995 doradcy-konsultanta muzeum. Przez ponad 40 lat pracy zorganizował kilkanaście wystaw stałych i czasowych. Był autorem wielu artykułów, które publikował w periodykach: „Rocznik Ziemi Kłodzkiej”, „Rocznik Etnografii Śląskiej”, „Roczniki Sztuki Śląskiej”. Wiele lat trwające studia własne nad teorią muzealnictwa zaowocowały dysertacją doktorską Filozoficzne i metodologiczne problemy muzeologii napisaną pod kierunkiem prof. Kazimierza Malinowskiego 1976 r. w Instytucie Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Praca z pewnymi skrótami została opublikowana w formie książki pt. U podstaw muzeologii w 1980 roku. W. Gluziński prezentował swoje poglądy na licznych konferencjach zagranicznych i publikował artykuły w materiałach konferencyjnych, np. w „ICOFOM Study Series”, „Muzeologické Sešity”, oraz w „Neue Museumskunde. Theorie und Praxis der Museumsarbeit”.

3

Deleuze'a i Foucaulta wizje filozofii albo o dwóch strategiach zaangażowania w polu akademickim

100%

Młoźniak I.

Stan Rzeczy

|

2019

|

nr 1(16) Intelektualiści totalni

185-204

PL

W artykule wskazuję różnice pomiędzy Foucaultem i Deleuze’em w definiowaniu i odgrywaniu roli filozofa-intelektualisty. Tłem dla analizy jest opis specyficznego usytuowania filozofa w polu akademickim pomiędzy uniwersytetem, gdzie nie może osiągnąć wyższej pozycji, a działaniem publicznym w roli intelektualisty. Tekst skupia się na tym, jak wyobrażenia o tym, kim jest filozof jako myśliciel i jako „intelektualista zaangażowany”, współgrały z napięciami i przeobrażenia w polu tej dyscypliny w XX wieku.

EN

In this article the author considers the differences between Foucault and Deleuze in defining the role of a philosopher as a public intellectual. The context for the analysis is the specific position of a philosopher in the academic field – between the university, where career advances may be curtailed, and the obligation to act publicly as an intellectual. The text focuses on perceptions of who a philosopher is as a “thinker” and as an “engaged intellectual” and on how these perceptions harmonized with tensions and transformations in the discipline in the twentieth century.

4

Prof. Kazimierz hr. Wodzicki – filozof i dyplomata w służbie Polonii nowozelandzkiej

80%

Siekiera J.

Polonia Journal

|

2019

|

nr 9

125-142

PL

Polska emigracja w trakcie i po II wojnie światowej jawi się jako geneza nawiązania, a następnie utrzymywania, bilateralnych stosunków pomiędzy rządami w Wellington i Warszawie. Profesor Kazimierz Antoni hrabia Wodzicki, z wykształcenia filozof, został mianowany konsulem generalnym w Nowej Zelandii w 1941r. Nie tylko spełnił on swoje ustawowe funkcje, tj. dbałości o interesy państwa polskiego i ochrony jego obywateli, ale wielowymiarowe działania Wodzickiego uznaje się za zaczyn współpracy dwustronnej, rozpoznawalności polskich starań w tworzeniu młodego państwa nowozelandzkiego oraz umożliwienia kolejnym pokoleniom Polaków kultywowania patriotyzmu w polonijnych instytucjach na Wyspie Północnej i Południowej Nowej Zelandii.

EN

Polish Emigration during and after World War II appears as the genesis of establishing and then maintaining bilateral relations between the governments in Wellington and Warsaw. Professor Kazimierz Antoni Count Wodzicki, a philosopher by profession, was appointed Consul General in New Zealand in 1941. Not only did he fulfil his statutory functions, such as care for the interests of the Polish state and the protection of its citizens. The multidimensional activities of Wodzicki are considered to be the beginning of bilateral cooperation, the recognition of Polish efforts in building newly sovereign New Zealand, as well as allowing subsequent generations of Poles to cultivate patriotism in Polish minority institutions on the North and South Islands.

5

Herman Nohl – pedagogo e filosofo della cultura

80%

Gejdoš M.

Facta Simonidis

|

2023

|

tom 16

|

nr 1

305-319

IT

L’autore presenta un rappresentante della pedagogia riformista (o movimento pedagogico riformista) e della pedagogia umanitaria (pedagogia speciale – nel caso di Nohl, si tratta anche di pedagogia speciale incentrata sul sostegno ai giovani e alla riabilitazione sociale di essi). Nohl si occupò di fare della pedagogia una scienza a parte creando così la pedagogia sociale. Venne licenziato nel 1937, ma riprese la propria funzione nel 1945. Occupò la cattedra di pedagogia all’Università di Göttingen, fu condirettore del Die Bildung nonchè fondatore ed editore del Die Sammlung. Scrisse diverse opere d’estetica, di antropologia pedagogica e di pedagogia in generale facendosi tuttavia conoscere come l’artefice del movimento Pedagogico tedesco e della teoria di esso.

EN

The author presents arepresentative of reform pedagogy (the reformist pedagogical movement) and humanitarian pedagogy (special pedagogy – in Nohl’s case, it also refers to special pedagogy focused on supporting young people and their social rehabilitation). Nohl worked on establishing pedagogy as an independent science and developing social pedagogy. He was dismissed from the position in 1937, but resumed his duties in 1945. Nohl was a professor of education at the University of Göttingen, co-editor of “Die Bildung”, also the founder and publisher of “Die Sammlung”. He wrote several works on aesthetics, pedagogical anthropology and pedagogy. His main pedagogical work is the Pedagogical Movement in Germany and its Theory.

PL

Autor prezentuje przedstawiciela pedagogiki reformy (reformatorski ruch pedagogiczny) i pedagogiki humanitarnej (pedagogiki specjalnej – w przypadku Nohla chodzi także o pedagogikę specjalną ukierunkowaną na wsparcie młodzieży oraz jej resocjalizację). Nohl pracował nad wprowadzeniem pedagogiki jako niezależnej nauki oraz ustanowieniem pedagogiki społecznej. Został zwolniony ze służby w 1937 roku, ale wznowił swoje obowiązki w 1945 roku. Nohl był profesorem pedagogiki na Uniwersytecie w Getyndze, współredaktorem „Die Bildung” oraz założycielem i wydawcą „Die Sammlung”. Napisał kilka prac z zakresu estetyki, antropologii pedagogicznej i pedagogiki, a jego głównym dziełem pedagogicznym jest Ruch pedagogiczny w Niemczech i jego teoria.

6

O rozwoju platońskiego poglądu na Erosa (na podstawie wybranych dialogów)

80%

Jaworska-Wołoszyn M.

Język. Religia. Tożsamość

|

2016

|

nr 2(14)

51-63

EN

Plato's Lysis, a comprehensive study of philia, can be treated as a prelude to the issue of eros, discussed directly in the Symposium and the Phaedrus. The ideas first introduced by Plato in the Lysis, are developed and elaborated on in the two dialogues on love. Being the first part of the Platonic story of love, the dialogue is an excellent starting point for considerations of eros, especially its synthetic, intermediary and masculine nature.

7

Filozofia w Bizancjum: znaczenie, autonomia, ramy czasowe, periodyzacja

80%

Jaworska-Wołoszyn M.

Język. Religia. Tożsamość

|

2018

|

nr 2(18)2018

215-230

PL

Bez wątpienia pytanie o istnienie filozofii i filozofów w Bizancjum uchodzi dzisiaj za anachroniczne. Mimo to wiele problemów narosłych wokół samej bizantyjskiej filozofii ciągle nie doczekało się jednoznacznych rozwiązań i objaśnień. Wieloznaczne znaczenie, jakie nadawali Bizantyjczycy uprawianej przez siebie nauce, uniemożliwia zamknięcie jej w jedną definicję. Dociekania chronologii, periodyzacji tudzież autonomii bizantyjskiej filozofii również nie oferują spójnych rozstrzygnięć, nie wspominając już o dyskusji nt. kryteriów, jakie współcześni badacze winni przyjąć w realizowanych badaniach naukowych na tym polu. W obliczu znikomego zaangażowania uczonych w sprawy tworzonej w Cesarstwie Wschodniorzymskim filozofii, nadal wiele istotnych kwestii wymaga przebadania. Niektóre z nich, czyli znaczenie bizantyjskiej filozofii, jej ramy czasowe, autonomię oraz periodyzację, postaramy się krótko omówić w świetle współczesnych badań.

EN

Undoubtedly, the question of the existence of philosophy and philosophers in Byzantium is today considered as anachronistic. Nevertheless, many problems accrued around the Byzantine philosophy itself, did not live up clear solutions and explanations. The meaning given by the Byzantines of the science they studied, as ambiguous, makes it impossible to close it into a single definition. Inquiries of chronology, periodization, and the autonomy of Byzantine philosophy also do not offer consistent conclusions, not to mention the discussion about the criteria that modern researchers should adopt in their research in this field. It is not surprising, therefore, that in the face of the insignificant involvement of scholars in the affairs of the Eastern Roman Empire philosophy, many important issues still need to be explored. Some of them, it means the importance of Byzantine philosophy, its time frame, autonomy and periodization will be briefly discussed in the light of contemporary research.

8

Sługa Boży biskup Ignacy Świrski (1885-1968)

80%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2020

|

nr XVII/17

155-172

EN

Bishop Ignacy Świrski was a shepherd of the Roman Catholic Diocese of Siedlce from 1946 to 1968. His religious ministry was carried out in difficult times after World War II. He worried about deepening faith and morality of Christians. His ministry bore a profound Marian character. He devoted special attention to the preparation of celebrating the millennium of the baptism of Poland. He worried about the development of an ecclesial community, especially about presbyters and their seminar formation. Serving poor people was his distinctive feature.

PL

Biskup Ignacy Świrski był pasterzem Kościoła siedleckiego w latach 1946 – 1968. Jego posługa przypadła w trudnych czasach po II wojnie światowej. Jego troską było pogłębienie wiary i moralności chrześcijańskiej. Jego posługa miała charakter maryjny. Była realizowana w klimacie przygotowań do obchodów tysiąclecia chrztu Polski. Troszczył się o rozwój wspólnoty eklezjalnej, zwłaszcza o prezbiterów i ich seminaryjną formację. Cechą charakterystyczną duchowości biskupa I. Świrskiego była posługa ubogim.

9

“To be useful for the nation” Stanisław Wawrzyniec Staszic

80%

Rus R.

Polish Technical Review

|

2019

|

tom No. 4

39--44

EN

Stanisław Staszic was born on December 6, 1755 in Piła. He died on January 20, 1826 in Warsaw. He was an activist and political writer, naturalist, philosopher and ideologist of the Polish Enlightenment. Staszic was one of the most outstanding representatives of the thoughts of Polish enlightenment, he exerted a multilateral influence on the intellectual life of the country, especially after 1800. As a political journalist, he made his debut with Notes on the Life of Jan Zamoyski (1787) and Cautions for Poland (1790), criticizing the flaws of the Polish political system he saw the main reason for her weakness, and postulating extension of burgher rights; the brochure On Polish Statistics (published in 1807) contained guidelines regarding the organization of the state in the spirit of Enlightenment rationalism and was an expression of support for French orientation. His study in geology of the Carpathians and other mountains and plains of Poland (1815), which together with the geological map of Poland and neighboring countries (one of the first maps of this kind in the world) constituted the first attempt at a synthetic approach to Polish geology, as well as description of the Tatra Mountains, which he visited in 1805. He presented his views on the evolution of social and political relations in an intricate historiosophical poem Human Family (1819-20, confiscated by censorship). As a philosopher, he preached a monistic concept of the world, based on the principle of development arising from the law of nature. After the fall of Emperor Napoleon I, he was a supporter of a close relationship between the Polish lands and Russia, convinced of the coming of the era of the Slavs united under her aegis (Pan-Slavism).

PL

Stanisław Staszic urodził się 6 grudnia 1755 r. w Pile. Zmarł 20 stycznia 1826 r. w Warszawie. Był działaczem i pisarzem politycznym, przyrodnikiem, filozofem i ideologiem polskiego oświecenia. Staszic był jednym z najwybitniejszych reprezentantów myśli polskiego oświecenia, wywarł wielostronny wpływ na życie umysłowe kraju, szczególnie po 1800 r. Jako publicysta polityczny zadebiutował Uwagami nad życiem Jana Zamoyskiego (1787) i Przestrogami dla Polski (1790), krytykując wady ustroju Rzeczypospolitej, w których widział główną przyczynę jej słabości, i postulując m.in. rozszerzenie praw mieszczaństwa; broszura O statystyce Polski (wydana 1807) zawierała wskazówki odnoszące się do organizacji państwa w duchu oświeceniowego racjonalizmu i była wyrazem poparcia dla profrancuskiej orientacji. Duże znaczenie miało jego studium z zakresu geologii O ziemiorodztwie Karpatów i innych gór i równin Polski (1815), które wraz z mapą geologiczną Polski i krajów ościennych (jedna z pierwszych map tego rodzaju na świecie) stanowiły pierwszą próbę syntetycznego ujęcia geologii Polski, a także opisu Tatr, które zwiedził 1805. Swe poglądy na ewolucję stosunków społecznych i politycznych przedstawił w zawiłym poemacie historiozoficznym Ród ludzki (1819-20, skonfiskowany przez cenzurę). Jako filozof głosił monistyczną koncepcję świata, opartą na zasadzie rozwoju wynikającego z prawa natury. Po upadku cesarza Napoleona I był zwolennikiem ścisłego związku ziem polskich z Rosją, w przekonaniu o nadejściu ery Słowian zjednoczonych pod jej egidą (panslawizm).