Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ontology or Practice? An Ingardenian Examination of Crittenden’s Ficta

100%

Jakha H.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2024

|

tom 8

|

nr 2

126-157

EN

In this article, I analyze Charles Crittenden’s account of fictional objects in his Unreality: The Metaphysics of Fictional Objects (1991). I argue that Crittenden’s sketchy ontology of fictional objects does not support his weak eliminativism. Going along the lines of Amie Thomasson (1999), I stress that the problem of fictional objects is a strictly ontological problem, which requires an ontological solution. A solution to the problem of fictional objects (or ficta) that accommodates “practice” (ordinary language and literary practices) is of course to be praised, but not when it is foregrounded at the expense of “ontology.” I argue for Roman Ingarden as a champion of ontology and practice, whose way of dealing with ficta fares better than Crittenden’s on both the ontological and practical sides. In short, ficta should be approached as something over and above mere grammaticalia (grammatical objects) namely as “purely intentional” objects that are formally incomplete, and which readers complete by resorting to practices of language and literary criticism.

2

Przedmiotowe logiki fikcji. Cz. I: Semantyki światów możliwych D. Lewisa

67%

Gurczyński J.

Diametros

|

2012

|

nr 33

1-19

PL

Artykuł rozważa zasadność wykorzystania semantyk światów możliwych D. Lewisa do analizy przedmiotów fikcyjnych. Omówione zostają charakterystyczne cechy przedmiotów fikcyjnych: niezupełność ontologiczna, dwupoziomowość uposażenia, a także możliwość posiadania własności sprzecznych. Następnie analizuje się, czy w ramach semantyk światów możliwych można w adekwatny sposób ująć te wyróżnione cechy przedmiotów fikcyjnych. Dokonuje się też krótkiego porównania semantyk światów możliwych z systemami logik meinongowskich. Konkluzją tych rozważań jest, że semantyki światów możliwych można wykorzystywać do analiz przedmiotów fikcyjnych, chociaż lepiej sprawdzają się w tym logiki dedykowane, np. logiki meinongowskie. Należy jednak pamiętać o tym, że logiki meinongowskie pozwalają jedynie analizować przedmioty fikcyjne, natomiast gdy chcemy w ich ramach mówić o światach fikcyjnych, to musimy sięgnąć po semantyki światów możliwych. Tak więc pełne analizy fikcji – obejmujące przedmioty i światy fikcyjne – mogą zapewnić nam systemy odwołujące się zarówno do logik meinongowskich, jak i semantyk światów możliwych.

EN

This paper discusses the validity of David Lewis’s possible worlds semantics in the analysis of fictional objects. It points out the distinctive features of fictional objects: ontological incompleteness, double structure of predication and also the possibility of inconsistency. Subsequently, the possibility of speaking adequately about these properties using possible worlds semantics is examined. What follows is a brief comparison of possible worlds semantics with Meinongian logic. The conclusion is that although we can use possible worlds semantics to analyze fictional objects, Meinongian logic is a much more valid alternative. It must be stressed, however, that using Meinongian logic we can only analyze fictional objects, not fictional worlds. To analyze the latter, we have to use possible worlds semantics. Thus, a complete analysis of fiction, namely fictional objects and fictional worlds, needs both Meinongian logic and possible worlds semantics.

3

Przedmiotowe logiki fikcji. Część IV: Logika fikcji J. Paśniczka

67%

Gurczyński J.

Diametros

|

2013

|

nr 36

81-97

PL

Artykuł przedstawia meinogowski system logiki fikcji J. Paśniczka. Na początku zostają omówione syntaktyczne i semantyczne warunki, które powinna spełniać logika fikcji. System Paśniczka jest modyfikacją logiki klasycznej i w swojej podstawowej wersji jest rachunkiem pierwszego rzędu, co pozwala dowieść jej pełności. Logika ta pozwala ująć charakterystyczne cechy przedmiotów fikcyjnych – niezupełność ontologiczną i dwupoziomowość uposażenia. Dzięki rozróżnieniu negacji predykatowej i zdaniowej pozwala na mówienie o przedmiotach sprzecznych. W jej ramach można też ująć zjawisko fikcji w fikcji. Pozwala również na uniknięcie paradoksu Clarka. Jest to jeden z najlepszych i najbardziej adekwatnych systemów logiki fikcji, jakie zbudowano.

EN

This paper presents Jacek Paśniczek’s Meinongian logic of fiction. First, it discusses the syntactical and semantical requirements for the logic of fiction. This system is a modification of classical logic and in its basic version is a first order calculus with a proof of completeness. It allows the apprehension of features characteristic of fictional objects – ontological incompleteness and a double structure of predication. Since there is a distinction between predicational and propositional negation in the system, it can also apprehend inconsistent objects. Not only does it make it possible to discuss the phenomenon of fiction within fiction, but also to avoid Clark’s paradox. Paśniczek’s system is one of the best and most adequate logics of fiction.

4

Przedmiotowe logiki fikcji. Część III: Teoria przedmiotów abstrakcyjnych E.N. Zalty

59%

Gurczyński J.

Diametros

|

2013

|

nr 35

21-48

PL

Artykuł przedstawia teorię przedmiotów abstrakcyjnych E. N. Zalty. Omawiane jest zastosowanie tej logiki do analiz fikcji. Od strony formalnej system jest intensjonalnym rachunkiem relacji drugiego rzędu opartym na standardowej negacyjno-implikacyjnej aksjomatyce rachunku zdań. Zalta wprowadza rozróżnienie na egzemplifikowanie i enkodowanie własności. Przedmioty realne jedynie egzemplifikują własności, a przedmioty abstrakcyjne zarówno enkodują, jak i egzemplifikują własności. Takie rozróżnienie pozwala ująć dwupoziomową strukturę uposażenia przedmiotów fikcyjnych. Wskazuje się również pewne niepożądane konsekwencje teorii związane z tym, że przedmioty fikcyjne uznaje się za abstrakcyjne. Wadą systemu jest również jego słaba moc dedukcyjna – wnioski w zasadzie nie wykraczają poza aksjomatykę systemu.

EN

This paper presents E. N. Zalta’s theory of abstract objects. It discusses the application of the theory of abstract objects to the analysis of fiction. From a formal point of view the system is an intensional second-order logic of relations based on the standard axiomatization of the propositional calculus. Zalta distinguishes exemplification and encoding of properties. Real objects exemplify properties, while abstract objects both encode and exemplify properties. This distinction makes it possible to apprehend the double structure of predication of fictional objects. It also points out some unwanted consequences of the theory, which are bound to the fact that fictional objects are conceived as abstract objects. Another defect of the system is its weak deductive power – the conclusions do not go beyond the system’s axiomatization.

5

Przedmiotowe logiki fikcji. Część II: Teoria przedmiotów nieistniejących T. Parsonsa

59%

Gurczyński J.

Diametros

|

2012

|

nr 34

22-33

PL

Artykuł omawia system logiki meinongowskiej T. Parsonsa zbudowany z myślą o analizach przedmiotów fikcyjnych. System Parsonsa był pierwszym systemem formalnym tego rodzaju i wytyczył kierunek badań formalnych nad problemami fikcji. Przedstawione zostają główne założenia filozoficzne logik meinogowskich m.in. teza intencjonalności Brentana, Annahmen Thesis Meinonga, prawo identyczności Leibniza-Meinoga i in. Następnie zostają omówione podstawy systemu T. Parsona – jego syntaktyka i semantyka. W dalszej kolejności dokonuje się krytycznej analizy tego systemu. Najbardziej kontrowersyjna jest kwestia podziału własności na nuklearne i ekstranuklearne. Dyskutowany też jest status przedmiotów fikcyjnych w teorii Parsonsa. Ostatecznie dochodzimy do stwierdzenia, że podstawową zaletą systemu jest właśnie jego nowatorstwo.

EN

This paper presents T. Parsons’ system of Meinongian logic, designed for the analysis of fictional objects. It was the first formal Meinongian system, and it directs formal inquiries concerning the problematic of fiction. The argument points out the main philosophical assumptions of Meinongian logics, including Brentano’s thesis of intentionality, Meinong’s Annahmen Thesis and Leibniz-Meinong’s law of identity. Subsequently, the syntax and semantics of Parsons’ system are presented. What follows is a critical analysis of the system, highlighting its most controversial point, the division of properties into nuclear and extranuclear. Status of fictional objects is also discussed. The conclusion is that the main advantage of Parsons’ system is its innovativeness.